Hiding His Mistress: Diovanni de Marcel
Copyright ©️ 2023@clangwrites****SIMULAShuen's POVIsang kahanga-hangang pakiramdam ang magising sa tabi ng taong mahal mo, ang kanilang yakap ay nagpaparamdam sa iyo ng pagiging espesyal at ayaw mo nang bumitaw. Habang pinagmamasdan ko siyang mahimbing na natutulog, hindi ko mapigilang humanga sa kanyang gwapong mukha. Nakakamangha pa rin sa akin na pinili niyang pakasalan ako.Isang ngiti ang sumilay sa aking mga labi habang dahan-dahan kong hinaplos ang kanyang mukha gamit ang aking daliri, simula sa kanyang kilay, pababa sa kanyang tuwid na ilong, at sa huli ay sa kanyang mamula-mulang labi. Tuwing magtatama ang aming mga labi, para akong nawawalan ng lakas, at ako'y namamangha sa kanyang kakayahang magparamdam sa akin ng ganito kalalim. Ang kanyang mga halik ay tila ba nagpapahina sa akin sa pinakamasarap na paraan.Namula ang aking mukha nang maalala ko ang mga pribadong sandali na aming pinagsaluhan kagabi. Tunay nga na kakaiba si Diovanni. Not only is he incredibly attractive, but he also knows how to please me in bed. We had an amazing time, going for multiple rounds, which has left me feeling a bit tender.My thoughts were interrupted as he stirred and held me even tighter. Para niya akong ginawang unan sa paraan ng kanyang pagkakayakap. Maya-maya pa'y nagmulat na siya at agad na dumako sa akin ang kanyang tingin.Gumuhit ang matamis na ngiti sa kanyang labi at hinalikan ako sa aking noo. "Good morning, Cupcake," bati nito sa akin at muling hinalikan sa aking labi pati sa pisngi. He lovingly calls me cupcake, believing I'm his delightful indulgence, always adding sweetness to his life. His explanation of the nickname never fails to bring a smile to my face, as he effortlessly combines cheesy and endearing sentiments."Good morning din, Yoghurt," bati ko sa kanya pabalik dahilan upang mas lalo niya akong hapitin payakap sa kanya. "Yoghurt, wag ka naman masyado yumakap," reklamo ko dahilan upang bahagya niya akong taasan ng kanyang kilay."What? You don't like it?" he asked, sounding doubtful.I laughed. "Of course, I like it, what are you talking about!""Then why did you say—""Your thing is hitting me!" I interrupted him.His eyes widened, and he gently pushed me before hastily getting up from the bed. He hurriedly made his way to the bathroom, closing the door behind him. A chuckle escaped me as I watched his reaction. It appeared he had forgotten that neither of us was wearing any clothes. I shook my head in amusement. Due to exhaustion and sleepiness last night, we had simply fallen asleep without bothering to get dressed.Bumangon na rin ako sa kama at isinuot ang white shirt ni Yoghurt na gamit niya kagabi. Sa laki niyang tao'y tila naging bestida na ito sa akin dahil umabot ito hanggang sa tuhod ko.I approached the bathroom door and lightly tapped on it. "Yoghurt, may I come in? I really need to use the restroom," I called out from outside."Just give me a moment," came his response from inside, and soon enough, the door swung open, revealing the tall man standing there shirtless.He had changed into white jogging pants that snugly hugged his thighs, emphasizing his strong physique. I couldn't help but admire his attractive figure, like a delicious pastry in the morning, even without a cup of coffee. Despite having seen him countless times, I never grew tired of his presence.Isa na yata ako sa mga pinakaswerteng babae sa buong mundo dahil nagkaroon ako ng ganitong asawa. Saad ko na lamang sa aking sarili habang pinagmamasdan ang kanyang kabuuan."Stop staring at me like that, cupcake or else I'll kiss you," may pagbabantang aniya.Napalunok ako. "Huwag mo kasi harangan ang pinto," sagot ko bago nag-iwas ng tingin."I'm not blocking the door if you can see," giit niya dahilan para tignan ko siya.Uminit ang buong pisngi ko nang makita kong nasa gilid lamang siya ng pinto. I felt incredibly embarrassed. It was so obvious that I had been daydreaming about him. Goodness, Shuen! You're absolutely infatuated with your husband!"Cupcake, please stop daydreaming about me because I already belong to you," he said teasingly."I'm not daydreaming about you, seriously!" I replied defensively.To my surprise, he suddenly grabbed my waist and pulled me closer to him. He didn't stop there; he even brought his face closer to mine. My lips almost instinctively closed in response to his actions."Really, huh? What if I were to kiss you right now? Would you still deny it, Mrs. de Marcel?" Oh my goodness! He's playfully teasing me! He knows exactly how to captivate me.Mabilis ko siyang tinulak. "Stop it, Dio! You've already had enough last night, do you want to have more this morning? Stop teasing me!"He laughed and messed up my hair. "Get dressed now and let's have breakfast together," he said before turning away.Napailing naman ako bago tuluyang pumasok sa loob ng banyo. Napatingin agad ako sa sarili ko sa salamin at nakita ko ang matatamis na ngiti sa mga labi ko. I hope this wonderful feeling we share will never come to an end.KABANATA 1Shuen's POVMagkasama kaming nagtungo ni Yoghurt sa lugar kung saan nakahanda ang almusal matapos kami tawagin ng isa sa mga katulong ng ilang ulit. Alam kong may mahalagang meeting ang asawa ko ngayong araw, malamang ay kasama ang mga investors sa Tagaytay, kaya naman inaasahan kong magiging abala siya.Pagdating namin sa dining area, nakangiti na inilabas ni Yoghurt ang isang silya para sa akin. Ang kanyang mga simpleng kilos ay patuloy na nagbibigay sa akin ng kasiyahan at nagpaparamdam sa akin ng pagiging espesyal. I believe every woman, including myself, desires to be treated as someone special by their husbands. Don't you agree?Napukaw ang aking atensyon sa mga nakahaing pagkain at hindi ko napigilang magbigay ng puna. "Napakarami naman po ng inyong inihandang agahan, Amang Linda," ang aking nasabi sa Mayordoma ng tahanan habang isa-isang sinusuri ang mga nasa mesa.Si Amang Linda ay matagal nang naglilingkod sa pamilya de Marcel. Ayon sa mga kuwento ni Yoghurt, bata
KABANATA 2Shuen's POVUmalis na rin sina Yoghurt at Papa para mag-byahe patungong Tagaytay. Maging si Mama at Arianda ay hindi rin nanatili sa bahay, lalo na kapag wala si Yoghurt. Naiintindihan ko na hindi nila matagalan ang aking presensya, kaya tinatanggap ko na lang ito. Sa kabila ng paraan ng kanilang pakikitungo sa akin, patuloy pa rin akong nagsisikap na makisama sa pamilya ni Diovanni.Ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko upang maging isang mabuting manugang at hipag sa kanila. Minsan, pakiramdam ko ay hindi talaga ako bahagi ng pamilya, lalo na kapag nagtitipon ang buong angkan ng de Marcel. May ilan sa kanila na iba ang pakikitungo sa akin, at iilan lang ang tunay na mabait.Hindi ako sigurado kung bakit sina Mama at Arianda ay malayo ang loob sa akin. Ngunit iba si Papa. Mabuti ang kanyang pagtrato sa akin at siya lang ang tunay na tumatanggap sa akin bilang ako, bilang kapareha ni Diovanni. Alam ko ang isang dahilan kung bakit ganito ang trato sa akin ni Mama - dahil hindi
KABANATA 3Shuen's POV"Dionne!" Mabilis akong lumingon patungo sa babaeng tumawag at kumaway sa maliit na bata.Habang papalapit ang bata, sinuri ko ang hitsura ng babae na malinaw na nagpapakita ng kanyang katayuan sa lipunan. Siya ay tila may pinong asal, nakadamit ng pormal at may bitbit na natatanging bag at sapatos. Isang makapal na brown na coat ang bumabalot sa kanyang kasuotan, habang nakapatong sa kanyang ulo ang isang pares ng salaming pang-araw.Ang kanyang kasuotan ay nagpapahiwatig ng kagandahan, na parang isang modelo. Ang kanyang mga labi ay perpektong pinahusay ng isang pahid ng pulang lipstick. Walang duda na siya ay sopistikada at taglay ang kagandahang nakakabighani."Mommy!" sambit ng bata at tuluyan nang lumapit sa babae. Ito pala ang kanyang ina, kaya naman pala napaka-cute ng bata dahil namana niya ito."Hindi ba't sinabi ko sa'yo na huwag kang aalis sa tabi ko? Bakit ka umalis?!" galit na tanong ng babae sa kanyang anak.Kumibit-balikat lang ang bata. "Ayaw mo
KABANATA 4Shuen's POVPagkatapos gumugol ng ilang oras sa opisina ni Atasha, umuwi ako na mabigat pa rin ang loob sa kanyang suhestiyon. Dapat ba akong magkunwaring buntis? Hindi tama sa pakiramdam ang manlinlang kay Diovanni at sa kanyang pamilya, at alam kong lalo lang itong magpapalala sa aking problema.Ang takot na mahuli at harapin ang kahihiyan ay sobra para makayanan. Ayaw ko rin na magbago ang tingin sa akin ni Yoghurt. Umupo ako sa balkonahe ng aming kwarto, dahan-dahang umuugoy sa hammock swing chair, pinapanood ang langit na dumidilim habang lumulubog ang araw. Ito ang paborito kong tanawin, at palagi itong nagpapagaan ng aking pakiramdam.Ang paglubog ng araw ay may paraan para tanggalin ang bigat na aking nararamdaman. Nagbibigay ito sa akin ng ginhawa at pag-asa na ang aking mga problema ay maglalaho na parang araw, na nagbibigay daan para sa isang bagong araw.Tumayo ako at sandaling nanatili akong nakasandal sa rehas ng balkonahe, hinayaan kong haplusin ng hangin ang
KABANATA 5Shuen's POVAt my husband's behest, I embarked on a quest to find a dress that would ensnare his gaze. My efforts bore fruit when I discovered an exquisite black dress that seemed tailored for my silhouette. The hemline playfully dances just above my knees, ensuring it captures attention with every step I take. Crafted from a fabric that's the embodiment of the night sky, it catches the light with a subtle shimmer, weaving an aura of enigma and charm around me.The dress is a masterclass in elegance, with a neckline that gracefully frames my collarbone and shoulders, highlighting the softness of my skin with understated sophistication. The back makes a statement with a demure cut-out, offering a glimpse of skin that's sure to intrigue. This garment isn't just a dress; it's a second skin that celebrates my form with every curve it follows.To elevate this ensemble, I let my hair cascade down in waves, creating a natural frame for my face. My makeup is applied with a light tou
KABANATA 6Shuen's POVNagtungo kami ni Diovanni sa isang malaking bilog na mesa kung saan may nakaupong grupo ng mga lalaki at babae. Ang mga lalaki ay halatang kaedad lamang ni Diovanni, mga nakasuot ng matikas na pormal na damit. Samantalang ang mga babae, na hindi maikakaila ang kanilang pagiging elegante ay nagpapakita ng kultibadong biyaya at masusing atensyon sa kanilang itsura.Pagdating namin, ang ilan ay tumayo sa kanilang mga upuan. Ang mga lalaki ay nagpalitan ng mainit na yakap kay Diovanni, at ang mga babae naman ay nagbigay sa kanya ng mga pagbeso sa pisngi. Napansin ko ang mga usisang tingin ng ilang lalaki na masusi akong tinitingnan, ang kanilang mga ekspresyon ay magkahalong gulat at paghanga."It's a pleasure to see you, my friend!" masiglang sambit ng isang matangkad at pormal na lalaki, ang kanyang boses ay kahalintulad ng mainit na tono ni Diovanni. "And who might this enchanting lady be?" tanong niya, ibinaling ang kanyang pansin sa akin."Graeg's right! We're a
KABANATA 7Shuen's POV"Talagang kailangan ko nang umalis," sabi niya, habang hinihithit ang huling buga ng kanyang sigarilyo bago ito walang pakialam na tinapon sa fountain. Nakaramdam ako ng inis sa kanyang pagtatapon, ngunit pinili kong manahimik na lang."Nakalimutan mo yata ang iyong coat?" tanong ko, napansin ko kasing hindi niya ito balak kunin."Keep it for now. If our paths cross again, you can return it," sabi niya na may kibit-balikat, at nag-umpisa nang lumakad palayo.Nag-atubili ako sandali habang iniisip ang maaaring mangyari. Kung makita ako ni Diovanni na may dala ng coat, tiyak na magdududa siya, at maaaring isipin na may kakaibang nangyari."Sandali!" sigaw ko, may pagmamadali sa aking boses. Huminto siya, may tanong sa kanyang mukha. "I can't keep this. I'll make sure it gets back to you," giit ko, sabay abot ng coat sa kanyang mga kamay.Tumaas ang kanyang kilay, may bahid ng interes sa kanyang tingin. "Natatakot ka bang magkaroon ng gulo?""Wala kang pakialam," sa
KABANATA 8Shuen's POV"Magkape ka muna, baka makatulong ito para kumalma ka," mahinahong sabi ni Atasha habang inaabot sa akin ang mainit na tasa ng Starbucks. Ang kanyang presensya ay parang gamot sa aking mga pinagdadaanan sa mga magulong panahong ito.Hindi lang sa kape nagtapos ang kanyang pag-alala; inilagay din niya sa aking balikat ang makapal na coat para protektahan ako mula sa matinding lamig ng hatinggabi. Ang aking isipan ay naglakbay kay Diovanni—nakauwi na kaya siya ng ligtas, o naghahanap pa rin kaya siya sa akin? Sa aking pangangailangan ng kapayapaan, pinatay ko ang aking telepono nang dumating si Atasha upang tulungan ako."Salamat, Atasha. Napakalaki ng tulong mo para sa akin, lalo na't alam kong maaga ka pang magtatrabaho bukas," sabi ko, ang aking ngiti ay may halong tunay na pasasalamat.Tumungga si Atasha mula sa kanyang tasa at tumitig sa akin. "Naalala mo ba noong panahong dumadaan ako sa matinding problema kay Elias? Hindi mo ako iniwan. Ginagawa ko lang ang