LOUIE"KUYA! Where's Ate Javi?"Bungad na tanong ni Louis sa akin nang makapasok ako sa bahay namin. Matapos ko kasing pagaanin ang loob ni Loe ay nakatulog ito kaya naman pinatingin ko na lang muna siya sa isang nurse dahil nga uuwi ako."Nasa ospital," tugon ko at hinanap ng mata ko si Jash mukhang nasa kwarto niya iyon."Why? Is everything okay? May nangyari ba kay ate?" tanong nito na siyang nagpabalik ng tingin ko sa kan'ya.Malungkot akong tumango na ikinagulat nito."What happened, kuya?""She's pregnant…" paumpisa ko."Really? Hindi ba da–""But we have to remove the baby before both them go in danger,"My voice started cracking while telling him about the removal. Ngayon ko lang hindi napigilan ang iyak ko dahil ayokong maging mahina sa harap ni Loe."Kuya… why?" tanong muli nito at doon ko na sinimulan ang kwento na siyang nagpagulat din sa kan'ya.Sinabi ko din na wala ng magagawa dahil hindi na pwede ang itulak pa kaya ang tanging option lang ay tanggalin ito."Can you tak
LOUIE"KUMUSTA na si Gelo?" tanong ni Liam nang pumasok sa bahay.It's been one month matapos ang operasyon ni Gelo sa Korea at napagdesisyunan nilang mag-anak na doon muna si Gelo habang nagpapagaling, lalo na sabi ni Dr. Jung na need pa din na obserbahan si Gelo.Kami naman nila Loe ay umuwi na din ng Pilipinas. Ayon din naman ang gusto ni Gelo, he wants Javi to live her life kaya naman pinalayas niya ang pamilya namin ni Javi doon. Biro lang doon sa pinalayas, ayaw niya lang na mag stay kami doon dahil may sarili daw kaming buhay.Naalala ko nga na 1 week pa na natapos ang operasyon niya gusto na nitong bumalik dito sa Pilipinas para hanapin sila Alice pero pinagalitan siya nila Dr. Jung. Mabuti na lang talaga at sumunod iyon."Okay naman na siya ngayon dahil may mga bantay doon at naka subaybay din si Loe sa kan'ya kahit nandito sa pinas," tugon ko."Mabuti kung ganon, nasaan pala mag-ina ko?" tanong nito."Nandiyan sa taas, susunduin kasi ni Luis si Jash kaya naghahanda ng gamit
4 years laterLouie's POV"Louie! Bilisan mo. Baka malate tayo. Ay naku!" inis na sigaw ni Loe dahil nasa loob pa ako ng bahay at sila naman nila Jash ay naglalakad na papuntang kotse."Yeah! Coming," sigaw ko pabalik. May hinanap lang naman ako. Nung nakita ko na agad din naman akong lumabas at sumakay sa kotse.Tinignan ko isa isa ung mga anak ko pati ung asawa kong nakatingin din sa akin. Ang ganda talaga! Sarap ikiss! "Let's go na, Pa. The kids are waiting for sure," saad ni JashSi Jash na halos binata na din talaga. He's now 13 years old.Si Lev naman ay 6 years old, going 7. At ang Milan namin ay kaka4 years old lang."Sus! May gusto ka lang makita do'n eh," biro ng Mama n'ya sa kan'ya. Ngumuso lang naman si Jash tapos tumutok sa pinapanuod ng mga kapatid n'ya.We're going to the orphanage where the kids have cancer because our Mom is one of the doctors sa charity na kasama s'ya. Kaya we also volunteer na sumama para makatulong.Nagdrive na ko papunta do'n sa medical mission n
Louie's POV"It feels so good nung nawala na ung simento sa braso ko." Nakangiting sabi ko kay Dr. Dizon.Ngayon kasi ung removing ng casting ko dahil gumaling naman na ung aking braso. Hindi naman din naman nagtagal dahil sobrang istrikta ng doctor namin sa bahay lalo na at buntis pa kaya mas mataray at istrikta."Magaan ang pakiramdam dahil mabigat ung cast mo. Hahaha. Mukhang magaling talagang mag alaga ang asawa nyo Mr. Fernandez. Gumaling agad ang braso nyo." Natatawang sabi nya. Natatawang tumango tango na lang ako."Yes. She is. Pag sinabi nyang bawal bawal." Sabi ko pa at tumayo na dahil pupuntahan ko pa pala un. "Thank you again, Dr. Dizon." Pasalamat ko sa kanya."No worries, Mr. Fernandez. See on your follow up check up." Nakangiting sabi nya at kinamayan ako. Tumango naman ako at naglakad na palabas patungo sa clinic ng maganda kong asawa.Pagdating ko dun sa labas ng clinic nya. I asked the nurse in charge her if she has a patient. Meron daw kaya nag intay muna ko sa laba
Javi's POVIlang araw lang ang nilagi ni Kuya at Louie sa hospital, nung araw na lumabas si Kuya ganun din si Louie dahil okay naman na s'ya. Ung braso n'ya babalik na lang namin after 2 weeks.Ako naman tapos na ang force leave at balik trabaho na naman. Ayoko pa nga pero wala akong magagawa dahil tapos na ang leave na binigay sa akin. Pinilit na lang din ako ni Louie dahil magreresign na din naman ako.Pero ngayong araw nagpaoff ako dahil it's Jashua's birthday. Sinabi ko sa mga kasama ko na wag akong tatawagan dahil birthday ni Jash kaya sumang ayon naman sila. And now I'm baking his favorite chocolate cake. Kakauwi ko lang galing hospital.Tinignan ko ung oras it's just 5am in the morning. Pero magbebake na ko para pag gising n'ya he will blow his cake. Mamaya din ung dinner namin dito sa bahay and isasabay din namin sa announcement about sa baby no.4 namin ni Louie.So I prepare all the ingredients needed then nagstart na. Habang nagmimix ako ng batter bigla naman may yumakap sa
Javi's POVHumahagulgol ako nang iyak habang dahan dahan na lumalapit sa hospital bed na nirerevive. Louie naman bakit naman iniwan mo kami agad. Iiyak na sana ako ulit nang biglang tapikin ni Kai ung balikat ko."Doc, kilala nyo po ba ung nirerevive?" tanong n'ya sa akin kaya tinignan ko s'ya nang masama."Asawa ko yung nirerevive diba?! Ano ba Kai!" inis na sabi ko. Tapos bumalik ulit ung atensyon ko do'n sa hospital bed."Ha? Eh ayun si Engineer," saad n'ya kaya mas tumingin ako sa kan'ya nang masama tapos tumingin do'n sa tinuturo n'ya.At mukha akong tanga! Dahil nakikita ko ung asawa ko na natatawa kasama si Nurse Joy at Val na natatawa din.Tinignan ko naman ulit si Kai nang masama habang nagpupunas ng luha. "Bakit hindi mo agad sinabi?! Kai naman eh! Mukha akong tanga!" saad ko at hinampas pa s'ya."Bigla ka kasing tumakbo dito. Hindi ko naman alam na yun ung akala mo," natatawang sabi n'ya habang sinasalag ung hampas ko."Ewan ko sayo," saad ko tapos nag lakad papalapit kay L