Sa mga sandaling iyon, hindi na alam ni Marcella kung saan niya itatago ang sarili. Hindi lang siya natalo kay Anna sa usaping edad ng kanilang mga kasama, natalo rin siya sa estado, impluwensiya, at dignidad. Nakaramdam siya ng matinding hiya at inggit.Ang lalaking pinagmamalaki niyang matanda na, ngayon ay tila isang basurang humahagulgol sa paanan ni Esteban, sinasaktan pa ang sarili sa harap ng maraming tao, lahat ay dahil sa takot.Habang paulit-ulit na sinasampal ng lalaki ang sarili, bakas sa mukha ni Esteban ang nananatiling lamig at galit. Wala ni bahid ng awa sa mga mata nito, at ang lalaking nasa harap niya ay halatang nangangatal sa kaba. Kung alam lang daw niya, sana raw ay hindi na siya lumabas ng bahay ngayong araw."Mr. Montecellio, please... please give me one more chance! Alam ko na pong mali ako!" pagsusumamo ng lalaki habang biglaang lumuhod at napaluhod sa semento.Napatingin ang ilang mga taong naglalakad sa paligid. Nagkakagulo ang usapan, nagtatanungan kung an
"Anna, mas mabuti pa siguro kung pigilan mo ang boyfriend mo. Baka makapagsalita pa siya ng bagay na siya rin ang magsisisi." malamig na sabi ni Marcella, may halong babala.Narinig ito ng matandang lalaking kasama niya, at agad na nagbago ang ekspresyon. Mula sa pagnanasa, naging pagkadismaya. Para bang nawalan ng bisa ang ganda ni Anna sa paningin niya dahil sa iniisip niyang ito’y may “dumi” na.Pero kahit ganoon, hindi pa rin nawala ang pagnanasa niya kay Anna. Kahit pa raw may bahid na ito, matitiis niya. Tanggap niya."Patay na ang boyfriend mo ngayon, pero may paraan pa para hindi siya masyadong magdusa." aniya kay Anna, may halong halakhak ng paglalandi."Anong paraan 'yan?" tanong ni Anna nang walang emosyon. Hindi siya kabado, alam niyang kayang-kaya ni Esteban ang mga kagaya ng lalaki sa harap nila. Kung tutuusin, kahit isang daang katulad pa nito, hindi niya kailangan ng dalawang kamay."Simple lang," sagot ng lalaki. "Samahan mo akong mag-dinner ngayong gabi, manood tayo
"Anna, mas mabuti pa siguro kung pigilan mo ang boyfriend mo. Baka makapagsalita pa siya ng bagay na siya rin ang magsisisi." malamig na sabi ni Marcella, may halong babala.Narinig ito ng matandang lalaking kasama niya, at agad na nagbago ang ekspresyon. Mula sa pagnanasa, naging pagkadismaya. Para bang nawalan ng bisa ang ganda ni Anna sa paningin niya dahil sa iniisip niyang ito’y may “dumi” na.Pero kahit ganoon, hindi pa rin nawala ang pagnanasa niya kay Anna. Kahit pa raw may bahid na ito, matitiis niya. Tanggap niya."Patay na ang boyfriend mo ngayon, pero may paraan pa para hindi siya masyadong magdusa." aniya kay Anna, may halong halakhak ng paglalandi."Anong paraan 'yan?" tanong ni Anna nang walang emosyon. Hindi siya kabado, alam niyang kayang-kaya ni Esteban ang mga kagaya ng lalaki sa harap nila. Kung tutuusin, kahit isang daang katulad pa nito, hindi niya kailangan ng dalawang kamay."Simple lang," sagot ng lalaki. "Samahan mo akong mag-dinner ngayong gabi, manood tayo n
Ang nalalapit na kaarawan ni Alberto ay isang malaking pagkakataon para kay Anna.Kahit na halos lahat ng kamag-anak ng pamilya Lazaro ay nagtatrabaho na ngayon sa ilalim ni Alberto, hindi pa rin nabubura ang mga sugat ng nakaraan. At para kay Esteban, hindi niya kayang lunukin ang lahat ng iyon. Maari niyang tiisin ang lahat ng panlalait sa kanya noon, ngunit hindi niya kailanman hahayaang si Anna ang siyang maapi.Noong mga panahong tinitingnan siya ng mga Lazaro na parang walang kwenta, tahimik lang si Esteban. Kahit pagbuhusan pa siya ng galit o tawaging walang silbi, mananatili siyang kalmado. Pero kung si Anna ang lalaitin, iba na ang usapan."Ano bang balak mong gawin?" tanong ni Anna, habang pinagmamasdan si Esteban."Magtutuwid lang ng mga pagkakamali," malamig ang boses ni Esteban. "Kung sino mang nanakit sa'yo, dapat lang na magbayad."Umiling si Anna. Totoo, may mga kamag-anak silang tumuring sa kanya na parang katulong noon, pinaglilinis, pinagluluto, pinapasan ang lahat
Pagkarinig ni Esteban sa sinabi ni Andres, sandali siyang natigilan. Napansin niyang mali ang pagkakaintindi ng kausap sa tunay niyang ibig sabihin.“Hindi mo naintindihan,” kalmadong tugon ni Esteban. “Ibig kong sabihin, ibinibigay ko sa’yo ang Archfiend Company. Ikaw na ang magiging tunay na boss ng kumpanya mula ngayon.”Napalingon si Anna kay Andres, at tila inaabangan na talaga ang magiging reaksyon nito. Hindi siya nabigo.Unti-unting lumaki ang mga mata ni Andres sa gulat. At hindi pa doon natapos, bumukas ang kanyang bibig nang napakalaki, animo'y nalaglag ang panga.Natawa si Anna at sabay sabing, “Baka ma-dislocate ang panga mo, mag-ingat ka.”Para kay Andres, para siyang biglang binulaga ng kidlat. Sa isip niya, katuwang lang siya ni Esteban sa pamamahala ng kumpanya. Alam niyang sa huli, babalik din ito sa tunay na may-ari. Pero ngayon… parang ibang realidad ang binuksan ni Esteban.Archfiend Company. Isang kumpanyang ang halaga sa merkado ay bilyon-bilyon. Ang mga gusal
Napailing ang babaeng lider nang hindi namamalayan. Sa isip niya, imposibleng totoo ang nakikita niya. Paano naman kailangang personal na salubungin ni Andres ang dalawang taong mukhang walang kapangyarihan o posisyon sa buhay? Para sa kanya, hindi iyon kailanman mangyayari."Boss..." bulong niya habang yumuko. Bahagyang nanginginig ang boses niya, puno ng kaba.Ngunit mas lalo siyang nayanig sa sumunod na pangyayari, dahil si Andres mismo, ang kilalang hari ng Fengqian Company, ay yumuko rin at magalang na tumawag kay Esteban."Boss," sabi ni Andres, buong galang.Ngumiti lang si Esteban ng marahan. Tahimik, ngunit matalim ang presensya. Sa tabi niya, hindi nag-atubiling magsalita si Anna habang taas-noong nakatingin kay Andres.“Ang bababa ng standards ng mga tauhan mo,” madiing sambit ni Anna. “Mas mababa pa sa kalye.”Mabilis na sumilay ang galit sa pagitan ng mga kilay ni Andres. Si Anna ay itinuturing na niyang kapamilya, isang babae na dapat igalang at alagaan. At ngayon, narin