Chapter 4: Seb's Mom

"BEFORE tayo dumiresto sa bahay niyo, pwedi bang may daanan muna tayo?" I asked Sebastian.

Tiningnan ko siya para malaman kung papayag ba siya. I need to buy something that Tita will surely like.

"Where? Why?" he curtly said.

"Sa flower shop sana. Pwedi ba?" I looked at him with my eyes pleading. Sana nga lang ay maging effective. Minsan lang naman kasi ako napa-puppy eyes.

"Bibilhan mo si Tita ng flowers?" nakadungaw na saad ni Kolin. Nasa backseat kasi ito.

"Oo sana," tipid na sagot ko.

Binalingan ko ulit nang tingin si Seb. "Okay lang ba?" tanong ko ulit. If hindi okay, okay lang naman. I understand him. Baka pagod narin kasi siya. And I don't really want to trouble him... kailangan lang kasi para kahit papaano may maibibigay ako kay Tita.

I smiled when I saw him nodded. Ini-start na nito ang kotse. Pero bago siya tumingin sa kalsada, nilingon niya muna ako na siyang ipinagtaka ko.

"YOU think magugustuhan 'yon ni Tita?" tukoy ko sa binili kong flowers at seedlings. Mahilig kasi si Tita sa mga bulaklak. May garden ito sa likod ng mansyon nila na siya ang nag-aalaga. Kaya binilhan ko siya ng sunflower seeds kasi parang wala akong nakita sa garden niya.

At iyong fresh flowers naman, sigurado akong ilalagay niya sa mga vase para maging palamuti.

"Ikaw ba nagustuhan mo?" balik tanong ni Seb sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay.

Nang biglang dumating ang tindera dala ang mga in-order kong bulaklak. Malapad ang ngiti niyang sinalubong kami.

"Siyempre, sir. Magugustuhan ni ma'am dahil galing sa inyo, " she said. Binalingan pa niya ako nang tingin na tila tinutukso.

Biglang uminit ang pisngi ko at nakaramdan ng hiya sa sinabi niya.

"Ah, no-ako po ang bibili. May pagbibigyan po kasi ako," natatarantang saad ko.

Pinagpawisan ako kahit na may aircon naman dito sa loob ng flower shop.

"Ay, sorry po. Akala ko po kasi si Sir ang bibili, ma'am. Akala ko po talaga magkasintahan kayo," she apologetically said.

She might really get the idea dahil si Seb iyong nagsabi ng mga bulaklak na bibilhin ko kay Tita. Na inakala niya ibinili at ibibigay sa akin ni Seb.

"It's okay. So, don't say sorry." I softly said.

"Oo nga naman, kahit ako ay mapagkakamalan ko silang magkasintahan if hindi lang ako pinsan nito." Kolin said referring to Seb.

Muntik ko pa talagang makalimutan na kasama pa pala namin ang isang ito. Masyadong busy sa kinalikot sa phone kaya walang masyadong imik at hindi maistorbo.

"How much are all of these?" Seb asked.

Hawak-hawak niya na ang bulaklak kahit hindi pa nababayaran.

"I'll be the one to pay, Seb." I said in a warning tone.

Natigil siya sa akto na kukunin niya na sana ang credit card niya. I glared at him when he locked his eyes on me. He shrugged off which means he surrendered.

"OH, It's nice to see you again, hija," saad ni Tita.

Nag-antay pa talaga ito sa main door ng bahay nila nang tumawag si Kolin na malapit na kami.

Lumapit ito sa akin at niyakap ako nang mahigpit. Napabitaw ang braso ni Seb na nakahawak sa beywang ko. Niyakap ko din si Tita.

"Ak--" Hindi ko natuloy ang sasabihin dahil nagsalita si Seb.

"It's been only a week na hindi nakapunta dito si Amara, Mom. Just one week." saad niya.

Sanay naman ako kay Tita. Sa tuwing pumupunta ako sa bahay nila, ganito talaga ang reaksyon niya. Ang isang linggo niya ay parang isang taon na o higit pa. But that's what I love to Tita because I know she really cared for me.

"Oo nga po, Tita. Huwag po tayo masyadong exaggerated." dagdag naman ni Kolin.

Umirap lang si Tita sa kanya. She sophisticatedly stood up properly and pointed her fingers to Seb and Kolin. She was about to say something ngunit huminga lang ito ng mabuti. Hindi tinuloy kong ano man sang sasabihin.

"Come with me, hija. Gusto kong samahan mo akong maghanda ng mga pagkain," she softly said at me.

Ikinagalak ko naman ang sinabi ni Tita. Aalis na sana ako sa tabi ni Seb nang magsalita ito.

"Mom..."

We halted. Pa-supladang binalingan ni Tita si Seb.

"Sa kitchen lang kami, hijo. Babalik din kami kaagad." nakataas ang kilay na saad nito sa anak.

Akala ko ay tatahimik na si Seb dahil napatango ito. Ngunit napalabi at muling nagsalita.

"Will that take you too long, Mom?" halos matawa ako sa tanong ni Seb.

Makatanong akala mo naman kung saan kami papunta ni Tita. Nasa kusina lang kaya kami. Parang gusto ko tuloy magsalita ngunit pinipigilan ko lang. Gusto ko kasi iyong reaksyon ni Seb. Para siyang naiinis na ewan.

"Saglit lang ito, Sebastian. Dapat matuto kang maghintay," this time seryoso na ang tono ni Tita.

Tumahimik bigla at walang nagsalita. Kahit si Kolin ay tahimik lang na nakatayo sa gilid ni Seb.

"Of course, I can wait, Mom." he replied.

My breathing shortened when he locked his eyes at me after saying those words.

"COME here, hija. Gusto kong tikman mo itong niluluto ko."

Mabilis naman akong lumapit kay Tita. Inumang niya ang kutsara na may lamang sabaw. Hinipan ko muna ito bago hinigop ang sabaw. I lifted my hands and gave Tita a thumbs up.

"Ang sarap... Sinigang po ito diba? Favorite ni Seb."

"Yes, hija. Kilalang-kilala mo talaga ang anak ko," magiliw niyang sabi.

"Nalaman ko lang po kay Kolin. We've been friends for three years, pero masasabi ko na marami pa akong hindi alam kay Seb...I want to know him more."

Napalabi ako at tipid na ngumiti.

"Don't worry, hija. I'm here. Kaya kapag may gusto kang malaman tungkol kay Seb, ask me." Tita patted my shoulder while saying those words.

"Thank you, tita." I softly said.

"Alam mo ba kapag dumating iyong araw na mag-aasawa na si Seb, iyong gusto ko ay marunong mag-luto. Lalo na nitong favorite niyang sinigang."

Tumingin ito sa akin na may kislap sa mga mata. Hindi ko alam kung bakit pilit na ngiti ang nagawa ko. Gusto ko tuloy batukan ang sarili ko.

Tumayo ako ng maayos at tumikhim. "I think makakahanap po si Seb ng kagaya niyo, Tita. Who knows how to cook and also to do household chores."

Pinatay muna ni Tita ang apoy bago ako binalingan nang tingin.

"Marunong ka din magluto di ba? At ang sabi ni Seb, tinutulungan mo din daw ang mga kasambahay niyo sa mga gawaing bahay." mahaba nitong saad.

I was taken a back from what I've heard. Normal lang naman ang pagsabi ni Seb sa Mommy niya ng mga pinanggagawa ko dahil magkaibigan kami... pero ba't iba ang dating para sa akin?

Hindi inalis ni Tita ang tingin sa akin hanggat hindi ko nasasagot ang tanong niya.

"O-Opo." nauutal kong saad.

Yumuko ako at pasimpleng pinaglaruan ang kamay. Hindi ko alam kong saan kami dadalhin ng pinag-uusapan namin Tita. I felt nervous.

"You're just like me, ija. We're kind of alike."

Nang dahil sa narinig natigil ako sa paglalaro ng kamay ko.

"Mom."

I instantly lifted up my head when I heard Seb's voice.

"You really can't wait. Sige na, hija sumama ka na kay Seb. Patapos rin naman ito."

"Sige po."

Pero bago pa ako maka-lapit kay Seb, nagsalita si Tita. "Pakidala na lang itong shrimp and chicken salad sa hapagkainan," may ngiti sa labing utos ni Tita.

Kinuha ko iyong shrimp habang chicken salad naman kay Seb.

"Thank you." I uttered as I sat down.

Pinaghila niya kasi ako ng upuan.

Nang maka-upo ako ay siya ding pagdating ni Tita. Hawak-hawak nito ang mangkok na nilagyan niya nang kakaluto nitong sinigang.

Ramdam ko ang pagtayo ni Seb. Kinuha nito ang mangkok kay Tita at siya mismo ang naglagay sa mesa.

"Dito ka ba matutulog, ija?"

"Ahmm... wala po kasi akong dalang damit." sagot ko.

I don't want to answer yes mas lalong ayoko rin mag no. Baka kasi ume-expect si Tita na dito ako matutulog.

So do'n na lang ako sa sagot kung saan safe ako.

"You have- in my closet. Naiwan mo no'ng nakaraan sa kwarto ko."

My head instantly tilted to Seb. I was shocked with his words. I can't even seen any hesitation on his face only the seriousness. Kaagad kong binaling ang tingin kay Tita. Dahil sa aming apat she might be the one who'll misinterpreted Seb's words.

"H-how?" gulat na tanong ni Tita.

Hindi ko alam kong gulat, excitement o anong emosyon nakikita sa mga mata niya.

Nahihiya ako. I cleared my throat before I spoke. "Sa kwarto po ako ni Seb naligo last time no'ng nandito ako." pagklaro ko.

"Oh, akala ko pa naman may mabubuo na." Sa boses ni Tita, dinig ko ang pagkadismaya nito.

"Mom."

"I'm just kidding, son. I'm sorry, ija. Gusto ko lang talaga kasi magkaroon na ng apo."

"Okay lang po, Tita." I said without locking my eyes to anyone of them.

Ang totoo kasi naiilang ako sa topic. Napaka-init parin ng pisngi ko na tila nilalagnat ako.

"When are you going to give me a grandchild ba, anak? Nabo-bored na ako dito sa bahay. Ayaw naman akong pagtrabahuin ng Daddy mo," pagrereklamo ni Tita.

Seb's stopped from and he putted down the utensils. "I told you mom, there's a right time for that. I'm just waiting for her to be ready."

Natigil ako sa aktong pagsubo ng dahil sa narinig. Nagkunwaring interesado din ako sa bagong topic nila.

'I'm just waiting for her to be ready.' Gano'ng salita lang pero bakit ganito ang epekto sa akin? He didn't mention any name just her.

"Really? Eh, sino ba iyang maswerteng babae na iyan?" Tita excitedly asked.

"Do I know her, cuz?" This time Kolin joined their conversation. And I never did.

He just shrugged off. He didn't answer them. He was about to start eating again nang tumingin ito sa akin at ngumiti. Hindi ko magawang ngumiti dahil pinipiga ang puso ko. Nasasaktan ako.

'Matagal na siyang may nagugustuhang babae...'