NATATAWANG pinagmasdan ni Yesha ang mukha ng sekretarya ni Shawn. Bakas kasi sa hitsura nito ang labis na pagkadisgusto sa nakikita. Well, maski naman siya ay nahihiya sa pinaggagagawa niya pero gusto pa niyang makita kung paano sumabog ang babaeng ito sa inis. Gusto niyang makita ang sinasabi ni Shawn na 'warfreak' ito. Ang tanong, warfreak nga ba? O hanggang tingin lang siya?
"Ano pang ginagawa mo rito?" taas-kilay niyang tanong sa secretary. Padabog na lumabas ito dahilan para tubuan na siya ng hiya dahil ngayon, silang dalawa na lang ni Shawn.
Tumikhim siya bago mabilis na tumayo. Dahil sa pamumula ng kanyang pisngi, walang lingon-lingon na bumalik siya sa pwesto kanina bitbit ang ice cream. "Yesh---"
"Ininis ko lang ang secretary mo." depensa niya. Ayaw niyang bigyan iyon ng kahulugan ni Shawn. She just want to make Shawn's secretary jealous and uncomfortable. At mukhang bonus pa ang inis nito dahil sa ginawa niya.
Mainis ka pa lalo, malandi!
"Okay, by the way I have appointment for today just finish your food, i'll be back later." mabilis na tumayo ang lalaki dahilan para mapasimangot siya. Ni hindi man lang nito halos ginalaw ang pagkain. Tumayo siya at kinuha ang cheese cake nito at nilantakan na lamang din niya. Kung ayaw nitong kumain, edi siya na lang!
NAPANGISI na lamang si Shawn matapos mapirmahan ang lahat ng kontrata. Ngayon pa lamang masasabi na niyang successful ang plano niya na makapasok sa kabilang kompanya. Hindi naman gano'n kalaki ang maitutulong nito pero dahil sa personal niyang pakay ay wala siyang nagawa kundi ang hayaan angkompanyang ito na madikit sa kompanya niya.
"Sir,"
"Yes?" he coldly asked her secretary. Alam niyang hindi ito gusto ni Yesha at aminin man niya at sa hindi, ayaw niyang magalit o mainis sa kanya ang dalaga dahil lang sa sekretarya niya. Hindi niya dinala sa opisina si Yesha para lang magselos at magiging assuming na siya kung iniisip niya na nagseselos nga ang dalaga.
"Uuwi na po ba kayo pagkatapos? Paano po ang mga bagong paparating na reports na kailangan niyo pong basahin?" nangunot ang noo niya saa paraan ng pagtatanong nito. Hindi naman ito ganito dati. Pinapadala lamang nito ang mga reports sa bahay niya kaya hindi niya maintindihan kung bakit pakiramdam niya ayaw siya nito paalisin sa opisina.
"Okay, just send it to me via email, okay? I need to go, paniguradong naiinip na ang girlfriend ko." hindi na niya hinintay pa itong mgsalita. Iniwan niya ang sekretarya na nakaawang ang labi at halatang hindi makapaniwala sa sinabi niya.
Well, hindi naman yata magtatanong ang sekretarya kay Yesha kaya ayo lang na 'yon ang ipakilala niya.
Napangiti siya nang makitang natutulog na ang dalaga sa couch sa loob ng opisina niya. NIlapitan niya ito at maingat na inalis ang mga hibla ng buhok ng dalaga na humarang sa mukha nito.
Kahit natutulog ito ay napakaganda pa rin ng mukha at halatang hindi na nito kailangan pa maglagay ng kung anu-ano sa mukha para lang masabing maganda. Saglit pa niya ito tinitigan bago tumayo at kumuha ng wet wipes. Dahan-dahan niyang tinanggal ang make up nito. Kahit pa sabihin nitong light lang 'yon, hindi siya makapapayag na may ibang tumingin sa dalaga.
Simple pa nga lang ito pero alam niyang marami nang nagkakadarapa, paano pa kayakung mag-make up ito?
Mula no'ng makita niya ito sa hospital hanggang ngayon, humahanga pa rin siya sa taglay nitong ganda. Walang pinagbago, hindi nakupas at hindi nakakasawa titigan. Hindi lang siya maganda, cute pa.
"Hindi bagay sa 'yo ang maging katulong," bulong niya na siya lang din ang makakarinig. "mas bagay sa 'yo maging isang prinsesa."
Mukha na itong prinsesa. Kaharian at isang prinsipe na lang ang kulang. At handa siyang maging isang prinsipe para rito.
Hanggang ngayon hindi pa rin makapaniwala si Shawn na nakakasama lang niya ang babaeng matagal niyang pinapagarap. Hanggang ngayon parang panaginip pa rin ang lahat at hindi niya inaasahan na papayag itong maging katulong niya. Hindi siya nakaramdam ng panghihinayang sa mga ginastos at gagastusin pa lamang niya para sa babae. Dahil handa siyang bigyan ito ng magandang kinabukasan, at handa rin siyang tulungan ito na umangat sa buhay.
Mabilis na tumayo si Shawn nang gumalaw si Yesha. Unti-unting bumukas ang mata nito dahilan para magkatitigan silang dalawa.
"Tapos na ang meeting ninyo?" tanong nito. Inalalayan niya itong tumayo at painanood niyang ayusin ng babae ang sarili. "Kakatapos lang." he lied.
"Ohh, okay. Uuwi na ba tayo?" umiling siya sabay kuha ng cellphone niya para magtipa roon. "Hindi, dadaan muna tayo sa resto ng kaibigan ko para kumain."
MALAWAK na napangiti si Yesha sa sinabi ni Shawn. Paniguradong mamahalin doon at first time niyang makakain sa isang mamahaling restaurant. Kahit ngayon lang, gusto niyang makapagpahinga sa pagkain sa carenderya.
"Talaga? Oum, mahal ba ang mag pagkain doon? May eat all you can ba?" umawang ang labi ng lalaki sa tanong niya. Ano bang nakakagulat sa isang eat all you can? Kung alam lang sana nito na kaya niyang umubos ng pagkain.
"You want eat all you can?"
"Oo naman!"
Tumango ang lalaki at muling itinuon ang atensiyon sa cellphone. Siya naman ay inabala ang sarili sa pagtingin ng kung anu-ano sa loob ng opisina nito.
"Okay, let's go."
Malaki ang ngiti na sinundan niya ang lalaki. Paglabas nila ng opisina ay nakasalubong nila ang masamang tingin ng secretary. Inirapan na lamang niya ito bago walang hiya-hiyang hinawakan niya ang kamay ni Shawn.
Mukhang alam naman na nito kung ano ang ginagawa niya kaya hinayaan lang siya. Sana lahat ng boss ganito!
"Malayo ba 'yon?" bigla niyang tanong nang makasakay sila sa loob ng elevator. "Malapit lang sa bahay."
Hindi na siya umimik pa. Bumitaw na rin siya sa lalaki daahil wala naman nang nakatingin sa kanilang impakta. Npapangiti na lamang si Yesha sa nadadaanan. Kitang-kita niya kasi kung gaano kasipag ang mga empleyado ni Shawn at sana may natapos din siya para nakakapasok siya sa opisina.
Binuksan ni Shawn ang pinto para sa kanya. What a sweet boss! "T-thank you." she said shyly.
"Welcome."
Pareho silang walang naging imik hanggang sa lumabas sila ng sasakyan. Pumasok sila sa isang restaurant and to her surprise, everyone was looking at her!
"Why are they looking at me?" wala sa sariling tanong niya kay Shawn na walang emosyon sa mukha ngayon.
"Because you're hot as hell."
Her face reddened, "'t-talaga?" hindi na umimik pa si Shawn at ipinaghila siya ng upuan. Bumalik sa pagkain ang mga nakatingin sa kaya kanina ngunit may iilan pa ring nililingon siya at karamihan doon ay kalalakihan.
Here's your order, sir." nagulat siya nang biglang may dumating na mga pagkain samantalang kakaupo pa lamang nila ni Shawn at hindi pa sila nakakahawak ng menu.
"Um-order na ako kanina." he said to enlighten her.
"Oh, okay." nagningning ang mga mata niya dahil sa daming pagkain at mukhang eat all you can nga. "Bakit tayo lang ang may maraming pagkain?"
Natawa si Shawn sa tanong niya kaya hindi niya maiwasang mamula. "Kasi hindi nila kaya ang eat all you can." tango na lamang ang isinagot niya sa lalaki at sinimulan na nilang pareho ang kumain.
Siya lang naman ang nakaramidahil kakaunti lang ang kinain ng lalaki.
"Miss," napa-angat silang pareho ng tingin ni Shawn nang may lalaking nakatayo sa tabi nila. "Bakit?" may pagka-brusko niyang tanong.
"Pwede magpa-picture?"
Napangisi siya sa tanong nito bago inilahad ang kamay sa lalaki na kaagad inabot ang cellphone dahilan para mapairap siya.
"5000 per picture. Kaya?" hindi makapaniwalang nakipagtitigan ito sa kanya. "S-sure." inalabas nito ang pera dahilan para mapangiti siya nang malapag. Akmang tatanggapin niya iyon nang hawakan ni Shawn ang kamay niya sabay hila patayo.
"Keep your money. Let's go, Yesha!"
"Teka! May magpapa-picture, sayang 'yong 5 thousand." naiinis na inagaw niya ang kamay sa lalaki.
"I'll give you 20,000."
Napangiti si Yesha at siya na ngayon ang humila kay Shawn palabas ng restaurant. "Uwi na tayo."
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
TALAGANG walang planong magpatalo si Ziah kay Steffanie. Kung inaakala nito na gano'n gano'n lamang siya maaapi. Well, she's wrong. Wala sa ugali niy ang magpatalo sa mga bagay, kay Ace pa kaya? Kay Ace na nobyo niya at mahal niya? Hindi niya alam kung paano siya magtitimpi kapag ganito ang ugali ng mga tao na nasa harapan niya dahil alam niya sa kaniyang sarili na hindi rin magpapatalo ang mga taong ito. "Kung wala ka nang ibang sasabihin, mabuti pa umalis ka na. Dahil hindi mo naman afford ang mga bags dito. Next time, bago ka maugod, make sure na alam mo muna kung saan ka lulugar. Hindi 'yong sugod ka nang sugod, pero hindi mo naman kinikilala kung sino ang binabangga mo." banat pa niya. She doesn't even care kung nawawala na 'yong manner niya sa pakikipagsagutan sa babaeng ito. Wala rin siyang pake kung nawawala na rin ang kaniyang pagpipigil sa sarili. Dahil kahit hindi gustuhin ni Ziah, kusang nagsasalita ang kaniyang bibig upang sagutin nang pabalang si Steffanie. KUng hindi
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p