2วันผ่านไป
"พี่เดฟเขาบอกว่าจะมารับแกจริงอ่ะ"
"อื้ม.. แต่ไม่รู้ว่าตรงไหนนี่ดิ วันนั้นคุยเสร็จเขาก็กลับไปเลยอ่ะ" ฉันกับนานานั่งรอเดฟที่บอกว่าจะมารับ เพราะไม่รู้ว่าเขาจะมารับที่ไหน และช่องทางการติดต่อก็ไม่มี
"เรา ไปที่คณะวิศวะดีป่ะ" ฉันหันไปถามนานา
"...ลองดู"
"นานาาาาา~!" ยังไม่ทันได้ก้าวขาสักข้างออกไป ยัยแพตตี้ก็วิ่งหน้าตาตื่นมาแต่ไกล
"มีอะไรเหรอ" นานาหันไปถาม
"อาจารย์วิทูนให้มาตามอ่ะ สงสัยมีเรื่องด่วน!" แพตตี้ยืนหอบแฮกๆท่าทางจะวิ่งมาไกล ส่วนนานาก็ทำเสียงฟึดฟัดอย่างหงุดหงิด.. แต่ก็ช่วยไม่ได้
"โว๊ะ! ให้มันได้อย่างงี้ดิว่ะ!... เฮ ฉันคงไปกับแกไม่ได้อีกแล้วว่ะ"
"ช่วยไม่ได้นี่.. แกไปคุยกับอาจารย์เถอะ ขืนชักช้าโดนระเบิดลงแน่ๆรู้อยู่" อาจารย์วิทูนแกขึ้นชื่อเรื่องความเนียบและเวลามากกกกก มากแบบว่าช้า1นาทีก็ไม่ได้อ่ะ ให้ตายเถอะมีคนแบบนี้อยู่บนโลกจริงๆอ่ะ
"..เห้อออ! อืม ไปนะ"
"อื้ม" ฉันตอบยิ้มๆ แล้วนานาก็เดินไปพร้อมกับแพตตี้.. คนเดียวอีกเเล้วสินะ ฉันกำลังจะเดินออกจากหน้าคณะเพื่อที่จะไปรอเดฟที่คณะของเขา แต่ก็เดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ยังไม่ทันได้ออกจากเขตคณะตัวเองด้วยซ้ำ
บรื้นนนนนน~
เสียงรถที่ถูกเร่งความเร็วจนเกิดเสียงดังทำฉันชะงักก่อนจะหันหลังกลับไปดู รถหรูสีดำเงาวับราวกับกระจกวิ่งมาด้วยความเร็วแล้วก็หยุดอยู่ที่ข้างๆฉันพอดิบพอดี ผู้คนประปรายที่อยู่แถวนี้ต่างซุบซิบกันไม่ขาดสาย
ซุบซิบ~ ซุบซิบ~~
'ใครมารับนางอ่ะ'
'เห้ย! นี่มันรถพี่เดฟนิ!! ฉันจำได้เคยเห็นในไอจีพี่เขาด้วย!'
'พูดจริง! พี่เดฟเหรออ'
'ตายแล้วววว พี่เดฟมารับเฮเหรอเนี่ย'
ซุบซิบ~ ซุบซิบ~~~
ฉันยืนฟังเสียงซุบซิบนั่นแล้วรู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่.. ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเดฟแน่ๆ แต่ช่วยทำอะไรที่มันไม่เด่นจนเกินไปแบบนี้ได้ไหมอ่ะ มันดาบ2คมนะเรื่องแบบนี้นะ..ถ้าเป็นคนอื่นมันไม่มีอะไรหรอก แต่นี่เป็นเขาไง.. ฉันไม่อยากโดนชะนีเเถวนี้รุมตบนะ--* ดูสายตาไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่เลยอ่ะ
ปึง~
"ลืมที่นัดไว้แล้วหรือไง.. ขึ้นรถ" แล้วยิ่งเดฟคือคนที่ลงมาจากรถคันนี้แล้วนั้น ทุกอย่างก็ทวีคูณ
'กรี๊ดดดด จริงด้วยแก'
'โอ๊ยยยยย อิจฉาาาา><'
'ไม่สวยแบบนางทำไม่ได้นะจ๊ะ ชิ๊!'
"..."
"จะยืนฟังพวกนี้อีกนานไหม ขึ้นรถ" เมื่อเห็นฉันไม่ยอมขึ้นรถเดฟก็พูดย้ำอีกรอบ... ฉันเลยจำใจเดินก้มหน้าแล้วขึ้นรถเขาไปนิ่งๆท่ามกลางเสียงกระซิบซุบซิบไม่ขาดสาย บางคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปด้วย...
ปึง~
เดฟขึ้นรถตามฉันมาติดๆก่อนสตารท์รถแล้วออกตัวอย่างไว ฉันไม่พูดอะไรแต่แอบเห็นว่าเดฟเองก็ลอบมองฉันอยู่
"อย่าไปสนใจเลย คำพูดพวกนั้นนะ" เขาพูดทั้งๆที่ยังมองตรงไปข้างหน้า
"..ไม่สนได้ไง แฟนคลับนายทั้งนั้น"
"แล้ว?"
"...ฉัน ไม่อยากมีปัญหา" พอฉันพูดจบ เดฟก็หันมามองฉันแวบหนึ่ง แล้วกันกลับไปดูทางต่อแล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุย
"เธอขับรถเป็นไหม"
"..พอได้ แต่ไม่ได้จับรถนานแล้ว"
"ทำไม?"
"ฉัน...มีความทรงจำไม่ดีกับรถนิดหน่อย" ทุกวันนี้ฉันยังโทษตัวเองอยู่เลย เพราะฉัน...
"เล่าได้ไหม"
".....อืม"
"..." เดฟยังคงจดจ่อกับการขับรถของเขา มีบางที่หันมามองฉันเป็นครั้งคราว..
"....คือ ตอนฉัน10ขวบ.. วันนั้นพ่อกำลังพาฉันกับแม่ไปเที่ยวทะเล... ฉันขอนั่งตักพ่อที่ขับรถอยู่ เพราะฉันรู้สึกว่าพ่อเท่ห์มากเวลาพ่อขับรถพาพวกเราไปที่ไกลๆ.."
"...."
"..แล้วในตอนนั้นฉันก็อยากขับรถเป็นแบบพ่อ.. เลยยื่นมือไปจับพวงมาลัยที่พ่อบังคับอยู่.."
"..."
"พ่อตกใจ แล้ว...บอกฉันว่าอย่าเล่นแบบนี้ มันอันตราย.." ทั้งๆที่ตัดสินใจจะเล่าแบบไม่รู้สึกอะไรแล้วแท้ๆ.. แต่มันก็แปลบขึ้นมาในสมอง..ภาพในตอนนั้นมัน.. !
"..." เดฟยังคงนิ่งและตั้งใจฟัง ฉันหยุดพูดไปครู่หนึ่งลอบกลืนน้ำลายตัวเอง แล้วฝืนใจเล่าต่อ.. ทุกคนคงสงสัยว่าถ้าฉันไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่าสิใช่ไหม.. แต่ที่ฉันเลือกที่จะเล่าต่อเพราะ.. ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องวันนั้น เรื่องนั่นมันคงเป็นเครื่องเตือนใจฉันเสมอ.. และคงเพราะเป็นเดฟด้วยละมั่งฉันจึงตัดสินใจเล่า เพราะเขา...ก็อยู่กับรถ น่าจะเข้าใจได้ง่ายๆ
"..เพราะพ่อมัวแต่ก้มลงมาห้ามฉัน.. เลยไม่ได้ดูทาง.. มันก็เลย"
"เข้าใจละ" เดฟพูดขึ้นทันที โดยไม่ให้ฉันอธิบายจนจบ
"...อื้ม นั่นแหละ เพราะเหตุการณ์วันนั้น.. ฉันเลยเสียพ่อและแม่ไปพร้อมกัน เพราะรถพ่อไปชนกับรถสิบล้อที่คนขับกึ่งๆหลับใน.."
"ก็บอกว่าเข้าใจแล้ว.. จะเล่าต่อทำไม" เดฟพูด
"...นายอ่ะ ฉันรู้ว่านายขับรถเก่ง.. แต่มันอันตรายนะ" แล้วจู่ๆฉันก็พูดออกมา ซึ่งไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม... หรือคงเพราะ ไม่อยากให้เหตุการณ์แบบวันนั้นเกิดขึ้นกับใครอีก..
"..." เดฟแค่หันมามองฉัน
"..."
"ถึงแล้ว" เขาพูดขึ้นอีกครั้งแล้วหยุดรถแต่ไม่ดับเครื่องที่ลานแข่งของสนาม.. ฉันหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเตรียมลงจากรถโดยไม่พูดอะไรต่อ
"มันไม่ใช่ความผิดเธอ" แต่อยู่ๆเดฟก็พูดขึ้น ฉันชะงักแล้วหันกลับไปมองเขา
"มันเป็นอุบัติเหตุ"
"...ขอบใจนะ แต่นายไม่ตะ..!"
"มาขับ" เขาพูดแทรกฉันอีกแล้ว..แล้วมองมาทางฉัน
"...ฉันทำไม่ได้นายก็รู้.. พอต้องอยู่หน้าพวงมาลัยแล้วมัน..."
"ฉันไม่ได้ให้เธอขับคนเดียว"
"..ห๊ะ?"
พรึบ~!
"อ๊ะ!..ดะ..เดฟ!" เดฟคว้าแขนฉันแล้วออกแรงดึงให้ฉันถลาไปหาเขาที่นั่งอยู่ที่คนขับได้แทบจะทันที แข็งแรงชะมัด! และที่สำคัญแรงที่เขาดึงฉันเมื่อกี้.. ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด
"ลองดู" กลายเป็นว่าฉันนั่งอยู่บนตักเขาพอดี เขาจับมือฉันทั้ง2ข้างไปวางบนพวงมาลัย แล้วคือแบบ.. แค่นึกถึงเรื่องขับรถก็เกร็งจะแย่อยู่แล้ว แล้วดูฉันในตอนนี้สิ นั่งอยู่บนตักเขาขนาดนี้ แถมตอนเอื้อมมือฉันไปวางที่พวงมาลัยหลังฉันก็ติดดับหน้าอกเขาด้วย! ฉันก็ยิ่งเกร็งไปใหญ่สิ เล่นบ้าอะไรของเขาเนี่ย! มันใกล้เกินไปแบบนี้ มันชิดเกินไปด้วย>///<
"จะ..จะทำอะไรของนาย!"
"ลองขับ" เดฟยังคงพูดแบบนั้น ถึงเขาจะเอนตัวไปข้างหน้าแล้วก็เถอะ แต่เขายังใช้มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัยอยู่ มันก็แบบ.... โอ้ยไอ้บ้าเอ้ย><
"ฉะ..ฉันทำไม่ได้"
"ต้องได้"
"ดะ..เดฟ"
"หรือจะให้ฉันขับแล้วเธอนั่งอยู่แบบนี้" แล้วคือทันทีที่พูดจบ เดฟก็ดันตัวเองเขามาใกล้ฉันแบบตอนแรก มือจับพวงมาลัยสองข้างคร่อมตัวฉันไว้จากด้านหลังแบบนี้ ตัวติดกันแบบนี้ใครเขาจะมีสมาธิจับกันละว่ะ!
"อะ..อะโอเคๆๆ นาย..ไม่ต้องใกล้ขนาดนี้ก็ได้ ฉันอึดอัด"
"ตัวเธอเล็กแค่เนี่ยอึดอัด?"
"ก็..ตัวนายไง ใครเขาให้ขับรถกันแบบนี้อ่ะ" โอ๊ย นั่งตัวเกร็งไปหมดแล้วตะคริวจะกินไหมเนี่ยยย
"ปล่อยเธอขับคนเดียวรถฉันก็พังดิ"
"ก็นายเองไม่ใช่ไงที่บังคับให้ฉันขับเนี่ย ฉันไม่ได้อยะ..!"
"เริ่มสักที" เอาแต่ใจชะมัดเลยเขาเนี่ย...นานาาาา แกคงยังไม่รู้สินะว่าเจ้าป่าอะไรของแกนี่ก็อันตรายพอๆกับเสือของแกแหละน่าาา โอ้ยยยย เฮ~ ตั้งสติ สติ~~
"เปลี่ยนเกียร์ อย่าลืมเหยียบคาร์ท" เอาอีกแล้วววววว ฉันถอนหายใจมือจับพวงมาลัยสั่นงึกงักๆ ฉันรู้ว่ามันต้องขับยังไง แต่ว่าตอนนี้ฉันไปไม่ถูกเลยจริงๆ>///< ฉันเอื้อมมือไปจับเกียร์สั่นๆ
"ชักช้า"
หมับ~ กึ๊!
แต่อยู่ๆเดฟก็จับมือไปวางบนเกียร์โดยที่ยังกุมมือฉันอยู่แบบนั้น แล้วเอามือที่วางบนเกียร์เมื่อกี้ดึงกลับมาวางบนพวงมาลัยอีกรอบ ทีนี้ก็กลายเป็นว่า เดฟเป็นคนขับที่มีฉันนั่งอยู่บนตักเขาเท่านั้นเอง เท่านั้นเองงงงง แกร~ ฉันไม่ไหวแล้วววววว
..........
พี่เดฟฟฟฟฟฟฟฟ ไรท์ขับรถไม่เป็นนนนน สอนหน่อยยยยยย โอ๊ยยยไอ้บ้าเอ้ย เขียนเองอิจฉาเองทำไมไม่เป็นตู~~~~~~
เอาไป๊! รถเนี่ยยยยย ไอ้คันเนี่ยยยย ที่พี่เดฟเอาไปรับยัยเฮอ่ะ! 20-30ล้านเอ๊งงง ไม่อิจฉาไม่ๆๆๆๆ... ตบไหม! ตบดิ รวมพลตบนางเอกตัวเอกแกบ้าไรท์ แกมันบ้าาาาาาา!!!
:: Special Part ::หลายปีต่อมา...แอด~"อ้าว? ทำไมวันนี้ถึงเร็วจัง" ฉันหันไปพูดกับเดฟที่เปิดประตูห้องเข้ามาหลังจากออกไปส่ง คาร์ล ที่โรงเรียน... แล้วหันมาพับผ้าต่อเราได้ลูกชายคะ ตอนนี้ก็เรียนอยู่อนุบาล2แล้ว เวลาผ่านไปเร็วจนน่าตกใจ รู้สึกว่าเพิ่งท้องเมื่อวานเองหมับ~ฟอดดดดด~"งื้มม~ จั้กจี้น่าเดฟ^^" เดฟทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วสวมกอดฉันจากด้านหลังแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่"คาร์ลก็เปิดเทอมแล้ว... หาไรทำกันดีกว่า~""นี่ ไม่ต้องเลย.. เฮจะพับผ้า""ผ้าพับเมื่อไหร่ก็ได้""ซักผ้าอีก""ยังมีใส่อีกเต็มตู้ ไม่ต้องซักวันนี้หรอก~" เดฟเริ่มนัวเนียแถวซอกคอฉัน มือหนาเริ่มไล้หน้าท้องจนขึ้นมาครอบคลุมหน้าอกเรามีเวลาอยู่ด้วยกันแทบตลอดก็จริง แต่เวลาทั้งหมดก็วุ่นอยู่แต่กับคาร์ล ฉันแทบไม่มีเวลาให้เดฟเท่าไหร่ บางทีเขาต้องการอะไรฉันรู้นะแต่บางครั้งก็ต้องเลือกลูกก่อน ส่วนเรื่องเซ็กส์... เราไม่ได้มีอะไรกันนานติดกัน3อาทิตย์แล้วจริงๆ ฉันงดรับงานถ่ายแบบเพราะต้องเอาเวลามาดูคาร์ล ส่วนเดฟก็ขยายกิจการส่งออก-นำเข้า รถหรู ซึ่งกำลังเป็นไปได้ด้วยดี แล้วเดฟ... ก็เลิกจับรถแข่งตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้.."ไม่สงสารผัวหน่อยเหรออ~""ฮ่าๆอ้อ
2เดือนผ่านไป..."กลับมาแล้วเหรอ""อื้ม แข่งเสร็จก็รีบกลับเลย เป็นไงบ้าง" เดฟเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับผมยุ่งๆที่ไม่ได้เซ็ตเหมือนตอนตื่น วันนี้เดฟมีแข่งรถที่สนามเดิมแหละ ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมไปจะอยู่กับฉันอย่างเดียว แต่ฉันเห็นว่าช่วงนี้เขาอยู่แต่กับฉันเข้าใกล้มากก็ได้เป็นช่วงๆเลยกลัวเขาจะเหงาก็เลยให้ไปสังคมกับเขาบ้าง"ก็ปกติดี^^ แต่วันนี้ดิ้นเก่ง""เหรอ! ไหนขอพ่อจับหน่อยสิ" เดฟเดินเข้ามาทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วใช้ฝ่ามือแตะเบาๆที่ท้องฉัน ตอนนี้ก็ท้องได้5เดือนแล้วแต่คงเพราะท้องแรกละมั้งท้องเลยไม่ใหญ่เท่าไหร่"...ไม่เห็นดิ้นเลย""สงสัยไม่อยากคุยด้วยมั้ง^^" ฉันแหย่เดฟ แต่เขาก็ไม่ละความพยายามยังพยายามเอาหูมาแนบท้องฉันอีกเป็นจังหวะที่ลูกดิ้นพอดีเดฟเลยจะดีใจหรือตกใจก็ไม่รู้สิ^^"เฮ! ดิ้นเหรอ?""อื้ม^^" เดฟยิ้มแล้วป้วนเปี้ยนอยู่ตรงท้องฉันนี่แหละ"ไปอาบน้ำก่อนไหมจะได้สบายตัว""อื้ม.. เดี๋ยวพ่อมาเล่นด้วยนะครับ~" แล้วเดฟก็หอมแก้มฉันก่อนจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป"อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวเดฟลงไปเอาให้""...ไม่อ่ะ พี่ภาเอานี่มาให้แล้ว" ฉันชี้ไปที่ลิ้นชักข้างเตียง มันเป็นจานมะม่วงเปรี้ยวกับพริกเกลือ
วันรับปริญญา"แหมมมม~ ตั้งแต่มีเจ้าตัวเล็กนี่รู้สึกพี่เดฟจะตามติดแจเลยนะย่ะ^^""..อืม บางทีก็ติดเกิ้นนน" ฉันพูดขำๆกับนานา เรื่องที่ฉันมีเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องไม่มีใครรู้นอกจากพวกGZแล้วก็นานา จึงไม่แปลกที่ถ้าวันไหนเดฟไม่ว่างมาหาฉันก็จะมีเทมป์มีบีแวะเอาของมาให้ แถมยังบ่นให้ฟังอีกว่าเดฟขู่พวกเขาฟ่อๆเรื่องเอาของหรือขนมมาให้ฉันผิดเวลาแม้แต่นิดเดียวนี่คือแทบกินกะบาลอ่ะ^^*แต่วันนี้เดฟมาเอง... ก็นะ มันวันรับปริญญาของฉันนี่เนอะ:) เขาเดินมาพร้อมกับถุงพลาสติกสีขุ่นๆกับแก้วน้ำที่มีหูหิ้วอีก2แก้ว"รอนานไหม กินน้ำก่อน""เพิ่งลงมาเอง" ฉันรับแก้วมันที่ใส่น้ำแข็งน้อยกว่าที่เคยกินขึ้นมาดูด แล้วมองเดฟยื่นน้ำอีกแก้วให้นานา เป็นแบบนี้เสมอแหละเพราะถ้าอยู่มอนานาอยู่กับฉันตลอดเวลาเดฟเลยซื้อขนมซื้อน้ำมาเผื่อด้วยเสมอจนนานามันบ่นอุบว่าน้ำหนักขึ้นก็เพราะเดฟ^^"เหนื่อยไหม" เดฟถามแล้วใช้มือทัดผมที่ตกลงมาไปทัดหูให้ฉัน"นิดหน่อยนะ แล้วทำไมรีบมาจังไม่มีงานต้องเคลียร์เหรอ""มี แต่เป็นหวงเลยมาหาก่อน""งื้อ? เฮไม่เป็นไรหรอกน่ามีนานาอยู่เหมือนมีแม่คอยตามบ่น สบายมาก:) เดฟไปทำงานให้เสร็จก่อนก็ได้" แล้วตั้งแต่ที่รู้ว่ามีเจ้
3วันต่อมา"เป็นอะไรทำไมดูเพลียๆ""ไม่รู้สิ.. อยากนอนอย่างเดียว" ฉันคุยกับเดฟหลังจากส่งพ่อกับแม่เดฟที่สนามบินเสร็จ แล้วตอนนี้เรากำลังกลับบ้าน"ไม่สบายหรือเปล่า หาหมอไหม จะได้ไปเลย""วันหลังนะ ฉันอยากกลับไปนอน.." แล้วฉันก็ปรับเบาะรถให้เอนลงแล้วนอนมันทั้งอย่างนั้น... เหนื่อยๆล้าๆไม่มีเหตุผลอ่ะ จะบอกว่าเพราะนอนดึกมันก็ไม่ใช่.. ฉันคงแค่กำลังจะไม่สบายแหละ คิดๆแล้วก็หลับไปซะดื้อๆรู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว.. เดฟหลับอยู่.. ฉันเลยพลิกตัวมองเดฟที่นอนหลับไม่รู้สติข้างๆฉัน เขาไม่ชอบใส่เสื้อนอนเพราะขี้ร้อน ฉันนอนมองหน้าเขาอยู่ได้สักพักเจ้าตัวก่อนขยับตัวนิดหน่อยพร้อมๆกับลืมตาขึ้นพอดี"แอบมองอีกแล้วนะ~""มองไม่ได้หรือไง""ได้สิ~ จะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ:)" แล้วเดฟก็เขยิบเข้ามากอดฉันหลวมๆ แล้วเอาคางมาเกยหัวฉันไว้ หน้าฉันก็ซุกอยู่หว่างอกของเดฟอย่างทีกที.. ฉันเขยิบตัวเข้าไปหาเดฟอีกนิดเพื่อตัวเราจะได้ติดกัน ฉันชอบทำแบบนี้เพราะมันช่วยคลายหนาวจากลมแอร์ได้ดีทีเดียว...แต่วันนี้..ทำไมมัน? ไม่เหมือนทุกวัน...ฉันเริ่มขยับตัวออกจากเดฟเพราะรู้สึกว่ากลิ่นสบู่ที่ลอยมาจากตัวเขามันไม่หอมเอาซะเลย".
"อึกก~ อึก~""อื้มม~ โครตคิดถึงเลยว่ะ~" ฉันเหลือบมองเดฟที่นั่งพิงหัวเตียงมือขยุมผมฉันเบาๆแล้วแหงนหน้าขึ้นมองเพดานอยู่อย่างนั้น แล้วก็ก้มลงมองฉันที่กำลังดูดกลืนแท่งร้อนของเขาด้วยสีหน้าที่พร่าพริ้ม"อึก~ อึกก~ อึก~""..ลึกอีกได้ไหม... อื้มม~ ""อึก~ อึก อึก~""...ฟู่ววว์~""อึก~อึก~ อึก~~" แล้วเดฟก็เริ่มขยับตัวนิดหน่อย จับหัวฉันด้วยมือสองข้าง แล้วเป็นฝ่ายกุมจังหวะทั้งหมด มันเร็วและลึกจนฉันแทบสำลัก"อึก~อุกกก~ อื้อออ!" ฉันใช้มือดันไปที่เรียวเดฟเพื่อที่จะดันตัวขึ้นเพราะเดฟเล่นกดฉันจนแท่งร้อนใหญ่ของเขามันลึกมากกว่าทุกที"อ่าาาส์~ ถอย!... อื้มมมม~" เดฟบอกให้ฉันถอยแล้วดันตัวฉันออกด้วยมือเขา ก่อนจะเป็นฝ่ายกำแท่งร้อนนั้นรูดขึ้นลงจนมีของเหลวสีขาวไหลทะลักออกมา.. เดฟรูดมันขึ้นๆลงๆอย่างเนิบนาบช้าๆ หน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่านจนฉันรู้สึกได้"...หมด~ แล้ว~""เปลอะกางเกงหมดแล้ว" พอฉันพูด เดฟก็ถอดกางเกงออกโยนไปข้างเตียงแล้วดึงแขนฉันกลับไปนอนที่เตียงพร้อมกับสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้ามาอย่างที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวพรวดดดด!"อ๊าาา! บะ..เบาสิ!" เดฟไม่สนใจคำพูดฉัน เขามองฉันแล้วถอนหายใจถี่ๆใช้มือเกี่ยวบราสีคร
2ปีผ่านไป...1เดือนก่อนเฮเรียนจบ"เฮลูก เดี๋ยวหนูเอาจานนี้ไปวางที่โต๊ะก่อนนะ""ได้คะ" ฉันเดินไปหยิบจานอาหารที่คุณแม่ของเดฟลงมือทำเอง คุณพ่อกับคุณแม่เดฟกลับมาจากต่างประเทศได้ประมาณ2เดือน และอีก3วันหลังจากนี้ก็ต้องบินไปออสเตรียอีกฉันเดินเอาจานมาวางที่โต๊ะอาหาร แล้วก็ต้องตกใจจนเผลอร้องออกไปอย่างดังเมื่อมีคนรวบกอดฉันจากด้านหลัง ซึ่งก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ--*หมับ~"ว๊ายยย! อุ๊บ!""อย่างเสียงดังสิ^^" เดฟรีบเอามือขึ้นมาปิดปากฉันทันที แล้วเอาหน้ามาเกยที่ไหล่ฉันเพราะกระซิบก่อนเอามือออกแล้วก็...ฟอดดดดด~ หอมฉันฟอดใหญ่อีกตามเคย>///คิดถึง ไม่ได้เจอตั้งหลายอาทิตย์""ห่างๆกันบ้างสิดี ตัวติดกันจนจะเป็นฝาแฝดแล้วเนี่ย""หอมเหมือนเดิม~ จุ๊ฟ~" นี่เขาฟังฉันอยู่ไหมเนี่ย! กอดไม่ปล่อยแถมยังมาจุ๊ฟตามไหล่ตามคอฉันอีก นี่เราไม่ได้อยู่ในบ้านกันแค่2คนสะหน่อยจุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~"งื้มม~ พอแล้วเดี๋ยวแม่นายเห็น""ก็เห็นไปสิ~ จุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~""..เดฟฟฟ หยุดนะ" ฉันห้ามเขา เพราะเขาไม่มีท่าทีจะกลัวว่าใครจะมาเห็น เขาจูบไหล่บ่าฉันไปมาลามไปยังใบหูอีก เล่นเอาฉันขนลุกซู่ไปหมด"ช้ำหมดแล้วม้างงง"พรึบ! ฉันรีบฉันไปตามเสียงก็เจอคุณแม่ขอ