Dinala agad ng mga bodyguard na kasama ni Don Pablo si Zoey sa pribadong ospital ng mga Allegre. Inilagay siya sa pinaka-maayos at pinakamaligtas na silid, kung saan ang pinakamahusay na mga doktor ang tumutok sa kanyang kalagayan.Hindi nagtagal, nalaman ng mga doktor ang katotohanan—simula pa lang, mahina na ang kanyang pagbubuntis. Ang pagkawala ng bata ay hindi isang aksidente kundi isang bagay na hindi na talaga maiiwasan.Ngunit hindi na inisip ni Don Pablo ang nakaraan ni Zoey. Kamakailan lang niya natuklasan na wala na ang kanyang anak—at si Zoey na lang ang natitirang dugo nito sa mundo.Anuman ang nagawa ni Zoey noon, gaano man siya nilinlang o ginamit si Alec, wala na iyong halaga sa kanya ngayon. Ang tanging nais niya ay ang kilalanin ang kanyang apo.Ginawa niya ang lahat upang matiyak na makakabawi si Zoey—ang pinakamagagaling na espesyalista, ang pinakamahusay na pag-aalaga. At nang dumating ang oras upang harapin si Alec, hindi siya nag-atubili. Sa kabila ng bigat ng k
Nag-init ang mukha ni Zoey sa matinding kahihiyan. Pilit siyang ngumiti, itinatago ang bumibigat na kaba, habang pinipilit ang sarili na magpakita ng kapanatagan."Alec," mahina niyang sabi, bahagyang nanginginig ang boses. "Anuman ang mangyari, minsan kong dinala ang anak mo sa sinapupunan ko. Ilang beses kitang iniligtas. At ngayon, sa katayuan ng aking lolo… hindi pa rin ba ako karapat-dapat sa'yo?"Walang pagbabago sa ekspresyon ni Alec."Hindi."Diretso. Matigas. Walang puwang para sa pag-aalinlangan.Nangalog ang mga labi ni Zoey, hindi makapaniwala sa kanyang narinig. "Bakit?"Isang mapait na ngisi ang gumuhit sa labi ni Alec."Nasira ang kasal ko dahil kay Irina. Sa bansa, walang sinuman ang nangangahas na gambalain ang isang seremonya ko. Ngunit ginawa niya iyon… kaya hahanapin ko siya—buhay. Hangga’t hindi ko siya natatagpuan, hindi ako magpapakasal."Namutla si Zoey.Nang gabing iyon, ibinahagi niya sa kanyang mga magulang—kina Nicholas at Cassandra—ang sinabi ni Alec. Sa l
Nakitid ang mga mata ni Irina, at bahagyang lumungayngay ang kanyang labi sa isang mapanghamong ngisi."Akala mo ba, takot na takot ako sa lolo mo, Zoey?"Napasinghal si Zoey, ang kanyang tawa’y punong-puno ng pananalig sa sariling panalo."Irina, ang mga dating tauhan ng lolo ko ay nakakalat sa buong bansa. Marami sa kanila ang may hawak ng mga depensa sa hangganan. Kapag nagalit siya, hindi ka lang niya parurusahan—ipapadala ka niya sa border."Lumapit siya, ang kanyang tinig ay nagliliyab sa matinding pagkapoot."At pagkatapos? Ipapadala ka palabas. Alam mo ba kung ano ang ibig sabihin niyan? Itatapon ka sa lupaing walang batas, napapalibutan ng mga warlord at bayarang mamamatay-tao—mga lalaking walang awa, walang sinusunod na batas."Tumigil siya saglit, hinayaang lumubog ang kanyang mga salita bago muling ngumiti nang malamig."Itatali ka sa isang puno. Hubad. Araw-araw, daan-daang lalaki ang pipila para ‘gamitin’ ka hanggang sa hindi mo na kayanin. Hanggang sa mamatay ka—dahil s
Ngumisi nang may pangungutya si Zoey."Hmph! Ano, natatakot ka na, Irina? Hulaan mo—sa tingin mo ba, ipapasa na kita sa ibang lalaki sa loob ng isang minuto?"Pagkasabi noon, tumingin siya sa apat na matitikas at seryosong lalaking nakasuot ng itim na nasa loob ng sasakyan.Sa mapanuksong tinig, sinabi niya, "Kayong apat—buong buhay kayong naglingkod sa lolo ko. Alam kong napakahigpit niya sa mga tauhan niya, kaya malamang, hindi pa kayo nagkakaroon ng pagkakataong magpakasaya kasama ang isang babae. Ano, gusto niyo bang regaluhan ko kayo ngayon?"Hindi gumalaw ni kumibo ang apat na bodyguard.Sanay silang sumunod sa disiplina at may matalas na pag-iisip—mga katangiang kailangang taglayin ng personal na bantay ni Don Pablo. Hindi man sila kabilang sa matataas na lipunan, mahigit isang dekada na silang nasa tabi ng matanda, kaya alam na alam nila ang hindi sinasabing batas ng kapangyarihan.Ang babaeng nasa loob ng sasakyan ngayon ay galing mismo sa marangyang tirahan ni Alec. Ilang be
Nanahimik ang buong silid, bawat mata nakatutok sa pinto. Si Zoey ang unang gumalaw, isang mapanuyang ngiti ang lumitaw sa kanyang labi kasabay ng malamlam na halakhak."Aba, sino'ng dumating? Young Master Duke?" aniya, may halong panunuya sa kanyang tinig.Mabilis na tinawid ni Duke ang silid, ang tingin niya'y matalim at walang bahid ng pag-aalinlangan habang huminto sa harapan nina Zoey at Irina. Malamig at nakamamatay ang tono niya nang magsalita."Bitiwan mo siya."Hindi na itinulak ni Zoey si Irina pababa, pero hindi rin siya umatras. Sa halip, ngumisi siya kay Duke, ang boses niya'y punong-puno ng panlilibak."Oh, Young Master Duke, akala mo ba may karapatan ka pa sa kanya? Noon siguro, noong itinuturing mo lang siyang laruan. Pero ngayon? Ngayon, pagmamay-ari na siya ng fiancé ko. At syempre, akin na rin."Iniling ni Zoey ang ulo niya, kitang-kita ang aliw sa kanyang mukha."Pero dahil pinsan kita, magpapaka-generous ako. Kung gusto mong sumali, hindi kita pipigilan. Sa katuna
"Makinig kang mabuti, Zoey. Wala akong pakialam kung sino ka o kanino ka ipinagmamalaki mong pag-aari. Ang alam ko lang, bilanggo ako ni Alec—isang taong wala nang halaga, isang patay na naglalakad. Kaya sabihin mo sa’kin, bakit ko kailangang bigyan ng kahit katiting na atensyon ang isang tulad mo?"Malamig at matalim ang tono niya, walang bahid ng takot o pag-aalinlangan."At kung sakaling dumating ang araw na magkaroon ako ng pagkakataon…" Dumilim ang titig ni Irina, bahagyang ngumisi bago muling bumagsak ang kanyang paa—diretso sa mukha ni Zoey. "Hinding-hindi kita palalagpasin."Maitim na galit ang namuo sa mukha ni Zoey habang pumailanlang ang kanyang sigaw. Nanginginig siyang gumapang palayo, takot na takot na baka hindi na gumaling ang kanyang mukha. Nagpilit siyang lumayo, ngunit kahit saan siya lumiko, sumasabay ang paa ni Irina, paulit-ulit siyang hinahampas nang walang awa."Tulungan niyo ako!" pasigaw niyang pagmamakaawa.Tahimik na nakamasid si Duke sa isang sulok, hindi
Napasabak si Irina sa gitna ng maingay at magulong grupo, labis na nahihiya sa pang-aasar nila.Ganoon din ang pakiramdam ni Duke—halata ang pagkailang niya. Sanay na siyang pagbalingan ng kung anu-anong biro at pangungutya, pero ang diretsahang pambabastos kay Irina ay tila isang tahasang insulto.Sa sandaling iyon, lumapit ang dalawang matipuno at batang lalaki. Sabay nilang inakbayan si Irina, isa sa kaliwa at isa sa kanan."Aba, miss! Andito ka na sa may pintuan, ayaw mo pang pumasok at umupo? Hindi mo ba alam ang patakaran dito? Ano nga ‘yung kasabihan? Ah—kahit ano pang pagpapakabanal ang gawin mo, hindi 'yan uubra rito, tama ba?""Tara na, samahan mo naman kami sa inuman... isang tagay lang!"Nanahimik si Irina. Halos hindi siya makahinga sa pagkakaipit sa pagitan ng dalawang lalaki. Pilit siyang nagpumiglas, pero hindi siya makawala gaano man kalakas ang kanyang pagsisikap. Sa huli, nagpanggap na lamang siyang kalmado, pilit na ngumiti at nagsabing,"Sige! Walang problema! Per
Matagal na katahimikan ang bumalot sa pagitan nila bago sa wakas ay nagsalita si Duke."Abala ang pinsan ko sa kumpanya tuwing araw.""Ayos lang.""Ha?"Walang pag-aalinlangan si Irina nang sagutin siya. "Pupunta na lang ako sa kumpanya."Napabuntong-hininga si Duke. "Sumakay ka na. Ihahatid kita."Walang pag-aalinlangan, sumunod si Irina at umupo sa passenger seat. Pagkaandar ng makina at pagsibad nila sa daan, saka lamang muling nagsalita si Duke."Irina… Ikaw at si Zeus… naging maayos ba kayo nitong mga nakaraang taon?"Sa sandaling marinig ang pangalan ni Zeus, nanlabo ang mga mata ni Irina, namula ang gilid ng kanyang mga mata. Lumingon siya kay Duke, nanginginig ang tinig."Mr. Evans… Alam kong noon pa man, gusto mo lang akong paglaruan pero hindi mo nagawa. Kung iyon pa rin ang gusto mo, hindi na ako lalaban."Napakuyom ang kanyang mga kamay sa kandungan habang pilit na itinutuloy ang kanyang mga salita."Pero pakiusap… Matutulungan mo ba akong alamin kung nasaan ang kapatid ko
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas