"WHAT are you doing here?" kasabay ng tanong na iyon ay ang pagbaha ng ilaw sa paligid.
Napapikit si Vodka nang masilaw sa liwanag, nang makahuma ay agad niyang hinanap ang may-ari ng boses. Gulat na sinundan niya ang galaw ng babaeng pababa na ngayon ng hagdan mula sa ikalawang palapag ng Tipsy Talk patungo sa kanyang direksiyon.
"Scarlet," wala sa loob niyang bulalas.
Nakikilala niya ang babae. Ilang beses na rin niya itong nakita sa loob ng nightclub. Sa pagkakaala niya ang ito ang may-ari ng Tipsy Talk. Kakaiba ito sa lahat dahil may suot itong maskara na natatakpan ang mga mata.
Matangkad ito at aral ang mga galaw. Nakasuot ito ng damit na hanggang sakong ang haba at mapula ang walang kangiti-ngiting mga labi.
Marami na siyang naririnig tungkol sa misteryosong babae ngunit hindi niya alam kung ano paniniwalaan sa mga iyon. Walang nakakakilala sa totoong katauhan ni Scarlet, maging ang kanyang kaibigan na si Isabella na nagtatrabaho sa night club ay walang ganoong alam dito.
"You are trespassing, Ms. Rodríguez," Scarlet muttered coldly when she stopped in front of her. Vodka was surprised that the woman knew her name. "What are you doing here?"
"I... I just miss the place. I want to know when will Tipsy Talk open again," Vodka answered and avoided eye contact with her, she roamed her eyes around the place instead.
Ngunit muli siyang napatingin kay Scarlet nang lumipas ang ilang sandali at hindi pa rin ito nagsasalita. Mataman siya nitong tinititigan na tila ba binabasa siya. Hindi niya maiwasang hindi mailang at kabahan dahil sa ginagawa nito. She had that mysterious and dangerous aura around her.
"You know something," Scarlet muttered surely. "Tell me, what happened that dawn, what did you saw? What are you hiding, Ms. Rodríguez?"
Sandaling hindi makapagsalita si Vodka at nakagat ang pang-ibabang labi upang pigilan iyon sa panginginig. "N-No... No... I don't know what you're talking about."
Vodka was taken aback when she saw the corner of her lips twitch in a dry smile. Wala sa loob na napaatras siya nang humakbang ito palapit sa kanya. Scarlet leaned closer and placed her lips over Vodka's ear and whispered, "You saw and heard things. You need to recover your memories that night Vodka."
Nakaawang ang mga labi na tinitigan niya sa mga mata ang babae na bahagya nang nakalayo sa kanya. Bago pa siya makahuma ay tinalukuran na siya nito at muling umakyat patungo sa ikalawang palapag ng Tipsy Talk.
Nanghihinang napaupo si Vodka sa sofang malapit sa kanya. Nanginginig ang kanyang mga labi at mga kamay dahil sa tensiyon. Sandali siyang nakatingin sa kawalan bago dumako ang mga mata sa direksiyon ng counter. Scarlet was right. She needed to get her memories back, intact and clear. But it was easier said than done. She was drunk and feeble-minded when Patrick Castillo was murdered and it was dark that time!
Wala sa loob na napatingin siya sa sahig ng nightclub kasabay nang pagkudlit nang ala-ala sa kanyang gunita.
Wala sa loob na napatingin sa isang bagay na nasa kanyang paanan. Kumikislap iyon kaya napansin niya sa kabila ng kadiliman. Sa nanginginig na kalamnan ay dinampot niya iyon. Sandali siyang natigilan nang bukod sa bagay na iyon ay may-isa pa siyang nakapang kung ano, hindi na siya nag-isip at kasama rin iyong kinuha bago tumayo upang makaalis na sa lugar na iyon.
Napatayo si Vodka sa kinauupuan at nanlaki ang mga mata. Naalala na niya, bukod sa kuwintas na ibinigay niya kay Isabella ay may isa pang bagay siyang nadampot at ang bagay na iyon ay ang basag na cellphone!
Sa nanginginig na kamay ay binuksan niya ang kanyang handbag, dinampot ang kanyang cellphone at may tinawagan. Nakadalawang ring na bago sumagot ang nasa kabilang linya.
"I want to ask something, Erick. Is Patrick Castillo's phone recovered at the crime scene?" agad niyang tanong sa kaibigang abogado ni Felix. Ito ang naglinis sa kanyang pangalan upang hindi siya madawit sa pagkamatay ng anak ng congressman. She was truly thankful to him for that.
Nagsalubong ang kilay ng abogado na nasa kabilang linya dahil sa pagtataka bagaman ay sinagot pa rin ang tanong ng dalaga. "Yes. Why did you ask? Is something going on?"
"N-Nothing... I'll hung up now." Lalo lang siyang naguluhan dahil sa nalaman. Kung nasa awtoridad na ang cellphone ni Patrick Castillo, kanino iyong nasa kanya? Bakit mukha ni Patrick ang kanyang nakita?
Nagpalakad-lakad siya habang nag-iisip, ang isang kamay ay nasa beywang nang tumunog ang kanyang cellphone tanda ng may nagpadala ng mensahe.
Nang makitang mula iyon kay Isabella ay mabilis niyang tinawagan ang kaibigan subalit gaya ng mga nakaraang araw ay hindi ito sumasagot. Nakatatlong dial siya ngunit walang tugon mula rito.
Mabilis na dinampot ni Vodka ang bag na nilapag niya kanina sa sofa at malalaki ang hakbang nalumabas sa lugar na iyon. Tinungo niya ang kanyang sasakyan at mabilis na pumasok. Muli niyang binasa ang mensaheng ipinadala ni Isabella bago pinaandar ang kanyang Lamborghini.
Isabella texted her that she wanted to meet with her and talk to her. The address she texted was at the outskirts of the city and she needed to drive for more or less an hour.
Mariin niyang inapakan ang silinyador at mariin ang pagkakahawak sa manibela. She badly needed to talk to Isabella. There's a lot of things that were bothering her, a lot of unanswered questions. She needed to know everything that happened that dawn. Did Isabella killed Patrick Castillo? Or she did not? She needed to know the truth or she'll go insane.
Ilang minuto pa ay nasa kalsada na siya kung saan walang masyadong bumabiyahe. Nasa hangganan iyon ng lungsod at kaunting sasakyan lang ang kanyang nakakasabayan. It was already ten in the evening, the road was clear that was why she's confident on running at full speed.
Nang makita alng dalawang truck sa kanyang unahan ay agad niyang inapakan ang preno upang bumagal ang kanyang takbo. Subalit sa kanyang panggigilalas ay hindi kumagat ang brake. Sinubukan niya ulit ngunit ayaw talaga.
"No!" Nanlaki ang kanyang mga mata nang malapit na siya sa truck na nasa unahan. Mabilis niyang ikinambiyo ang kanyang sasakyan pakaliwa.
She revved her car to the opposing lane or she'll crashed to the truck in front of her. Nauga ang kanyang utak nang tumalon ang kanyang sasakyan sa median strip na siyang naghahati sa magkabilang kalsada.
Tig-dalawang lane lang ang magkabilang kalsada, ang dalawang lane sa kanan ay okupado ng dalawang malalaking truck.
Vodka was now driving on the opposing lane. Mabuti nalang at wala siyang nakakasalubong na mga sasakyang papasok ng lungsod.
Kahit nanginginig ang kamay dahil sa takot ay hindi niya binitawan ang manibela. Sinubukan niya ulit ng makailang beses ang preno ngunit ayaw talaga niyong gumana.
Nang makitang maluwag na muli ang kabilang kalsada kung saan siya dapat nagmamaneho ay kinabig niya roon ang Lamborghini.
Kamuntikan na niyang mabangga ang poste ng ilaw na nasa gitna ng median strip.
Humahagibis ang kanyang sasakyan sa gitna ng daan. Nanlalabo na ang kanyang mga paningin dahil sa mga luhang namumuo sa kanyang mga mata at nananakit ang kanyang mga kamay dahil sa pagkakahawak sa manibela.
Nang masulyapan ang cellphone sa ibabaw ng dashboard ay agad siyang dumukwang doon at dinampot ang aparato. Hindi niya inaalis ang atensiyon sa daan ngunit nagawa pa rin niyang makatawag ng kung sino. Basta nalang niyang pinindot ang call button ngunit hindi niya alam kung sino ang kanyang natawagan.
"Help me!" bungad niya nang masulayapang sumagot ang nasa kabilang linya. "Help me... My car's brake was broken! I can't stop the car! I don't want to die... Shit!" Nabitawan niya ang aparato nang makitang may dalawang kotse na naman sa kanyang harapan at okupado ang magkabilang lane.
Sunod-sunod siyang bumusina upang patabihin ang isa sa mga ito. Mukhang nakuha naman ng BMW ang gusto niyang mangyari dahil lumipat ito sa kabilang lane.
Binuksan niya ang bintana ng kanyang sasakyan at sumigaw nang tumapat siya sa dalawang sasakyan. "My brake's broken!"
"Oh god, help me!" bulalas niya na muling umayos ng upo at nakatutok ang mga mata sa daan.
NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone
"I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing
Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t
"KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng
"P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m