บทที่ 150

ความมืดมิดและกลิ่นอับชื้นยังคงเป็นสิ่งเดียวที่ขวัญข้าวรับรู้ได้ชัดเจน ร่างที่อิ่มยังคงนั่งขดตัวอยู่บนพื้นปูนเย็นเฉียบ สองแขนกอดประคองหน้าท้องไว้แน่นราวกับเป็นเกราะป้องกันเดียวที่มีในโลกอันน่าสะพรึงกลัวนี้ เสียงคลื่นกระทบฝั่งยังคงดังแว่วเข้ามาสม่ำเสมอ ยืนยันว่าเธอยังอยู่ในสถานที่ใกล้ทะเล แต่ไม่อาจระบ