2

Matamlay akong pumasok sa trabaho. After nong may nangyare samin ni Sage ay ginugol ko na ang oras ko sa pagt-trabaho at baka sakaling kahit sandali ay makalimutan ko ang sakit sa puso ko.

Kung kaya ko lang turuan ang puso ko na wag na siyang mahalin gagawin ko pero hindi ko kaya. Siya at siya lang ang itinitibok ng puso ko.

We used to be a good friends back then. He's sweet, caring and he treat me like a princess pero nagbago ang lahat dahil sa isang pagkakamali. 

Hindi ko naman sinasadya 'yon e. Kung alam ko lang na mangyayare 'yon hindi ko na sana ginawa ang bagay na 'yon.

Nagalit siya sakin at halos sumpain na niya ko. At ang pagiging sweet and caring niya sakin napalitan ng galit at pagiging marahas niya sakin. He always throw me a hurtful words at lagi din niyang pinapamukha sakin ang kasalanan ko.

Pero kahit ganon ay mahal ko parin siya. Kahit kailan hindi nagbago 'yon.

"Hoy December gumising ka nga!" Nabalik ako sa reyalidad ng pumitik sa harap ng mukha ko si Ashleigh. Ang kaisa-isang kaibigan ko na alam ang lahat ng nangyayare sa buhay ko. Siya rin ang nagiging sandalan ko pag nagb-break down ako.

"Ikaw pala Leigh." Sabi ko at inayos ang mga gamit sa table ko. Umupo naman siya sa upuang nasa harap ko.

"Anyare sayo at tulala ka na naman? Ano na namang ginawa sayo ng lalaking 'yon?" Mataray na tanong niya habang nakataas ang kilay ko.

Galit na galit siya kay Sage dahil sa ginagawa nito sakin. Sinasabihan niya na ko na tumigil na pero hindi sumasang-ayon ang puso ko. Hindi ko kasi kayang hindi makita si Sage. Kahit 'yon man lang magiging masaya na ko.

"Wala. Wala siyang ginawa sakin Leigh. Nga pala kamusta itong Cafe? Ilang araw din akong hindi nakapasok." Umirap naman ito sakin at padabog na sumandal sa upuan niya at nag cross arm.

"Fine. Kunware naniwala ako sayo. As usual marami pa ding dumadayo dito at lagi ding puno itong Cafe natin. I already told you naman to stop pursueng that jerk December. Wala kang mapapala don. Why don't you just focus in our business at kalimutan mo na ang lalaking 'yon. Marami pang ibang lalaki diyan day na sure akong magmamahal sayo ng totoo." Napa- iling nalang ako dahil heto na naman siya sa mga advice niya na ni minsan hindi ko naman sinusunod.

"You know that i can't do that. I love him and i can't live without him in my life Leigh."

"Hoy tigil-tigilan mo ko diyan sa mga linyahan mo ah! Anong you can't live without him? Bakit siya ba ang nag-ire sayo? Siya ba ang mama mo? Naku naku December tumigil ka na diyan sa kakahabol sa lalaking iyan dahil gaya ng sinasabi ko wala kang mapapala don!" Inis na sabi niya at tumayo na saka lumabas ng office ko.

Nakangiting napa-iling nalang ako. Kung di ko lang talaga kaibigan 'to e masasaktan ako sa mga pinagsasabi niya pero sanay na ko sa mga linyahan niya.

Ashleigh is my bestfriend when i was in college days. Alam niya rin ang story na meron kami ni Sage at kung bakit humantong sa ganito ang lahat. She's always telling me to stop this nonsense na para sakin ay hindi ito nonsense kundi may sense pero hindi ko lang talaga magawang itigil dahil ganoon ko siya sobrang kamahal 'yon nga lang hindi niya ko magawang suklian dahil una sa lahat sukdulan ang galit niya sakin at pangalawa may mahal siyang iba.

Ang saklap diba? Magmamahal na nga lang ako don sa taong may mahal ng iba pero ako naman ang unang nakilala niya 'yon nga lang hindi ako ang minahal niya.

Dahil sa isiping 'yon ay mapait akong ngumiti bago bumuga ng hangin at itinuon nalang sa trabaho ang aking attensyon.

"Oy hindi kapa ba uuwe? Gabi na." Napatingin ako kay Leigh na pumasok sa office ko at napatingin sa labas. 

Tama nga siya at gabi na. Madilim na sa labas. Dahil sa sobrang focus ko sa trabaho ay hindi ko na namalayan ang oras.

May mga papers kasi akong nireview about sa cafe. Magtatayo din kasi kami ng branch na ito sa ibang bansa o ibang lugar.

Bale business partners nga pala kami ni Leigh sa Cafe na ito.

"Later Leigh. Tatapusin ko lang 'to." Sabi ko at tinuro ang paper na binabasa ko. Tumango naman ito at lumapit sakin saka b****o bago nag paalam na aalis na.

Pinagpatuloy ko na ang ginagawa ko ng mag ring ang cellphone na nasa tabi ko. Bahagya akong napangiti ng makita kung sino ang tumatawag at dali-dali ko itong sinagot.

"H.. hello Sage? Nag dinner kana?" Agaran kong sagot dito. Madalang lang kasi siyang tumawag sakin at masaya na kong tumatawag siya sakin kahit alam kong kung ano ang itinatawag niya.

[ "Come here, i need you to do something for me." ] After that he end the call.

Nakaramdam man ng lungkot dahil man lang siya sumagot sakin atleast narinig ko ang boses-- malamig nga pero para sakin mas nakaka inlove ang ganong tono ng boses niya.

Dali-dali akong tumayo at kinuha ang bag saka cardigan ko at lumabas na ng office ko.

"Clean up the mess." Yan agad ang sinalubong niya sakin.

Nilibot ko ang paningin sa buong lugar at magulo nga. May mga damit na nakakalat, magulong sofa at may mga basag ding picture frame. 

Kumirot naman ang puso ko dahil alam ko kung bakit magulo ang paligid. Dahil.. dahil nandito siya at may ginawa sila.

"Hon, is that your maid?" Sabay kaming napalingon ng lumabas mula sa kwarto ang isang babae na tanging bathrobe lang ang suot.

'Si Leandra.. nandito nga talaga siya.'

"Yeah she is. I told her to clean our mess." Sagot ni Sage at bumaling ulit sakin. "Do your job maid." Aniya at umalis na sa harap ko para lapitan si Leandra. Sabay naman silang pumasok ulit sa kwarto.

Napasalampak nalang ako sa sahig at hindi ko namalayan na tuloy-tuloy na palang umaagos ang masaganang luha ko.

Akala ko kasi wala na sila ni Leandra. Akala ko iniwan na niya siya. Naglasing pa nga siya nong isang araw diba? Kaya ko nga nagawang ibigay ang sarili ko sakanya pero mukhang nagka-ayos na sila ulit.

Napayuko nalang ako at napahawak sa dibdib ko.

'Hanggang kailan ba ko iiyak ng dahil sayo Sage? Hanggang kailan ako masasaktan ng dahil sayo? Sana.. sana hindi ako mapagod na mahalin ka dahil sa totoo lang unti-unti ng napapagod ang pagkatao ko na mahalin ka Sage.'

~~~