Chapter 3

Malaki ang ngiti ko habang nakatitig sa anak kong mahimbing ang tulog. Bahagyang nakaawang ang mga labing mapupula saka nakatagilid. Isang buwan palang siya pero matangkad na siya kumpara sa ibang mga bata na kasabayan niya. 

He's been the source of our happiness this past few weeks. They way he giggles and cry is making me real blessed that I have a son like him. Hindi ko tinuring na isa lang siyang pagkakamali. Siguro nga isang pagkakamali kung papaano siya na buo ngunit para sa akin isa siyang anghel. Anghel na gagabay at magpapasaya sa akin.

"How's my baby?" nanggigigil na sabi ko sabay halik sa maliit niyang kamay.

Mukhang naistorbo ang tulog niya kaya marahan siyang tumagilid at nag-akmang iiyak. Kaya kaagad ko rin naman siyang binuhat saka sinayaw-sayaw kaya nakatulog ulit siya sa bisig ko.

Nadatnan kami ni Daddy sa ganoong sitwasyon kaya marahan siyang ngumiti at tahimik na lumapit sa aming dalawa. Hinalikan niya si Andrae sa noo saka marahan akong hinimas sa ulo.

"Let me hold him," sabi niya saka nakangiti akong tumango saka maingat na binigay si Andrae sa Daddy ko. Aliw ko muna silang tiningnan bago ako nagpasyang lumabas para ayusin ang mga baby bottles ng anak ko.

 Ang sarap palang maging ina. Mahirap lalo na kapag gabi pero lahat nagiging worth it dahil sa saya na dulot ng bata.

I will never regret having Andrae.

Days, weeks, months and years has passed. Dad and I are so grateful taking care of my son. Mas lalong sumaya sa malaki naming bahay dahil sa hagikgik ng anak ko. Dad is supporting me in everything. Siya pa ng ang bumibili ng mga kailangan ni Andrae kahit hindi ko hinihingi. I am earning a lot for me and for my son but dad wants to spoil my son too so I let him.

Andrae is already two years old now. Kasalukuyan ko silang tinitingnan ni Daddy na nagkukulitan sa gilid ng pool. Sobrang spoiled niya sa lolo niya. 

Today is sunday so we have no work. Andrae has a nanny so I could also work to give his needs. Pero nakatutok naman ako sa kaniya kapag gabi o kaya kapag wala akong trabaho para hindi lumayo ang loob niya sa akin.

Napangiti ako nang tumalon-talon si Andrae sabay tingin sa akin na parang may magandang narinig mula sa lolo.

"Mommy!" Masayang sigaw niya saka patakbong pumunta sa akin.

"Careful baby," natatawang sabi ko pero hindi siya nagpapigil kaya todo habol naman si Dad para hindi madapa.

Kitang-kita ko ang berdeng mga mata ng anak saka ang mestisong kutis kahit medyo malayo pa ang distansya namin. Kung titingnang mabuti halos wala siyang nakuha mula sa akin. Ang maitim at straight niyang buhok, ang labi na mamula-mula na medyo may kakapalan, ang ilong na matapos saka ang berdeng mga mata. Lahat alam kong nakuha niya sa ama niya.

He has a good genes. At halos lahat namana ng anak ko. 

"Mommy! Wowo! Wowo! Hehehehe!" Sabi niya saka nagpabuhat sa akin habang tinuturo ang lolo niya sa sumusunod.

"Why?" Nakangiting tanong ko sabay halik sa pisngi niya.

"Kie! Kie!" He shouted so Dad and I laughed.

He is seraching for a chuckie. His favorite chocolate drink.

"No," sabi ko kaya agad niya akong sinamaan ng tingin.

Even his attitude is not from me.

"Fine, just one?" Bawi ko kaya ngumiti siya ulit ng malaki.

"One! One!"

Natatawa akong naglakad papunta sa loob ng bahay habang buhat-buhat siya. He's getting heavier. Halos mabali na ang braso ko kapag buhat-buhat siya.

"Ang bilis na niya halos hindi ko na mahabol," natatawang sabi ni Daddy kaya sumang-ayon na rin ako dahil iyon nga ang totoo.

Sinulit namin ang araw sa paglalaro sa mga laruan niyang kotse hanggang sa tuluyan siyang napagod at nakatulog sa araw na iyon.

Kinabukasan maaga akong nagtrabaho kaya iniwan ko si Andrae sa yaya nito habang tulog pa para hindi umiyak kapag nakita akong papaalis. At nang makatapak ako sa building namin kaagad kong naabutan ang mga empleyado nag nagtitipon-tipon sa isang cubicle. Nagkunot ang noo ko dahil sa pagtataka kaya agad ko silang nilapitan.

Narinig ko pa ang bigo nilang pagsinghap saka ang malungkot na tawa ng iba. Mas lalo akong nagtaka kaya mas binilisan ko ang paglapit.

"Ano 'yan?" Sita ko sa mababang boses kaya bahagya silang nataranta at nabitawan ng may hawak ang news paper na hawak.

"Ma'am Gwen!" Gulat na bati nila pero napayuko lang ako para tingnan ang news paper sa sahig.

At ganoon nalang ang pag-awang ng labi ko dahil sa nakita. Malaking picture nina Alice at Alexander na siyang ama ng anak ko ang nasa article. Dahan-dahan kong pinulot iyon para mas makita. Nanginginig ako at nagpapawis.

Hindi ko alam kung bakit ako nanginig nang mabasa ang headline ng article. Nanikip ang dibdib ko at parang biglang bumalik ang pagsisisi sa mga nagawa ko sa nakaraan. Parang biglang bumalik sa utak ko ang gabing iyon kung saan ako nagkamali. At kung saan nabuo ang anghel na kasama ko ngayon.

'Engr. Alexander Adams is now engaged to his long time girlfriend, Alice Ruello'

Kaagad kong binalik ang news paper nang mabasa ang mga katagang nasa headline saka mabilis na dumiretso sa opisina ko. I am happy because they didn't broke up after what we did. Masaya ako para sa kanila. Masaya ako para kay Alice.

Sana mapatawad na niya ako.

My son doesn't need to know his father. Engr. Adams doesn't also need to know that he have a son with me. I don't want to ruin anything again. This time, I would avoid making mistakes.

Pagkauwi ko sa bahay kaagad akong sinalubong ni Andrae kaya mahigpit ko siyang niyakap.

Hindi na kailangan ng anak ko ang ama. Daddy and I are already enough. I can be his father and his mother.

Hindi ko maiwasang titigan ang mukha ng anak ko. Hindi ko madalas dalhin sa opisina si Andrae kaya wala pang nakakapansin na kamukha niya ang engineer na hinahangaan ng lahat doon. At alam kong kapag may nakakita na nakakakilala sa engineer na iyon agad silang magdududa. Alam ko ring may mga taong hawig pero walang taong magkamukha ng sobra kung hindi blood related.

Kaya natatakot ako. Natatakot ako na baka may masira na naman ako.

I will never let him see my son. I will never.

My father know everything. Hindi nagkulang si Daddy sa akin kaya hindi ko rin tinago pa ang lahat. Alam niya kung sino ang ama ni Andrae. At hindi niya ako pinilit na ipakilala ang anak ko sa ama nito dahil alam niya rin kung ano ang sitwasyon.

Isang gabi lang kami nagtagpo. Posibleng hindi na niya ako naaalala.

Sa mga araw na nagdaan unti-unti nang napapawi ang lahat ng pangamba ko. Tahimik na kaming namumuhay ng anak ko kasama ang Daddy dito sa Iloilo. Pero hindi ko akalaing darating ang isang bagay na sobra kong kinakatakot.

Dumating sa punto na kailangan kong bumalik sa Manila. Sa lugar kung saan ako nagkamali. Kung saan ako may nasira na pagkakaibigan at pagtitiwala. Dahil sa isang gabing puno ng init at pagnanasa.

"Hija, ikaw ang kailangang mag-ayos ng lahat. Lahat ng properties ng Mommy mo pinangalan sa iyo kaya hindi ako pwedeng makialam lalo na at nasa tamang edad ka na. At hindi ko maiiwan ang firm. Maaari mong iwanan si Andrae," sabi ni Daddy pero nakatulala parin ako.

Hindi ako handa. Sumumpa ako na hindi na ako babalik sa lugar na iyon. Pero bakit parang nakikipaglaro si tadhana?

My Mom was rich back then. She owns a lot of properties and when she died my Dad didn't take it all. Ngayon lang ulit niya naalala dahil tumawag ang abogado ni Mommy at kailangan kong ma-claim ang mga properties. Pinangalan ni Mommy lahat sa akin na parang alam niya na mawawala siya pagkapanganak sa akin.

Ayoko, ayoko sana.

"Kung hindi ka handa—"

"Sige po Dad, isasama ko nalang si Andrae," mahinang sabi ko kaya marahang tumango si Daddy saka tinitigan ako sandali na parang tinitimbang ang reaksyon ko.

Sa laki ng manila, imposible namang magkita kami. 

Pero kung sakaling pagtagpuin ulit kami handa akong umarte na parang walang nangyari. Sisiguraduhin kong mananatiling walang makakaalam tungkol sa ama ng anak ko. His father is kinda famous in that city but I'll do everything to hide my son. 

Walang makakaalam. Dahil natatakot parin ako. Natatakot akong harapin ang mga resulta ng pagkakamaling nagawa ko noon. Pero naging mabilis ang takbo ng mga oras para sa akin.

Tumawag ulit ang attorney ni Mommy kaya nagmadali akong lumuwas ng manila kasama ang anak ko saka ang yaya nito. Kabado ako habang nasa loob ng eroplano dahil hanggang ngayon alam kong pwede parin akong multuhin ng nakaraan. 

Halos maihi ako sa suot ko nang makalapag kami sa airport.

"Mommy! Up! Up!" Sabi ni Andrae kaya agad ko siyang binuhat saka niyakap ng mahigpit.

Nakayuko akong lumabas saka dire-diretsong pumasok sa loob ng airport. I already rented a condo just near my Mom's property. Hindi kasi pwedeng doon kami umuwi dahil alam kong maalikabok pa lalo na at dala ko ang anak.

Tingin ng tingin si Andrae sa paligid dahil naninibago siya. Nakakunot rin ang noo niya saka nakasimangot ng kaunti. Natawa ako saka tuluyan ko nang nakalimutan ang kaba dahil sa ekspresyon ng anak ko. So cute.

"You hungry?" Malambing na tanong ko pero umiling lang siya saka mas yumakap ng mahigpit sa leeg ko.

"Wowo," he cutely said.

He already miss his lolo.

"We'll see your lolo soon baby," bulong ko kaya mas yumakap siya ulit.

Nang dumating ang grab kaagad kaming nagpahatid sa condo na nirent ko. Agad rin kaming nakarating dahil hindi traffic at medyo malapit lang rin. Tiningnan muna namin ang lahat ng parte ng apartment bago nagpasyang pumasok sa kwarto.

"Sleepy Andwae," sabi ng anak ko nang makakita ng kama kaya agad ko siyang hiniga saka pinatulog.

I hope everything will be alright.

Kinabukasan kaagad akong nakipagkita sa attorney ni Mommy dala-dala si Andrae kasi umiiyak dahil naabutan niya akong papaalis na sana. Nasa restaurant na kami ngayon at ang anak ko ay nilalantakan ang hotdog kaya ako ang nakaramdam ng hiya dahil nanonood rin ang abogado na parang aliw na aliw siya dito.

My mom's lawyer is already old. Maybe on his late eighties but he still look so good and charismatic.

"Baby stop," saway ko sa anak kasi para siyang gutom na gutom pero agad niya akong sinamaan ng tingin.

"No Mommy!" Angil niya kaya doon natawa na si Attorney.

"Didn't know that you have a son already. He is adorable," sabi nito kaya ngumiti lang ako ng nahihiya.

Nag-usap kami tungkol sa mga properties pero hindi rin nagtagal kasi umiyak si Andrae dahil sa antok kaya napilitan naming tinigil ang pag-uusap.

"Baby stop crying na," pagpapatahan ko pero iyak parin siya ng iyak.

Nagwawala siya habang umiiyak kaya tingin ng tingin ang mga tao dito sa amin. Hindi pa dumarating ang grab at ayoko namang sumakay ng taxi. Hirap na hirap na ako sa pagpapatahan pero sinusuntok na niya ako dahil sa inis.

My son is adorable but he's a little monster sometimes.

"You want chuckie? Let's buy chuckie?" Masiglang tanong ko kaya doon siya unti-unting tumahimik saka tumango ng dahan-dahan.

I chuckled ang pinch his cheeks a little. Naiwan si Yaya para hintayin ang cab at kami naman pumasok sa isang store para maghanap ng chuckie. Pumasok pa kami sa mall kasi walang maliit na tindahan dito sa BGC.

"Kie mommy!" Inis na sambit ni Andrae kasi wala parin kaming nakita.

"Wait baby," sabi ko habang tumitingin sa paligid.

Habang naghahanap ng chuckie may nahagip ang mga mata ko kaya agad akong nanlamig. Natuod ako sa kinatatayuan ko bigla at parang huminto ang paggana ng utak ko. Parang gusto kong hilingin na sana kainin nalang ako ng lupa sa mga pagkakataong ito.

"Mommy! Kie!"

Sa sobrang lakas ng sigaw ni Andrae napalingon sa amin ang lahat pati na rin ang lalaking may berdeng mga mata na hindi ko makakalimutan. Agad akong napamura sa isip ko saka tumakbo papaalis kahit na nagsimula ulit si Andrae na umiyak.

Ang gusto ko lang ay makalayo. Makalayo sa ama ng anak ko.

Nanlalamig ang kamay ko nang makarating kami sa labas kung nasaan si Yaya at laking pasasalamat ko dahil nandoon na ang grab car. Iyak parin ng iyak si Andrae pero parang nawalan na ako ng pakiramdam dahil sa sobrang kaba.

Sana hindi niya nakita. Sana hindi na niya ako kilala. Mas gugustuhin ko pang nakalimutan niya nalang ako.

"Kie! Kie! Kie!" Pag-iyak ni Andrae kahit nasa condo na kami.

"Hush now baby. I'll buy a lot tomorrow," marahang sabi ko.

May kaunting kaba parin sa dibdib ko. Sa sobrang laki ng Manila bakit kailangan pa naming magkatagpo ulit? Nakita niya ba ako? Nakita niya ba si Andrae?

Sana hindi. Huwag naman sana.