All Chapters of Heartless Stakes เดิมพันรักมังกรไร้ใจ: Chapter 1 - Chapter 10

เข็มนาฬิกาบนผนังบอกเวลาหนึ่งทุ่มตรง เสียงสุดท้ายของผู้ร่วมงานเงียบหายไปพร้อมกับประตูลิฟต์ที่ปิดลงเมื่อสิบนาทีก่อน ทิ้งให้ทั้งฟลอร์ชั้นผู้บริหารตกอยู่ในความเงียบสงัด มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังหึ่งเบาๆ และเสียงปลายนิ้วของขวัญข้าวที่กำลังจัดเรียงเอกสารบนโต๊ะให้เข้าที่แสงไฟนีออนสีขาวสาดส่องลงมา อาบไล้ทุกสิ่งให้ดูเยียบเย็นและไร้ชีวิตชีวา มันสะท้อนเงาของเธอลงบนโต๊ะทำงานไม้สีเข้ม และทอดไกลไปยังโต๊ะทำงานตัวอื่นๆ ที่ว่างเปล่า ความกว้างขวางของออฟฟิศที่เคยคึกคัก บัดนี้กลับยิ่งขับเน้นความรู้สึกโดดเดี่ยวในใจของเธอให้ชัดเจนขึ้นเป็นเท่าทวีขวัญข้าวถอนหายใจ เป็นจังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์มือถือส่วนตัวซึ่งวางคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะสั่นครืดเบาๆ หน้าจอสว่างวาบขึ้นพร้อมข้อความสั้นๆ จากหมายเลขที่เธอไม่เคยบันทึกชื่อ แต่สมองและหัวใจกลับจดจำมันได้แม่นยำกว่าเบอร์ของตัวเอง'เพนต์เฮาส์'เพียงคำเดียวกลับมีอำนาจหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมด มือที่กำลังเก็บของชะงักค้าง ขณะที่หัวใจในอกกระตุกวูบอย่างรุนแรงราวกับถูกกระชาก ก่อนจะเริ่มเต้นรัวเร็วขึ้นจนน่ากลัวความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามาจนตั้งรับไม่ทัน ทั้งความตื่นเต้นที

บ่ายคล้อยของวันทำงานดำเนินไปอย่างเชื่องช้า ความเงียบสงัดเข้าปกคลุมทั่วทั้งฟลอร์ผู้บริหารซึ่งเป็นอาณาเขตส่วนตัวของประธาน LTA Group มีเพียงเสียงปลายนิ้วของขวัญข้าวที่กระทบกับแป้นคีย์บอร์ดเป็นจังหวะสม่ำเสมอ และเสียงหึ่งเบาๆ ของเครื่องปรับอากาศที่รักษาอุณหภูมิให้เย็นฉ่ำราวกับฤดูหนาวในยุโรปแม้กำลังพิมพ์

เสียงนาฬิกาปลุกของเช้าวันจันทร์ดังขึ้นราวกับเสียงระฆังประหารชีวิต ขวัญข้าวลืมตาขึ้นในความมืดสลัวของอพาร์ตเมนต์ ความรู้สึกหนักอึ้งกดทับอยู่เต็มอก วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่ได้ช่วยให้จิตใจสงบลงเลยแม้แต่น้อย มันเป็นเพียงการยืดเวลาแห่งความทรมานออกไปเท่านั้นความเด็ดเดี่ยวที่ก่อตัวขึ้นจากสัญชาตญาณความ

05:30 น.เสียงนาฬิกาปลุกดิจิทัลดังขึ้นตรงเวลาอย่างที่ตั้งไว้เสมอ ลูเซียโน่ลืมตาขึ้นในความมืดสลัวของเพนต์เฮาส์ ไม่มีความงัวเงียหรือความปรารถนาที่จะนอนต่อ ร่างกายที่แข็งแกร่งคือเครื่องจักรซึ่งถูกตั้งโปรแกรมไว้เพื่อประสิทธิภาพสูงสุด และนี่คือเวลาเริ่มต้นการทำงานของวันกิจวัตรประจำวันดำเนินไปอย่างสมบูรณ

เสียงประตูเพนต์เฮาส์ปิดลงด้านหลังดังหนักแน่น แต่กลับก้องกังวานในความเงียบอย่างน่าประหลาด ลูเซียโน่คลายปมเนกไทออกอย่างหงุดหงิดราวกับมันกำลังรัดคอจนหายใจไม่ออก เสื้อสูทราคาแพงถูกโยนทิ้งไว้บนโซฟาอย่างไม่ใยดีค่ำคืนนี้...ความเงียบที่เคยเป็นดั่งเกราะกำบังกลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป มันไม่ใช่ความสงบส