Hahahahah hanggang dyan lang muna SPG . Pero ang harot nilang dalawa hahahah
HINDI pa man nakakaapak si Kana sa hagdan nang makita ang magulang na papalabas ng silid ng mga ito. Bihis na bihis kaya alam niyang sa party ang mga ito pupunta. Hinintay na lang niya na makababa ang mga ito. “Kana, anak!” Masaya si Atlas nang makita ang anak. Kanina pa nito hinihintay si Kana dahil balak niyang isama sa party since wala ngayon si John sa tabi nito. “How have you been these past few days?” “I’m good,” tipid lang na sagot ni Kana. “That’s great, anak.” Tumingin ang ina sa ama kaya nahalata niyang mukhang iniisip siya ng mga ito. Sabagay, always naman. Walang araw na hindi nangungumusta at tumatawag ang ina sa opisina. Ang ama naman niya, text o ‘di kaya audio message. Masaya siya dahil sa concern ng mga ito sa kanya. Though alam niyang may tampo ang mga ito sa kanya. Tumango siya sa ama bago lumapit sa ina para halikan ito sa pisngi. Ayaw lang niyang masira ang dress ng ina kaya hindi na niya “How about me?” ani ng ama ni Kana. “Wala?” Parang nagtatampo kuno a
SUNOD-SUNOD ang buga ni Kana sa usok nang tumabi sa kanya si John. Hindi niya ito binalingan pero alam niyang nakatingin ito sa kanya. Dinig pa niya ang pagpakawala nito nang buntonghininga.“N-ngayon ko lang nakilala ang pinsan mo, hon. S-saka si Dariel ang m-may pakana no’n. ‘Di ko na siya napigil dahil biglang tawag niya kay Simone. Promise, nagsasabi ako ng totoo!” Sabay angat pa nito ng kanang kamay.Bumaling si Kana kay John pagkuwa’y ngumiti. Pero ang ngiting iyon ay hindi umabot ng mata niya kaya biglang nabalisa si John. Akmang hahawakan nito ang braso ni Kana nang ilayo nito ang sarili sa binata.“You don’t have to explain yourself, John. Nagbibiro lang ako nang sabihin ko iyon. Saka mabait si Simone, magugustuhan mo rin siya.” Humithit pa siya nang sunod-sunod at muling tumingin kay John.Sooner or later, malalaman naman ni John ang totoong pakay niya rito. Kaya dapat simulan na nitong makipagkilala o makipagmabutihan kay Simone. Binabalaan na niya ito ngayon. Kung papatula
“A-ANONG ginagawa mo rito?” Mabilis na binalik niya ang cycling shorts pagkuwa’y pinulot ang dress saka tinakip sa sarili. “Hindi ka man lang kumatok, John. Namimihasa ka na,” aniyaNapaangat ng kilay si John. “Hindi ka pa rin ba sanay sa presensya ko? Nakita ko na ‘yan lahat, kaya bakit mo pa tinatago? Saka hindi kita pipilitin. Mas masarap kung parehas natin ang gusto.”Nanayo ang balahibo ni Kana sa mga sinabi ni John. Tama bang sabihin iyon? Wala na ba itong nasa isip kung hindi ang sex?Naglakad ito palapit sa kanya. “Sira ang shower sa kabila kaya makikiligo lang ako,” dugtong pa nito. “Saka baka magalit ka, amoy Simone ako. Inuunahan na kita.”“Ah, John! Tigilan mo nga ako!”“Bakit ko pipigilan ang sarili ko, Kana? Sa ‘yo lang ako ganito kaya dapat na matuwa ka.”“Huh! Wala akong pakialam, John! Kaya manahimik ka na. Kung gusto mong maligo rito, sige. Pero patapusin mo muna ako.”Imbes na umalis, humakbang si John palapit sa kanya. Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa pagk
WALA na sa harapan ni Kana si John pero ang puso niya parang sasabog. Hindi niya maintindihan kung sa kilig ba o may ibang sakit naman siya, tapos sa puso na naman. Wala siyang sakit. Wala! My God! Napabaling tuloy siya sa kabilang side dahil sa mga isiping iyon. Pero mukhang mali siya nang ginawa dahil umikot bigla ang paningin niya. Dahil ito sa wine na nainom niya. Naubos niya ang apat! Bumalik pa siya kanina dahil parang walang epekto sa kanya ang wine. Sabi niya nga, sana whiskey na lang ang ininom niya dahil walang epekto sa kanya. Pero ‘yon ang akala niya. Ngayon, sumisipa na sa kanya! “Sh*T!” Sinapo pa niya ang ulo at pumikit na lang. Pero biglang tumunog ang telepono niya kaya kinuha niya pa iyon— lalo tuloy na umikot ang paningin niya. Natigilan si Kana nang makita ang caller ID— si Simone. Bakit ito tumtawag sa kanya ngayon? Pabagsak na naupo siya sa kama, pagkuwa’y nahiga na lang. Hinayaan na lang niyang tumunog iyon hanggang sa sumuko si Simone. Pero mukhang walang b
NAALARMA ang buong building dahil sa pagtunog ng alarm bell gawa ng usok na nagmula sa unit ni Kana. Pero agad ding kumalma ang mga tao nang malamang mula lang sa soup at pot na usok iyon na nasunog dahil sa tagal nito sa kalan. Naubos na kasi ang sabaw at ilang ingredients na lang ang natira sa pot na naging dahilan para masunog iyon. Nagkatinginan si Kana at John nang makaalis ang pulis at ang manager ng condominium. Ngiti ang sumunod na rumehistro sa kanila. Hindi naman nila pwedeng sisihin ang isa sa kanila dahil parehas silang dalawa na nakalimot. “Sorry,” ani ni John sa kanya. Umiling si Kana. “Let’s forget about it.” Akmang aalis si Kana nang pigilan ito ni John. “Hon,” “Hmm?” Nilingon ito ni Kana. “Hindi ba natin pag-uusapan ang tungkol sa atin? Hindi ba oras na para lagyan ng label dahil sa nangyari sa atin?” Natigilan si Kana. “A-ano bang pag-uusapan dapat?” “Gaya ng sabi ko, label, hon.” Deep inside, gusto na ni John talaga. Para kapag lumapag na naman ang Grant na
“P-pamilyar sa akin a-ang bisita mo,” seryosong sabi ni John. “Sino? Si Danilo? Yeah, magkakilala kayo, I remember.” “Pwede ba akong pumasok?” Umiling si Kana. “I’m sorry pero hindi pwede. Business meeting ito, John. Maybe mamaya after ng meeting? What do you think?” Napatitig si John sa dalaga. Nang maalalang naghihintay sa kanya sila Astin ay nagdesisyon na lang siya na ‘wag magpakita muna rito. Hindi pa naamn siya nakikita nito kaya “‘Wag na lang pala, hon. Next time na lang siguro.” Akmang hahalikan niya ito sa noon nang bahagya siyang itulak nito. “Hon?” Nasa malayo naman ang bodyguard at mga nakatalikod ang mga ito dahil sa utos niya. “Makita tayo sabi, e.” Hindi maintindihan ni John ang sarili kung bakit parang nasaktan siya. Parang ayaw niya nang patago na relasyon. “Go. Kailangan ko nang bumalik sa loob. Gusto ko nang magpahinga rin,” taboy sa kanya mayamaya ni Kana. Tumango si John at ngumiti sa dalaga. Hindi na niya natanong sa dalaga ang tanong sa isipan niya. Per
BUSINESS PARTNER. ‘Yan ang sabi ni Kana kay John nang tanuningin nito ang dalaga. Medyo nainis lang si John kasi isang tawag lang ni Rogando dito, sumusunod si Kana. Papunta na sila ngayon sa restaurant na pagkikitaan nito at ni Rogando.“Hon,”“Hmm?”“Nagseselos ako,” ani ni John na ikinatigil niya. Naglalagay si Kana ng make up ng mga sandaling iyon habang ito ay nagmamaneho. Tinitigan niya ito at seryoso ito habang nakatingin din sa kanya. Saktong huminto na rin sila dahil sa nagpalit na ang traffic lights.“Bakit?” wala sa sariling tanong ni Kana. Shocked lang ang dalaga dahil sa pagiging straightforward nito. Actually, hindi pa siya sanay kay John.“Isang tawag lang ni Rogando sa ‘yo, makikipagkita ka kaagad. Sa akin kaya?”Napataas ng kilay si Kana. “John, he’s my business partner, malamang na makikipagkita ako agad. Alam mo naman kung gaano kahalaga sa akin ang partnership na ito.” Basta ang isip niya kasi ngayon, magkaroon pa ng ibang venture May bubuksan kasi silang cocktai
BOTHERED si Kana sa naging tanong ni Simone matapos niyang patayin ang tawag nito. Pero tumanggi siyang sumagot sa naging tanong nito at maayos na nagpaalam rito. After all, pinsan niya pa rin naman ito. Never niyang ginagawang topic ang bagay na ito dahil parang pinipiga ang dibdib niya. At kay Francy Lou lang niya talaga nao-open ang bagay na ito.Nag-iba ang mood ni Kana ng mga sumunod na araw. Ilang beses na siyang tinatanong ni John pero hindi siya nagsasalita. Nawala na siya sa mood, totally. Dumadami na kasi ang taong nakakaalam ng sekreto niya. Una, si Danilo Rogando. Kaya hindi niya mahindian ang hiling nito minsan kasi alam nito ang sekreto niya. Si Rogando ang nag-suggest ng lugar sa kanya sa Cebu at nakita naman niyang maganda ang balik kaya talagang pinush niya. Pangalawa si Francy Lou. At ang pangatlo? Ang hindi niya inaasahan, si Simone.Wala siyang problema noon kay Simone dahil bihira naman sila mag-usap. Hi and hello lang sila talaga noon pa. Pero masasabing close?