SAMARAH "Oh I miss you, dear!" wika ng isang ginang na bisita ni Ligaya. Kasalukuyang nasa kusina si Samarah at naghuhugas ng kanilang pinagkainan. Umalis si Hendrick dahil may kailanman itong asikasuhin. At dahil wala namang magawa si Samarah, naisipan na lang niyang maghugas. "Mabuti nakadalaw ka rito. I'm so stress na kasi dahil may basura sa bahay na ito," sambit ni Ligaya bago tumingin kay Samarah. Bumuntong hininga siya. Kung ano man ang maririnig niya, ayaw niyang bigyan iyon ng pansin. Ayaw niyang naging malambot. Ilalabas-pasok na lang niya sa kanyang tainga ang maririnig. "Wait? What? Ano ang ibig mong sabihing basura?" takang tanong ng ginang. "Iyong kapatid kong si Hendrix, may girlfriend na. At hindi si Amelia. Kun'di ang basurang babae na iyan. Mula sa mabahong pamilya. Mahirap at talaga namang basura. Hindi ko alam kung anong mahika ang ginamit niya para makuha ang kapatid ko," mayabang na sabi ni Ligaya. Nilingon niya si Ligaya at ang bisita nito. Pareh
SAMARAH "Lander?" Lumingon ang binatang si Lander at namilog ang mata nang makita siya. Kasalukuyang nasa event ngayon si Samarah. Iyon ang unang event ng kanyang catering services. "Oh! Samarah! Ano'ng ginagawa mo dito? Bisita ka rin?" tanong ni Lander sa kanya. Umiling si Samarah. "Hindi. Ako ang catering services dito. Sa akin ang catering na ito." Nanlaki ang mata ni Lander. "Wow! May sarili ka na pa lang negosyo! Ang husay mo talaga!" Ngumiti siya ng malawak. "Syempre, gusto ko ring nagkaroon ng sariling pera. Kaya ginusto kong magkaroon ng negosyo." "Kaya nga hanga talaga ako sa iyo. Hindi ka umaasa lang talaga. Ayaw kong humihingi ka lang. Iyong pinsan mong si Fiona, talagang naging pariwara na. Handang ialay ang katawan para magkapera. Ayaw magtrabaho. Gusto mabilisang pera," naiiling na wika ni Lander. Kumunot ang kilay ni Samarah. "Bakit? Ano ba ang nangyari?" "Maraming nakakakita sa kanya na lumalabas sa club kasama ang isang matandang lalaki. Panot. Sa t
AMELIA Matinding galit ang bumabalot ngayon kay Amelia. Buong buhay niya, siya ang nambu-bully. Pero ngayon, siya na yata ang nakararanas ng ganoon. At hindi pala talaga maganda sa pakiramdam. Marahas niyang pinahid ang luhang umagos sa kanyang mata. "Kainis kang mata ka! Bakit ka lumuluha?!" gigil niyang sabi sa sarili. Kahit anong pigil niya na huwag umiyak, hindi niya kaya. Talagang napapaiyak siya. Naiiyak siya sa galit. At dahil iyon kay Samarah. Akala niya, magagawa niyang basta na lang paalisin si Samarah pero hindi pala niya kaya. Palaban na si Samarah. At nagagawa pa siya nitong saktan. "Amelia? Oh my gosh, Amelia why are you crying?" nanlalaki matang sabi ni Ligaya nang puntahan siya nito sa kuwarto. "Si Samarah... siya ang dahilan kung bakit ako umiiyak ngayon, tita. Pinatid niya po ako! Galit ako sa kanya!" nanggigigil niyang sabi sabay kuyom ng kanyang kamao. Hinawakan siya sa kamay ni Ligaya. "Please, huwag ka munang umalis dito. Huwag tayong susuko na mapapa
SAMARAH Abala si Samarah sa pagpo-promote ng bago niyang negosyo. Tinulungan siya ni Hendrix na makapagsimula ng bago niyang business. Binigyan siya ng pera ng kanyang nobyo. At dahil ayaw naman niyang maubos na lang iyon at gusto niyang palaguin, naisipan niyang magkaroon ng negosyo. At iyon ay catering services. "Baby, kumusta naman ang pag-promote mo ng bago mong business?" tanong ni Hendrix sa kanya. Nginitian niya ang kanyang nobyo. "Maayos naman. Todo post ako sa mga groups para makakuha ng client. So far mayroon na akong dalawang client ngayong buwan. Nae-excite na ako!" "Iyong mga empleyado na kinuha ko, mga mababait iyon. Don't worry. Mabuti na lang, nakahanap tayo kaagad ng puwesto kung saan ilalagay ang mga gamit para sa catering services. Kompleto na lahat. Ang dadagdagan na lang ay iyong mga bulaklak at kung anu-anong kakailanganin ng decorator," salaysay ni Hendrix nang tabihan siya nito. Hinawakan niya ang mukha ni Hendrix at saka matamis na nginitian ito. "Ma
AMELIA Hinagod-hagod niya ang likod ni Ligaya dahil matinding galit ang bumabalot ngayon sa babae. Kahit siya ay matinding galit din ang naramdaman matapos ikuwento ni Ligaya na sinampal siya ni Samarah. "Hindi ko mapapatawad ang babaeng iyon! Kasing kapal ng pader ang pagmumukha niya! Walang natitirang kahihiyan sa katawan ang babaeng iyon! Kahit na magsuot pa siya ng mamahaling damit at kung ano pa man, hindi mababago na isa lang siyang nakadidiri at mababang uri ng tao sa lipunan!" galit na sigaw ni Ligaya. Bumuntong hininga si Amelia. "Kumalma po kayo, tita. Alam kong stress po kayo sa babaeng iyon at galit na galit pero dapat pong kumalma kayo. Dahil siya, masaya siya at hindi stress sa inyo. Hindi niya kayo iniisip. Wala siyang pakialam sa inyo." Hinawakan ni Ligaya ang kanyang sintido. "Tama ka. Dapat siya ang ma-stress sa akin at hindi ako. Dapat siya ang maging ganito at hindi ako! Pero sinusumpa ko talagang pagbabayaran niya ang ginawa niyang pagsampal sa akin!" B
SAMARAH Ipinaghanda ni Samarah ng pagkain si Hendrix. Mag-asawa na ang galawan nila ngayong dalawa. Kakaibang saya ang nararamdaman ni Samarah sa mga oras na iyon dahil kasama na niya sa iisang bubong si Hendrix. Kahit na may kontrabida, hindi na siya papayag na manahimik na lang at magpaapi. Lalaban na siya. "Baby, dapat hindi ka na kumikilos dito. Kaya nga may mga kasambahay ako dito para sila ang magsilbi sa atin," saad ni Hendrix dahil si Samarah na naman ang naghugas. "Hayaan mo na ako dahil nasanay talaga akong kumilos. At isa pa, pinagkainan naman nating dalawa ito. Hindi naman ito marami. Nakakahiya naman kung ipahuhugas ko pa ito sa mga kasambahay mo eh kaya ko naman. Hayaan mo na ako baby damulag," saad ni Samarah sabay tawa. Niyakap ni Hendrix si Samarah mula sa likuran. "Okay sige. Ikaw ang bahala. Basta, hindi kita pinakikilos. Gusto kitang magbuhay reyna sa bahay kong ito," aniya bago hinalikan siya sa buhok. Bumungisngis siya dahil kinikilig siya. At nang mata