Hanggang Sa Walang Hanggan

Chapter One

S'ya si Loco, a seaman. He is a newlywed man pero kailangan n'ya na agad malayo sa piling ng kanyang asawa dahil sa uri ng kanyang piniling trabaho. He doesn't want to be away from his wife especially since they are just in their honeymoon stage. Dapat nasa tabi s'ya ng asawa at pinaparamdam kung gaano n'ya ito kamahal. And he wants to feel the love of his wife too. Ayaw na ayaw n'yang malayo sa kanya dahil alam n'yang kapag nakasakay na ulit s'ya sa barko ay matagal na naman bago nila makapiling ang isat-isa.

It's been six months now that he is away from his wife at aminado s'yang miss na miss na n'ya ito ng sobra.

Loco loves his wife so much. His love for her is forever. Erza his wife is his long time girlfriend mula pa noong high school. He never cheated on her even once at ang pagmamahal na kanyang binigay dito ay hindi nagbabago, bagkus ay mas tumitindi pa ang kanyang pag-ibig dito habang tumatagal ang panahon. Para kay Loco ay si Erza ang pinakamasaya at pinakatama'ng nangyari sa buhay n'ya at ito rin ang pinaka-magandang biyaya ng maykapal sa kanya sa buong buhay n'ya. She's like a shining diamond for him that he treasure a lot. Wala siyang mahihiling pa mula sa itaas kundi ang magkaroon ng pamilya. Ang magkaroon ng isang anak na mula sa kanyang dugo at laman. Kapag nangyari iyon ay s'ya na 'ata ang pinakamasayang tao sa balat ng lupa.

He is in the middle of his happy moment nang biglang nakarinig s'ya ng isang pag iyak mula sa kanyang kasamahan. Lima sila ngayon na nakahiga sa isang kwarto dahil off duty na nila and time for them to sleep.

Napabangon s'ya mula sa kama at agad na pinansin ang kaibigan.

"Hoi, Lex! Ano'ng problema mo?" nag aalala n'yang tanong sa kaibigan at tinabihan ito sa gilid ng kama.

Patuloy pa rin si Lex sa paghingos at panay ang pagpahid nito sa kanyang mga luha. Sa itsura nito ay tila may mahirap itong pinagdaraanan.

Bumangon din ang iba niyang mga kasamahan at umopo sa kani-kanilang higaan.

"Oo nga, Lex. Ano'ng problema mo? Tayo na lang ang pamilya dito kapag nasa barko tayo kaya huwag kang mahiya na mag sabi sa amin ng mga problema mo," Sabi ni Randy.

"Oo nga, Kuya Lex," Sabi ni Airon na s'yang pinakabata sa lahat. Makikinig kami at nandito lang kami para sa'yo," anito.

"Naku, sigurado ako! Tungkol sa pamilya mo ang problema mo, Lex. Kung hindi ako nagkakamali," sambit naman ni Al na s'yang pinaka-may- edad sa lahat.

Humagulgol ng hagulgol si Lex at tinapik-tapik ni Loco ang balikat nito upang iparamdam ang kanyang pagdamay.

"T-t-tumawag ang mama ko kanina,"

Paguumpisa ni Lex sa kanyang sagot subalit halata sa tinig nito ang sakit at paghihirap ng dibdib. Konti pa lang ang binibigkas nito subalit para na itong pumipiyok sa pagsasalita. Ramdam ng bawat isa sa kanila ang hinanaing nito.

"S-sabi ni mama, a-ang asawa ko ay may ibang kinakasama. A-ayaw ko pa nga sana maniwala d-dahil asawa ko iyon eh. Alam kong hindi ako magagawang lokohin ng asawa ko," hagulhol nito sa harap ng mga kaibigan.

"P-pero may litrato na ipinadala sa akin. A-ang s-sakit mga tol," impit nitong hikbi sa harap ng lahat. "A-ang sakit, sobrang sakit ng mga nakita ko dahil totoo ang sinasabi ng mama ko. May ibang lalaki na nga ang asawa ko! Hayop s'ya! Manloloko! Salawahan at walang puso! Hindi man lang n'ya iniisip ang kapakanan ng aming binuong pamilya! Ang mga anak namin! Ang lahat ng paghihirap ko at ang lahat ng pagtitiis ko mabigyan lang sila ng magandang buhay at magandang bukas sa hinaharap ay nawala na lang bigla dahil sa kahayupan n'ya at ng kalaguyo n'ya!. Para n'ya akong ginawang g*g*! Tanga! A-ang masaklap pa, lumayas na ang asawa ko sa bahay namin dala ang mga perang pina-ipon ko sa kanya. Tinangay pa n'ya pati ang dalawa naming anak! Inilayo n'ya ang mga anak ko sa akin! Ni isa, ni kaunti ay wala s'yang itinira sa akin. Walang hiya s'ya! Walang awa! Hindi na s'ya naawa sa akin. Hindi n'ya pinahalagahan lahat-lahat pati na ang paghihirap ko!" Puno ng sakit na may halong galit na sambit ni Lex tsaka humagulhol ng hunagulhol sa harap ng kanyang mga kasamahan. Bawat isa sa kanila ay nakikiramay sa nararamdaman ng kasamahan nilang si Lex. Hindi na kasi kasamahan lang ang turing nila sa isa't-isa kundi kapatid at kapamilya na rin.

"Malapit na ang baba natin, pinapauwi ka ba ni sir?" tanong ni Al.

Tumango-tango naman si Lex.

"Oo, mauuna akong bababa sa inyo. Isang buwan, binigyan ako ni sir ng isang buwan para ayusin ang pamilya ko," Sagot n'ya.

Bumuntong-hininga si Al.

"Ma-swerte lang tayo sa manager natin dahil pagdating sa pamilya ay agad s'yang tumulong sa atin. Kailan na ang alis mo, bukas ba? Saktong nasa port na tayo," dugtong nito.

"Oo, bukas na bukas din ay uuwi na ako. Kailangan kong ayusin ang pamilya ko mga pre. Sa totoo lang hindi ko alam kong saan ako magsisimula at kung may pag-asa pa bang maayos ang pamilya ko. Para sa mga anak ko na lang sana. Ayaw ko silang lumaki na walang maayos na pamilya gaya ko. Ayaw ko silang matulad sa kinalakihan ko," Sagot ni Lex na patuloy pa rin sa pag hingos.

"Lex, parti sa buhay natin ang mga hamon sa buhay lalo na pag dating sa pamilya. Pamilya talaga ang pangunahing problema natin dahil nalalayo tayo sa kanila. Ayusin mo iyan kung kaya pang habulin at ayusin. Baka magaya ka sa akin," Wika ni Al at napatingin ang lahat sa kanya.

"Oy, dahan-dahan lang sa pagtingin sa akin. Ikwe-kwento ko na," dugtong n'ya.

"Pamilyadong tao rin ako kagaya ninyo at dumaan din ako sa pagsubok na ganyan.

Isang araw sa pag uwi ko noon sa asawa ko, nahuli ko ang misis ko na may katalik na iba. Ang mas malala pa ay ninong pa ng mga anak ko. Syempre masakit, halos mabaliw ako noon pero sinubukan ko pa ring ayusin. Pero hindi na kaya, eh, ang tiwala ko pati na ang pagmamahal ko para sa asawa ko ay biglang nawala at naglaho. Noong niloko n'ya ako at ginago hindi na kami naging maayos pa kahit kailan kaya lumaking parang ulila ang mga anak ko. Malayo sa ama at iniwan ng ina at sumama sa iba na namang lalaki. Kawawang mga bata. Ang tanging magagawa ko na lang ay bigyan sila ng magandang buhay dahil bigo akong ibigay ang tahanan na dapat ay sa kanila. Kahit iyon nalang sana, kahit ang magandang buhay na lang ang maibibigay ko sa kanila. Kahit iyon lang masaya na ako," nalulungkot at naluluhang sambit ni Al na halatang nagpipigil ng mga luha sa harapan ng lahat.

"Ako nga rin," singit ni Randy.

"Noong umuwi rin ako sa asawa ko galing barko, gulat na lang ako na buntis s'ya. At paanong ako ang magiging ama,eh, sampung buwang hindi kami nagkikita?. 'Yon pala ay binuntis s'ya ng best friend n'ya," umiling-iling na wika ni Randy.

"Ako nga rin kuya," Tugon naman ni Airon.

"Huling baba ko sa barko uuwi na sana ako sa fiance ko upang magpakasal dahil naipadala ko naman ang perang kailangan para sa kasal. Pero pag uwi ko, sa iba pala ikinasal ang fiance ko. Ang mas pangit pa ay pera ko pa ang ginamit n'ya,"

Kwento rin nito sa sarili nitong dagok sa buhay.

"Ang hirap naman ng pinagdaanan ninyong apat," sabi ni Loco. "Mabuti at maswerte ako sa asawa ko. Alam kong hindi n'ya magagawa sa akin ang mga bagay na iyan," nakampanting sambit n'ya sa lahat na may buong tiwala para sa kabiyak.

"Loco, huwag ka masyadong pakampanti," sabat ni Al. "Ganyan na ganyan din ang sinabi ko sa sarili ko noon bago ako iniputan sa ulo ng asawa ko. At batid kong sila rin," Aniya at ang mga kasamahan nila ang tinutukoy nito.

"Hindi sa tinatakot ka namin, Loco. Ang amin lang ay sana maging handa ka sa lahat ng hamon," Dugtong nito at kung ano-ano pa ang kanilang mga napag-usapan hanggang sa natapos ang gabi.

Kasalukuyang nakatayo ngayon si Loco at titig na titig ito sa alon ng dagat , tila ay may malalim itong iniisip na agad namang napansin ni Al kaya agad s'yang nilapitan nito.

"Loco, ang layo ng iniisip mo ah. Ano ba'ng naglalaro sa isip mo?" tanong nito kay Loco.

"Wala ito," maiksi sagot n'ya rito.

"Sabihin mo na,"

Bumuntong-hininga si Loco ng pinakamalalim bago sumagot.

"Ano kasi, hindi na ako mapalagay simula noong nag usap tayong lima tungkol sa mga pamilya natin," Sagot n'ya. "Laging sumasagi sa isip ko ang asawa ko lalo na, na-kwento ni Ina sa akin noon na panay ang paglabas ni Erza sa bahay namin," nangangamba n'yang sagot.

"Hay naku, Loco! Masyado mo lang dinamdam ang pag uusap natin kagabi," Anito sa kanya. "Walang masama sa panay paglabas ng asawa mo. Wala kayong anak at wala ka sa tabi n'ya kaya nababagot siguro iyon sa bahay n'yo. Baka 'yon ang rason n'ya kaya palagi s'yang lumalabas sa bahay ninyong dalawa," Sabi ni Al. "Pero para mas makampanti ka ay tumawag ka sa asawa mo at tanungin mo s'ya tungkol d'yan sa iniisip mo," dugtong nito.

At ganun nga ang ginawa ni Loco. Pagkarating nila sa port ng Europe ay agad n'yang tinawagan ang kanyang asawa. Malaking barko ang pinagtatrabahuhan ni Loco at may sarili itong signal kaya nakakatawag s'ya sa pamilya n'ya anumang oras.

Mabilis naman sinagot ni Erza ang tawag mula sa asawa.

"Hon, kamusta ka? Miss na miss na kita. Kailan ka uuwi?" bungad sambit nito sa asawa.

Parang naibsan naman ang mga pangamba ni Loco sa loob ng kanyang isipan. Sa tuno kasi ng asawa n'ya ay parang wala naman itong inililihim sa kanya. Siguro ay masyado n'ya lang iniisip ang kwentuhan nilang magkaibigan.

"Malapit na, hon. I love you hon. Sobrang miss na miss na kita. Gustong-gusto na kitang makita ulit, hon. Mayakap at mahalikan. Sobrang miss ko na ang mga yakap mo sa akin," matapat n'yang tugon sa asawa.

"Oo nga pala, hon. Naipadala ko na pala ang pera kahapon..Nakuha mo na ba?" dugtong n'ya.

"Oo, nakuha ko na. Eh, hon, ano kasi, ubos ko na ang pera mo," malumanay n'yang sagot sa asawa at agad namang gumuhit ang pagtataka sa imahe ni Loco.

"Ano kasi hon. Ewan ko ba, panay kasi ang paglabas ko ngayon sa bahay," dugtong nito.

Sa mga sinambit ni Erza ay tuluyan na ngang nabunutan ng tinik si Loco sa kanyang lalamunan. Nalinis sa isang iglap ang kanyang malalim na agam-agam. "Panay kasi shopping ko sa labas kapag namimiss kita. Sa shopping ko nalang binubuntong ang lahat para maiwasan ko ang lungkot. Hindi ko na nga alam kung paano ko gagamitin ang lahat ng ito eh. Basta alam ko bili lang ako ng bili. Isa pa, binayad ko sa utang ang iba mong pera. Sabi ko kasi sa'yo noon na huwag masyadong engrandi ang kasal natin eh. Masaya na ako sa simple. Two million kasi ang kasal natin, one million pa ang utang," sabi nito sa asawa na tila parang sinisisi pa nito ang kabiyak na binigyan s'ya nito ng engrandeng kasal.

"Hon, isang beses ka lang ikakasal kaya I want you to have the best wedding you deserved," malambing n'yang sagot sa asawa. "I will send more later para sa pang gastos mo d'yan. Shopping all you want I don't care as long as you are happy and safe," dugtong nito.

Napangiti naman si Erza sa kanyang asawa.

"I love you, hon," malambing n'yang tugon.

"I love you too, hon. kailangan ko na muna mag trabaho okay? Mag ingat ka d'yan, ha?" huling sambit ni Loco bago tuluyang nagpaalam sa asawa.

Matapos makipag usap ni Loco sa asawa ay biglang gumaan ang kanyang dibdib. Nawala ang pagdududa sa kanyang isipan at nakampanti ang kanyang kalooban. Sa wakas ay nakabalik na ang utak n'ya sa dati at malaya na s'ya mula sa mabigat na isipin.

Habang sa kabilang banda naman pabagsak na ibinaba ni Erza ang kanyang phone sa sofa at tinignan ng maigi ang mga pinili n'yang mga sapatos, sandals at mga damit.

"Hay! Paano ko gagamitin lahat iyan?!" stress na stress n'yang sambit sa kanyang sarili at hinilot-hilot ang kanyang ulo. "Bakit ko ba kasi binili ang mga iyan?" dugtong n'ya.

Gumapang naman ang malambing na braso ng lalaki sa bewang ni Erza at masuyo s'ya nitong hinalikan sa pisngi. Pagkatapos ng Isa ay ginawaran pa s'ya nito ng isa pang halik sa pisngi sabay pisil sa gilid ng hita ng babae.

"Hindi mo na kailangan suotin ang mga iyan, Erza. Dahil huhubaran lang naman kita," malamyos na wika ni Agustin sa babae at agad na niyakap si Erza.