Chapter 2

"Excuse me lang ano, wala ni isa sa mga kuko at hibla ng buhok mo ang gusto ko, Marcus." She pinned her eyes to his balls.

"Katawan lang ang malaki sa'yo." Pahabol pa niya rito kaya naiwang nakanganga ito sa sinabi niya.

Sa pagkakasabi niya'y para siyang nabunutan ng tinik. Agad niyang binuksan ang pinto. Dala ang tray ay agad na kumaripas siya ng lakad papanaog sa ibaba. Doo'y hindi niya sinasadyang mabangga ang pigura ng isang lalaki.

"Celeste?" ani ni Miguel na nakasuot pa ng corporate attire ng kompanya nila.

"Miguel..." Balisang sambit ni Celeste, halatang may nangyaring hindi maganda ngunit bago pa man magkausap nang payak ang dalawa ay umalingaw-ngaw mula sa ibaba ng hagdan ang nakasunod na pigura ng ina nito. Nakasimangot ito at nakakunot ang noo.

"Magandang hapon po, señora." Ani ni Celeste.

"Walang maganda sa hapon, hija. Sige na bumaba ka na at pagsilbihan mo ang mga paparating na bisita." Sabi pa ni Doña Natividad.

"Bisita ho?" pagtatanong pa ni Celeste.

"Oo, darating ang kumpadre at kumare ko. Dito sila maghahapunan. Pag-uusapan namin ang kasal ng anak ko." Iyon lamang ang narinig ni Celeste na tila rason upang huminto ang mundo niya.

Kasal? Sinong ikakasal?

Kahit may agam-agam ay agad siyang tumalima at pumunta sa kusina, doon niya nakita si Neneng na abalang naghihiwa ng mga gulay.

"Celeste, kanina pa kita hinihintay. May bisita raw mamaya!"

"Oo, sinabi sa'kin ni Doña Natividad."

"Alam mo ba kung sino ang ikakasal?"

Umiling siya. Kasalukuyan niyang hinihiwa ang mga sibuyas. Hindi niya alam kung sino sa tatlo ang ikakasal.

Huwag naman sana...

Iyon ang sambit ng isip niya sa oras na iyon. Hindi niya napansing tumutulo na ang luha niya.

"Oy! Bakit umiiyak ka?" ngisi ni Neneng sabay tapik sa balikat niya.

"Naku, wala, baka sa sibuyas lang." Umiling siya. Pero ang totoo, natatakot siya na baka si Miguel ang nakatakdang ikakasal sa puntong iyon.

Hindi pwedeng ikasal si Miguel. Dugtong pa ng isipan niya.

Nasa hapag-kainan silang lahat habang inaasikaso ang dumating na mga bisita. Nakaupo ang pamilya Delgado habang sina Celeste at iba pang tagasilbi ay nasa gilid lamang ng pader at nag-hihintay ng kung anumang utos mula sa mag-anak.

Tanaw pa ni Celeste ang sinasabing babaeng pakakasalan ng isa sa mga anak ni Don Delgado. Maputi at maganda ang babaeng iyon, tantya niya'y magkaedad lamang sila na nasa deseotso o dese y nueve anyos lang.

May katangkaran ito at may malaporselanang kutis. Mahaba ang makintab nitong buhok at ang kasuotan nitong hindi naikakailang anak mayaman at laki sa marangyang estado.

"Oh hija, kilala mo naman si Miguel 'di ba?" dinig pa nila mula sa ina ni Miguel na halos yata umabot ang ngiti sa taenga nito. Halatang aprobado rito ang naturang babae.

"Yes po tita, I know him. We're schoolmate before, and ka-group ko rin siya minsan sa isang club." Mahinhing sambit ng dalagang iyon.

"Oh, mabuti naman. Mabuti't kilala n'yo na pala ang isa't isa." Makahulugang sambit pa ng ginang.

"Lalaine, we wanna tell you about your arranged marriage to our son. Soon, gusto naming kayo ang magkatuluyan." Dugtong naman ni Don Delgado na siyang rason upang mahinto sa pagsandok sina Manuel at Marcus, lalo na si Miguel na kanina pa walang kibo at parang hindi sang-ayon sa kasunduang iyon.

"What are you trying to say papa? Ikakasal na si Miguel?" ani ni Marcus na nakangisi pa nang makahulugan sa kapatid.

"Oh, how lucky you are, at maganda ang napili nila papa para sa'yo, kuya. Congrats!" Sambit naman ni Manuel na mapanuyang ngumiti saka ngumuya ng kinakaing ulam nila.

"Good to hear that, masaya kami na nagkaka-intindihan tayong lahat dito." Halos sabay na sambit ng papa at mama naman ni Lalaine. Gaya ng mag-asawang Delgado, pino ang mga galaw nito at hindi palasalita.

"Excuse me po, I want to go to restroom." Sabat naman ni Miguel na parang wala sa mood sa kasiyahang mayroon sa hapag.

Mabilis na nahagip ng paningin ni Miguel ang nakatayong si Celeste. Sa isang kisap-mata'y parang alam din agad ni Celeste na gusto nitong makipag-usap sa kaniya.

Kaya naman, nang makalabas sa likod-bahay si Miguel ay sumunod naman si Celeste. Naghahabol ng hininga si Celeste na halatang kinakabahan sa pagpuslit mula sa kusina.

"Miguel! Miguel! Sandali lang!" Tawag ni Celeste na sinundan si Miguel sa likod-bahay.

Nang puntong iyon ay hinarap siya ni Miguel na hilam ang mga mata mula sa pinipigilang luha.

"I don't get it. Hindi ko alam ang plano nila papa, ayokong maikasal kay Lalaine. But, I don't want them to get upset to me." Nalilitong sambit ni Miguel.

"Shh...kumalma ka lang, okey?" paunang salita pa ni Celeste.

"Celeste. Ayoko kay Lalaine. Alam mo 'yan. Ayokong maikasal sa kaniya. I don't love her!" iyon lamang ang umalingawngaw sa pagitan nilang dalawa.

Hawak ni Celeste ang magkabilang braso ni Miguel habang pinapakalma ito. She saw how vulnerable he was. Alam niyang hindi madali ang sitwasyon nito ngayon.

"Miguel, makinig ka. Kung ano ang palagay mong nararapat, doon ka. Ginagawa lang ng mga magulang mo ang tama." Sabi pa niya na parang tinutulungang kumalma ang isip ng binata.

"Pero..."

"H'wag kang mag-alala, alam ng magulang mo ang nakakabuti sa'yo. They are your parents." Sabi pa ni Celeste na hindi ipinapakita ang mapait na ngiti sa binata.

Mahigpit na niyakap ni Miguel si Celeste at nagsalita. "Salamat Celeste, ah. Salamat dahil nandiyan ka." Sabi pa ng binata sa kaniya.

Ginagawa ko 'to dahil mahal kita, Miguel. Mahal kita...Kahit masakit, kahit mahirap, kahit imposibleng maging tayo, gagawin ko ang lahat para mapabuti ka. You deserve better, Miguel.

Iyon lamang ang gustong sambitin ni Celeste na tanging nasa isip lamang niya namumutawi. She felt Miguels tight embrace, alam niyang iyon na ang huling yakap niya sa lalaking lihim niyang minamahal. Slowly, muling tumingin sa mukha niya si Miguel saka mapait na ngumiti. Dahan-dahang yumuko ito para gawaran sana ng halik si Celeste pero umiwas ito.

"Hindi pwede ito, Miguel." She responded.

Inayos ni Miguel ang sarili at marahang tumango.

Nang makahinga nang maayos ay bumalik na ito sa loob ng kusina. Bumalik sa pagkakaupo si Miguel na parang walang nangyari habang si Celeste naman ay nasa tarangkahan ng pinto at marahang sinisilip mula sa malayo si Miguel.

Naiiyak siya habang pinagmamasdan ang pagmumukha ni Miguel na katabi lamang ang nagngangalang si Lalaine. Pigil ang paghikbi'y agad na pinunasan niya ang namumuong luha sa kaniyang mga mata, doon lang din niya napansin ang isang taong nakaupo sa labas ng veranda. Ang pigura ng lalaking nakangiti lamang habang hawak ang isang stick ng sigarilyo.

Humihithit pa ito at tamad na iwinaksi sa kung saan ang bagay na iyon. Tumayo ito at bahagyang lumapit sa kaniya.

"So, I know your dirty little secret." Sambit nito saka ngumisi sa kaniya. Si Manuel pala iyon at parang kanina pa ito nagmamasid sa pangyayaring naganap sa pagitan nila ni Miguel kanina.

"Nagkakamali ka!"

"Really? Huli na kayo sa akto." Sabi pa nito saka pa sinipat ang kaniyang kabuuan mula ulo hanggang sa kaniyang suot na tsinelas.

Marahan pang kinuha ni Manuel ang kaniyang baba at nagsalita.

"May baho ka rin palang tinatago, Celeste. Akala ko'y ako lang ang nagnanasa sa'yo, marami pala kami," nakangising sambit ni Manuel na rason upang tabigin ni Celeste ang pagkakahawak ng kamay nito.

"Tumigil ka Manuel! Nahihibang ka na!" Pagkasabi'y tinalikuran niya ito at nagmartsa papalayo sa binata.

"I will tell them! I will tell your dirty little secrets, Celeste!" tumawa pa ito at halatang gustong inisin siya. Halos liparin niya ang likod-bahay para makapasok lamang siya sa kaniyang kwarto. Pero, hindi pa siya nakakapasok ay nakarinig na siya ng kaluskos sa loob at mangilan-ngilan na pag-ungol.

"Ahh...bilisan mo pa! Bilisan mo, ganiyan, shit! ang sarap!" Iyon ang narinig niya na tila may nakikipagniig sa loob mismo ng kwarto niya. Teka?

Sino naman ang gagawa ng kababalaghang iyon, gayong siya at si Neneng lang naman ang may duplicate ng susi ng kwarto niya. Si Neneng, ang isa sa mga trabahante ng pamilya Delgado, ang kasama niya sa kwartong iyon.

Nang mailagay niya ang susi ay agad niyang pinihit ang siradora at binuksan ang ilaw. Doo'y tumambad kay Celeste ang naka-dog style na pagniniig ni Neneng at ang driver nila na si mang Tonyo.

"Anong kahibangan 'to?" bulalas na sambit niya habang tinatakpan ang sariling mga mata, gayunpaman, nakikita pa rin niyang nagpapatuloy pa rin si mang Tonyo sa ginagawang paglalabas-masok sa likuran ng kaniig.

"Ate...magpapaliwanag ako. H'wag mo kaming isumbong," sambit pa ng dalagang walang saplot at basang-basa ng sariling pawis.

"Diyos ko, Neng! Itigil n'yo 'yan!"

"Ayoko, ate...ang sarap...ang sarap kasi." Sambit pa ng kaibigan niya na naliliyo yata sa ginagawa. Halos tumirik na ang mata nito dahil siguro sa ginagawa.

"Ang bababoy n'yo!" nailing siya saka hinagis kay Neneng ang mga saplot na nagkalat sa kwarto, pati na rin ang tuwalyang halos mapiga na sa sobrang basa, siguro'y iyon ang ginawa nilang pamunas sa pawisang katawan.

"Kung gusto mo'y sumali ka na rin sa amin, Celeste. Gagalingan ko." Sambit pa ni Mang Tonyo na bahagyang tumigil sa ginagawa at pinakita sa kaniya ang pag-aari nito. Bagamat nakalaylay ang malaki nitong sandata ay wala siyang naramdamang kakaiba. It's nothing to her. She must get out in that scene. Hindi siya dapat masangkot sa ginagawa ng mga ito.

"Hindi ako isang pota mang Tonyo!" Gigil na sambit niya sa matanda. Medyo nilapitan pa niya ito at sinipat ang dala nitong bagay.

"Huwag n'yong ipagmayabang ang patoytoy niyong 'sing laki lang ng hinliliit ko, mahiya kayo sa balat n'yo, lalo pa't 'sing kulubot iyan ng balat n'yo!" sambit niya habang pinipigilang hindi makagawa ng eskandalo.

Ngumisi lamang ang matanda at pagak na napatawa sa sinabi niyang iyon. Agad na hinablot niya ang mga kagamitan niya at mabilisang nag-ayos ng sarili. Bahagyang nahimasmasan si Neneng kaya huminto na ang mga ito sa ginagawa.

"Nakakahiya ka Neng, pinag-aaral ka nina Don Brando, tapos magpapakantot ka lang sa uhuging matandang iyan?" Sinesermonan niya ang dalagita na noo'y nagbibihis habang siya nama'y nag-iimpake.

"Nahiya naman ako sa'yo, Celeste, para kang walang sekreto, ah." Mapanuyang sambit ng matandang si mang Tonyo.

Dahil doon ay nilingon niya ito. "Wala akong sekreto, mang Tonyo." Ulit pa niya.

"Hindi nga ba?" makahulugang sambit ni mang Tonyo kay Celeste na noo'y nilampasan lamang siya sa tarangkahan ng pinto habang nag-zipper sa suot na pantalon nito. Umalis na rin si Neneng na nagmamadaling isinara ang pinto. Naiwan si Celeste na tila nabato sa sinabing iyon ng matanda.

All she knew was, she is clean. She is pure and she is not a whore. Hindi siya pota. Hindi siya gaya ni Neneng na nagpapagamit sa kung sinusinong lalaki. Hindi siya ganoon. She is innocent. She is just...a victim.