All Chapters of Her Hidden Secrets : Chapter 1 - Chapter 10

'STARTING now I'm going to protect you. I will never leave you, Amara...' Mga katagang paulit-ulit na nagpi-play sa utak ko. I let out a smile. Hindi ko alam kung bakit naalala ko naman ang nangyaring dati. Ang araw na nanganib ang buhay ko at ang araw na kung saan nagsimula ang pagkakaibigan namin nina Sebastian at Kolin. Kung iisipin ko iyong nangyari dati hindi ko alam kong paano ko nalampasan iyon. Nagkaroon ako ng phobia. Naging mailap ako sa mga tao dati at hindi agad nagtitiwala. Lalo na sa pagkakaroon ng bagong kaibigan. Pero ng dahil kay Sebastian at Kolin, unti-unti ko iyon nalampasan. Bumalik ang dating ako at nakapagsimula ulit. Nababagot lang 'ata ako dahil wala akong ginagawa. Tapos ko na ang ipinagawa kasi sa amin. Kaya kung ano-ano na ang pumapasok at naaalala ng isip ko.Then, I felt like someone tugged my shirt. Wala sa sariling napatingin ako sa taong iyon.Napa-kunot noo ako kay Jazzy na katabi ko ng may inabot ito sa akin. "Stop day dreaming, Amara." I arched

"BEFORE tayo dumiresto sa bahay niyo, pwedi bang may daanan muna tayo?" I asked Sebastian. Tiningnan ko siya para malaman kung papayag ba siya. I need to buy something that Tita will surely like. "Where? Why?" he curtly said. "Sa flower shop sana. Pwedi ba?" I looked at him with my eyes pleading. Sana nga lang ay maging effective. Minsan lang naman kasi ako napa-puppy eyes."Bibilhan mo si Tita ng flowers?" nakadungaw na saad ni Kolin. Nasa backseat kasi ito. "Oo sana," tipid na sagot ko. Binalingan ko ulit nang tingin si Seb. "Okay lang ba?" tanong ko ulit. If hindi okay, okay lang naman. I understand him. Baka pagod narin kasi siya. And I don't really want to trouble him... kailangan lang kasi para kahit papaano may maibibigay ako kay Tita. I smiled when I saw him nodded. Ini-start na nito ang kotse. Pero bago siya tumingin sa kalsada, nilingon niya muna ako na siyang ipinagtaka ko. "YOU think magugustuhan 'yon ni Tita?" tukoy ko sa binili kong flowers at seedlings. Mahilig k

"What? Did I heard it right?" Napakamot ako sa ulo ko nang marinig ko ang mala-hesterikal na tanong ni Jazzy. Namimilog ang kanyang mata at nakaawang din ang bibig nito. Gulat na Gulat talaga? "Oh, sabi ko naman sa iyo, eh. D-in-eny mo pa talaga sa akin no'ng tinanong kita, " pagpapatuloy pa nito. Narinig ko ang pagsarado at pag-lock ng pinto. Nandito kami ngayon sa club room dahil nga sa importanteng sasabihin ko. Iyon ay ang aminin ang totoong nararamdaman ko sa aking bestfriend, kay Seb. "I'm sorry. Ayoko nga kasing malaman niyo. Nagaalangan ako.""Dahil sa tingin mo huhusgahan ka namin?" malumanay na saad ni Kolin habang taimtim niya akong tinitingnan. "We're your friends. Sa tinging mo ba gan'on kaming klaseng tao?" nadinig ko ang sakit sa boses niya. "I'm sorry but you can't blame me. I'm... I'm just scared." Tears are starting to formed in the corner of my eyes. So all I could do is to hold it back. Ayokong nakikita nila akong umiiyak. "Hoy, babae! Babae ka at lalaki nam

"SALAMAT po, manong," saad ko nang makalabas ako ng kotse. "Walang ano man, hija." Matamis akong ngumiti kay manong bago siya talikuran.Papasok na sa ako sa bahay nang mapansin ko si Ate Rosanna na nakatayo sa may mayabong na hardin. Lumapit ako sa kanya. Napatigil ako nang marinig ito na tila may kinakausap. "Zypher, 'wag tahol ng tahol, okay?"I secretly smiled. Si Zypher lang pala ang kinakausap. Or should I say pinapagalitan. Hindi ko naman narinig na tumahol si Zypher kaya hindi ko alam na kasama niya ito. Muli, tumahol si Zypher. Zypher was a german shepherd, a panda colored. Despite of his intimidating appearance, he's gentle and intelligent dog. Seb gave him to me as his present on my eighteenth birthday. "Naku, ang tigas din ng ulo mo, no? Huwag ka na kasing tumahol, gabi na, oh!" naiinis nitong saad.Tumahol kasi ulit si Zypher. Kaya naman pala pinapagalitan iniisip lang pala ni Ate Rosanna ang mga kapitbahay. Halos hindi ko mapigilan ang pagtawa sa nakikita. "Kasing

I was walking back and forth while biting my nails. Nandito ulit kami sa club room habang wala pang may gumagamit. Nagmumukha na ngang hide out namin ito dahil dito kami laging naka-tambay o nag-uusap ng mga problema naming magkakaibigan. "I don't know what to do anymore with your cousin, Kolin. Hindi ko na siya maintindihan." I did my best. Kinausap ko na siya at lahat lahat pero wala parin akong napala."Itigil mo nga iyang ginagawa mo. Stop biting your nails. Hindi mo naman iyan gawain." Kolin frustratingly said. I heavily sighed. Lumapit ako sa pwesto nila at umupo rin. "Hindi nga. I'm just stressed at kasalanan iyon ng pinsan mo." "Ano ba kasing nangyari? I-kwento mo sa amin at baka matulungan ka namin, be." Jazzy asked. Hindi naman ako nagdalawang-isip na sabihin sa kanila. I told them the whole story. Hanggang sa matapos ako sa pagku-kwento ay tahimik sila. Hindi lang sila basta tahimik, seryoso pa ang mga ito. "See? Ni hindi ko nga alam kong anong problema niya. Bigla-bi