Lalabas na sana siya mula sa kinatatayuan niya nang marinig niya ang mahinang paghikbi nito.“Bill what am I gonna do?” rinig niyang tanong nito.Napakunot ang kaniyang noo. Si Bill ang kausap nito at hindi niya alam kung ano ang pinag- uusapan ng mga ito. Wala siyang ideya.Hindi sumagot si Bill rito bagkus ay nakita ng dalawang mata niya ang pagyakap nito kay Lian kahit pa madilim sa lugar na iyon. Biglang nanlaki ang kaniyang mga mata dahil sa pagyakap nito sa girlfriend niya. He was stunned at hindi makagalaw.“Bill lets run away… please.” narinig niyang pakiusap ni Lian rito.Habang pinapakinggan at tinitingnan niya kung paano yumakap si Lian rito ay napagtanto niya ang isang bagay. They seemed so close. And what? Runaway? For what reason? Isa pabakit si Bill ang inaaya nitong mag- run away diba’t siya ang kasintahan nito? Bakita parang may mali?Hindi niya kinaya ang nakikita niya at lumabas na siya ng tuluyan mula sa kinatatayuan niya. Sumisikip ang dibdib niya ng mga oras na i
Nagising si Serene dahil bumagsak ang ulo niya sa bintana. Hilot- hilot niya iyon at pagkatapos ay nagmulat ng mga mata. Tumigil pala ang sasakyan kaya rin nauntog siya. Nilingon niya ang katabi niya. Tulog na tulog pa ito at may nakapasak pang headphones sa ulo nito. Kaya pala tulog na tulog. Nakita niyang lumingon ang driver sa kaniya.“Nandito na tayo.” sabi nito sa kaniya at pagkatapos ay bumaba na ang mga ito ng sasakyan.Muli niyang nilingon ang kaniyang katabi, nag- iisip kung gigisingin niya ba o hindi pero pinili na lamang niya ang huli. Bumaba siya ng sasakyan at napainat ng mga kamay. Inilibot niya ang kaniyang paningin sa paligid. Madilim pa pero may liwanag na siyang nakikita sa kalangitan. Mag- uumaga na pala. Hindi niya akalaing nasarapan siya sa kaniyang tulog at hindi niya napansin o naramdaman man lang na nakarating na pala sila sa destinasyon nila.Nang makababa din siya ng sasakyan ay halos lumubog ang paa niya sa buhangin. Napangiti siya, ito ang unang beses niyan
Mabilis nilang naibaba ang mga gamit nila mula sa sakyan at naipasok sa loob ng bahay. Ilang minuto na rin ang nakalipas ng makaalis ang mga naghatid sa kanila kaya dadalawa na lamang sila ang naiwan doon. Hindi na kinailangan ni Luther ang wheel chair nito. Mabilis niyang itiniklop iyon nang makaalis na ang dalawang naghatid sa kanila. Kasalukuyan siyang nagwawalis sa loob ng bahay bagamat malinis naman na iyon dahil isang araw daw bago sila dumating doon ay ipinalinis na ni maam Minerva iyon sa katiwala ng rest house. At ang mga gamit doon ay inabutan niyang malinis maging ang mga gamit sa kusina. Pagbukas nga din niya ng ref ay nagulat siya puno na ito agad ng laman kahit na hindi pa naman sila namamalengke.Siguro ay ibinilin din maam Minerva sa katiwala nito na mamalengke muna para may makain sila kaagad pagdating nila at hindi na nila kilangang mamalengke pa. Talagang masasabi niya na mahal na mahal nga talaga nito ang bunsong anak nito. Gusto niya tuloy isipin na ito ang pabor
Nakapikit ito habang tinatabunan niya ang buong katawan nito ng buhangin at halos kalahati na ng katawan nito ang natapos niyang tabunan. Nasa taas na bahagi na siya ng katawan nito. Sa tantiya niya tila tulog yata ito dahil kanina pa ito nakapikit nang magsimula siya. Tila siya batang ngingisi- ngisi habang gumagawa ng kalokohan.Paano ba naman ay naisip niya kasi na tabunan ang katawan nito ng makapal na buhangin at pagkatapos ay tyaka niya ito tatakbuhan. Nasisiguro niyang hindi ito makakaalis sa kinahihigaan nito ng basta- basta. Kaya ganado din siya maglagay ng buhangin. Makakaganti rin siya rito kahit papano.Ilang sandali pa nga ay tuluyan na siyang nakarating sa bandang dibdib nito at hindi niya maiwasang hindi mapatitig sa mukha nito. Ang mga hibla ng buhok nito ay bumagsak din sa buhangin kaya malaya niyang napagmasdan ang mukha nito. Ngayon pa lamang niya nakita ang mukha nito sa labas. Nakita naman na niya ang buong mukha nito pero iba pa rin kapag sa labas na at dahil na
Gabi na ng mga oras na iyon. Kanina pa siya nakahiga sa kaniyang kama at hinihintay na tumunog ang pinto ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa ring pumapasok. Kaninang natapos siyang maligo ay lumabas siya upang tingnan at kausapin sana ito pero hindi niya ito nakita sa loob ng bahay. Lumabas din siya para sana hanapin ito ngunit hindi niya ito nakita. Hindi niya lubos akalain na sa simpleng haplos niya sa peklat nito ay masasaktan niya ito. Hindi naman niya inisip ang sinabi nito sa kaniya. Ni hindi man lang siya nito hinayaang makapag- explain at dali- dali na lamang itong lumabas sa banyo kanina. Kaya nga niya hinabol ito para makapagpaliwanag sana pero sa kasamaang palad ay hindi nga niya ito nakita. Napalingon siya sa orasang nasa ibabaw ng drawer niya, alas- nwebe na ng gabi at kanina pa ito umalis pero hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin ito umuuwi. Hindi niya maiwasang hindi mag- alala lalo pa at pakiramdam niya ay kasalanan niya kung bakit siya nagkaganito
Kitang- kita niya ang pagguhit ng isang ngiti sa mga labi nito at hindi niya maiwasan ang makaramdam ng kaba dahil sa pagkakangiti nito sa kaniya. May kakaiba sa ngiti nito. Dahan- dahan itong humakbang palapit sa kaniya ng mga oras na iyon hanggang sa tuluyan na itong makarating sa harapan niya. Tumaas ang kamay nito at pagkatapos ay hinaplos nito ang mukha niya kung saan ay naramdaman niya na naman ang tila kuryenteng gumapang mula sa bawat himaymay ng buo niyang katawan. Hanggang sa hinawakan nito ang pisngi niya. “Then I want you take off your clothes…” mahina nitong sabi sa kaniya. Napapikit siya. Tila bumabalik na naman sila sa umpisa katulad noong una siya nitong angkinin sa loob ng silid nito. Napalunok siya at pagkatapos ay napamulat ng mata. Matiim itong nakatitig sa mga mata niya ng mga oras na iyon at tinatantiya siya kung papayag ba siya sa gusto nito ng mga oras na iyon. Sa totoo lang ay pumayag naman na talaga siya sa usapan nila noong bago sila magpunta doon na gaga
Pagkatapos ng mainit na sandaling namagitan sa kanila ni Luther ay pumasok siya sa kaniyang silid upang mahiga. Wala naman na siyang ibang gagawin pa kundi ang mahiga dahil tapos naman na siyang kumain kanina. Isa pa ay hanggang sa oras na iyon ay nanlalambot pa siya. Hindi nga lang niya matukoy kung bakit siya nanlalambot, dahil siguro sa muntikan niyang pagkalunod o di kaya ay ang ginawa nila ni Luther sa loob ng banyo.Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang isipin tungkol sa namamagitan sa kanilang dalawa. Wala silang relasyon pero may kung anong koneksiyon ang meron sila na kahit sila mismo ay hindi nila iyon kayang pigilan. Pakiramdam niya ay tila siya gasolina na kapag nadikit rito ay biglang magkakaroon ng isang naglalagablab na apoy sa pagitan nilang dalawa.Hindi niya rin alam sagutin iyon dahil kapag hinalikan na siya nito ay bigla na lamang siyang nawawala sa kaniyang sarili at nakakalimutan na niyang pigilan ang kaniyang sarili. Natatangay siya sa bawat haplos nito sa k
Pagkapasok niya ng kaniyang silid ay kaagad na pumatak ang kaniyang luha. Ang sakit sa dibdib ng ginawa nito sa kaniya. Pakiramdam niya ay pinahiya siya nito ng sobra- sobra ng mga oras na iyon. Hindi niya inakalang sasabihin nito ang mga salitang iyon sa kaniya dahil akala niya ay okay na sila kagabi pero hindi pala.Tila bumalik sila sa umpisa na wala itong puso. Unti- unti siyang dumausdos habang nakasandal siya sa kaniyang pinto. Ano na lamang kaya ang naghihintay sa kaniya pagkatapos ng tatlong buwan. Napakagat- labi siya upang supilin ang isang hikbi na kumawala sa kaniyang labi.Bakit ba tila napakalupit ng mundo para sa kaniya? At tila pinaparusahan siya? Ano ba ang naging kasalanan niya? Deserve niya ba ito? Bigla siyang napatanong sa kawalan. Bakit kasi kailangan niyang pagdaanan ang hirap na dinadanas niya ngayon.Dahil sa kaniyang nararamdamang sakit ay naisip niya ang kaniyang pamilya. Namimiss na niya ang mga ito. Napahikbi siya. Pakiramdam niya ay nag- iisa lang siya, w