Chapter 5

Keith Jasper Sawada's POV

Makalipas ang ilang araw...

TAHIMIK kong nilalakad ang hallway ng CBA para pasukan ang kaisa-isang subject ko ngayong hapon. 'Di sana ako papasok dahil tinatamad ako, sadyang pinilit lang ako ng mga katropa ko dahil may pupuntahan daw sila pagkatapos ng klase at plano nila akong isama.

Iba't ibang mukha ang nakakasalubong ko sa mataong gusali. May mga babae na halos manlaway na sa kakatitig sa akin at meron din mga lalaki na hindi mawari kung naiinis o natatakot sa presensya ko.

Dire-diretso lang ako sa paglalakad na para bang walang tao sa paligid. Bago pa ako makarating sa dulo kung saan ang hagdan patungong second floor, natanaw ko ang isang estudyante na may kalakihan ang katawan.

Nakaharang ito sa daraanan ko kaya basta ko siyang binunggo at nilampasan.

"Ano ba! Wala ka bang mata? Nakita mo nang nakatayo ako rito hindi ka pa umiwas! Gago!" bulyaw ng mokong na pumukaw sa atensyon ng ibang estudyante.

Awtomatikong huminto ang mga paa ko at nilingon ang lalaki para tapunan siya ng nakamamatay na tingin. Halos manigas ito sa takot at hindi na nakaimik pa.

Hindi ko na hinintay pang makalayo ito at muli kong binagtas ang daan papunta sa second floor. Ilang hakbang bago ko marating ang classroom, isang babae naman ang biglang lumapit at binunggo ako.

"Ouch!" daing ng babae. Napasalampak ito habang nagkalat naman ang mga dala niyang libro sa sahig.

I just stood there, staring her down, waiting for her to finally cut the damn act but she didn't.

"H-Hindi mo man lang ba ako tutulungan?" pagsusumamo pa nito.

"Suit yourself. I have no time to play with your stupid drama."

"What are you talking about?" she asked nervously.

"Don't play dumb. You intentionally bumped me to take advantage of my time and concern, and I'm not gonna fall for that," I uttered flatly. "Enough with your gibberish acting and grab your things on the floor. You're making a fool out of yourself."

Nagpatuloy ako sa paglalakad at pinasawalang-bahala lang ang mga nangyari. Sa katunayan, hindi na bago sa 'kin ang gawaing ito lalo na kapag nag-iisa ako.

They're doing the same old trick to get my attention and it's getting on my nerves sometimes. Kahit anong katangahan siguro ay kayang gawin ng mga babaeng 'to makuha lang ang gusto nila. Pwes, nagsasayang lang sila ng oras dahil sa hinaba-haba ng pila ay meron nang nauna sa kanila.

Damn. I cannot wait to see her face again.

__

"YOU'RE late for thirty minutes, Mr. Sawada. Isn't this the second time already? Hapon na nga ang schedule natin ngayon nakukuha mo pang magpa-late sa klase ko," sermon sa 'kin ni Miss Salazar pagpasok ko ng classroom.

Binalewala ko lang ang pagbubunganga niya at basta ko siyang nilampasan. The room was covered in silence as I walked towards my seat. I leaned back in my chair with all eyes on me, but I don't give a fuck.

"This is your third warning. Sa susunod na ma-late ka pa hindi na kita papapasukin. Understood?"

"Yeah, right. Whatever you say," nayayamot kong sagot.

"Don't whatever me, Mr. Sawada. Keep in mind that attendance will only be recorded for those who arrived on time. Your tardiness can affect not only your performance in my class, but also your grade for the mid-terms. Marami ang bumabagsak dahil sa kakulangan ng attendance kaya mag-isip-isip ka dahil ayokong one of these days pupunta ka sa faculty room para magmakaawa sa 'kin na bigyan ka ng passing grade-"

"Tss. Haha! Mukha ba ako 'yong tipong luluhod at magmamakaawa sa harap mo para pumasa? Give me a break, Miss. Hindi mo ako masisindak sa attendance na 'yan dahil sa tagal-tagal kong ginagawa ito, hindi ko pa natikman ang bumagsak," natatawa kong wika.

Ibinaba ni Miss Salazar ang hawak niyang libro at humalukipkip.

"Ah, gano'n? Pwes, 'wag kang pasisiguro dahil baka sa unang pagkakataon eh makatikim ka ng namumulang grado. Hindi ako katulad ng ibang teacher dito na nababahag ang buntot pagdating sa 'yo, Mr. Sawada. Kayang-kaya kong dungisan ang transcript of records mo kung hindi ka magpapakatino sa klase ko kaya huwag kang mayabang diyan."

"Pagmamayabang na pala ang pagsasabi ng katotohanan. Tsk, such a dense," I said in a loud whisper.

Ibig-ibig kong matawa sa naging reaksyon ni Miss Salazar sa sinabi kong 'yon. Halos malukot kasi ang noo niya sa sobrang pangungunot nito. Idagdag pa 'yong expression ng mukha niya na halatang nagtitimpi lang pero parang gusto niya na akong sakalin.

Haha, ang sarap asarin ng babaeng 'to.

"May marinig pa talaga ako mula diyan sa bibig mo, palalabasin na kita sinasabi ko sa 'yo!" sambit niya kung kaya't hindi na ako nag-aksaya ng laway na i-rebut siya; pero bilang ganti ay hinayaan kong sumilay ang isang nakakalokong ngiti mula sa labi ko.

Naiiling na dinampot ni Miss Salazar ang textbook na kanina'y binitawan niya at ipinagpatuloy ang naudlot niyang discussion.

Wala sana akong planong makinig at balak kong matulog na lang sa klase niya tutal ay nakapag-advance study naman ako kagabi, pero may kung anong enerhiya ang nagtulak sa 'kin para manatiling aktibo noong mga oras na 'yon.

Naka-focus ako, hindi sa tinuturo niya, kundi sa bawat anggulo ng kanyang mukha...

"Titig na titig kay Ma'am Ria, ah. Aminin mo, nagagandahan ka rin sa kanya, 'no?" tudyo ng katropa kong si Sleng na nasa tabi ko.

"Siraulo. Ba't ako magagandahan diyan eh hindi ko naman type 'yan? Isa pa, hindi ako sa kanya nakatingin kundi sa pisara. Binabasa ko 'yong mga nakasulat doon," pagsisinungaling ko kahit ang totoo ay halos hindi ko na maalis ang tingin ko kay Miss Salazar.

"Sus kunwari ka pa. Ang sabihin mo binabasa mo 'yong maganda niyang mukha!" aniya pa sabay sundot nito sa pisngi ko.

Dala ng inis ko ay hindi ko napigilang ambahan si Sleng. "Eh kung i*****k ko kaya sa bibig mo 'tong kamao ko? Tarantado ka."

"Hoy, ano ba 'yan? Tumigil nga kayong dalawa, nagd-discuss si Ma'am, oh!" saway ng isa ko pang tropa na si Dylan.

"Tsk. Eh, pagsabihan mo 'tong kaibigan mo, nang-aasar akala mo nakikipagbiruan ako sa kanya."

"Bakit, totoo naman, ah? Halos 'di na nga kumurap 'yang mga mata mo katitingin kay Ma-"

"Mr. Magbanua at Mr. Sawada, ba't ang iingay niyo riyan sa likod? Kung wala kayong balak makinig sa tinuturo ko puwede ba lumabas na lang kayo?" sermon sa 'min ni Miss Salazar kaya wala na kaming nagawa kundi ang tumahimik na lang.

"'Yan kasi. Ang gugulo niyo. Puwede ba mamaya na lang kayo magbugbugan pagkatapos ng klase?" ani Dylan. Lumapit ito nang kaunti sa akin at bumulong. "Pero par, matanong lang. Bakit ka nga ba nakatitig kay Ma'am?"

"Isa ka pa."

"Eh bakit nga kasi?"

"Nothing. I just find her strange that's all," I said and that's the truth. I didn't really notice it when I first arrived, but now that I'm observing her, I realize there's something different about her aura.

Bakit parang pakiramdam ko'y may tinatago siyang sikreto?