HINDI pa ‘rin ako makapaniwala na kasama ko na ngayon ang anak ko at maging sila Adeline at Lola. Hindi pala talaga nila sinabi saakin na aagahan nila ang uwi dahil surprise daw. Talagang na-surprise naman ako at eto nga’t kapapatulog ko lang kay David. Napagod kasi ito sa byahe kaya hinayaan ko na siyang matulog kahit na tanghali palang. “Ate?” Napalingon ako sa nagsalita at napangiti ng makita si Adeline. “Baba ka muna ate, kausapin ka lang namin.” Tumango ako sa kaniya at nag-ingat na bumaba mula sa higaan para hindi magising si David. Hinalikan ko muna ang noo ng aking anak bago ako sumunod sa baba. Nakita ko sila na nasa sala at mukang seryoso ang pinag-uusapan. “Ate!” Sinalubong ako ni Adeline at niyakap ako nito ng mahigpit. Hindi ko na suot ngayon ang contact lenses dahil andito na si Adeline, ako na muli si Devina. “Apo ko, kumusta ka na?” pagbati saakin ni Lola at niyakap ‘din ako. “Lola, maayos naman po ako. Kayo po? Pasensya na kung hindi ako nakakatawag ng
“WHAT?! Bakit mo pinabayaan ang anak mo Devina?!” Napayuko nalang si Devina dahil sa sermon ng kaniyang tiyuhin na si Jeydon. Alam niyang mali niya kung kaya wala siyang karapatan na sumagot. At isa pa lahat sila ay nag-alala lalo na ng umiyak si David ng makauwi sila. “Tito Jeydon! ‘Wag niyo pong pagalitan si mommy!” Ngunit natigilan sila ng sumigaw si David na nanggaling pa sa taas. Iniakyat kasi ito ng Lola niya upang pakalmahin pero narealize nito na pagagalitan ang kaniyang ina kaya tumakbo ito pababa. “Itong batang ito! Natakot ako! Baka madapa ka David!” sermon na sabi ni Amanda Cullen sa apo. “Sorry po Lola pero wala pong kasalanan si mommy. A-Ako po ang nagpumilit na lumabas, sa sobrang busy ni mommy ay hindi niya ako napansin.” Yukong sabi ng bata habang nasa harapan ng kaniyang ina na tila ipinagtatanggol nga ito. Natahimik naman ang paligid dahil doon kung kaya hindi na napigilan ni Devina na yakapin ang anak at umiyak. . “A-Anak, kasalanan ko. Ako ang dahilan ku
DEVINA HINDI ko alam kung paano ko natakasan ang pag-amin ni Valentine saakin. Basta ang alam ko gusto kong iumpog ang sarili ko sa pader dahil sa kahihiyan! “Madam! Mukang wala ka sa sarili ngayon ah?” Napakurap ako ng magsalita ang isa sa team ko na si Jerome. Ipinilig ko ang ulo ko para bumalik ako sa aking sarili. “May naisip lang ako bigla, so let’s continue.” Kahit papaano ay nagpapasalamat ako dahil hindi nagtatanong ang team ko tungkol sa nangyaring hearing nitong nakaraang araw. “H-Hindi ako si ate Devina! Bakit mo saakin sinasabi ‘yan?!” Napangiwi ako ng maalala ko nanaman ang sinabi ko sa kaniya. After kong sabihin ‘yun ay dali-dali akong bumaba sa elevator kahit hindi pa doon ang floor ko. Masyado akong obvious! Gusto ko talagang i-umpog ang sarili ko sa pader. “Kung wala ka pa sa sarili mo edi sana hindi nalang muna tayo nag meeting,” Muli ay natauhan ako ng magsalita si Sophia. Ngayon ko nalang ulit siya natinig magsalita, simula kasi kanina ay hindi pa it
“TAPOS ka na?” Bungad na tanong ni Jeydon kay Devina ng makalabas itonng isang restaurant. Nagpasama kasi ang babae sa isang restaurant matapos nilang pumunta sa simbahan. “Oo, nagkaproblema lang sa cite. Sabi ko bukas na ako pupunta,” Tumango lang si Jeydon at sumakay na sa loob si Devina. Habang nasa byahe sila pauwi sa bahay ay biglang pumasok sa isip ni Devina ang bata na nakita nila sa simbahan. “Jeydon, ‘yung bata kanina. Sa tingin mo ba tama lang na ampunin ko siya?” Tila naguguluhan na tanong ni Devina na siyang ikinalingon sandali ni Jeydon sa babae at muling ibinalik ang tingin sa daan. “Oo naman, kaya nga hinayaan lang kita kanina nu’ng sabihin mo ‘yun.” Ngiting sabi ng lalaki. “Pero sa tingin mo tatanggapin kaya ako nu’ng bata? Alam mo ba na kapalayaw niya ang anak kong si Arabelle? Belle ‘din sana ang ipapalayaw ko sa kaniya. Kaya nga hindi ako nagdalawang isip kanina lalo na naisip ko na baka pinagtagpo kami ni God sa araw ng kamatayan ng anak ko para doon.”
TRAVIS “NAWAWALA ang isa sa kambal na anak ni Devina! Kailangan natin siyang sundan bago pa niya mabunyag na siya si Devina!” Natauhan ako ng biglang magsalita si Jeydon sa aking harpan ng tumakbo palabas si Adeline o Devina?! Agad naman akong tumalima sa sinabi nito at naabutan namin ito papasakay ng sasakyan. “Devina!” Pigil ni Jeydon at maging ako ay hinawakan ko din siya sa braso. “B-Bitawan niyo ako! Kailangan kong makausap si Kristin! Siya lang ang alam kong makakagawa nito sa kanila! Siya lang!” Iyak na sabi nito pero hindi namin siya binitawan. Nalaman 'din kasi namin na hindi lang si Ursula, ang kasambahay doon ang may hindi nangyaring maganda kungdi pati si Bettany at ang anak niya. “Kapag sinabi mo ‘yan masisira lahat ng plano mo! Masisira ang lahat!” Mukang natigilan ito sa sinabi ni Jeydon at napayakap nalang sa lalaki at doon umiyak. Gulat lang akong napatingin sa kaniya. Doon pa nga lang sa katotohanan na nawawala 'daw ang isa sa anak ni Devina ay nagulat
“MAY anak ka na pala.” Natauhan ako ng marinig ko ang boses ni Valentine kung kaya halos sabay kaming napalingon ni David sa kaniya. Hindi ko maibuka ang bibig ko ngunit ng handa na akong magsalita ay nauna naman ang aking anak. “Ikaw po ‘yung nagligtas saakin!” Naging mabilis ang oras at namalayan ko nalang na tumakbo papunta si David sa kinalalagyan ni Valentine at yumakap dito. “Gusto ko pong magpasalamat dahil sa pagliligtas niyo saakin! Kung wala po kayo ay malamang napahamak na ako!” “David!” Muli ay nabaling ang attention namin sa tumawag sa pangalan niyon ng anak ko at nakita ko ang gulat na muka ni Jeydon. “Tito look! Siya po yung nagligtas saakin! Ano pong pangalan niyo?” Nang marinig ko ang tanong ng aking anak ay agad na akong tumalima at nagsalita. “D-David! Nakauwi na pala kayo ni ate Devina dito sa Pilipinas?! Nasaan si ate Devina?” Tinignan ako ng nagtataka ng aking anak kung kaya binigyan ko siya ng kakaibang tingin na sinisiguro ko na maiintindihan
NGITING tagumpay si Kristin habang nakatingin sa walang malay na katawan ni Devina. Nang pumasok ito sa loob ng opisina ni Valentine ay agad niya itong pinatamaan ng isang makapal na kahoy sa batok na siyang ikinatulog nito. “A-Anong nangyari?!” Gulantang na tanong ni Sophia ng makapasok siya sa loob ng opisina at handa na sanang tulungan ang babae ng pigilan siya ni Kristin. “May kasunduan tayo Sophia. Ito na ang oras para siya naman ang magsisi sa pagbalik niya sa buhay namin.” Kahit nagtataka ay walang ibang nagawa si Sophia kahit na maging siya ay susunod kay Kristin. Kung hindi niya gagawin ay siya ang mawawalan ng trabaho or worst ang lesensya niya’t wala na siyang patutunguhan sa buhay. Inutos sa kaniya ni Kristin na dalhin ito sa table ng babae ng walang ibang nakakapansin at ng matapos ay isasagawa ang susunod na balak which us pagmukain na si Devina ang may kasalanan ng lahat. Ang pasang natamo ni Kristin ay nagmula lang iyon kay Sophia, katulad ng sabi hindi niya
PAGKARATING ni Devina sa bahay ng mga Valderama ay pinakiramdaman niya muna ang paligid bago siya tuluyang pumasok sa nakabukas na pinto ng bahay. Una palang ay nagtataka na siya lalo na at walang sumalubong sa kaniyang guard or mga maids. Tahimik sa loob at wala kang mababakasan na tao hanggang sa makarinig siya ng tunog na nagmumula sa takong ng isang sandalyas. Mula sa itaas ay nakita niya ang pababang si Cassandra —ang ina ni Kristin, habang taas noo at walang emosyon ang muka. “Dumating ka.” Hindi sumagot si Devina sa sinabi nito. Alam niyang magkasabwat sila ni Kristin lalo na at ito ang nagpadala ng text message. “Hinahanap mo ba si Papa?” napakuyom ng kamao si Devina dahil doon. “Saan niyo siya dinala? Ilabas mo siya ngayon ‘din.” Bigla itong natawa sa sinabi niya kung kaya hinayaan niya lang ito. “Hindi ako tanga Devina. Ilalabas ko siya ng walang kapalit? No,” “Anong kailangan mo? Pera? Ibibigay ko sa’yo .” alam niya na mukang pera ang napangasawa ng kaniyang am