Kabanata 38

Kabanata 38: Help

Pagpasok ko sa kuwarto ay nanghihina akong napasandal sa likod ng pintuan at doon ko nilabas ang kanina pa gustong sumabog na mga hikbi ko. I was crying so hard that the sound echoed around the empty room.

Niyakap ko ang mga tuhod ko at umiiyak na pinatong doon ang baba ko. I cried and cried until my eyes burned, until I could barely see through the blur of tears.

Tumingala ako at napatitig sa puting kisame. Mas lalo akong naiyak nang makita ko roon ang mukha ng baby ko.

Ang sakit-sakit pa rin. Kung kaya ko lang ibalik ang oras at panahon, sa pamilyang Alcantara na ako lalapit para lang mailigtas ko ang buhay niya.

God, it still hurts so much.

Kung hindi ko lang pinairal ang pride ko noon, buhay pa sana ang baby girl ko.

Hatinggabi no’n sa tinutuluyan naming maliit na apartment, sapat lang para sa aming dalawa.

Bago ang gabing iyon, may lagnat na siya. Akala ko ay nawala na dahil napainom ko na siya ng paracetamol na angkop sa edad niya. She was only ten months old.