"Okay," sagot ni Irina nang malumanay, ang tono ay kalmado at mahinahon. "Saan tayo pupunta? Saan kita dapat hintayin?"Sandaling tumigil si Duke, nag-iisip. "Hintayin mo ako sa labas ng opisina mo.""Okay, naiintindihan," sagot ni Irina nang walang pag-aalinlangan, ipinapakita ang kanyang pagsunod.Sa kabilang linya, mabilis na tinapos ni Duke ang tawag.Tumingin siya kay Claire, na pinagmamasdan siya ng may mapanuksong ngiti. "Dahil ipinakita mo na ang tinatawag mong kalaban sa harap ko," pang-asar niya, "ibig bang sabihin nito ay mas pinipili mo na ako?"Humagikgik ng malamig si Duke, ang kanyang ekspresyon matalim. "Alam ko, Miss Briones, kung anong pagkakaiba ng isang babae na pwedeng pagsawaan at isang babae na pwede dalhin sa bahay. Kung ikaw ang papakasalan ko, tiyak na parehong aprubado ang mga lolo natin. Matapos lahat, ang pinsan ko, ikinasal na, di ba?"Tumango si Claire, parang nag-iisip. "Oo, may katwiran ka.""Pero," dagdag pa ni Duke na may ngiting mapanukso, ang mga s
Sa halip na ibalik siya sa kanyang pamilya, mananatili na siya ngayon sa parehong kwarto kasama si Alec, at magkasama pa silang lalabas?Masayang sumakay si Zoey sa sasakyan ni Greg at iniwan ang hotel kung saan ginanap ang engagement.Samantala, mabagal na nagmamaneho si Alec sa pangunahing kalsada, tila hindi alam kung saan pupunta.Kasabay nito, kararating lang ni Irina sa labas ng gusaling pinagtatrabahuhan niya. Habang papunta siya sa tawagan si Duke, nag-ring ang kanyang telepono—siya na mismo ang tumatawag.“Irina, abala ako dito at hindi kita masusundo. Pwede ka bang mag-taxi na lang?” tanong nito.Malumanay na sumagot si Irina, “Oo naman, Mr. Evans.”Nang marinig ang lambing sa boses niya, pabirong sabi ni Duke, “Bakit ang bait mo sa akin? Gagawin mo ba talaga ang kahit ano para sa akin?”Lalong lumambing ang ngiti ni Irina. “Mr. Evans, pinag-iisipan mo ba ang katapatan ko? Uulitin ko—handa akong gawin ang lahat para sa’yo, kahit pa ikamatay ko.”Bahagyang tumawa si Duke. “Hi
Sa loob ng kwarto, nakita ni Irina ang hindi bababa sa 20 o 30 kalalakihan na nakaupo, ngunit ang tanging pamilyar na mga mukha ay sina Duke at Zeus.Ang natitirang mga lalaki ay isang nakakatakot na halo—may ilan na may bleached na buhok, ang iba ay nakasuot ng heavy metal-style na damit, at marami sa kanila ang nag-iinuman at nagsisigarilyo. Nakatutok ang mga mata nila kay Irina, parang tinitingnan siya bilang isang hayop na maaaring prey.Sa tapat ng grupo ng mga lalaki, nakaupo ang tatlong babae, lahat naka-isang balikat na miniskirt na halos wala nang natitirang imahinasyon.Isang mabilis na sulyap lang ang ginawa ni Irina sa buong kwarto, at agad niyang naramdaman na mas masahol pa ang sitwasyon dito kumpara sa mga naranasan niya sa cruise ship. Wala nang kalagoy-lagoy, nagdesisyon siyang umalis.Ngunit bago pa siya makagawa ng kahit isang hakbang, hinarang siya ng isa sa tatlong babae na may nakakalokong ngiti.“Oh, tingnan mo, may bagong kasamahan na tayo! Pumasok ka at umupo.
"Hindi maaaring mangyari!"Ngayon, determinado si Duke na ipakita kay Irina kung gaano siya kalupit—isang kalupitan na hindi matatawaran, higit pa sa pinsan niyang si Alec. Isang mapanirang ngiti ang nakadikit sa kanyang mukha habang tinititigan niya si Irina.Nang magsalita si Irina, nanginginig ang kanyang boses, nawawala ang tapang."Pasensya na, Mr. Evans. Hindi ko kaya ito. Hindi ko na sana ipinahayag ang nararamdaman ko sa'yo. Nangako akong hindi na kita istorbohin. Paalam na!"Lumingon siya at humarap sa pinto, ngunit pagkatapos ng ilang hakbang, bumagsak ang kanyang puso—napansin niyang hindi mabuksan ang pinto.Naramdaman niya ang panic nang muling bumalik ang kanyang tingin sa loob ng silid, nakikita ang mga mata ng mga tao na puno ng panunuya at kalupitan.Nakaupo si Duke, nakapahilig sa upuan, at tawang madilim ang narinig mula sa kanya. "Alam mo ba ang sinasabi nila? Madaling pumasok, mahirap lumabas."Ang mukha ni Irina ay tumigas, at ang takot ay napalitan ng matinding
Paglabas ni Irina mula sa pribadong kuwarto at pagkalabas ng elevator, halos madapa siya. Ang mga luha ay dumaloy nang hindi niya mapigilan. Si Duke na lang ang natitirang init sa puso niya, at hindi niya inakalang ipagkakanulo siya nito ng ganito. Nang makarating siya sa basurahan, itinatapon niya ang isang hiringgilya na puno ng manok na dugo kasama ang karayom, sabay salosalo ng kanyang katawan patungo sa harap, naguguluhan.Paglapag niya sa labas, isang matinding pakiramdam ng pagkahilo ang bumangon sa kanya. Sumandal siya sa ilalim ng lilim ng isang tanim at nagsusuka, ang tiyan niya'y magkasunod na kumikirot.Habang pinapahid niya ang bibig, isang boses ang umabot sa katahimikan, matalim at hindi sinasadya. Bumaling siya sa pinagmulan ng tunog. Isang lalaking nakasuot ng itim ang nakatago sa anino, nagsasalita sa telepono."Henry, sigurado ka bang nandoon sa pribadong kuwarto sa pinakamataas na palapag si Duke?" tanong ng lalaki.Sinubukan niyang makinig, ngunit pabulong ang kab
Nang magmulat ng mata si Irina, napansin niyang nasa isang ambulansya siya, minamadali patungo sa operating room. Habang dahan-dahan ang pag-ikot ng stretcher, mahina niyang hinawakan ang kamay ng doktor.“Pakiusap... huwag niyo akong bigyan ng anesthesia. Huwag po.”Tumingin ang doktor sa kanya, naguguluhan.“Buntis po ako,” bulong ni Irina, habang ang mga luha ay patuloy na dumadaloy sa kanyang mukha. “Gusto kong iligtas ang anak ko. Wala na akong pamilya—ang anak ko lang ang pamilya ko. Pakiusap, humihingi ako... huwag po ng anesthesia.”Si Zeus, na nakatayo malapit, ay nagmukhang magulo ang emosyon, ang panga’y nakatikom.Nag-atubili ang doktor, pagkatapos ay marahan niyang tinanong, “Sigurado ka bang kaya mong tiisin ang sakit?”Matatag ang tinig ni Irina. “Kaya ko po. Kakayanin ko.”Tumango ang doktor. “Sige.”Ipinasok siya sa operating room.Mula sa labas, naririnig ni Zeus ang mga sigaw ni Irina na sumasakit, dumadaan sa mga pader. Ang tunog ay puno ng sakit at hindi matiis, a
“Ikaw na babae ka! Anong gusto mong mangyari?” sigaw ni Don Hugo, itinuro si Irina ng may galit.“Gusto mo bang kumapit sa pamilya namin? Una, nakialam ka sa apo kong si Alec, at nang hindi iyon magtagumpay, dumaan ka sa pang-iinsulto kay Duke? Hayaan mong sabihin ko sa’yo, babae, kung mangahas ka pang kumapit sa isa pang lalaki sa pamilya namin, ipaparanas ko sa’yo ang mas masahol pa sa kamatayan!”Lalo pang pumutla si Irina, ngunit hindi nagbago ang kanyang determinasyon. Tiningnan niya si Don Hugo ng mata sa mata, tahimik na puno ng pagsuway.“Pasensya na po, Mr. Beaufort, pero hindi ko pinagsamantalahan ang apo ninyo na si Alec, at wala rin akong ginamit na kapangyarihan kay Duke. Sa kabaligtaran, iniligtas ko ang buhay ni Duke.”“Nailigtas mo ang buhay ng anak kong si Duke?” isang matalim na tinig ang sumingit.Pumasok ang ina ni Duke, ang mukha ay puno ng galit.“Kung hindi dahil sa’yo, hindi sana napahamak ang anak ko! Akala mo ba hindi ko alam? Ang tanging dahilan kung bakit i
"Talaga ba!"Ang tinig ni Zoey ay nagkaroon ng mapaglarong tono habang tanong niya, "Alec, nandito ka ba para isama akong magtuloy ng mga damit pangkasal ngayon? Ako kasi… parang tumaba ako nitong mga nakaraang araw. Lalo na sa tiyan, parang palaki nang palaki. Kapag mas tumagal pa, baka hindi na ako magkasya sa magandang damit pangkasal!""Si Greg ang susundo sa'yo bukas para magtuloy ng mga damit pangkasal." Malamig na tugon ni Alec."E di ngayon..." nabitin ang boses ni Zoey, biglang sumigla ang tibok ng puso. Nandito ba siya para makasama siya?Bigla, nag-iba ang tono ni Alec at tinanong, "Nagkaroon na ba ng ugnayan ang pamilya mo kay Henry?"Nanlaki ang mata nina Zoey at ng kanyang ina na si Cassandra, sabay silang napatingin sa isa’t isa, bahagyang nanginginig sa tanong.Bakit niya ito tinanong?Mabilis na sagot ni Cassandra, nauutal, "Ikaapat na Ginoo, alam niyo namang tapat ang pamilya namin sa inyo. Hinding-hindi kami makikipag-ugnayan sa isang tulad ni Henry, lalo’t alam nam
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La