CHAPTER 6

CHAPTER 6

“He’s my friend!”

Paulit-ulit ko lang naririnig sa isipan ko ang mga katagang aking sinabi kanina kay David. Ilang pagsisinungaling pa ba ang kailangan kong sabihin ngayong araw?! I felt some guilt because of what happened and some conscience towards him and Sir Buenaventura.

Nakita kong nagkalat ang mga papeles sa sahig kung kaya ay nagpunas na ako ng luha at ipinulot ‘yon. Habang kinukuha ko ang mga papeles na nagkalat ay may sapatos naman akong nakita at hinarap kung kaninong mga sapatos ito.

“Sir Buenaventura! Bakit ka ba kasi nandito?” I asked and stood up. Hindi ko na alam ang pagkasunod-sunod ng papeles kung kaya ay itinago ko na muna iyon sa folder.

“Your report is wrong, revise it.”

I look at the folder that I am holding– kanina ko pa lang ito naibigay ah? Na-review niya na agad?

“Okay I’ll revise it pero bakit ikaw pa ang kusang pumunta rito? Pwede ka namang mag-utos sa mga empleyado mo, mapapaaway ka pa tuloy,” saad ko sa kaniya. Ngayon ay kami na lang na dalawa ang nandito at nagsipasukan na ang lahat maliban kay Cherry na nasa labas pa ng pintuan at hinihintay kami.

I looked at Sir Buenaventura, nakapamulsa lamang ito habang tinitingnan ako at kalauna’y nagbuntong-hininga.

“Ayaw mo ba akong makita, Ms. Morteza?” he asked.

“Please? Shut your mouth, baka may makarinig sa iyo, you’re making a scene here.”

“You're the one who’s making a scene here,” he fought back.

“We had a deal last night, right? My prior apologies if I talk to you this rude, pero pwede ba huwag ka na lumapit sa akin? Let’s pretend nothing’s happened, I’ll fix my mess and fix yours too,” I said.

Nakita kong nagtiimbaga ito at ako naman ay naglakad na ngunit may sinabi pa siya sa akin pa man ako makalayo.

“Tingnan natin kung hindi ka lumapit sa akin, Ms. Morteza.”

Hindi ko siya pinansin at naglakad papalayo sa kaniya. Agad akong nag-check out sa biometrics at kinuha agad ang mga gamit ko, nang paalis na sana ako ay nakasalubong ko si Sir Buenaventura he looked at me emotionless face. Nasa may front desc at lounge area kami ng kompanya at saktong wala masyadong tao.

“Where are you going?” he asked me.

“Early out ko na, bakit?”

“You haven’t revised the report.”

I smirked. “Seems that you haven’t read the report– super dali mo kasing basahin, hindi mo inanalyze kaya bukas ko na lang ipapasa sa ‘yo.”

“I saved you for the second time around, pasalamat ka palpak ang report mo.”

“So thank you, Sir Buenaventura,” plastikada kong aniya sa kaniya. He looks so sharp yet powerful.

“Maraming salamat sa iyo. So mind me I need to go out early kasi hahabulin ko ‘yong ex ko.”

That’s the last words I said before leaving the company. I don’t know what’s his thinking about right now– pero bakit ko naman iisipin na iniisip niya ako o ang nangyari kanina?! The heck.

Ngunit hindi ko talaga pinuntahan ang ex ko, tanging palusot ko lang ‘yon sa boss ko upang matigil na siya.

This day seems so tiring. Pagod ang utak ko– masakit ang katawan, lalong-lalo na ang hita ko!

Hindi naging maganda ang araw ko at nang matapos na ang aking trabaho ay napagpasiyahan ko na lamang na umuwi na sa aking apartment. Nangungupahan lang ako dahil taga-probinsiya talaga ako, at ngayong ilang taon na ako sa Maynila ay tanging pagpapadala na lamang ang nagagawa ko sa aking mga magulang at madalang na lamang akong magbakasyon sa amin.

Naligo lang ako saglit at nang makabihis ako ay nahiga muna ako sa aking kama at nag-cellphone nang may biglang may nag-message sa akin.

Tita Hilda: If you really indeed in breaking up with my son, bayaran mo ang inutang mo sa kaniya sa pagpapagamot ng nanay mo! Napakalaking pera ‘yon para kalimutan na lang!

I didn’t reply to her. Napabalikwas na lamang ako ng higa at napabuntong hininga, I mess my hair with my hand and feel dismay. Siya si Tita Hilda, mama ni David, at totoo ang sinasabi niya na pinautang ako ni David ng pera upang mapagamot si Mama dahil may sakit ito sa puso.

Tinitingnan ko lang ang message ni Tita at hindi siya nerereply-an. Sa lahat talaga ng nangyari ay ang anak niya talaga ang ipagtatanggol niya? Hindi niya man lang naisip na ako ‘yong unang naloko at nasaktan nang paulit-ulit tapos kung makapag-text siya ay parang biktima ang anak niya?!

Pinilit kong ikalma ang aking sarili at pinili na lamang na lumabas upang magpahangin at tawagan ang aking mga magulang sa probinsiya.

“Ma, ayos lang po ba kayo riyan sa probinsya?” tanong ko nang sagutin niya ang aking tawag.

“Oo anak, maayos naman kami rito, heto at ibinili ko ng prutas ang ipinadala mo para hindi ka na magalit sa akin,” sagot naman ni Mama.

“Mama naman, magagalit talaga ako kapag hindi mo iningatan ang kalusugan mo diyan.”

I have my siblings in the province, dalawa sila at nag-aaral pa habang si Papa naman ay magsasaka at si Mama ay mananahe kaya hindi sapat ang pera na kinikita nila upang may ipangtustos sa pangangailangan sa bahay at pag-aaral ng aking dalawang kapatid kung kaya ay lumuwas ako upang dito maghanap ng trabaho at matulungan sila.

And I found BVT Corp. where I was currently working right now.

“Ang papa, kumusta naman?”

“Maayos naman, anak. Ikaw? Kumusta ka riyan, baka hindi ka na kumakain sa tamang oras ha, huwag mo na kaming isipin ng papa mo, isipin mo rin minsan ang sarili mo at baka napapabayaan mo na.”

Nag-usap pa kami ng maraming bagay bago ko siya binabaan ng telepono. I really need to work hard to pay my debt and to support them at the same time. Ganito ang buhay, Ayannah– para sa pamilya.

Maaga akong pumunta sa kompanya at hindi ko pinapansin ang mga nakatingin sa akin. Wala na akong pakialam kung ano ang nangyari nang mga nakaraang araw! I let them talk behind me, hindi naman sila kawalan para isipin ko.

Nag-bio na ako ngunit hindi lumalabas ang information ko maging sa face recognition. I try it manually ngunit wala roon ang pangalan ko. Sa pagtataka’y agad kong pinuntahan si Cherry.

“Cherry, may mali ba roon sa biometrics? Hindi ako maka-bio eh,” saad ko at agad na umupo sa may upuan ko.

Balak kong tapusin ang revision ng report na sinasabi ni Sir Buenaventura sa akin. The nerve of my boss! Siguro ay pinaglalaruan niya lang ako– pinaghirapan, in-analyze at ni-review namin nang maayos ‘tong report tapos ayaw tanggapin ng mokong na ‘yon?!

“Suspended ka te, dahil daw sa eskandalo mo kahapon.”

Natigilan ako sa iniisip kong plano sana ngayon dahil sa sinabi niya. Ngunot noo ko siyang tiningnan.

“Huh? Ilang araw daw?” I asked.

First time kong ma-suspend! Wala naman akong nakikitang action ko na nagpa-violate ng regulations ko sa trabaho, hindi ako nag-aabsent, hindi naman ako under time or late– bukod doon sa nangyari kahapon ay wala na akong maalala na nagawa kong mali.

And it’s not reasonable to suspend me!

“As a concern mong friend ay tinanong ko ang secretary ni Sir Buenaventura,” she said. ‘Yan na naman sa Buenaventurang ‘yan!

“Ano raw sabi?” I remain calm.

“One month ka suspended, sis.”

The heck?!

“Where’s Ma’am Hazel? Baka mapakiusapan ko pa siya na huwag akong i-suspend,” sabi ko. Siya ang scheduling manager at head ng HR department namin. She’s not the kind of person to make such an action!

“Top Management na ang nag-decide.” nagkibit balikat na lamang si Cherry sa sinabi niya.

“Edi sila ang kakausapin ko, may check up si Mama next week need ko ng pera,” I said. Bakit ngayon pa kung kailan kailangan ko talaga ng pera?! Baka nagkakamali lang sila ng napiling profile at ako ang nakuhang ma-suspend?

“Kaya mong kausapin? Kahit na ‘yong CEO na natin ang nag-decide na i-suspend ka?”

Sabi ko na nga ba eh!

Ano bang kailangan mo sa akin, Immanuel?!