Masukวันสำคัญมาถึง วันที่แตกต่างจากทุกวันที่ผ่านมาในคฤหาสน์เตโชบวรเดช ไม่มีการประชุมเคร่งเครียด ไม่มีการเคลื่อนไหวของหน่วยอารักขาที่น่าพรั่นพรึง มีเพียงความวุ่นวายเล็กๆ ของการเตรียมงานเฉลิมฉลองที่เป็นส่วนตัวที่สุดสวนสวยสไตล์ยุโรปของคฤหาสน์ ถูกอาบไล้ด้วยแสงแดดอบอุ่นยามบ่าย ท้องฟ้าสีครามสดใส ไร้เมฆบดบัง ล
ค่ำคืนนั้นหลังจากอคินและไอรินหลับใหลอยู่ในห้องเนอสเซอรี่ภายใต้การดูแลของพี่เลี้ยงที่ไว้วางใจได้ ลูเซียโน่เดินเข้ามาหาขวัญข้าวที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ ในห้องนั่งเล่นส่วนตัวที่ถูกจัดไว้สำหรับครอบครัว บรรยากาศผ่อนคลายและอบอุ่น แตกต่างจากความตึงเครียดในห้องทำงาน หรือความหรูหราแต่ไร้ชีวิตชีวาของ
หนึ่งปีผ่านไปราวกับพายุที่ค่อยๆ สงบลง หลังจากการปะทะกันอย่างรุนแรงทั้งภายนอกและภายใน โลกภายนอก คลื่นใต้น้ำที่เกิดจากการโจมตี LTA Group ถูกจัดการด้วยกลยุทธ์ใหม่ ลูเซียโน่ไม่ได้สั่งฆ่า ไม่ได้จุดไฟสงคราม แต่ใช้ 'สงครามเย็น' ที่ซับซ้อนกว่า ทั้งกฎหมาย การเงิน ข้อมูล และการเจรจาเบื้องหลังค่อยๆ บีบคั้นแล
สัมผัสแผ่วเบาของมือเล็กที่วางทาบบนมือตนเองยังคงอุ่นซ่าน คำขอร้องที่หนักแน่นแต่สั่นเครือของขวัญข้าว 'อย่ากลับไปเป็นคนเดิมเลยนะคะ เพื่อลูกของเรา เพื่อครอบครัวของเรา' ยังคงก้องอยู่ในโสตประสาท มันคือเสียงที่ทรงพลังยิ่งกว่าเสียงระเบิดใดๆ ที่ลูเซียโน่เคยได้ยิน คือเสียงที่สามารถหยุดยั้งมังกรที่กำลังจะพ่นไฟ
การประชุมฉุกเฉินผ่านวิดีโอคอนเฟอเรนซ์สิ้นสุดลง แต่บรรยากาศตึงเครียดภายในห้องทำงานยังคงคุกรุ่น หน้าจอที่เคยแสดงใบหน้าเคร่งขรึมของทีมงาน ดับมืดลง เหลือเพียงเงาสะท้อนของลูเซียโน่บนพื้นผิวสีดำ ประธานหนุ่มยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่หัวโต๊ะ นิ้วเรียวยาวที่เคยเคาะเป็นจังหวะ กำแน่นจนข้อขาวซีดคำสั่งสุดท้ายที่ลูเซี
หลายสัปดาห์หลังจากกลับมายังคฤหาสน์เตโชบวรเดช ช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้และการปรับตัวที่เปราะบางดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ลูเซียโน่ทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ให้กับบทบาทใหม่ ประธานหนุ่มเริ่มคุ้นชินกับจังหวะชีวิตของทารกแฝด เรียนรู้วิธีรับมือกับเสียงร้องไห้ และค้นพบความอดทนในรูปแบบที่ตนเองไม่เคยรู้จัก ความพยายามที่เง