CHAPTER 5

Isang araw, habang naglilinis si Grace ng mga gamit ni Wilfred, napansin niya ang wallet nito na naiwan sa mesa. Wala sa isip na binuksan niya iyon upang ayusin, ngunit muntik nang tumigil ang tibok ng kanyang puso nang may makita siyang larawan sa loob.

Isang babae—maganda, makinis, halatang mas nakatatanda ng kaunti ngunit may dating at karisma. Agad na bumigat ang dibdib ni Grace. Sino siya? At bakit naroon sa wallet ni Wilfred?

“Baka naman kapatid lang… o pinsan,” bulong niya sa sarili. “Oo, Grace, huwag kang mag-isip ng masama.”

Ngunit kahit anong pilit niyang paliwanagan ang sarili, ramdam niya ang kirot. Lalo na’t buntis siya, mas sensitibo at mahina ang kanyang emosyon.

Agad niyang ibinalik ang wallet nang marinig niya ang yabag ni Wilfred pababa ng hagdan. Nilapag niya iyon na parang walang nangyari.

“Grace,” sabi ni Wilfred na may ngiti, “pasensya ka na ha? Aalis ulit ako. Kapag may kailangan ka, nandiyan naman si Ate Miding. Sabihin mo na lang.”

Napatigil si Grace. “Ha? Aalis ka na naman? Kauuwi mo lang kanina. Saan ka na naman pupunta?” Hindi niya mapigilang mairita.

“Naku, pinapatawag ako ni Sir Danilo. May biglaang meeting tungkol sa supply ng sabon sa kumpanya. Kailangan kong pumunta, busy talaga ngayon.”

Bago tuluyang umalis, humalik pa ito sa kanyang noo. Ngunit sa halip na guminhawa ang loob ni Grace, lalo lamang siyang nakaramdam ng pagdududa. Ang halik na iyon, na dati’y puno ng init, ngayo’y parang pawang palabas na lang.

Hindi na matiis ni Grace ang pag-aalinlangan. Ayaw man niyang pag-isipan ng masama si Wilfred, kailangan niyang malaman ang totoo. Kaya’t lihim niya itong sinundan gamit ang taxi.

“Kuya, pakibantayan po natin ‘yong lalaking iyon. Huwag niyo lang po tayong ilalayo,” pakiusap niya sa driver.

Nagulat si Grace nang huminto ang taxi sa tapat ng isang kilalang restaurant. Kitang-kita nilang may kausap na babae si Wilfred.

“Ma’am, siya po ba ‘yon?” tanong ng driver. “Parang nobya niya ‘yong kasama. O baka asawa pa nga.”

Napakuyom ang kamao ni Grace. “Asawa? Ako ang asawa niya! Buntis ako, kuya. Tapos sasabihin mong asawa niya ‘yon?”

“Ma’am… hinalikan niya po,” dagdag ng driver.

Nanlaki ang mga mata ni Grace. Agad niyang sinilip at halos gumuho ang mundo niya. Totoo. Naghahalikan sina Wilfred at ang babaeng nasa wallet.

“Manloloko!” bulong niya sa sarili, nanginginig ang boses. “Sabi mo, kay Sir Dan ka pupunta. Pero babae mo pala!”

Nagpasalamat siya sa taxi driver at nagmadaling bumaba. Ramdam niya ang kaba, pero mas malakas ang galit at determinasyong ipaglaban ang kanyang sarili at ang anak sa sinapupunan.

Pagpasok ni Grace sa restaurant, mabilis siyang naglakad papunta sa mesa ng dalawa. Hindi na niya inalintana ang mga matang nakatingin.

“Talaga ba, Wilfred? Siya ang ipinalit mo sa akin? Bakit? Dahil buntis ako at hindi mo na ako magamit? Mas maganda pa rin ako kaysa sa babaeng iyan!”

Napatigil ang lahat, pati ang staff ng restaurant. Nagulat si Wilfred at ang babae.

“Excuse me? Ano’ng sinabi mo? Matanda na itsura ko?” balik ng babae. “At… buntis ka?”

“Oo! Buntis ako at si Wilfred ang ama. Kaya kung ako sa’yo, layuan mo siya!”

Agad na hinablot ni Grace ang buhok ng babae. “Layuan mo siya!”

“Aray! Wilfred, do something! Ipagtanggol mo naman ako!” sigaw ng babae.

Tumigil si Grace, naguguluhan. “Ha? Anong sinabi mo? Asawa ka ni Wilfred?”

“Oo! Asawa niya ako!” sigaw ng babae sabay taas ng kamay, ipinakita ang singsing. “Kita mo ito? Kasal na kami!”

Parang binagsakan ng langit si Grace. “Hindi… hindi totoo ‘yan! Wala akong nakitang singsing na ganyan sa kanya!”

Umiling si Wilfred. “Miss, ano ba? Hindi ka ba nahihiya? Ang dami nang nakatingin. At sinasabi mong ako ang ama ng dinadala mo? Hindi nga kita kilala!”

Parang binuhusan ng malamig na tubig si Grace. Hindi siya makapaniwala. Ang lalaking minahal at pinagkatiwalaan niya ay walang-awang itinatanggi siya sa harap ng lahat.

“Wilfred, huwag naman. Hindi ganito ang pagkakakilala ko sa’yo. Mahal mo ako, hindi ba? May anak tayo. Huwag mo namang ipagkait sa kanya ang magkaroon ng ama,” umiiyak na pakiusap ni Grace.

“Miss, nababaliw ka na yata. Kahit kailan, hindi ako nagmahal ng iba dahil may asawa na ako. Naiintindihan mo ba ‘yon? Kung ako sa’yo, umalis ka na rito bago pa lumala.”

Sa puntong iyon, tuluyang nawasak ang puso ni Grace. Wala siyang nagawa kundi lumabas ng restaurant.

Paglabas niya, biglang bumuhos ang ulan. Wala siyang dalang payong, ngunit hindi na niya ininda. Ang bawat patak ng ulan ay mistulang kasabay ng luha niyang walang tigil sa pag-agos.

Buti na lang at may kaunting pera pa siya, kaya’t nakasakay siya pabalik sa bahay na tinutuluyan nila. Ngunit pagdating doon, lalo siyang nanlumo.

Nag-impake siya ng gamit habang patuloy ang pag-iyak. Saan siya pupunta? Simula nang makisama siya kay Wilfred, itinakwil na siya ng kanyang mga magulang. Alam niyang malaki ang posibilidad na hindi na siya tanggapin kapag umuwi siya.

Ngunit higit sa lahat, paano na ang anak niya? Ang batang wala pang malay, pero ngayo’y ipinanganak sa kasinungalingan at pagtataksil.

Niyakap ni Grace ang kanyang tiyan. “Anak, huwag kang mag-alala. Lalaban si Mama para sa’yo. Kahit iniwan tayo ng papa mo, hindi kita pababayaan.”

At sa gabing iyon, habang humahagulgol siya sa dilim, nagpasya siyang tatapusin na ang lahat ng ilusyon. Hindi na siya magpapaloko. Hindi na siya magpapagamit.

Ang babaeng minsan ay naging mahina, ngayo’y sisiklab upang ipaglaban ang sarili at ang kanyang magiging anak.