Hello po. Sana po suportahan ninyo itong new book ko. Maraming salamat!! ❤️
010 AIRPORT Sinalubong ni Kennedy ang mag-inang Lucy at Luther. Isang buwan nang nawala sa bansa si Luther dahil hindi agad naaprubahan ang medical certificate ni Madame Lucy dahil sa kanyang karamdaman. Mabuti na lang at maayos na ang kanyang mga test at maaari na siyang bumiyahe nang mahabang oras. Agad silang dumiretso sa kanilang mansyon. Nami-miss na ng matanda ang lugar—ilang taon din siyang hindi nakauwi sa Pilipinas dahil sa sakit. “Welcome home, Mom,” masayang wika ni Luther. Finally, his mom is home. “I missed everything in this place,” emosyonal na sabi ni Madame Lucy. “Let’s fill this place with beautiful memories, Mom,” sabi ni Luther sa mahinahong tinig. Maingat at maalalahanin siya sa ina. Mahal na mahal niya ito. “Mom, I’ll take you to your room first so you can rest. Paghahandaan ko po kayo ng makakain, okay?” Aside from being a gentleman, Luther can cook too—he’s all-around. “Oh, yes, son. I missed your cooking,” parang nabuhayan ang ina sa sinabi ng
009 MENDEZ RESIDENCE Nakauwi na rin ang mag-ina mula sa hospital. Naka-wheelchair lang ang mommy niya dahil ayaw ni Luther na mapagod ito sa paglalakad palabas ng ospital. Hindi pa rin kasi ito ganap na magaling. May sakit ang mommy niya—stage 1 cancer at may kondisyon sa puso. Nalaman nila ang sakit niya noong biglaang pumanaw ang daddy nila dahil sa heart failure. Dahil dito, naatake ang puso ng mommy nila. Pina-operahan siya isang taon na ang nakalipas, pero bumalik rin ang cancer niya. “Welcome home, Mommy.” “Hi, Mom. I’m sorry if we didn’t visit you in the hospital.” “Kuya, you’re here.” Naroon din ang mga kapatid ni Luther. Na si Lucas, Logan, at Carla Mendez. Lucas ang sumunod sa kanya, tapos si Logan, at ang bunso ay si Carla. May asawa at anak si Lucas. Si Logan at Carla ay single pa, kasama na rin si Luther. “Good thing nandito kayo,” bungad ni Luther sa mga kapatid habang nasa kwarto na ang mommy nila. “Kuya, busy lang kami sa trabaho,” sagot ni Lucas. “
008 Tumango naman si Uno at sabay silang lumabas ng kwarto. Nagulat pa sila nang biglang sumulpot ang pinsan nilang si Kaori. “Ate Kao, anong ginagawa mo dito?” tanong ni Ariel habang ngumunguya pa. “Pinapasabi ni Mommy na aalis tayo bukas ng gabi. Engagement party ng Mommy niyo,” nakataas-kilay na sabi nito. “Talaga? Pasabi na lang na hindi ako interesado sumama,” galit na tugon ni Karina sabay lagpas sa pinsan. “Ang bitter mo talaga. Mama mo pa rin naman si Tita, ah. Stop being mean. Suportahan mo na lang siya.” “Shut up. Hindi ko kailangan ng opinyon mo. Lumayas ka nga!” mariing wika ni Karina kay Kaori. “Next time, kung tungkol sa mga magulang ko, wag niyo nang ibalita sa amin, okay?! Wala na akong interes sa buhay nila.” “Tse!” tanging nasabi ni Kaori sabay irap at pandilat bago tuluyang lumabas ng bahay. “Hmm… kapal talaga ng mukha,” inis na bulong ni Karina nang makaalis ang pinsan. Si Kaori kasi, bukod sa pinsan niya, ay naging girlfriend pa ng ex-boyfriend n
007 KARINA’S HOUSE Pagod na umupo sa sofa si Karina, at mapungay na ang kanyang mga mata. Napansin naman ito ng bunso niyang kapatid na si James. Walang pasok si James ngayon dahil sabado kaya nasa bahay lang siya. Sampung taon gulang na rin ito, at madalas ay naiiwan sa bahay. Sa kabilang bahay lang naman nakatira ang Tita Karla nila, kaya hindi sila nag-aalala kahit minsan ay mag-isa si James. “Ate, you look tired and sleepy. You should rest muna. Ako na bahala maghanda ng hapunan natin,” malambing na sabi nito. Agad na napawi ang pagod sa mukha ni Karina, at ngumiti siya habang nakatingin sa bunsong kapatid. “Hindi na. Si Ate na gagawa mamaya, ha? Matutulog lang ako sandali,” sagot niya, nakangiti pa rin. Bumusangot si James. Lumapit siya sa kanyang Ate at niyakap ito nang mahigpit. Gumanti rin ng yakap si Karina. Gumaan naman ang bigat ng kanyang dinadala mula pa kanina. Ngiti at lambing lang ng kanyang mga kapatid, agad nang napapawi ang pagod at hinanakit niya. “Sa
006 TULALA at hindi mapakali si Karina habang nakikinig sa lecture. Hindi kasi maalis sa kanyang isipan ang nangyari kagabi. Madaling araw na nang umalis siya sa kwarto ng lalaki at lumabas ng hotel. Dahil sa nangyari, ramdam pa rin niya ang hapdi sa pagitan ng kanyang hita. In her mind, it was intense. At hindi pa rin siya makapaniwala na nagawa niya ang bagay na iyon—isang bagay na ni minsan ay hindi pumasok sa kanyang isipan. Matapos ang klase, inayos na niya ang kanyang mga gamit at handa nang umuwi, dahil wala na rin siyang susunod na subject. Maaga kasi ang klase niya at apat na subjects na ang natapos niya ngayong araw. Kaya kahit kulang sa tulog, pumasok pa rin siya. “Makakapagpahinga na rin ako sa wakas,” bulong niya sa sarili habang pababa na mula sa kanyang floor. “Karina?” agad siyang napalingon sa tumawag sa kanya, at bahagyang kumunot ang kanyang noo. “Hmmm… ano na naman?” iritadong tugon niya sabay irap. “Can we talk?” Karina rolled her eyes. “Ano na nam
005 Nag-presenta si Karina na siya na lang ang maghahatid ng alak bago siya mag-out. Hanggang 11 PM lang ang shift niya kapag may rest day siya kinabukasan. Masipag rin naman siya, kaya’t grabe ang tiwala sa kanya ng mga kasamahan niya, pati na rin ng mga kilalang customer sa VIP Room. Kilala na rin siya ng mga regulars, pero hindi niya alam kung sino-sino ang mga bigating tao roon. Kinabahan siya nang hindi niya maintindihan kung bakit, lalo na nang makapasok siya sa silid. Pagkalapag niya ng alak sa mesa, dala-dala pa rin niya ang kabog ng kanyang dibdib. Hindi niya maintindihan ang sarili, lalo na nung masulyapan niya ang isang customer na lalaki. Hindi mawala sa isip niya ang hazel green na kulay ng mga mata nito. At higit sa lahat—nang magtagpo ang kanilang mga tingin. Para bang nakikita ng mga mata nito ang buo niyang pagkatao. Lumakas ang kabog ng kanyang dibdib. Ngunit hindi iyon kaba dahil sa takot. Kundi isang kakaibang damdamin—parang pamilyar, parang may koneksyon,