Grace - A Mother's Cry

Tahimik lang si Grace kapag nasa ibang tao, pero kapag kasama ang mga malalapit niyang kaibigan, sobrang ingay niya. Sa totoo lang, siya ang joker sa kanilang barkada.

“Sige na, inom na tayo, o!” pilit niya sa mga kaibigan.

“Naku, Grace. Alam mo namang hindi ako nainom! Hanggang pulutan lang ako,” sagot ni Sarah.

“Ay, naku! Ang KJ mo talaga. Sige na nga, Belle! Ikaw na lang uminom nito.”

Ayaw man ni Belle uminom, wala na siyang nagawa. Alam niyang maiinis si Grace kung pati siya ay tatanggi.

“Iyan! Buti pa si Belle, kayang-kaya uminom! Sige, inom pa tayo!” tuwang-tuwang aya ni Grace.

Nagkatinginan na lang sina Sarah at Belle. Alam kasi nila na kaya nagpipilit si Grace ay dahil brokenhearted ito sa ex-boyfriend niyang nangaliwa.

“Nagpapaloko pa kasi siya, tapos tayo rin ang sasalo sa iyakan,” bulong ni Sarah.

“Eh hayaan mo na. Tayo-tayo rin lang naman ang magdadamayan. Kung ikaw may problema, nasasandalan mo rin siya, ‘di ba?” sagot ni Belle.

Napailing na lang si Sarah. Kahit minsan naiinis siya kay Grace, hanga pa rin siya kay Belle dahil sa mahabang pasensya nito.

Habang lumalalim ang gabi, hindi pa rin tumitigil si Grace. Tumayo siya at pumunta sa bar counter.

“Kuya, Vodka with Watermelon Punch nga!” utos niya sa bartender.

Agad naman itong ginawa, at nang makuha ni Grace ang inumin, wala na siyang pakialam kung ilang shot na ang natungga niya. Ramdam na niya ang hilo, umiikot ang paligid, pero sige pa rin.

At doon niya napansin ang isang lalaki. Gwapo. Matangkad, matikas, at halatang mas nakatatanda sa kanya. Habang papalapit ito, kinabahan si Grace. Nang makalapit, ngumiti ito at nagsalita.

“Miss, ang lakas na ng amoy ng alak sa ‘yo. Sigurado ka bang kaya mo pa? At saka… mukha ka pang bata. Pwede ka na ba talagang uminom?”

Pinilit ni Grace na ngumiti. “Oo naman! Twenty five na ako!” pagsisinungaling niya. Sa totoo, bente anyos pa lang siya.

Nagtaas ng kilay ang lalaki. “Twenty five? Are you sure?”

“Oo! Kaya pwede akong uminom!” sagot niya, halatang lasing na.

“Kung gano’n, can I see your ID?” seryosong tanong nito.

Nabitin ang ngiti ni Grace. Sa inis, kinuha niya ang wallet at inabot ang kanyang ID. Nang makita ng lalaki ang totoo niyang edad, agad itong nagkomento.

“I see. You’re a liar.”

Namilog ang mata ni Grace. “P-Pero nasa tamang edad na ako! Hindi na ako minor!” giit niya.

Ngunit tumalikod na lang ang lalaki, iniwan siyang nagngingitngit.

Bumalik si Grace kina Sarah at Belle, galit na galit.

“Nakakainis ‘yong lalaking iyon! Sana hindi ko na siya makita kahit kailan!” reklamo niya sabay bagsak ng bag sa couch.

Nagkikibit-balikat si Sarah. “Sino ‘yon? Parang gwapo ah.”

“Gwapo ka diyan?! Nakakainis nga! Kinuha pa ‘yong ID ko para tingnan edad ko!” sigaw ni Grace.

“Nagsinungaling ka ba?” tanong ni Belle.

Tahimik na tumango si Grace. Napasapo si Belle sa noo.

“Ikaw talaga. Hindi ka na nga minor, bakit kailangan mong magsinungaling?” saway nito.

“Malay ko bang hihingin niya ‘yong ID ko! Sinabi ko tuloy twenty five na ako!” sagot ni Grace, sabay gegewang kahit nakaupo na.

“Ewan ko sa ‘yo, Grace. Alam mo, uuwi na lang kami ni Sarah. Baka kung ano pa ang gawin mo rito.” sabi ni Sarah, halatang naiinis.

Nagulat si Belle. “Ha? Iiwanan mo siya rito? Eh lasing na lasing na! Baka mapahamak!”

Umiling si Sarah. “Bahala ka. Ako uuwi na. Marami pa akong gagawin bukas.” at tuluyang umalis.

“Thank you, Belle! Buti ka pa, parang kapatid ka. Samantalang siya, laging mainit ang ulo sa akin!” reklamo ni Grace, lasing na lasing.

“Ano ka ba, nagmamalasakit din ‘yon. Ikaw kasi ang bunso sa atin, kaya lagi ka niyang pinapagalitan.” paliwanag ni Belle.

Ngunit wala nang sagot si Grace—mahimbing na pala itong natutulog sa couch, may hilik pa.

Napailing si Belle. “Ay, naku. Sana sumabay na lang ako kay Sarah.”

At doon muling lumapit ang lalaking nakausap ni Grace kanina.

“Miss, gusto mo bang tulungan kita? Ihahatid ko siya pauwi kung gusto mo.”

Nagdalawang-isip si Belle. Hindi niya kilala ang lalaking ito, at hindi basta-basta ang magtiwala. Pero nakita niya ang maayos nitong kilos at seryosong mukha. Wala ring bahid ng masamang intensyon sa boses.

“Ito po ang address niya,” ibinigay na lang niya.

Tumango ang lalaki. “Don’t worry, I’ll make sure she gets home safe.”

At sa gabing iyon, ipinagkatiwala ni Belle ang kaibigan sa isang stranger na hindi pa nila kilala, iyon ang isang desisyong magbabago pala sa mga susunod na araw sa buhay ni Grace.