2

Matamlay akong pumasok sa trabaho. After nong may nangyare samin ni Sage ay ginugol ko na ang oras ko sa pagt-trabaho at baka sakaling kahit sandali ay makalimutan ko ang sakit sa puso ko.

Kung kaya ko lang turuan ang puso ko na wag na siyang mahalin gagawin ko pero hindi ko kaya. Siya at siya lang ang itinitibok ng puso ko.

We used to be a good friends back then. He's sweet, caring and he treat me like a princess pero nagbago ang lahat dahil sa isang pagkakamali.

Hindi ko naman sinasadya 'yon e. Kung alam ko lang na mangyayare 'yon hindi ko na sana ginawa ang bagay na 'yon.

Nagalit siya sakin at halos sumpain na niya ko. At ang pagiging sweet and caring niya sakin napalitan ng galit at pagiging marahas niya sakin. He always throw me a hurtful words at lagi din niyang pinapamukha sakin ang kasalanan ko.

Pero kahit ganon ay mahal ko parin siya. Kahit kailan hindi nagbago 'yon.

"Hoy December gumising ka nga!" Nabalik ako sa reyalidad ng pumitik sa harap ng mukha ko si Ashleigh. Ang kaisa-isang kaibigan ko na alam ang lahat ng nangyayare sa buhay ko. Siya rin ang nagiging sandalan ko pag nagb-break down ako.

"Ikaw pala Leigh." Sabi ko at inayos ang mga gamit sa table ko. Umupo naman siya sa upuang nasa harap ko.

"Anyare sayo at tulala ka na naman? Ano na namang ginawa sayo ng lalaking 'yon?" Mataray na tanong niya habang nakataas ang kilay ko.

Galit na galit siya kay Sage dahil sa ginagawa nito sakin. Sinasabihan niya na ko na tumigil na pero hindi sumasang-ayon ang puso ko. Hindi ko kasi kayang hindi makita si Sage. Kahit 'yon man lang magiging masaya na ko.

"Wala. Wala siyang ginawa sakin Leigh. Nga pala kamusta itong Cafe? Ilang araw din akong hindi nakapasok." Umirap naman ito sakin at padabog na sumandal sa upuan niya at nag cross arm.

"Fine. Kunware naniwala ako sayo. As usual marami pa ding dumadayo dito at lagi ding puno itong Cafe natin. I already told you naman to stop pursueng that jerk December. Wala kang mapapala don. Why don't you just focus in our business at kalimutan mo na ang lalaking 'yon. Marami pang ibang lalaki diyan day na sure akong magmamahal sayo ng totoo." Napa- iling nalang ako dahil heto na naman siya sa mga advice niya na ni minsan hindi ko naman sinusunod.

"You know that i can't do that. I love him and i can't live without him in my life Leigh."

"Hoy tigil-tigilan mo ko diyan sa mga linyahan mo ah! Anong you can't live without him? Bakit siya ba ang nag-ire sayo? Siya ba ang mama mo? Naku naku December tumigil ka na diyan sa kakahabol sa lalaking iyan dahil gaya ng sinasabi ko wala kang mapapala don!" Inis na sabi niya at tumayo na saka lumabas ng office ko.

Nakangiting napa-iling nalang ako. Kung di ko lang talaga kaibigan 'to e masasaktan ako sa mga pinagsasabi niya pero sanay na ko sa mga linyahan niya.

Ashleigh is my bestfriend when i was in college days. Alam niya rin ang story na meron kami ni Sage at kung bakit humantong sa ganito ang lahat. She's always telling me to stop this nonsense na para sakin ay hindi ito nonsense kundi may sense pero hindi ko lang talaga magawang itigil dahil ganoon ko siya sobrang kamahal 'yon nga lang hindi niya ko magawang suklian dahil una sa lahat sukdulan ang galit niya sakin at pangalawa may mahal siyang iba.

Ang saklap diba? Magmamahal na nga lang ako don sa taong may mahal ng iba pero ako naman ang unang nakilala niya 'yon nga lang hindi ako ang minahal niya.

Dahil sa isiping 'yon ay mapait akong ngumiti bago bumuga ng hangin at itinuon nalang sa trabaho ang aking attensyon.

"Oy hindi kapa ba uuwe? Gabi na." Napatingin ako kay Leigh na pumasok sa office ko at napatingin sa labas.

Tama nga siya at gabi na. Madilim na sa labas. Dahil sa sobrang focus ko sa trabaho ay hindi ko na namalayan ang oras.

May mga papers kasi akong nireview about sa cafe. Magtatayo din kasi kami ng branch na ito sa ibang bansa o ibang lugar.

Bale business partners nga pala kami ni Leigh sa Cafe na ito.

"Later Leigh. Tatapusin ko lang 'to." Sabi ko at tinuro ang paper na binabasa ko. Tumango naman ito at lumapit sakin saka b****o bago nag paalam na aalis na.

Pinagpatuloy ko na ang ginagawa ko ng mag ring ang cellphone na nasa tabi ko. Bahagya akong napangiti ng makita kung sino ang tumatawag at dali-dali ko itong sinagot.

"H.. hello Sage? Nag dinner kana?" Agaran kong sagot dito. Madalang lang kasi siyang tumawag sakin at masaya na kong tumatawag siya sakin kahit alam kong kung ano ang itinatawag niya.

[ "Come here, i need you to do something for me." ] After that he end the call.

Nakaramdam man ng lungkot dahil man lang siya sumagot sakin atleast narinig ko ang boses-- malamig nga pero para sakin mas nakaka inlove ang ganong tono ng boses niya.

Dali-dali akong tumayo at kinuha ang bag saka cardigan ko at lumabas na ng office ko.

"Clean up the mess." Yan agad ang sinalubong niya sakin.

Nilibot ko ang paningin sa buong lugar at magulo nga. May mga damit na nakakalat, magulong sofa at may mga basag ding picture frame.

Kumirot naman ang puso ko dahil alam ko kung bakit magulo ang paligid. Dahil.. dahil nandito siya at may ginawa sila.

"Hon, is that your maid?" Sabay kaming napalingon ng lumabas mula sa kwarto ang isang babae na tanging bathrobe lang ang suot.

'Si Leandra.. nandito nga talaga siya.'

"Yeah she is. I told her to clean our mess." Sagot ni Sage at bumaling ulit sakin. "Do your job maid." Aniya at umalis na sa harap ko para lapitan si Leandra. Sabay naman silang pumasok ulit sa kwarto.

Napasalampak nalang ako sa sahig at hindi ko namalayan na tuloy-tuloy na palang umaagos ang masaganang luha ko.

Akala ko kasi wala na sila ni Leandra. Akala ko iniwan na niya siya. Naglasing pa nga siya nong isang araw diba? Kaya ko nga nagawang ibigay ang sarili ko sakanya pero mukhang nagka-ayos na sila ulit.

Napayuko nalang ako at napahawak sa dibdib ko.

'Hanggang kailan ba ko iiyak ng dahil sayo Sage? Hanggang kailan ako masasaktan ng dahil sayo? Sana.. sana hindi ako mapagod na mahalin ka dahil sa totoo lang unti-unti ng napapagod ang pagkatao ko na mahalin ka Sage.'

~~~

Pagod akong umupo sa sofa dito sa sala ng condo ni Sage. Kakatapos ko lang linisin ang mga kalat at naibalik ko na din sa dating ayos ang mga gamit na magulo kanina.

"My gosh Hon stop doing that it's tickled."

"I just miss you so much hon. I can't stop myself from wanting you."

"Hahaha ang pilyo mo talaga."

Napatakip ako sa bibig ko dahil sa aking mga naririnig. Rinig na rinig ko sila hanggang dito dahil hindi naman soundproof ang kwarto.

Masakit na marinig kong tumatawa siya kapag ang babaeng mahal niya ang kasama niya. Magmula ng magalit siya sakin hindi ko muling nakita ang pagtawa o ni ang pagngiti niya.

Nanlalambot man ang mga tuhod ko ay nagpasya na kong umalis na. Hindi ko kaya pang marinig ang na tumatawa siya kay Leandra pero hindi sakin. Ayoko na ding makita pa kung gaano siya ka sweet sakanya. I just can't bear it. I feel like broken into pieces.

"Good morning miss December." Nginitian ko lang ang mga empleyadong bumabati sakin at nagpatuloy papunta sa opisina ko.

Maaga akong pumasok sa Cafe dahil sa ilang araw kong hindi pagpasok ay tambak din ang mga papeles na kailangan kong ireview. May mga new recepe din ang idadagdag sa menu.

Nilapag ko ang shoulder bag ko table ko at naupo at saka sinimulan na ang trabaho ko.

Isang oras ang ginugol ko sa mga gawain ko at sa wakas ay natapos din. Kailangan ko nalang ipakita kay Leigh ang mga new recepe na pinirmahan ko para maidagdag na sa menu.

"Hello to the world! Good morning my friend."

And there she is. Walking like a model- ah oo nga pala model pala siya. Sumaside line kasi siya sa pagm-model ewan ko ba kung bakit e ang yaman yaman naman niya pero sabi nga niya She's an independent woman. 'yon nga lang puno ng kaartehan at sobrang katarayan sa katawan.

"Mukhang maganda ang umaga mo ah." Tukoy ko dito matapos niyang makipag-beso sakin.

"Duh! Lagi namang maganda ang umaga ko." Pataray na sabi niya at lumapit sa may coffee maker at gumawa ng kape. "Siya nga pala i need to buy the needed ingredients for our new recepe. Wanna come?" Aniya habang nakatalikod sa gawi ko at busy sa pagtimpla ng kape niya.

"Sige, wala din naman akong gagawin. I already sign the recepe that we should add to our menu. Paki double check nalang if ok na sayo." Sabi ko.

Humarap naman siya sakin na may dalang dalawang tasa ng kape at inilapag sa harap ko ang isa habang dala naman niya ang isa saka humigop don.

"I don't need to double check it December. I trust your taste naman so for sure papatok 'yang napili mo. Kailan ba naman hindi diba e lahat ata ng nasa menu natin ikaw ang pumipili." I just smiled at humigop na din sa kapeng ginawa niya.

We just talk a little bit until we finished our coffee. After that we decided to go the mall to buy the ingredients that we need.

Sa amin na talaga nakatoka ang pagbili ng ingredients at hindi na namin inuutos-- well maliban nalang kung sobrang busy namin.

"Dito ka and doon ako. Nandiyan naman na sa list na 'yan ang mga kailangan nating bilhin. Let's just see at the cashier." Sabay abot niya sakin ng listahan ng mga bibilhin. I nod at umalis na siya.

Nag-umpisa ko ng itulak ang cart na hawak ko at kumuha na ng mga nasa listahan. Hindi rin naman ako nagtagal sa pamimili at natapos din.

Tulak-tulak ko ang cart habang papunta na sa cashier para bayaran ang mga pinamili ko. Naglalakad lang ako ng mag ring ang cellphone ko kaya kinuha ko ito mula sa bag at agad na sinagot.

"Yes hello? December's speaking." Sagot ko habang nagpatuloy sa paglakad. Medyo may kalayuan kasi mula dito sa pinagbilhan ko ang cashier.

["Where are you?"/ Napatigil ako sa paglakad ng marinig ang malamig at seryosong boses sa kabilang linya. Tinignan ko pa nga ang caller ID at napanganga ng makitang si Sage ang tumatawag.

Like i didn't expect na tatawagan niya pa ko. 1 mean mukhang nagka-ayos na sila ni Leandra so why is he still contact me? Hindi ko gets.

"I.. ikaw pala Sage. Uhm nandito ako sa mall may binili lang para sa cafe." Nakangiting sabi ko kahit hindi naman niya nakikita.

Siguro tanga na ko kung matatawag. Ilang beses na niyang pinumukha sakin na hinding-hindi niya ko magugustuhan pero heto ako at masaya parin siyang kina-kausap.

'martyr na kung martyr. Anong magagawa ko e mahal ko siyang talaga.'

("Come to my condo i need you."}

Natigilan ako sa sinabi niya.

Need me? For what? I mean ano naman kayang ipapagawa niya sakin this time?

"Ah sure sure pupunta--" hindi ko na natapos ang sinasabi ko ng bigla niyang ibaba ang tawag. Hindi ko namang maiwasang mapasimangot at ibinalik nalang sa bag ang phone ko.