Laging puno ng gulo ang syudad para kay Irina. Mula nang dumating siya rito sa edad na labindalawa, parang itinakda na ng tadhana ang kapalaran niya. Kaya naman, noong nagsimula siyang magtrabaho sa kumpanya, matagal na niyang natutunang harapin ang bawat pagsubok nang walang pag-aalinlangan.Dahil nakatali na siya sa buhay sa syudad, wala siyang ibang pagpipilian kundi magpakatatag at makibagay. Kung hindi maiiwasan ang gulo, edi harapin niya ito—gaya ng palagi niyang ginagawa.Pero sa ngayon, ang tanging gusto lang niya ay isang maayos at tahimik na trabaho. Wala siyang balak makipag-away o makisali sa anumang alitan.Nang sabihin niya ito, natahimik ang mga tao sa paligid. Walang nangahas na magsalita pa.Nang hapong iyon, nanatili si Irina sa kanyang mesa, abala sa pagrerebisa ng mga draft designs na ibinigay sa kanya ni Linda. Habang nagtatrabaho, sandali siyang nagdalawang-isip bago maingat na nagtanong, “Linda, tungkol sa mga disenyo mo…”Nanigas ang ekspresyon ni Linda. Hindi
"Marunong ka bang magmaneho?" tanong ni Alec mula sa loob ng sasakyan.Sandaling nag-alinlangan si Irina bago sumagot nang tapat, "Hindi."Napakunot-noo si Greg, na nakaupo sa tabi niya. "Madam, halos lahat may lisensya na ngayon. Bakit hindi ka marunong magmaneho?"Kanina lang, nag-aalala si Greg kung tatanggalin siya ng kanyang pang-apat na panginoon. Pero matapos ang buong araw na kasama si Irina, hindi niya namalayang nagiging mas matapang siya. Ni hindi niya napansin kung gaano siya naging walang takot sa presensya nito.Ngunit ang tanong niya ay tila nagpatigil kay Irina.Tahimik siyang naupo, ang tingin niya malayo—may bahid ng lungkot na hindi niya ipinapakita sa iba.Gaya na lang ng nangyari sa opisina nitong nakaraang dalawang araw—kung saan karamihan sa mga baguhan ay matagal nang sumuko—hindi siya umatras.Sanay na siya sa pang-aapi at panlilibak mula pa noong labindalawa siya, mula nang ampunin siya ng mga Jin. Kung hinayaan niyang magpatalo siya sa galit o kawalan ng hus
Habang nalulunod si Irina sa kanyang mga alaala, patuloy na umandar ang sasakyan. Nang sa wakas ay bumalik siya sa realidad, napatingin siya kay Alec, gulat na gulat."Ikaw… anong ginagawa mo? Hindi ba dapat susunduin mo si Anri?"Kalma lang si Alec, ang tinig niya ay matatag."Kukunin ko ang kotse mo."Napakurap si Irina, hindi makapaniwala. "A-Ako… hindi ako marunong magmaneho."Hindi man lang siya tinapunan ng tingin ni Alec nang sumagot ito nang walang pag-aalinlangan."Marunong ka bang maglakad nung ipinanganak ka?"Mula sa harapang upuan, biglang sumabog sa tawa si Greg.Mula nang ibalik ng Young Master ang kanyang asawa mula sa probinsya, araw-araw na siyang napipilitang lumamon ng ‘dog food.’ Pero hindi katulad ng iba, may sariling estilo si Alec pagdating sa pagpapakain nito.Ang klase ng ‘dog food’ niya ay mabagsik—spicy, kahit. Sa unang tikim, parang sinusunog ka, pero kapag nalasahan mo nang mabuti, aaminin mong matamis pala ito nang husto.Seryoso, sino pa ba sa mundo ang
Bagama’t tinawag siya ng munting bata na "masamang tao" kanina, halata namang mas kumportable na ito sa kanya kaysa noong una silang nagkita.Lumapit si Anri sa tainga ni Alec at pabulong na sinabi, “Dad, narinig kong nagsasalita si Mama habang natutulog kagabi.”Napatigil si Alec.Sa di-maipaliwanag na pakiramdam, agad siyang sumulyap kay Irina, na nakatingin sa kanila nang may pagtataka.Nagpatuloy si Anri, “Sa panaginip niya, sabi ni mama, ayaw daw niya sa’yo. Pero alam ko ang totoo—ibig sabihin nun, gusto ka talaga niya! Sobra!”Napakurap si Alec.Ang batang ‘to!Walang duda, anak nga niya ito. Limang taong gulang pa lang pero para nang may alam sa mga ginagawa ng matatanda. Sobrang kabisado niya ang damdamin ng kanyang ina na nagawa pa niyang magpasabog ng gulo sa lumang bahay ng mga Beaufort—isang matinding hakbang na parang tama sa tatlong ibon gamit ang isang palaso—para ipakita kung sino talaga ang may-ari ng puso ng kanyang ina.Samantala, sa labas ng sasakyan, pinagmamasdan
Alec, completely unfazed by the chaos, remained calm as the car surged forward.Habang si Irina ay umiiyak at nagsisigaw sa takot, siya naman ay walang kahit anong bakas ng pagkabahala.Sa isang braso, hinila niya si Irina palapit sa dibdib niya, at sa kabila, mahigpit niyang kinontrol ang manibela.Malamig ngunit matatag ang kanyang boses nang ibulong niya sa tainga ng babae, bahagyang sumasayad ang labi niya sa balat nito:"Huwag kang matakot. Nandito lang ako. Irelax mo lang ang mga paa mo."Nanginginig pa rin ang katawan ni Irina, pero may kung anong epekto ang boses ni Alec na tila nagpapakalma sa kanya.Unti-unti, nag-atubili siyang huminga nang malalim at lumuwag ang pagkakahawak niya sa sarili.Sa una, hindi pa rin siya naglalakas-loob na dumilat. Pero nang mapansin niyang gumaan at naging kontrolado na ang takbo ng sasakyan—malambot, maayos—bahagya siyang sumilip.Hindi na gumagalaw nang magulo ang paligid niya.At ang lalaking nasa tabi niya—na tila kayang magmaneho gamit la
Si Irina ay napalingon at nakita si Raven."Sir Raver?" Napabulalas siya nang hindi inaasahan. "Anong ginagawa mo rito?"Tumaas ang kilay ni Raven."Ang proyektong ito ay pinapamahalaan ng aming design firm. Bakit? Nandito ka ba bilang kinatawan ng kumpanya mo? Kailan pa nagsimulang ipadala ka ng design department para rito?"Saglit na nag-alinlangan si Irina bago sumagot, "Pasensya na, pero nagbitiw na ako sa trabaho. Nandito ako ngayon para maghanap ng bagong trabaho at nagkataon lang na nasangkot ako sa isyung ito. Ako... ako ang maaaring mag-ayos nito."Sinipat siya ni Raven mula ulo hanggang paa, may bahagyang interes sa kanyang tingin. "Ikaw...?"Tumango si Irina. "Oo."Walang pag-aalinlangan, humarap si Raven sa mga nagtatalong technician at sinabing, "Sige, hayaan nating subukan ng dalagang ito. Gusto kong marinig ang solusyon niya."Pagkatapos, muli niyang tiningnan si Irina.Kakauwi lang niya noong isang linggo, pero kapansin-pansing may nagbago sa kanya. Mas maaliwalas ang
Nakaupo si Irina sa tabi ni Raven sa loob ng sasakyan, walang bakas ng emosyon sa kanyang mukha habang tuluyan niyang binalewala si Queenie. Samantala, si Queenie naman ay halos maubusan ng hininga sa tindi ng galit. Kung pwede lang, gusto na niyang sugurin si Irina at burahin ang nakakainis niyang magandang mukha!Bago pa siya makakilos, hinarangan siya ni Raven, ang boses niya'y punong-puno ng pang-aalipusta."Bakit ka nakatambay dito sa harap ng kumpanya imbes na ginagawa ang trabaho mo?"Mariing tumapak sa sahig si Queenie, halatang inis."Raven!" reklamo niya, halos paawa.Ngunit ni hindi siya tinapunan ng tingin ni Raven. Tuwirang nilagpasan niya ito, saka marahang tumango at magalang na itinuro kay Irina ang daan palabas ng sasakyan, tila isang tunay na ginoo. Walang pag-aalinlangan namang bumaba si Irina.Hindi makapaniwala si Queenie.Habang pinagmamasdan niya ang dalawa na magkasabay na pumasok sa gusali, lalong sumidhi ang kanyang galit. Ang paraan ng pagtingin ni Raven kay
Sa sandaling iyon, hinarap ni Irina si Queenie.May madilim na ekspresyon sa mukha, malamig na tanong ni Irina, "Queenie, ano ba talaga ang gusto mo?"Nakalimutan na ni Queenie kung bakit nagtatawanan ang kanyang mga kasamahan. Sa halip, masungit siyang napangisi at mariing sumagot, "Irina! Akala mo ba na kung iiwasan mo ako ng isang linggo, basta na lang akong titigil? Alam mo ba kung bakit ako nasaktan? Ikaw ang may kasalanan!""Sinadya mong ilagay ang upuan sa likuran ko para matumba ako! Pinaniwala mo akong may mauupuan ako, pero dahil sa ginawa mo, nasaktan ako at kinailangang manatili sa ospital nang dalawang araw. Sinadya mong saktan ako—dapat lang na makulong ka!"Ngunit nanatiling walang reaksyon si Irina. Sa malamig na tinig, sinabi niya, "Kung gano’n, idemanda mo ako."Bahagyang naningkit ang mga mata ni Queenie. "Akala mo hindi ko gagawin?"Pagkasabi niya nito, bigla niyang binago ang tono ng kanyang boses—mula sa galit, naging paawa."Raven! Dumating ka sa tamang oras! Wa
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas