[14] : Basic level 2/4

“คุณจีน่า…เพื่อนของท่านประธานมีใครบ้างเหรอคะ”

“...” คนถูกถามเอียงคอมองด้วยความสงสัย เหตุผลที่แซนด์ถามเช่นนี้กับเธอคืออะไร

“พอดีท่านประธานให้ฉันเช็กว่าบัตรเชิญส่งไปให้เพื่อนของท่านรึยังน่ะค่ะ”

“ถ้าเป็นเพื่อนสนิทที่ยังติดต่อกันสม่ำเสมอมีอยู่สองท่านค่ะ คือคุณอคิราห์และคุณอนล เบอร์ติดต่อจะอยู่ในคอนแท็กต์ของระบบ ส่วนเรื่องบัตรเชิญถึงมือสองท่านนั้นเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

แซนด์เข้าใจแล้วว่าทำไมคลื่นถึงเลือกจีน่ามาเป็นเลขานุการ นั่นก็เพราะว่าหล่อนทำงานได้อย่างเป็นมืออาชีพ รู้ใจเขาแทบทุกอย่าง หากคนที่เข้าไปในห้องเขาเมื่อกี้เป็นจีน่าก็คงจะให้คำตอบได้เลยทันที

ต่อจากนั้นหญิงสาวเริ่มเรียนรู้การเป็นเลขานุการของนักธุรกิจหมื่นล้าน เคยสงสัยว่าน้องชายข้างบ้านกลายเป็นใครและทำอะไร ซึ่งวันนี้ก็ได้รู้ทั้งหมดแล้ว

คลื่นมีธุรกิจที่ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าของหลายบริษัท แต่หลัก ๆ ที่ทำเงินให้เขาอย่างมหาศาลคือธุรกิจผลิตชิ้นส่วนของรถยนต์กับธุรกิจโรงแรมครบวงจรระดับหกดาว ไม่กี่วันข้างหน้าก็จะเปิดธุรกิจใหม่อย่างศูนย์นำเข้ารถหรูที่มีชื่อว่า ‘The Cerberus’

เด็กผู้ชายที่วัน ๆ เอาแต่ตามติดเธอเป็นปลิง ถ้าไม่โทรปลุกตอนเช้าก็ไม่คิดจะตื่นไปโรงเรียน ตอนนี้กลายเป็นนักธุรกิจที่มีคนมากมายนับหน้าถือตา

หญิงสาวรู้สึกภูมิใจที่เห็นคุณภาพชีวิตในฝันของใครหลายคนจากน้องชายข้างบ้านคนนี้ แม้ว่าจะไม่เคยติดต่อกันเลยตั้งแต่เธอย้ายไปเรียนต่อ แต่ก็นึกถึงเขาทุกครั้งที่มีโอกาส

นั่งทำงานไปสักพักก็ถึงเวลาที่หญิงสาวต้องเข้าร่วมวิดีโอคอนเฟอร์เรนซ์กับผู้เป็นเจ้านาย เนื่องจากเธอต้องเป็นคนเขียนวาระการประชุมทั้งหมดแล้วนำไปให้เขาอีกที

แซนด์ย้ายเข้ามานั่งในห้องทำงานของคลื่น โดยใช้โต๊ะของเขาเป็นที่วางโน้ตบุ๊ก ซึ่งตอนนี้เธอและเขานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกัน

“ก่อนจะเริ่ม คุณก็แนะนำตัวเองด้วย”

“ค่ะ”

ชายหนุ่มเหลือบมองคนตัวเล็กเป็นระยะ อยากรู้ว่าผู้หญิงที่มีดีกรีใบปริญญาสามใบอย่างเธอจะทำงานนี้ได้ดีแค่ไหน ถึงจะเป็นคนที่เขาเลือกมาอย่างไม่เป็นธรรม แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะปล่อยผ่านได้ ทำงานกับเขาต้องมีความเป็นมืออาชีพสูงมาก

ความผิดพลาดไม่เคยอยู่ในสารบบความคิดของเขา ผิดพลาดหนึ่งครั้งยังให้อภัยได้ แต่ถ้าครั้งที่สองนี่ต้องพิจารณาตนเองแล้ว

หญิงสาวเลือกสนใจงานแทนอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองเธอไม่ละสายตา ไม่ว่าจะนำสายตาไปวางตรงไหนก็มักจะเห็นเขาตลอด จนกลายเป็นว่าเธอได้รับความสนใจมากกว่าการประชุม ถึงอย่างนั้นก็วางตัวเป็นธรรมชาติจนจบงาน

“วาระการประชุมค่ะ ไม่เกินสิบนาทีจะส่งไฟล์อิเล็กทรอนิกส์ให้ผ่านอีเมลอีกครั้งนะคะ” ร่างบางกล่าวเสียงอ่อนน้อมพร้อมทั้งโน้มตัววางเอกสารบนโต๊ะทำงาน ก่อนจะถือโน้ตบุ๊กลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

“อืม” คลื่นพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเมื่อเห็นรายละเอียดการประชุมที่อีกฝ่ายเขียนด้วยลายมือสวยงามของตนเอง มองคร่าว ๆ ครบถ้วนทุกหัวข้อ

“แล้วอีกครึ่งชั่วโมงฉันจะนำอาหารกลางวันเข้ามาเสิร์ฟให้ค่ะ”

“ไม่ต้องครับ ผมจะออกไปทานข้างนอกแล้วก็ไปหน้างานต่อเลย”

“ถ้างั้นฉันให้คนเตรียมรถเลยนะคะ”

“คุณไปเตรียมตัวเถอะ วันนี้ผมจะขับรถเอง”

“ค่ะ”

แซนด์โคลงศีรษะรับคำสั่ง จากนั้นเดินออกมาที่โต๊ะทำงานของตน บอกกล่าวให้จีน่ารับรู้ว่าพวกเธอต้องออกไปข้างนอกตั้งแต่ตอนนี้ แต่หล่อนกลับปฏิเสธและบอกให้เธอไปกับเจ้านายสองคน เพราะถึงเวลาที่แซนด์ต้องเรียนรู้การทำงานในฐานะเลขานุการด้วยตนเองแล้ว

จีน่าทำแบบนี้เพราะจะคอยดูอยู่ห่าง ๆ และรอฟังผลสรุปการทำงานของแซนด์ผ่านเจ้านาย แต่ถ้าอีกฝ่ายต้องการความช่วยเหลือก็จะสแตนด์บายรอเสมอ

สองหนุ่มสาวลงมาที่ซูเปอร์คาร์สีดำสนิทซึ่งจอดตระหง่านอยู่หน้าบริษัท คลื่นเป็นผู้ขับรถดังกล่าวไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งด้วยตนเอง

“คุณขับรถเป็นมั้ย” เขาทำลายความเงียบในรถด้วยการตั้งคำถามกับอีกฝ่าย

“เป็นค่ะ แต่ฉันยังไม่มีใบขับขี่ของไทย”

“ไปทำใบขับขี่ซะ บางครั้งคุณต้องมาขับแทนผมเหมือนที่คุณจีน่าเคยทำ” ชายหนุ่มมีคนขับรถส่วนตัวก็จริง แต่มีหลายครั้งที่ต้องเช่ารถยนต์ขับเวลาเดินทางไปทำงานที่ต่างจังหวัดกันสองคน

“ได้ค่ะ”

“แล้วทำงานวันแรกเป็นยังไงบ้างครับ เป็นเลขาฯ ผมไม่ยากอย่างที่คิดใช่มั้ย”

“ก็ใช่ค่ะ ยังรู้สึกว่าไม่ยากขนาดนั้น” อาจเป็นเพราะจีน่าวางแผนการทำงานไว้ให้เธออย่างเป็นระเบียบ เธอแค่ทำตามแค่นั้นเอง แต่ก็สงสัยว่าตนเองต้องทำงานแทนจีน่าไปอีกนานแค่ไหน ในสัญญาระบุแค่ว่าจนกว่าหล่อนจะกลับมาทำงาน ซึ่งแซนด์ก็เดาว่าน่าจะหลังคลอด

“คุณคลื่นรู้หรือเปล่าคะว่าคุณจีน่าตั้งครรภ์กี่เดือนแล้ว”

“ประมาณสิบแปดวีก” เป็นคนท้องสี่เดือนเกือบห้าเดือนที่ไม่เหมือนคนท้องเลยสักนิด ดูผ่าน ๆ จีน่ายังรูปร่างไม่ต่างจากเดิม

“แล้วฉันต้องเป็นเลขาฯ ของคุณนานแค่ไหนเหรอคะ”

“ก็จนกว่าจีน่าจะกลับมา”

“แล้วคุณจีน่าลาพักร้อนกี่เดือน”

“ผมให้พักจนถึงสามเดือนหลังคลอด” ตอนแรกจีน่าจะไม่ลางานด้วยซ้ำ แต่เขาบังคับให้เธอเอาเวลาไปดูแลสุขภาพตนเองและลูกในท้อง ไม่เช่นนั้นเขาคงรู้สึกหากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นกับเธอ

แปลว่าแซนด์ต้องทำงานกับคลื่นประมาณแปดถึงเก้าเดือน สิ่งแรกที่เธอทำหลังจากรู้จำนวนที่แน่ชัดคือคำนวณเงินเดือนที่จะได้รับจากอีกฝ่าย อาจจะไม่มากถึงขั้นใช้หนี้ทั้งหมดได้ แต่ก็ดีกว่าไปทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนที่อื่นในระหว่างรอขายที่ดิน และรอภูธเนศช่วยจ่ายหนี้ให้ทุกเดือน

“ถามทำไมครับ ทำงานวันแรกก็อยากลาออกแล้วเหรอ”

“ฉันไปพูดแบบนั้นตอนไหนคะ”

“ผมก็นึกว่าอยากลาออก เผื่อมีเงินใช้หนี้แล้ว”

“ตอนนี้ยังไม่มีหรอกค่ะ ถ้ามีจะไปกู้เงินคุณทำไม” ถึงตอนนี้เธอจะมีเงินเก็บที่เหลือจากนำไปให้พี่ชายต่างแม่ใช้หนี้สินประมาณสิบล้านบาท แต่มันก็ยังไม่เพียงพออยู่ดี เธอจำเป็นต้องรักษาเงินก้อนนี้เอาไว้ในกรณีจำเป็น

“นอกจากผมคุณไม่ได้เป็นหนี้ใครอีกใช่มั้ยครับ”

“ไม่ค่ะ แค่คุณคนเดียวก็เกินพอแล้ว”

“ทำไมคุณถึงกลับมาไทย”

คำถามที่ไม่มีที่มาที่ไปทำเอาหญิงสาวหันมองเขาด้วยความสงสัย “คำถามนี้มันเกี่ยวข้องกับคำถามก่อนหน้านี้ยังไงคะ”

“ไม่เกี่ยว แต่ผมอยากรู้”

“แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ได้อยู่ไทย”

“ตามมารยาทคุณควรตอบคำถามของผมก่อนนะ”

แซนด์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ แล้วตอบสิ่งที่เขาต้องการรู้ “โดนว่าที่สามีนอกใจ อกหักก็เลยกลับมา ฉันตอบแล้วคุณก็ตอบฉันบ้างสิ”

“ผมไม่ได้บอกว่าจะตอบ”

“เหอะ นิสัยดีจริง ๆ”

ทำไมเธอถึงไม่เคยจำว่าเขาเป็นคนแบบนี้กันนะ!