Her Sweetest Revenge

Parang basang sisiw si Celeste habang kinukuha ang mga sinampay sa likod-bahay ng mansion el Delgado. Isa siya sa maraming alipores ng mag-asawang sina Don Hildebrando at Ginang Natividad. Laki sa karalitaan si Celeste kaya naman wala siyang magawa nang ipagbili siya ng kaniyang mga maralitang magulang katumbas ng bayad sa pagkakautang nito sa nasabing pamilya.

Edad kinse siya noon ng magsimula siyang mangatulong sa mag-asawang Delgado. Kilala sa kanilang bayan ang mag-asawa sapagkat sila lang naman ang may nagmamay-ari ng halos kapatagan at mga lupaing tinataniman ng tubo, niyogan at maisan doon.

Bantulutot na winaksi ni Celeste ang mahabang kumot na nakasampay sa isang may kataasang sampayan doon, kaya naman halos matumba siya sa paghila nito.

"Bulaga!" iyon ang bumungad sa kaniya sa pagitan ng kumot na nasa kaniyang harapan.

"Ay! Ano ka ba señorito!" hintatakot na turan niya habang sapo ang sariling dibdib.

Nakangiti lamang sa kaniya si Miguel na siyang panganay na anak ng mag-asawang Delgado.

"Sorry, pero wala kasi akong magawa sa loob eh," kamot-ulong sambit nito sa kaniya. Hindi maitatagong nananalaytay sa dugo ni Miguel ang isang pagiging Delgado. Nakuha kasi niya ang tikas at kagwapohan ng kaniyang amang si Don Hildebrando na may dugong Kastila.

"Gusto mo ng tulong?" anyaya ng binata sa kaniya. Kagaya niya'y nasa sekondarya na ito. Dese syete na ito kumpara sa kaniya, kaya madalas itinuturing niya itong nakakatandang kapatid.

Kemeng tumango si Celeste at kinuha ang banyerang paglalagyan ng mga sinampay.

"Oh, kung mapilit ka. Hayan!" irap na sambit ni Celeste. Ang totoo ay natutuwa siya ngayon sa presensya ni Miguel. Sa tatlong anak nina Don Hildebrando, si Miguel ang nakapalagayang loob niya dahil mabait ito at matulungin.

Hindi kagaya ng dalawang nakababatang kapatid nito na palagi na lang siyang binibigyan ng sakit ng ulo o kaya'y ginagawang katuwaan.

Kapwa naglalakad sina Miguel at Celeste nang biglang may pumatid sa dalagita dahilan upang mabitawan nito ang dalang puting mga ponda.

"Aray!" sumubsob siya sa paanan ng nakangising binatilyo, alam niya kung sino ito, walang iba kung 'di si Marcus.

"M-marcus!" gigil na sambit ni Miguel sa kapatid na halatang hindi nagustuhan ang ginawa nito kay Celeste.

"What?" sambit naman ni Marcus habang nakataas pa ang dalawang kamay sa ere.

"Ano bang kabulastugan 'yang ginagawa mo?" asik ni Miguel sa kapatid.

"What? Come on, bro h'wag kang praning. I'm just having fun. You see?" pagak pang tumawa ito sabay asinta sa gawi ni Celeste na noo'y dahan-dahang tumayo at nagpagpag.

"Hindi magandang biro 'yan, Marcus. Isusumbong kita kay Papa!"

"Okey, go on." Sabi pa nito na nagpapalit-palit ng tingin sa kanilang dalawa ni Celeste.

"You know what? Magsama kayo!" iyon lamang ang sambit ni Marcus at noo'y tinalikuran na sila.

"Ayos ka lang ba Celeste?" nag-aalalang tanong ni Miguel kay Celeste.

"Ayos lang...nasanay na ako r'yan kay Marcus." Pilit na ngiti ng dalaga na noo'y nag-iiwas ng tingin kay Miguel.

Kapwa nila pinulot ang mga nahulog na kumot at ponda, kasabay n'on ay ang pagdating naman ng mag-inang sina ginang Natividad at Manuel.

Ito ang bunsong kapatid ni Miguel, gaya ni Celeste ay magkasing edad lamang silang dalawa magka-klase sa pinapasukang sekondarya.

"Oh, hijo. Nariyan ka pala." Bungad ng ina nila na noo'y hawak-hawak ang isang mamahaling bag. Binalingan naman ng ginang si Celeste na noo'y parang natatakot sa ginang.

"Ma, I helped her with the laundry, nabagsak ko ang mga ito." Kasabay pa n'on ay inihalad ni Miguel ang mga maruruming ponda na nahulog kanina ni Celeste, gusto niyang pagtakpan ang dalaga dahil alam niyang pagagalitan ito ng kaniyang mama.

"Oh, don't bother, hijo. Celeste will wash that anyway," sabi pa ng ginang na pilit ang ngiti kay Celeste. "Maliwanag ba 'yon, hija?"

Tipid na tumango lang si Celeste bilang pagtugon.

"That's why you're becoming cheap kuya eh..." Manuel smirked as if nakakatawa ang sinabi nito.

Matalim na tiningnan ni Miguel ang kapatid kaya hindi niya naituloy ang sinasabi nito.

"Ano, hijo?" ani ng kanilang ina na hindi alam ang punto ng anak. Hindi pa rin ito inaalis ang paningin kay Celeste.

"Nothing ma, let's get out of here, I wanna take shower. Ang dumi po kasi rito." Mayabang na turan ni Manuel saka pa tumalikod sa kanila.

And to that situation, walang nagawa si Celeste kung hindi ang yumuko at manahimik na lang. Alam niyang siya ang pinariringgan ni Manuel.

Gaya ng nakagawiang pangyayari, si Marcus ang mapanakit sa kaniya sa gawa, habang si Manuel naman ang mapanakit sa pananalita at madalas ay pinariringgan siya ng kung anu-ano.

"Cel, Tara na...pagpasensyahan mo na ang mga kapatid ko ha." Aya ni Miguel sa kaniya na noo'y nakangiti lamang.

Kung sakaling biyayaan siguro ng positibong mga bagay-bagay ang mag-inang Delgado, siguro'y lahat ng magagandang papuri ay nasalo na ni Miguel.

Gwapo, matalino, butihing anak, magalang, maasahan at palakaibigan. Halos ng trabahante nila'y mahal na mahal ang binata dahil sa pagiging simple nito at mabait.

Binabagtas nila ang pasilyo nang maabutan nila ang noo'y kabababa lamang na Don Hildebrando, marahang kinuha nito ang kaniyang tungkod at dahan-dahang naglakad.

Hindi kataka-takang may deperensya ang matanda sa paglalakad dahil sa insidente noon. Nadisgrasya ito sa sinasakyang kotse kaya nabaldado ito at ngayon nga'y paika-ika kung maglakad.

"Pa. Mabuti't nakarating ka na." Bungad ni Miguel sa ama na noo'y agad na nagmano.

"Kaawaan ka ng dyos, hijo." Nakangiting sambit ni Don Hildebrando sa anak nito.

"Oh, kasama mo pala si Celeste, kamusta ka hija? Kamusta ang pag-aaral mo?" tanong ng ginoo na noo'y nakangiting nakatingin kay Celeste.

Kung may namana yata si Miguel kay Don Hildebrando, iyon yata ay ang pagiging mabait nito sa kapwa.

"Ayos lang ho ako. Kayo ho..." kemeng sambit ni Celeste na noo'y hindi malaman kung matutuwa o mahihiya habang nakikipag-usap sa ginoo.

Ngumiti lamang ang ginoo at ginawaran siya ng haplos sa kaniyang ulo.

"Mabuti naman kung ganoon, hija." Ngiti nito saka nagsalita ulit, "you're so beautiful hija, mana ka sa mama mo," sabi pa ng matanda habang hindi maalis ang ngiti nito sa kaniyang labi.

"Oh sige, dito muna kayo at may aasikasuhin lang ako sa taas." Sabi ng matanda.

"Nga pala..." Aksyon na lalakad na ang ginoo pero tiningnan ulit nito ang nasa likurang sina Miguel at Celeste.

"Hija, Hijo. Pwede kayong gumala ngayon. Kung gusto niyo'y pumunta kayo sa bukid. Pwede kayong mangabayo roon..." nakangiting sambit ng ginoo sa dalawa.

"Talaga po?" hindi maikubling saya ni Miguel.

"Really papa? Pwede rin ba kami?" dugtong naman ng binatang si Manuel na kasama ang kapatid na si Marcus.

"Horseback riding, masaya 'yon!" ani ni Marcus sa mapanuyang tono.

Tumahimik na lamang si Miguel at Celeste at nanatiling tikom ang bibig. Hindi nila gustong sumama ang dalawa dahil alam nilang walang gagawing maganda ang mga ito.

"Kung gusto niyo. Basta h'wag lang kayong gagabihin, maliwanag?" sambit naman ng ginoo sa kaniyang dalawa pang anak na lalaki.

"Of course pa." Halos sabay na sambit ng dalawang sina Marcus at Manuel.

"Yes!" nag hand-gesture pa si Marcus na parang nasisiyahan at may pinaplanong hindi maganda.

"Don't worry, bro. We're harmless." Diin na sambit ni Manuel at Marcus na pinagitnaan lamang si Miguel.

Alam ni Miguel na walang mabuting gagawin ang dalawang iyon, but to think that they we're infront of their dad, kaya nanatili silang kalmado.

Doon din ay hinila na nila sina Miguel at Celeste na parang ayaw nang maglakad papalabas.

"Tara na! Let's have some fun..." iyon na lamang ang dinig ng matandang ginoo mula sa akala'y nagkakasiyahang mga anak. Ngunit hindi nito alam na matagal na palang hindi magkasundo ang mga ito.

Nang mawala sa paningin ni Don Hildebrando ang mga ito ay pumanhik na siya sa kaniyang kwarto. Doo'y nakita niya ang nakatalikod na asawa. Humihithit ito ng sigarilyo. Nang maisara niya ang pinto ay alam niyang nararamdaman nito ang kaniyang presensya.

"Kailan ka pa umuwi?" tanong ni ginang Natividad, hindi pa rin ito humaharap sa asawa. Nakatingin pa rin ito sa malapad na balkonahe sa kanilang kwarto.

"Kanina lang."

"Pinuntahan mo na naman siya, ano?"

"Yes."

"Hanggang kailan ka ba magiging hibang sa babaeng 'yon?"

"You know the truth, Natividad. Hindi dapat ako ang dapat mong tanungin, kung hindi ang sarili mo. Hindi ka pa ba napapagod?"

Humarap ang ginang sa asawa at nagbuga ng usok. Ngumiti ito saka lumapit sa kaniyang asawa. "I will do everything just to destroy her, Hildebrando, you know what I can do." Sinipat pa ng ginang ang baldadong paa ng asawa saka lumawak ang ngiti.

"I owned you, Brando. Remember that."

Napalunok ng sariling laway ang ginoo at nagtangkang sumagot, ngunit hindi nito mahanap ang boses kung paano niya sasalungatin ang asawa.

He may be imbecile to agree his parents before, to marry this dangerous woman, and to let go his one and only true love.

"Natividad...." tawag ni Hildebrando sa asawang noo'y papalayo na.

Lumingon ito sakaniya at tumaas ang kilay.

"I agree this marriage to be civil, the both of us. Pero sana h'wag mong kalimutan na sinakripisyo ko rin ang sarili ko para pagtakpan ka..."

"Don't say that fucking bullshit, Brando!" turo ng ginang. Hindi naituloy ang sasabihin sana ng ginoo.

Tanging buntong-hininga na lamang ang ginawa ng matanda saka umiling.

"I'm sorry."

Kasalukuyan.

Mabigat ang pakiramdam ni Celeste sa umagang iyon habang dala ang medyo may kalakihang bag na nakasabit sa kaniyang braso. Magti-third year college na siya sa puntong iyon. BS Secondary Education ang kinuha niya.

Siguro'y dahil na rin sa kagustuhan niyang maka-ani ng respeto at mataas na antas ng pamumuhay ay iyon ang napili niyang kurso.

Sa panahon kasi na iyon, nakatataas ang paningin ng karamihan sa isang guro. Nagsumikap siya upang makamit ang kinalalagyan niya ngayon. Taliwas man sa trabaho niya bilang isang silbidora, wala naman siyang tinatago sa lipunan.

Naranasan na niya lahat para lamang maitaas niya ang estadong meron siya.

"Balang araw, makakaahon din ako dito." Iyon na lamang ang bukambibig niya habang tanaw ang mansion ng mga Delgado.

"Asa ka pa." Hindi inaasahang dinig niya mula sa kaniyang likuran.

It's Marcus, ang kapatid ni Miguel at Manuel. Nakapang-gym outfit ito na tila kauuwi lang galing sa exercise.

"Magandang hapon po."

"Ipagtimpla mo nga ako ng juice, pakipasok na lang sa kwarto ko ah." Iyon lamang ang sagot ng binata na suot pa ang makahulugang ngiti.

Napalunok ng wala sa oras si Celeste na tila nakikiramdam sa huling sinabing iyon ni Marcus. Tanaw pa niya ito habang nilalamon ito sa malaking pintuan na nasa kanilang harapan. Ang main door.

Napapikit na lamang si Celeste at marahang napailing. Ganoon naman talaga si Marcus, bossy, cold and very intimidating.

"Sige ho..."

Hindi na niya nadugtungan ang sasabihin ng maramdaman niyang may isang palad ang dumapo sa kaniyang pang-upo.

"Hello Buttercup! H'wag ka kasing haharang-harang sa daan." Nakangising sambit pa ni Manuel na nilampasan din siya. Nakadamit din ito ng pang-gym na tila gaya ni Marcus na galing lang sa ensayo.

Sa pagkakaalam niya, magaling ang mga ito sa Muay Thai at Kick Boxing. Samantalang si Miguel naman ay mahilig sa motoracing at pangangabayo.

Kagat-labing napayuko si Celeste at nag-iwas ng tingin. Alam kasi niyang baka mauwi na naman iyon sa mas matindi pang pang-iinis sa kaniya, kaya siya na lamang ang umiiwas at umaalis.

Madali siyang naglakad patungo sa likod-bahay. Nang makapasok na siya sa kaniyang silid ay agad niyang hinubad ang suot niyang damit at nagpalit ng unipormeng sinusuot niya sa tahanan ng mga Delgado. Nakauniporme pa kasi siya ng pang-eskwela.

Mabilis niyang inayos ang sarili at inasikaso ang unang utos ni Marcus kani-kanina lang.

Tanaw pa ni Celeste ang nagkukumpulang trabahador sa may bukana ng dirty kitchen. Sina Mang Dodong at Mang Tonyo, ang mga driver ng pamilya Delgado.

"Oo pre, grabe gumiling talaga si Inday! Ang sarap pang kumain!" pagyayabang pa ni Mang Dodong kay Mang Tonyo.

"Talaga? Magkano naman ang ibinayad mo?"

"Hindi, sus ipinasyal ko lang tapos binilhan ko ng bagong bag. Iyon lang naman kasi gusto niya."

"Talaga? Maka-iskor nga rin minsan, gagayahin ko 'yang sinasabi mo."

"O sige ba, heto ang number niya oh."

Iyon ang dinig niya sa mga ito na kung pupuntuhin niya'y isa sa mga kasambahay ng pamilya Valles na nasa tabi lang din ng mansion ng pamilya Delgado.

Si Inday ang isa sa mga nakakasabay niya minsan kapag namamalengke at nagsisimba. Kung hindi siya nagkakamali, magkasing edad lamang sila ng dalaga.

Pasadya siyang tumikhim, para mapansin ng dalawang ginoo na naroon siya at nakikinig sa kanilang pinagsasasabi.

"Oy, nandyan ka na pala Celeste...kamusta?" Pa-cute pang sambit ni mang Dodong sa kaniya.

Nilingon naman niya ito at nagplastada ng mapanuyang ngiti. "Okey lang naman ho ako, si Aling Maria po ba, kamusta? Nakalabas na ba sa hospital?" sambit pa niya dito na rason upang mapa-ubo si Mang Dodong.

"Ah oo, nakalabas na. M-mabuti na naman siya, ano...okey lang naman ang panganganak niya." Ani nito na parang nahuhulaan na ginigisa siya ng dalaga.

Si Aling Maria kasi ang asawa nito na kapapanganak lang ng ika-sampo nilang supling. And worst, baka hindi nito alam na maraming anak yata sa labas si mang Dodong dahil sa pagiging 'pakboy' nito.

"Ayon! Sapol ka ano? Ayan kasi, nagpapa-cute ka kasi kay Celeste. Alam mo namang maanghang 'yan kung magsalita..." sabi ni mang Tonyo na hinihila na papalayo ang kaibigang si Mang Dodong.

"Ganito lang po talaga tabas ng dila ko, mang Tonyo...at depende rin po kasi sa kausap ko." Sabay ngiti pa ni Celeste sa dalawa.

"H'wag kang mag-alala ineng, walang perpektong tao sa mundong 'to, kahit siguro ikaw...may tinatagong baho." Sabi pa ng matanda sa kaniya na siyang ikinaawang ng bibig niya.

Pagkatapos ng mainit na salitang iyon, ay naiwan na lutang si Celeste sa isang sulok ng kusina habang tinitimpla pa rin ang isang basong juice ni Marcus.

Tama nga ba ang sinabing iyon ni Mang Tonyo sa kaniya? May inililihim ba siyang hindi niya inaamin mismo sa sarili niya?

Pagkatapos n'on ay malalim na bumuntong-hiniga si Celeste at kinuha ang basong tinimplahan niya. Marahan siyang pumanhik sa ikalawang palapag ng mansion at tinahak ang kwarto ni Marcus.

Kumatok siya ng dalawang beses bago pa may kung sinong sumagot sa kabilang banda.

"Come on in." Iyon ang dinig niya roon.

Marahan niyang binuksan ang pintuan at doo'y bumulaga sa kaniya ang nakatalikod na pigura ni Marcus na nakatanaw sa balkonahe nito. Naninigarilyo ito habang walang saplot ni isa.

Napayuko si Celeste at ipinatong sa isang banda ang basong may lamang juice.

"Nandito na ang juice mo." Tipid na sambit ni Celeste na naaasiwa sa hitsura ni Marcus.

Tatalikod na siya sa puntong iyon nang marinig niya itong nagsalita.

"Teka lang." Sabi pa ng binata na ramdam niyang naglalakad papunta sa kaniyang likuran.

"Don't go too quickly, I'm not yet done. You're here to serve me right?" anas pa ni Marcus na noo'y nasa likuran niya at ramdam niya ang paghinga nito dahil tumatama ang hininga nito sa likod ng taenga niya.

Nanginginig sa takot si Celeste habang nakapikit na nakaharap sa pintuan. She hold the knob, pero gayundin ang pagpigil ni Marcus sa kamay niya.

"Please stay."

"T-tapos na ang juice mo, nilagay ko na r'yan sa table. Aalis na ako at may gagawin pa akong importanteng bagay." Si Celeste na halos yata mahimatay sa kakaibang pakiramdam sa puntong iyon.

Alam niyang nasa likuran niya si Marcus at wala itong saplot. Ramdam niya ang naninigas na bagay sa kaniyang pang-upo na tila gustong makipagdaupang palad sa kaniya.

"Lalabas na ako..." sambit niya rito, ramdam niya ang panghihina ng tuhod niya. But Marcus hold her hand tightly.

"Wait." Pigil ni Marcus at pumunta sa harapan niya.

Nanlaki ang mga mata ni Celeste nang mabungaran ang kabuuan ni Marcus.

Gusto? Sinong sira ulo ang magkakagusto kay Marcus?

Bukod sa playboy. Isa itong batugan na walang ibang ginawa kung 'di maglustay ng yaman ng papa nila. Wala itong stable na kurso at bukod sa barkadista ay wala rin itong balak na pamunuan ang kompanya nila.

He is a total mess.

Sinong babae ang magkakagusto sa damuhong gaya niya?