"Bakit mo ako tinutulungan?" tanong ni Irina."Tinutulungan? Ikaw?” napangisi si Claire na may pang-aalipusta. "Bakit ko gagawin 'yon? Sa totoo lang, mas maganda ka kaysa karamihan ng mga babae, at may kakaiba kang katangian na nakakaakit ng mga lalaki. Hinalikan ka ni Alec sa harap ng publiko, at ang pinsan ko, kinakausap ka na rin. Ipinapakita lang niyan na kaya mong akitin ang mga lalaking mula sa mayayamang pamilya! Nandito lang ako para gawing katuwaan ka—para makita ng pinsan ko at ni Alec kung gaano ka kahamak at walang kwenta."Tiningnan ni Irina si Claire, at agad niyang naintindihan ang gustong mangyari nito. Gusto lang pala siyang gawing katatawanan sa piging. Pero kung may pera namang kapalit, wala na siyang pakialam kung mapahiya siya, naisip ni Irina."Sige, pumapayag ako.""Deal!" nakangiting sagot ni Claire.Hindi na sumagot si Irina at tumalikod na lamang nang walang kahit isang sulyap pabalik."Wait!" sigaw ni Claire mula sa likod.Huminto si Irina at tumingin kay Cl
"Hindi mahalaga kung sino ako. Ang mahalaga ay hinding-hindi ko hahayaang isang babaeng tulad mo ang makialam sa buhay ng apo ko!"Mariing tiningnan ni Don Pablo Allegre si Irina mula ulo hanggang paa—maputlang balat, pagod na anyo, at amoy ng alikabok. Kahit gaano kabigat ang makeup, hindi nito natakpan ang mababang estado niya. Ang makapal na foundation ay tila natutuklap tuwing nagsasalita si Irina.Sa kanyang kasuotan, mukha siyang isang karaniwang babaeng lansangan. Ang ideya na ang isang babaeng tulad nito ay nagtatangkang akitin ang isa sa mga kalalakihan ng pamilya Allegre ay labis na nakakagalit."Oh, Grandpa, napaka-coincidence naman, anong ginagawa ninyo rito?" bungad ni Claire na tila nagulat habang nagpapanggap na kakakita lang sa matanda. Binati niya ito nang may pilit na kasiyahan sa boses.Pagkatapos magsalita, sinulyapan ni Claire si Irina nang kaswal, ngunit may bahid ng pagmamalaki ang kanyang tingin.Ang bihis at makeup ni Irina ay eksaktong tulad ng inilarawan ni
Sa likod ni Irina, napakatindi ng galit ni Don Pablo na nanatiling walang imik ng matagal na minuto. Hanggang sa mawala si Irina sa dressing room na siya tuluyang sumiklab, ang kanyang boses ay nanginginig sa galit“I’ll make sure Marco cuts all ties with you, a woman like you! Huwag mong aasahan na makakakuha ka ng kahit isang kusing mula sa kanya!”Kasunod niyon, naglakad palayo ang matanda, ang mga hakbang niya ay mabigat sa pagkadismaya.Hindi nagtagal, lumapit si Claire kay Irina na may pilit na ngiti na hindi maipinta ang kawalang sinseridad.“Pasensiya na, Irina. Talaga namang hindi ko inisip na mangyayari ito. Wala akong ideya kung paano nalaman ng lolo ko na narito kami. Maybe one of the servants tipped him off,” aniya, ang tono ay may bahid ng maling inosensya.“Grandpa has been so upset these past few days, saying Marco has been spending time with an unworthy woman. Nagmamasid siya sa mga lugar na pinupuntahan ni Marco at ako…”Ang kanyang paliwanag ay puno ng mga kabalintu
Nabaling ang atensyon ni Alec sa isang kumpletong disenyo. Isang guhit-kamay na may maraming mga anotasyon sa paligid nito, lahat ay malinaw at detalyado. Mukhang katulad ito ng nakita ni Alec ilang araw na ang nakalipas sa silid ni Irina. Hindi gaanong detalyado ang orihinal na guhit kumpara sa ngayon, at may mga pagbabago sa ilang bahagi na mukhang mas pino at makatwiran."Sinong nagpadala ng draft na ito?" agad na tanong ni Alec sa assistant."Ay, mukhang ang assistant ng design director ng Hidalgo Group, si Monte... Miss Montecarlos," sagot ng assistant."Dalhin mo ako sa kanya kaagad!" utos ni Alec, ang tono’y nagmamadali."Masusunod, Mr. Beaufort."Pinangunahan ng assistant si Alec palabas, habang naglalakad sila."Naghihintay si Miss Montecarlos sa harap, makikita mo siya agad.""Alright," sagot ni Alec nang maikli.Nabigla si Irina na nakatayo sa harap, nang marinig ang boses ni Alec. Paano siya napunta rito?Sa hindi maipaliwanag na dahilan, ayaw makita ni Irina si Alec sa gan
Lumapit si Duke kay Irina nang walang pakialam."Irina, napakasensitibo talaga ng pang-amoy mo. Paano mo nalaman na maraming mayayaman ang magtitipon dito sa cruise ship ngayon?"Hindi sumagot si Irina sa tonong may halong biro at seryosong banat ni Duke. Sa halip, ngumiti siya at nagtanong, "Mr. Evans, ilang araw na kitang hindi nakikita. Hindi ka ba pumapasok sa kumpanya kamakailan?""Bakit? Namiss mo ba ako?" tanong ni Duke."Hindi…""Kung hindi mo ako na-miss, bakit ka narito?" May bahid ng katarayan at sarkasmo ang tanong ni Duke. "Hindi ako pumunta sa kumpanya dahil abala ako sa cruise meeting na ito. Dito nagtitipon ang lahat ng mayayaman ng bansa. Siyempre, hindi maaaring mawala si Duke Evans."Napailing si Irina, bahagyang napapaismid. "Hindi… hindi ako pumunta dito para sa’yo.""Talaga? Hindi para sa’kin?" Ang ngiti ni Duke ay may halong panunuya habang tinitingnan ang payak na anyo ni Irina. "Huwag mong sabihing pumunta ka rito para makita si Marco? May balita ako para sa’y
Si Irina ay mag-isa sa maliit na cabin habang ito’y kumikiskis sa kalsadang nasa kanayunan, ang kanyang mata ay nakatuon sa magulong pile ng damit sa kanyang harapan. Lahat ng damit dito ay mukhang mas mura kumpara sa mga binebenta sa mga kanto-kantong palengke. Ang tela ay manipis, ang mga kulay ay masyadong maliwanag, at ang mga disenyo ay talagang wala sa tono.Nagtama ang kanyang mga labi, pinipili ang pinaka-makumbabang piraso na nakita niya—isang unipormeng estudyante na kahit paano ay nagtataglay pa rin ng hangin ng pagkabirhen.Nang siya’y lumabas, ang suot niyang damit ay pinagtambal sa magara at murang makeup na ipininta sa kanyang mukha. Ang kanyang mga hakbang ay mabagal habang dala-dala ang tray sa kanyang mga kamay, at naglakad diretso siya kay Claire.Pinasadahan ni Claire nang masamang tingin si Irina mula ulo hanggang paa, may isang ngisi sa sulok ng kanyang labi.“Oh, alam ko naman na magpapakipot ka,” sabi nito, ang tono ay may pagdududang sarkasmo. “Pero baka gusto
Tiningnan ni Irina si Alec, ang kanyang ekspresyon ay naghalo ng kalituhan at pagkabigla. Bakit siya narito?Sandali siyang nag-isip ng sagot, ngunit mabilis niyang naisip—syempre, narito siya. Ang cruise ship na ito ay punong-puno ng mga anak ng mayayaman at makapangyarihan; hindi na nakakagulat para sa isang tulad ni Alec na magpakita.Gayunpaman, tila walang pakialam si Alec sa kanyang sarili. Ipinako niya ang suit jacket sa paligid ni Irina, siniguro niyang natatakpan si Irina nang husto, saka dumikit at kinuha siya sa kanyang mga bisig na parang ito na ang pinaka-natural na bagay sa mundo.Ang mga mata ni Alec, matalim at galit, ay dumaan sa crowd. Ang mga lalaki at babae na kanina ay puno ng pag-aasikaso at kayabangan ay tumahimik sa ilalim ng kanyang tingin. Para bang bumagsak ang temperatura sa deck.Ang cruise ship, na kanina ay buhay na buhay sa mga tawanan at malalakas na pag-uusap, ay ngayon tahimik na tahimik.Walang nangahas magsalita.Walang sinuman sa cruise ship ang h
“Mr. Evans, please, you’ve got to save us!” sigaw ng isa sa mga naroon, halatang desperado at nanginginig ang boses.“Ikaw lang ang pwedeng kumausap sa pinsan mo ngayon,” dagdag pa ng isa, kitang-kita rin ang pag-aalala.“Please, Mr. Evans!” Isang tinig ang nagtaas pa ng tono sa sobrang pagmamakaawa. “As long as you’re willing to help, I’ll transfer my newest and most prized sports car to you—no strings attached!”Doon, isang tamad pero tagumpay na ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Duke.“Really, huh?”“Yes! I swear!” Mabilis na sagot ng lalaki, halatang gustong patunayan ang sinseridad niya.Natawa si Duke, parang naaaliw sa desperasyon ng mga tao.“O siya, pangako ko sa inyo—walang problema. Siguradong walang problema. Hindi mag-aaksaya ng oras ang pinsan ko para harapin nang harapan ang napakaraming mararangal na pamilya dahil lang sa kung sino mang babaeng parang palaboy. Marami siyang mas mahalagang inaasikaso at wala siyang pakialam sa inyo.”The crowd exhaled a collective sigh o
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La