Hindi kalayuan sa kanya, si Greg ay nanatiling tahimik na parang walang masabi. Pati si Zoey, na nakayakap sa braso ni Alec, ay natigilan sa pagkabigla. Inaasahan niyang magkakaroon ng gulo si Irina sa kanyang pagbabalik, ngunit nang makita niyang muli ito, isang alon ng takot ang dumaan sa kanya. Sa wakas, may nararamdaman pa ring pagka-bighani si Alec kay Irina.Ngunit hindi umiyak si Irina. Hindi siya nagpakita ng emosyon, at tila malamig.Kausap niya si Alec nang kalmado, tinatalakay ang sitwasyon na parang wala lang.Tinutok ni Alec ang kanyang mata kay Irina, hindi mabasa ang ekspresyon, ngunit ang kanyang tinig ay sobrang lamig na parang may dumaloy na kilig sa katawan ni Zoey."Ano ang sinabi mo? Ulitin mo."Hinawakan ni Irina ang kanyang braso. "Alec, alam ko kung bakit mo pinakasalan si Zoey. Hindi mo siya mahal, hindi ba? Pinakasalan mo siya dahil inialay niya ang buhay niya para iligtas ka, at dahil nagbuntis siya ng anak mo."Huminga siya ng malalim, nang may pag-aalangan
Walang luksang kalungkutan na kayang ipagpaliban ni Irina. Hindi ngayon. Hindi habang ito ang tanging pag-asa niya.Wala siyang pakialam kung mabubuhay pa siya o mamatay. Wala siyang pakialam kung magtatapos ang laban na ito sa katawan niyang nakahandusay at sugatang wala ng buhay. Ang tanging mahalaga ay makalapit kay Alec.Sa matinding desperation, pina-igting niyang ini-kick ang katawan, paikot-ikot at sumasabog ng galit, tulad ng isang hayop na natutok sa kanto. Dalawa sa mga bodyguard ang napaatras, pansamantalang nawalan ng kapit sa kanya.Hindi sila mahina—malayo doon. Ngunit may tahasang utos si Alec: Huwag siyang saktan.At ang pagkaka-hesitate na iyon ang naging sanhi ng kanilang pagkatalo.Hindi nila naisip. Kung tunay na gusto ni Alec na patayin ang babae, bakit siya buhay pa? Bakit hindi niya pinatigil ang hininga niya ng tuluyan?Ngunit hindi nag-abala si Irina sa kalituhan nila.Kinagat niya ang braso ng isang bodyguard nang buong lakas. Napa-bangungot na sigaw ang lala
"Pelt her with rotten eggs!""Isang babaeng may bulok na moralidad!""Beaufort, huwag kang magpakita ng awa—pag pinanatili mo ang babaeng 'yan, tiyak na magiging kapahamakan!"Ang galit ng mga tao ay sumabog tulad ng wildfire. Ang kanilang mga sigaw ay nag-overlap, nagiging isang simponiya ng pagdiriwang ng pagkasuklam. Walang awa ang kanilang panlilibak, ang mga tinig ay matalim tulad ng mga pangil.Si Don Hugo ay nakatitig kay Irina, ang mga mata niya puno ng galit. Ang bigat ng kanyang poot ay parang isang pabigat na hindi matanggal, ngunit hindi kumilos si Irina. Bagkus, ang kanyang mga mata ay nakatuon kay Alec, puno ng pakiusap at desperasyon.Pagkatapos, nagsalita si Alec. Ang kanyang tinig ay kalmado—sobrang kalmado."Irina, sobra na."Ang tahimik na lason sa kanyang mga salita ay nagbigay ng lamig sa hangin. Ang tensyon ay nagpakapal, puno ng hindi nasabi ngunit nararamdamang karahasan.Pagkatapos, mas tumalim ang tono niya, tumagos sa tensyon tulad ng isang talim."Ako, si A
Ang trak ay dumaan nang mabilis, ang ingay ng makina ay sumabog sa kanyang pandinig habang dumaan ito malapit kay Irina. Ang lakas ng epekto ng hangin ay itinulak siya palabas ng balanse, at siya’y nahulog na parang isang maningning na katawan na hindi kayang kontrolin. Ang kanyang katawan ay mabilis na gumulong, papunta sa gilid ng kalsada, kung saan ang matarik na bundok ay naghihintay.Isang malamig na alon ng pagdududa at takot ang dumaluhong sa kanyang puso. Sa sandaling iyon, siguradong-sigurado siya na kung siya ay matumba mula sa bundok na iyon, hindi lang ang kanyang anak ang mawawala kundi pati na rin ang kanyang buhay. Ang buong mundo ay nagdilim, ngunit hindi niya naramdaman ang sakit na inaasahan niyang mararamdaman. Sa halip, nang mag-focus ang kanyang mga mata, napansin niyang hindi siya nag-iisa.Ang malalakas na braso ng isang lalaki ay yumakap sa kanya, pinigilan siya mula sa patuloy na pagkahulog. Bawat beses na siya ay gumulong, nahahawakan siya ng lalaki, ang kata
Nakaramdam si Irina ng kaunting ginhawa. Hindi niya inisip na sa loob lamang ng dalawang buwan sa lugar, magiging daan siya sa pagtatagpo kay Alec at Duke, at pati na rin ang pangungutang niya kay Marco.Ang tanging tao na halos hindi niya nakakasalamuha ay si Zeus.Ngunit, tuwing nakikita niya si Duke, lagi na lang itong kasama ni Zeus. Hindi siya nito kinakausap, kundi nagbibigay lang ng isang banayad, mahirap basahing ngiti. Hindi niya akalain na sa araw na ito, si Zeus pa ang magbibigay ng buhay niya upang iligtas siya.“Salamat, Zeus,” bulong niya sa kanyang isipan.Pinatahimik siya ni Zeus, “Kapag nakalabas tayo ng city, magiging ligtas tayo. Baka balang araw, makabalik pa tayo.”Mariing nilingon ni Irina ang kanyang ulo. “Hindi. Hindi na ako babalik sa lugar na to. At siya—hindi ko na siya hahanapin. Pagkapanganak ko sa anak ko, sasabihin ko sa kanya na patay na ang ama niya.”Paalam… Alec, hindi na kita muling makikita.Ngunit baka… hindi rin pala gusto ni Alec na makita siya
"Masusunod, Young Master! Agad namin aayusin!" tugon ng bodyguard nang walang pag-aalinlangan.Nanghina ang mga tuhod ni Zoey at halos matumba siya sa marmol na sahig, kung hindi dahil sa mahigpit na pagkakahawak ng isang bodyguard sa kanya.Sanay ang mga tauhan ni Alec. Dahil inutusan silang tiyakin ang kaligtasan ng bata sa sinapupunan ni Zoey, hindi nila papayagan na kahit magkauntog siya. Inaalalayan siya.Ngunit ang mga magulang niya, hindi ganoon ang suwerte.Si Nicholas at Cassandra ay bumagsak sa sahig sa pagkabigla, ang mga mata nila'y malalalim at walang saysay habang tinitingnan ang matayog na anyo ni Alec na papalayo.Tapos na.Lahat ng pinaghirapan nilang plano, lahat ng kahihiyan na kanilang tiniis upang makapasok sa pook ng mga Beaufort—nawala sa isang iglap."H-Hindi… hindi!" Ang sigaw ni Cassandra na puno ng pighati ay sumabog sa hangin bago siya tuluyang nawalan ng malay at bumagsak.Si Nicholas, ang mukha’y labis na maputla, ay tinanaw ang kanyang walang malay na as
Pumikit ang mata ni Nicholas at ang boses niya ay naging malamig at matalim. "Anong sinabi mo?"Muling kumapit si Cassandra sa mga binti ni Nicholas, puno ng desperasyon."Nicholas, please, mag-isip ka ng mabilis. Ano ang gagawin natin ngayon? Isinara tayo ni Alec dito, at hindi tayo makakaalis. Kung manganak si Zoey, malalaman ni Alec na hindi kanya ang bata, at papatayin tayo!""Dad, please!" umiiyak na sigaw ni Zoey, gumapang papunta sa kanyang ama at humawak sa mga binti nito. "Mag-isip ka, please!"Bumangon ang galit ni Nicholas. Hinila niya ang buhok ni Cassandra, ang boses niya ay matalim."Ano bang nangyayari? Sabihin mo sa akin!"Sumakit ang katawan ni Cassandra dahil sa paghila, ngunit hindi siya naglakas-loob na tumutol."I... Gusto ko lang na mas lalo pang magalit si Alec kay Irina. Alam kong maging masama na ang reputasyon ni Irina. Inalipusta siya ni Henry nang walang dahilan, nahulog sa gitna ng hidwaan nina Duke at Zeus, at ininsulto pa siya ng isang Don Pablo Allegre.
Sa hindi pamilyar na bayan, wala si Irina sa tamang landas. Wala siyang kamag-anak dito at hindi niya alam kung anong direksyon ang tatahakin. Nasa malayo ang kanyang telepono, at nang subukan niyang gamitin ang telepono ni Zeus, nalaman niyang naka-lock ito at hindi ma-on ang screen. Habang nakatingin siya nang walang magawa kay Zeus na walang malay, biglang tumunog ang telepono nito.Ipinagdapo ni Irina ang mga kamay sa telepono, nanginginig, at nakita niyang si Marco ang tumatawag."Hello, Marco... M-Marco..." nahirapang sabi ni Irina."Irina, umiiyak ka ba? Ano'ng nangyari? Okay ka lang ba? Kasama mo ba si Zeus? Paano mo nakuha ang telepono niya?" narinig ni Irina ang tinig ni Marco, puno ng alala at pagmamadali."Si Zeus... walang malay, nilalagnat, at ang sugat sa kamay niya ay lumalala na. Wala akong telepono, at hindi ko alam kung saan ang ospital. Anong gagawin ko? Hindi ko alam kung saan pupunta..." ang hindi kalmadong boses ni Irina, na nahulog ang composure at nanginginig.
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La