Nawala sa kanyang pagmumuni-muni at pagkakatitig si Calynn sa mamahaling singsing na hawak-hawak nang maulinigan niya ang pagbukas ng main door ng apartment nila.
At hindi na niya kailangang hulaan kung sino ang dumating. Alas dyes y media na, ganoong oras nakakauwi ang kanyang kapatid kapag weekends ang pasok nito sa school. Working student kasi ito kapag Sabado at Linggo. Tinutulungan siya sa pagpapaaral dito kahit sa simpleng pamamaraan lang na kaya nito.“Ate, kumain ka na?” malakas ngang boses ni Gela sa ibaba.Nagmadali na siyang bumaba sa kama. Tinakbo niya ang vanity mirror. Sa isang drawer na alam niyang hindi nila madalas buksan na magkapatid niya isinuksok ang jewelry box.Kilala niya si Gela. Pumapasok iyon bigla-bigla sa silid niya nang walang katok-katok. Ayaw niya muna na makita ng kanyang kapatid ang singsing.“Dito ka muna, ha, singsing ko,” aniya sa singsing na animo’y bata na pinagsabihan.“Ay, palaka!” Ngunit katulad nga ng kanyang naisip, biglang bungad si Gela sa pinto. At hustong pagpasok nito ang patulak niyang pagsara sa drawer.Buking!Nagmaang-maangan siya at inayos-ayos ang sarili sa salamin. Alam niyang nakita ni Gela ang hindi normal niyang ikinilos at siguradong mag-uusisa ito. Umasa lang siya na sana mali siya. Sa loob-loob niya ay sana… sana talaga ay hindi pairalin ngayon ng kapatid ang kakulitan.“Ano iyong itinago mo, Ate,” ngunit usisa na nga ni Gela.Napangiwi siya’t nakapakamot sa ulo. Wala talaga siyang lusot. Ay, naku naman talaga!“Ano’ng sekreto mo, ha?”“Anong sekreto? Wala. Itinago ko lang ang suklay,” alibi niya’t mabilis niyang iniharang ang sarili sa drawer. Puprotektahan niya ang kanyang singsing. Ngayong nagbalik na ito sa kanya at pag-aari na niya, hindi na niya ito hahayaang mawala sa kanya.“Anong wala? May nakita akong itinago mo at hindi iyon suklay.” Ayaw maniwala ni Gela. Hinila siya sa braso.“Wala nga. Pagkain lang,” pagsisinungaling niya pa kahit confirmed na niya na hindi talaga siya magaling magsinungaling. Tinatagan niya ang sarili upang hindi siya mahila ng kapatid. Ayaw niya talagang makita ni Gela ang singsing dahil paano niya ipapaliwanag na nagkaroon siya ng ganoong kamahal na singsing. Sino ang maniniwala na ibinigay lang sa kanya iyon kung kahit siya mismo sa sarili niya’y hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon?Baliw kasing Reedz na ‘yon, eh!Napahalukipkip si Gela. “So, nagdadamot ka na kung gano’n? May dala rin akong pagkain para sa ’ting dalawa dahil sumahod ako kanina. Nandoon sa baba. Naisip ko kasi na baka hindi ka pa kumain kasi concern ako sa ‘yo pero tinataguan mo pala ako ng pagkain mo. Ang bad mong kapatid,” pagkuwa’y nagdrama na.Nabahalang ikinampay-kampay ni Calynn ang mga kamay. “Hindi sa gano’n. Hindi mo lang puwede kasi na makita.”“Hindi ko puwedeng makita ang pagkain mo? Ano bang pagkain ‘yan?” Tumaas ang isang kilang ni Gela. Kahit mas bata ito sa kanya ay mas mataray na talaga ito sa kanya noon pa. Gayunman, kapag seryosong usapan na’y syempre takot din naman sa kanya ito bilang nakatatandang kapatid. Sa mga tulad nitong senaryo lang talaga na para lang silang magbarkada.Katulad lang din sila ng ibang magkapatid na nagbabangayan, nagkakasakitan, at minsan halos magpatayan na, pero bandang huli mahal pa rin nila ang isa’t isa.“Ano, uhm...” Umasim na talaga ang kanyang mukha.“Damot mo!” Kasabay nang sabing iyon ay walang anu-anong hinila siya ni Gela at hindi niya iyon napaghandaan. Nagmistula siyang papel na walang lakas kaya nahila siya.Wala na siyang nagawa. Nakangiwing napayuko na lamang siya nang mabuksan ni Gela ang drawer. At katulad ng kanyang inasahan. Takang-taka na inilabas nito ang jewelry box mula roon.“Ang ganda!” Namilog ang mga mata ni Gela nang makita ang laman niyon na singsing.Pahablot na kinuha Calynn ang box at singsing. “Hindi ka dapat nangingialam ng gamit ng may gamit,” saka pantatakip niyang sermon sa kapatid.Subalit ayaw patalong tinaasan siya nito ng kilay. “At kailan pa nagkaroon ng batas na ganyan dito? Eh, kahit underwear mo nga ginagamit ko?”“Iba naman ‘yon! Tss!” Napalatak niyang tiningnan ng masama ang kapatid, pagkatapos ay maayos na ibinalik ang singsing sa box. “Alam mo ba kung magkano ang halaga nito?”“Bakit magkano ba ‘yan? 1K? 2K?” Nga lang ay hinalukipkipan siya nito. Palibhasa ay walang alam sa mga alahas na fake at hindi.“Hindi mo na dapat malaman,” pagtataray na rin niya.“Ano bang meron diyan sa singsing na ‘yan at ayaw mong makita ko? Napulot mo ba ‘yan o ano?” subalit ay pangungulit pa rin nito.Kung buhay lang ang magulang nila, tatanungan na talaga niya ang mga ito kung ilang beses ipinanganak si Gela. Ang kulit-kulit talaga, eh.“Huwag mong sabihing may nagbigay sa ‘yo? Wala ka namang jowa since birth? Ang pangit mo kasi!” at talagang panlalait pa sa kanya.Nagpakawala muna siya ng buntong-hininga upang kumalma bago sumagot. “Ibinigay nga sa akin.”“Weh? Sino naman?” Mas hindi makapaniwala si Gela. “Patingin nga ulit niyan.” At inagaw pa ang box sa kamay niya.Hinayaan naman niya. Pero nang akmang isusuot nito sa daliri ang singsing ay iyon ang pinigilan niya. “Oy, huwag.”“Bakit?” maang si Gela.“Kasi si Miss Avy lang ang tingin ko ang may karapatan na isuot ‘yan,” tugon niya. Na-realize na niya kasi kanina pa na kahit hindi tinanggap ni Miss Avy ang proposal ni Reedz ay may karapatan pa rin ito sa singsing. Binili ni Reedz ang singsing para sa dalaga kaya kahit masakit ay tanggap na niya na pag-aari na ni Miss Avy ang singsing.Makapal lang talaga ang kanyang mukha kaya sinasabi niya pa rin ang salitang ‘singsing ko’.“Hindi ko gets, Ate. Sino si Miss Avy? At bakit nasa sa ‘yo ang singsing na ito kung kanya pala ito?” mga tanong pa ni Gela. Kita na sa noo ang isang guhit ng wrinkle patotoo na naguguluhan na rin ito dahil sa singsing.Calynn took a deep breath. Paghahanda sa tingin niyang mahabang paliwanagan na gagawin niya para maintindihan nang mabuti ng kanyang kapatid ang tungkol sa singsing.“Tapos iyon bigla na lang ibinigay sa akin. Sabi niya na sa ’kin na lang daw. Gusto kong ibalik sa kanya pero pinaharurot na niya ang kotse niya. Ano pang habol ko?” pagtatapos niya sa kanyang kuwento.Unti-unting naghulas ang pagdududa o anuman sa mukha ni Gela. Napatitig na naman ito sa singsing. Singsing na alam na nito na milyon ang halaga at hindi 1k at 2K na hula nito kanina dahil totoo pala na diamond.“Hoy! Buhay ka pa?” kalabit ni Calynn rito.“Oo naman. Iniisip ko lang kasi kung bakit ang suwerte mo, eh, malayong mas maganda naman ako sa ’yo. Kamukha ko kaya si Nanay,” paingot nitong sagot. Umiral na rin ang pagiging ingitera. Palibhasa, bata pa lang sila ay madami nang nagsasabi na mas maganda siya. Binabaliktad lang nito.Iningusan niya ito. “Seryoso kasi.”“Seryoso naman ako, ah,” giit ni Gela sa kamalditahan.Rolling her eyes, dinampot ni Calynn ang box ng singsing. Isinilid na niya sa kanyang bag.“At bakit diyan mo inilagay?”“Dadalhin ko at baka bukas magkita kami ulit. Natitiyak ko na bukas ay maalala na ni Sir Reedz ang nangyari at babawiin niya itong singsing. Lasing iyon kanina kaya baka kapag nahimasmasan siya ay maalala niya ang ginawa. Hahanapin ako niyon panigurado,” kanyang paliwanag.“Kahit kailan ay shunga ka talaga, Ate!” Subalit hinablot ni Gela ang kanyang shoulder bag at kinuha roon ang jewelry box.“Ano’ng ginagawa mo?” saway niya.“Umayos ka nga, Ate. Ibinigay na nga sa ’yo, ibabalik mo pa? Alalahanin mo kailangan natin ng pera. Hindi pa tayo nakakabayad ng upa dito sa bahay at hindi pa ako nakakabayad ng tuition. Isangla o ibenta na lang natin ito.”“Hindi ka naman seryoso diyan, ano?”“Seryoso ako, Ate. Ang laking tulong na nito sa atin kung totoong milyon nga ang halaga nito,” paninindigan ni Gela sa masamang binabalak sa singsing.“Ano ka ba? Isipin mo kasi, Gela. Sino ang matinong tao ang magbibigay ng million-peso worth na diamond ring sa hindi niya kilala? Sige nga?”“Kasalanan niya nagpakalasing-lasing siya. Walang bawian kamo,” giit pa rin ng kanyang kapatid.“Lasing nga, ‘di ba? Gusto mo ba mapahamak tayo dahil lang diyan sa singsing? Mayaman pa naman ‘yong Reedz na ‘yon.”Kikibot-kibot ang mga labi na sandaling pinag-aralan ni Gela ang hawak-hawak na jewelry box. “Sayang naman kasi ‘pag ibabalik pa. Pero tama ka, Ate. Delikado nga na mang-akin ng ganito kamahal na bagay.”“’Di ba? Kahit gustong-gusto ko ang singsing na ‘yan ay nakakatakot namang angkinin. Isa pa ay nakakakonsensya. Paano kapag nagbago ang isip ni Miss Avy at tanggapin na ang proposal ni Sir Reedz?”Animo’y nakakadiri na ang jewelry box na ibinalik na ni Gela sa kanya. “Bahala ka na, Ate. Malaki ka na. Alam mo na ang dapat mong gawin.”Ngumiti na siya sa kapatid.“So, ano’ng balak mo talaga diyan?”“Dadalhin ko sa Lux Fine tapos hihintayin ko si Sir Reedz doon.”“Worth million-pesos ilalagay mo lang sa bag mo na parang bato lang? Huwag ka ngang shunga, Ate!”Nagdikit ang mga kilay niya. “Ano naman?”“Oo nga’t suwerte ka ngayon dahil napakadaling nagkaroon ka ng singsing na ganyan. But what if tyempong malasin ka naman bukas? Ma-holdap ka gano’n, eh, di wala na? Baka imbes na maibalik mo, eh, babayaran mo pa.”“Huwag ka ngang nega.” Nag-knock on the wood siya sa maliit na lamesa sa may gilid ng kama. Kahit magtrabaho siya ng buong buhay niya ay alam niya na hindi siya makakaipon ng higit isang milyon.“Aba’y hindi mo alam ang mangyayari. Buti sana kung may pambayad ka,” pananakot pa rin ni Gela.Kumibot-kibot ang kanyang mga labi. May punto nga ang kanyang kapatid. “So, ano’ng gagawin ko?”“Simple lang, iwanan mo lang dito sa bahay at hintayin sa shop ang lalaking iyon. Kadali lang naman puntahan dito kapag dumating nga ang Reedz na ‘yon,” ideya ni Gela.Kagat-kagat ang kuko ng kanyang hintuturo ay nag-isip si Calynn. Tinimbang niya sa isip niya kung ano ang mas tamang gawin.“Alam ko na kung saan itatago.” Muli ay kinuha ni Gela ang jewelry box sa kanyang kamay. Tumayo at tinungo ang lagayan ng mga labahin nila.“Bakit diyan?” nakangiwing tanong ni Calynn nang makitang isinuksok ng kapatid ang jewelry box sa mga madumi nilang damit.“Ikaw, Ate? Kung ikaw ang magnanakaw? Maiisip mo ba na may bagay na nagkakahalaga ng milyones sa mga labahan?”Napalabi siya. “Sabagay, hindi siguro.”“See,” proud na ani Gela.“Sure ka diyan?” duda niya pa rin.“Oo naman.”“Okay, sige. Sinabi mo, eh,” isang daang porsyentong sang-ayon na niya. Kung meron mang tao na kanyang pinagkakatiwalaan at pinaniniwalaan, syempre ang kanyang kapatid iyon.Ano ba ang dapat niyang gawin upang maibalik na niya ang singsing na para kay Miss Avy? Paano kaya magkukurus ulit ang landas nila ni Reedz Rovalez? Kahit naman kasi tinanong na niya si Belle sa Lux Fine Jewelry ay wala naman siyang nakuhang impormasyon. Tulad niya, pangalan lang ni Reedz ang alam ni Belle.Kinakabahan na si Calynn. Apat na araw na ang nakakaraan, ngunit nasa kanya pa rin ang singsing. Hindi na niya alam kung anong hakbang ang dapat niyang gawin. Inip na inip na siya, at higit sa lahat, nadaragdagan ang pangamba niya bawat araw na lumilipas ukol sa napakamahal na singsing na nananatili sa kanilang bahay.Gustong-gusto na niyang mawala sa kanya ang singsing. Pakiramdam niya ay hindi normal ang buhay niya kapag alam niyang nasa pag-iingat pa rin niya iyon. Feeling niya ay may bigla na lang papasok sa kanilang bahay at kunin ang singsing. Kung hindi naman, pakiramdam niya ay biglang may darating na subpoena para sa kanya na nagsasabing ninakaw niya ang singsing.Paktay si
"Paktay ka pala talaga kapag nawala mo ang singsing, Ate. Aba’y CEO na bilyonaryo pala ang nagmamay-ari. Nakakatakot. Sigurado pupugatan ka niya ng ulo oras na makita ka niya.” Um-acting pa si Gela na nanginginig sa takot matapos sabihin iyon. Alam na rin nito kung ano o sino talaga si Reedz Rovalez na nagbigay sa kanya ng singsing dahil ka-chat niya ito kanina. Ibinalita niya agad dito ang nalaman niyang impormasyon ukol sa binata. "Sige, lakasan mo pa ang boses mo para may makarinig," saway niya sa kapatid sabay irap. “Ay, sorry.” Labas ang lahat ng ngipin pati na gilagid na ngumiti at nag-peace sign naman ito sa kanya. “Pero nandiyan pa? Tsinek mo na?” “Oo, safe pa naman.” Napaka-OA na napatutop sa dibdib si Gela kasabay ng paghinga ng malalim. Simula napunta sa kanya ang singsing ay ganito na sila kapraning na magkapatid. Kapag nakakauwi sila ay ang singsing agad ang kinukumusta nila. “Teka, bakit ngayon ka lang pala nakauwi? Pasado alas-onse na ng gabi, ah?” puna na niya sa
Maaga pa lang ay bihis na bihis na ang magkapatid na Calynn at Gela. Nagpasiya silang magsuot ng pormal dahil kung papalarin na makakapasok sila sa venue ng ground breaking ceremony ay hindi naman sila mukhang napadaan lang. ‘Tsaka siguradong napakadaming camera doon. Baka mahagip sila. “Sana may makapansin sa beauty ko at kunin akong artista,” nangangarap na sabi ni Gela habang inaayos ang blouse nitong suot na tinernuhan nito ng knee-length na palda. Si Calynn ay isinuot naman niya ang favorite niyang button-down shirt at slacks. Para sa kanya ay suwerte iyon kasi na outfit dahil iyon ang suot niya noong nag-apply siya sa Golden Pawn, na awa ng Diyos ay natanggap nga siya at hanggang ngayon ay trabaho niya, kaya iyon ang pinili niya kahit luma na. At sinadya niyang nakabukas ang hanggang pangatlong butones niyon upang lumitaw ang maganda niyang collar bone at kuwintas niyang silver na may maliit na pusong pendant. Pareho sila ni Gela na natural ang pagiging slim ng kanilang pangan
“Mali po kayo. Sorry po, pero hindi po ako fiancée ni Sir Reedz,” sa wakas ay naisatinig ni Calynn. Sinabayan niya iyon ng hindi mabilang na iling, malalaking iling habang nanlalaki ang kanyang mga mata."Seriously?" Meredith's expression shifted rapidly, transitioning from excessively affectionate to profoundly disappointed.“Op—” Subalit bago pa man siya makasagot at panindigan ang pagsasabi niya ng katotohanan ay naakbayan na siya ni Reedz.Calynn was incoherent with shock. Natuod talaga siya sa kinatatayuan, nanigas. Napakabigat kasi ng kamay ni Reedz, tapos parang may kuryente na mula roon ay gumapang sa bawat himaymay ng kanyang katawan.“There's no more reason for us to hide our relationship, babe. Nabuking na tayo kaya aminin na natin,” at ang mas hindi niya inasahan ay salo ni Reedz sa dapat ay sasabihin niya.“Huh?!” Nagletrang ‘O’ ang bunganga ni Calynn. Mas ikinagulat niya iyon. Katulad ng mga taong nakatingin sa kanila ay naging takang-taka rin ang ekspresyon ng kanyang mu
“Sumama ka sa kanya. He is my executive secretary. He will take you to where we will talk later. I will follow you there. I just need to sign some documents briefly and grant a short interview.” “O-okay,” tanging naisagot ni Calynn na hindi inasahang ngayon na pala talaga ang sinabi ni Reedz na pag-uusap nila. “Paano ako, Ate?” singit ni Gela sa usapan. Tiningnan ito ni Reedz. “The driver will take you home,” at napakaseryoso na sabi nito. “Ayoko. Hindi ko iiwanan ang kapatid ko!” ngunit pagtutol ng dalaga. “Gela, sige na. Okay lang ako,” napilitang sabi ni Calynn sa kapatid. “Sasama ka talaga sa kanila, Ate? Paano kung may gawin sila sa ‘yo?” Ngunit pinapairal na naman ni Gela ang katigasan ng ulo nito. Ang sama na naman ng tingin nito kay Reedz na para ba’y kilala na nito ang karakas ng lalaki gayong ngayon palang nito nakita. Hinila ni Calynn ang kamay ni Gela at binulungan. “Hindi ba sabi ko ay kailangan naming mag-usap?” “Oo, pero kayo lang? Ayoko, Ate. Dapat kasama ako. W
“Pakakasalan mo ako? Bakit?” hindi makapaniwalang tanong ni Calynn. “Paulit-ulit?” asik naman ni Reedz. Katulad ng ibang CEO sa K-drama at nobela ay maiksi rin ang pasensya. “Hindi ko lang kasi ma-gets. Akala ko—” "Did you think I simply went along with Meredith's statement about you being my fiancée just to avoid embarrassment?” “G-ganoon na nga,” sagot niya na nagsimula nang balutin ng kapraningan. “Ganoon naman po, ‘di ba?” “No,” matatag na pagsalungat ni Reedz. “Anong no?” tanong pa ni Calynn, nasa mukha na ang takot. "We are indeed getting married because there's no turning back now,” madilim ang mukhang saad ni Reedz. “With what you did, my CEO position is now hanging by a thread. If I can't uphold my role as your fiancé, I'm certain the respect and perception of me by my employees, especially the board of directors and the chairman, who is my Dad, will diminish.” “Ayo—” sa dami ng sinabi ni Reedz ay pagre-reject dapat ni Calynn. ‘Ayoko’ ang sana’y isasagot niya subalit
Kung magkaka-stiff neck siya bukas, kasalanan ng lalaking katabi niya ngayon sa magarang kotse. Paano’y panay ang sulyap niya rito. Nagtataka kasi siya dahil simula pinasakay siya sa sasakyan nito ay hindi na ito nagsalita. Napapanis na ang kanyang laway. “Ehem…” Tumikhim siya. Hindi na siya nakatiis. Mag-i-initiate na siya ng conversation, ng kahit anong topic. “Don’t say anything,” subalit ay mabilis na pigil sa kanya ng binata. Ang sasabihin niya ay nilunok nga niya. Ay, ambot! Sa kanyang inis ay pinigilan na niya ang kanyang leeg. Hindi na talaga niya nilinga o sinulyapan si Reedz. Nilibang na lamang niya ang kanyang sarili sa pagtanaw sa kanilang nadadaanan. Buti na lang at nasa bandang Makati na sila; maganda sa mata ang mga nagtataasang mga building at ibang mga establisyemento. Naisip niya na mas maganda ang music habang nagmumuni siya. Tiningnan niya ang stereo ng magarang sasakyan, at may pipindutin sana siya. “Don’t touch that,” subalit ay pigil na naman sa kanya ni Re
“Salamat sa libre, prend,” may payakap pang nalalaman na pasasalamat ni Calynn sa kaibigan. Nagsabay sila ng break time ni Yeyet at nilibre siya nito sa isang fast food chain kaya busog-lusog na naman siya. “Basta kapag naikasal ka sa CEO ay huwag mo akong kakalimutan, ah? Dapat kasali ako sa entourage, okay?” Umasim ang kanyang mukha. Ayown, iyon pala ang dahilan kaya may palibre bigla ang gaga. “Aray,” nakatawang angal ni Yeyet nang bigla niya itong itinulak sa braso. “Akala ko pa naman bukal sa loob ang panlilibre mo, may hidden agenda ka palang gaga ka,” ingos niya rito. Mas nagtatawa si Yeyet. “Hindi naman, oy. Biro lang ‘yon.” “Asa ka. Hindi ko pakakasalan ‘yon. Ayoko ng guwapo na asawa, sakit lang ‘yon sa ulo dahil tiyak madaming babae. Ayoko rin ng mayaman na asawa, sigurado wala ‘yon magiging oras sa akin kasi lagi na lang pagpapayaman ang gagawin. At ayoko ng sikat—” mga chariz niya lang sana, pero anong gulat niya nang pagpasok nila sa Golden Pawn ay tatlong bulto ng l