Part 4

“Anong itinatayo ni—” tanong ni Naila sa sarili ng makita niya ang pamilyar na bulto ni Ashton sa tapat ng kumpanya nila.

“Kanina pa nga iyan diyan, Ma’am. Kayo po pala ang hinihintay niya.” Sabi ni Manong Guard na siyang naka-duty kanina pang umaga.

“Talaga po?” pero imposibleng siya ang hinihintay nito. Isa pa, anong magiging dahilan nito? At saka, bakit parang dumadagundong sa kaba ang dibdib niya?

“Opo, ma’am.” Sabi pa nito.

Naglakad siya palabas ng gate. Nakatalikod pa din si Ashton.

Pero hindi niya pwedeng lapitan ito dahil wala naman siyang dahilan para gawin iyon.

Napaatras pa siya ng biglang humarap ito. Agad na nagsalubong ang mga mata nila. Hayun na naman ang pagdagundong ng kung ano sa dibdib niya. Gusto niyang iwasan ang mga mata nito pero ayaw gumalaw ng mga eyeballs niya.

“Oh, hi… Naila.” Lumapit ito sa kanya. “Dito ka pala nagtatrabaho. I thought you are a daughter—”

“Shut up!” agad na sambit niya. Mang-aasar lang pala ito. Agad na naglakad siya palayo dito.

Tumawa ito. “I was just kidding. Napakaseryoso kasi ng itsura mo.”

Well, tama ito. Simula ng malaman niya ang bagahe sa balikat niya ay naging ganoon na siya. Palaging malalim ang iniisip niya at palagi siyang nakatulala. At wala siyang balak makipagbiruan dito dahil hindi siya kumportableng pag-usapan ang tungkol sa pinaggagawa niya dahil alam niyang kahiya-hiya iyon. “Bakit ka ba sunod ng sunod?”

“Hindi kita sinusundan.”

Tumigil siya sa paglalakad at hinarap ito. Simula kaninang nasa tapat sila ng kumpanyang pinagtatrabauhan niya at ngayong malapit na siya sa restaurant ay nandoon pa rin ito sa likod niya. Di kaya totoo ang sinasabi ng guard na siya nga ang sinadya nito? “Talaga?” tatalon siguro sa tuwa ang dibdib niya.

“Yes, ibinigay ko lang dun sa binatilyo iyong ipinangako ko. E may naging kaklase kasi akong nagtatrabaho malapit doon kaya ako nagtagal.”

Parang nahiya siya sa sarili kaya tumahimik siya.

“May date ba kayo ni Larry?” he asked as it was so obvious that he was annoyed.

Bakit ba kailangan nitong itanong iyon e hindi naman sila close? Pero sasagutin na rin niya ito dahil wala naman sigurong masama kung sasagutin niya iyon. “Hindi. First and last date na namin iyong kagabi.” Dahil wala naman pala siyang mapapala dito. She felt guilty telling Larry that she’s no longer going to date him. Pero anong magagawa niya? Kailangan niyang gawin iyon. At isa pa, hindi naman siya in love dito katulad ng mga naunang naka-date niya. But he is such a good guy. Masaya ding kakwentuhan ito. Hoping that he will find the right woman for him. Iyong babaeng hindi pera ang habol dito.

“Really?”

Bakit nakangiti yata ito ng sabihin iyon? “Bakit parang masaya ka pa?” hindi niya napigilang hindi itanong.

Biglang nawala ang pagkakangiti nito na halata namang itinatago lang. “Dahil hindi kayo bagay.”

“Bakit? Dahil nagsisinungaling ako sa kanya?”

Nagulat ito sa sinabi niya. “Hindi. Dahil may ibang lalaking mas babagay sa iyo.”

She smirked. “Diyan ka nagkakamali. Walang lalaki na babagay sa akin.” Dahil kahit na magkaboyfriend man siya sa mga oras na iyon ay hindi siya babagay sa lalaking iyon dahil fake siya. She’s a total user. Walang lalaki ang deserve ang babaeng katulad niya. Mangagamit siya!

Hindi ito nakapagsalita dahil sa lalim ng sinabi niya. Gustong magsalita nito pero wala ng lumabas na salita sa bibig nito.

“I like you, Naila.”

Muntik ng malaglag ang puso niya dahil sa sinabi nito. Nangti-trip na naman ba ito? Pero hindi, eh! She could read in his eyes that he really meant it.

“I don’t know why or how but when I first saw you. I felt this way. I’ve always wanted to see you.” Tumawa ito dahil hindi ito makapaniwala sa mga sinasabi nito. “And you’re right! Hindi lang dahil doon sa binatilyo kung bakit ako nandoon.”

She found herself not breathing. All she wanted to do is listen to what Ashton would say. It gives ease on her worrying mind and heart. Ganoon pala ang pakiramdam ng may isang lalaking sinasabi ang feelings nito sa babaeng gusto nito.

“Maybe… it is also because of you, Naila.”

Suddenly, she felt like she was floating on cloud nine. It was the first time she had ever felt this kind of thrill. His words sent a rush of excitement through her, making her heart race with nervousness and joy—so much so that it felt like it had leapt out of her chest and bounced straight to Ashton.

She has never fallen in love with anyone nor experienced what it feels like to be confessed to. Nor how to react to it. Pero isa lang ang alam niya na masaya siya na gusto siya nito dahil gusto din niya ito. Katulad nito ay gustong-gusto niyang makita ito. Just like how it adds melody to her ears every time she hears his voice.

“I know it was just the second day that we met but I’m being sincere, Naila. I really like you. I really do.” Yumuko ito na parang biglang nahiya dahil sa mga pinagsasasabi nito. “Naila, magsalita ka naman. You’re making me feel too embarrassed.” Tumango ito. “Well… I’m not really used to this kind of stuff.”

Yes, she knew that. Kahit na kahapon lang niya nakita ito ay alam niyang ito ang tipo ng lalaki na hahabulin ng mga babae. Alam niya na ang babae pa ang gagawa ng first move para mapansin nito.

To think that he did that for her gives happiness on her system.

“I won’t force you to like me back now. Pero bigyan mo ako ng pagkakataon na iparamdam sa iyo na sincere ako sa mga sinabi ko. Try to date me, Naila.” Pagmamakaawa nito.

“Try to date me, Naila.”

Nanigas siya bigla ng marinig ang mga salitang iyon. Hindi pwede! Hindi niya ide-date ito. NEVER!

“Please,” pagpapa-cute pa nito.

“Sorry! Hindi kita type.” Hindi niya alam saan nanggaling ang mga iyon pero iyon iyong alam niyang tama at saka siya nagmamadaling umalis doon.

Alam niyang naiwan itong tulala.