Chapter 6

Keith's POV

MABILIS na pumatak ang alas-singko ng hapon. Katatapos lang ng klase namin kay Miss Salazar at ngayon ay palabas na ako ng campus kasama ang dalawang tukmol.

"Hoy kayo, saan ba 'yong sinasabi niyong pupuntahan natin?" tanong ko kina Dylan at Sleng.

"Ah, sa bilyaran sana, kaso nag-text sa kin 'yong kapatid ko kanina lang. Pinauuwi ako agad dahil may lalakarin sila ni Mama at wala raw maiiwan sa burol ni Lolo kaya naisip ko, doon na lang tayo dumiretso sa bahay. Ano, tara?"

"Basta may kape at biscuit call ako diyan!" sabik na wika ni Sleng habang kumakain ng binili niyang burger.

"Ikaw, par? Sama ka ba sa 'min?" pag-aaya sa 'kin ni Dylan.

Napabuntong-hininga ako at hindi napigilang madismaya. Anak ng tokwa. Akala ko ba naman makakapaglakwatsa kaming tatlo ngayon. Kung alam ko lang na lamay ang pupuntahan namin hindi na sana ako pumasok.

"Susunod na lang ako. Bibili pa ako ng kailangan ko sa grocery at uuwi na rin muna ako nang makapagpalit ako ng damit," sambit ko. Tutal, andito na rin ako sa labas, sasamantalahin ko na ang pagkakataong makabili ng mga essential goods ko dahil paubos na rin ang mga ito.

"Eh, par, 'di ba sarado 'yong grocery na malapit sa inuupahan natin? Saan ka ngayon niyan?" tanong ni Sleng.

"Oo nga pala. Sa SM na lang siguro. Iyon lang naman ang malapit-lapit mula rito, eh."

"O siya, sige, par. Kitakits na lang tayo sa bahay mamaya. Hintayin ka namin," ani Dylan. Tumango ako at nagpasya nang iwan sila.

Habang 'yong dalawa nag-abang na ng jeep, ako naman ay nag-book ng taxi papuntang SM. Narating ko ang mall makaraan ang sampung minuto. As expected, napakaraming namimili sa mga oras na ito, lalo pa't karamihan sa mga tao ay kagagaling lang sa school o trabaho.

Dire-diretso ang lakad ko papuntang supermarket. Dala ang basket ay binili ko na lahat ng mga kailangan ko tulad ng tinapay, canned goods, beverages, personal care at iba pa.

Inabot ako ng twenty minutes sa pamimili bago ko naisipang magbayad na. Pumunta ako sa counter na dalawang customer lang ang nakapila. Habang hinihintay ko na maasikaso ako ng cashier, kinuha ko muna ang cellphone ko. Scroll, scroll para kahit papaano hindi ako mabagot.

Natigil din ako ilang sandali matapos kong maramdaman na may humihila sa blazer ko. Pagtingin ko, isang batang lalaki ang nakatayo sa aking harapan. May bitbit ito na malaking chocolate bar at kanyang inabot sa akin.

"Hehe..." the boy laughed at me.

Lumipat ang tingin ko sa lalaking kasama niya na agad siyang tinawag. "Kian! Halika ka rito, 'wag mong guluhin si Kuya."

"I want chocolate," sabi ng bata saka niya inabot 'yong chocolate bar doon sa lalaki.

"Naku, babyboy, mahal 'yan. Wala na tayong pera. Saka, ang dami mo nang pagkain dito sa basket, oh. Saka mo na lang bilhin 'yan kapag kasama na natin si Mommy, okay?"

"B-But, I want it now," the boy insisted with his voice shaking, as if he was about to cry.

"Kian..."

Just then, the boy broke down in tears, drawing the attention of everyone. Nabitawan pa nito ang chocolate at napaupo sa malamig na sahig. Sinusubukan siyang patayuin ng kasama niyang lalaki pero hindi pa rin ito natigil sa pag-iyak.

Kung tutuusin, wala naman ako sanang pakialam sa batang 'yon dahil hindi naman kami magkakilala. Pero may kung anong kumirot sa puso ko habang pinapanood ko ang pag-tantrum niya. I don't know, I just can't stand seeing him crying like that.

"No worries. I'll pay for the chocolate," walang pag-aalinlangang sabi ko. Pinulot ko mula sa sahig ang chocolate, ibinigay iyon sa bata at saka ko inabutan ng dalawandaan 'yong lalaki.

"Naku, bro. 'Wag na. Nakakahiya naman."

"I insist. C'mon. Take it."

Wala ring nagawa ang lalaki sa huli at kinuha na lang mula sa kamay ko ang pera.

"Maraming salamat. Kian, oh. Binilihan ka ni Kuya ng chocolate. Anong sasabihin mo?"

The boy sniffled, wiping his nose with the back of his hand. He headed towards me as he wrapped his short arms around my thighs.

"Thank you! I love you!" His speech wasn't clear but I was able to understand what he said.

Magkahalong gulat at pagkalito ang nararamdaman ko noong mga sandaling iyon. Mistula akong yelong nanigas sa kinatatayuan ko at hindi malaman ang gagawin sa batang ito na bigla akong sinugod ng yakap at kulang na lang ay tawagin akong daddy.

"Uh..." Iyon lang ang kaya kong ilabas mula sa bibig ko. At nang mahimasmasan ako, saka ko napagtantong nakapatong na pala ang palad ko sa ulo ng bata!

Ibig-ibig kong pagalitan ang sarili ko. 'What kind of foolishness is this? You know to yourself that you don't like children, yet, you let this kid treat you like his own father? Pucha, Keith, anong nangyayari sa 'yo?' reklamo ko sa aking isipan.

"Pagpasensyahan mo na 'tong bata, sadyang malambing lang talaga 'yan sa kahit sinong nakakahalubilo niya," saad ng lalaking kasama nito at tuluyan na ngang kumalas sa akin ang bata.

"Okay lang," sambit ko. "Anak mo nga pala?"

"Ah, hindi. Sa kapatid ko 'to. Ipinasyal ko lang at mula noong mapadpad 'yan ng Maynila ay hindi pa nakalabas ng bahay. Ang balak nga ng Mommy niya sa weekend sila lalabas, eh mukhang hindi na kayang maghintay nitong pamangkin ko kaya isinama ko na."

"Gano'n ba." Katahimikan ang naging sagot ng lalaki. Mayamaya, inasikaso rin siya ng cashier at hinintay ko na lang na matapos siya sa transaction nito.

"O, Pare, mauna na kami, ha. Salamat nga pala uli sa libre," paalam ng lalaki matapos nitong makapagbayad. Tango lang ang naging tugon ko sa kanya. "Tara na, Kian. Baka hinihintay na tayo ng Mommy mo sa bahay."

"Yey!" the boy said cheerfully. For the last time, he turned to me and waved his hand. "Bye bye!'"

All I could manage was a stiff wave, completely speechless. As I stood there watching them walk away and disappear into the distance, only a single thought kept circling through my mind.

How in the world does that kid share my face?

__

Ria's POV

WHAT A DAY. Nakakapagod. Punong-puno ang schedule ko kanina to the point na ang naging pahinga ko lang ay lunch break. Matapos ang lecture ko kina Sawada, dumiretso naman ako sa audio visual hall para sa meeting ng mga prof ng CBA. Inabot ako ng higit isang oras doon kaya naman gabi na ako nakauwi sa bahay.

Napahugot ako nang malalim na hininga habang nakasandal sa headboard ng kama. Alas-otso y medya na ng gabi at katatapos ko lang patulugin si Kian.

Hindi ko mapigilang ngumiti habang pinagmamasdan ko siya. Bakas pa rin kasi sa mukha niya ang tuwa matapos siyang ipasyal ng Tito Ralph niya sa mall kanina. May uwi-uwi pa itong malaking chocolate na noong una'y akala ko galing kay Kuya.

Turns out, bigay pala 'yon ng lalaking customer na nakilala nila sa grocery store. Nakakatuwang isipin na marami pa ring generous sa panahon ngayon lalo na sa mga batang katulad ni Kian. Sayang lang at hindi namin nalaman kung sino siya, gusto ko sanang magpasalamat dahil hindi rin biro 'yong binayaran niya para sa anak ko.

'Di bale, sabi nga nila, the good you put out into the world will come back to you. Iyon na lang siguro ang maibabalik ko bilang token of appreciation sa ginawa niyang kabutihan.

"Oww..." Agad na napugto ang pag-iisip ko nang sumakit ang tiyan ko. Ah, mukhang kailangan ko nang pumunta sa banyo dahil kanina ko pa nararamdaman ito.

Tahimik akong lumabas ng kwarto at pumunta sa banyo. Sinuri ko ang sarili ko at nakumpirmang may dalaw ako kaya bumalik ako sa kwarto para kumuha ng pads pero wala akong nahanap.

Napasapo na lang ako sa noo. Hay, sa sobrang busy ko nitong mga nakaraang araw pati napkin ay nakalimutan ko nang magtabi. Wala tuloy akong choice kundi bumili na lang sa labas.

Sinamantala ko na ang pagkakataong wala pa 'kong tagos at nagtungo sa kalapit na tindahan na alam kong bukas hanggang alas-nuebe. Sa kasamaang palad, maaga silang nagsara.

Naisip ko na pumunta sa botika sa may kanto namin dahil 'yon lang naman ang natitirang bukas sa mga oras na ito. May kalayuan nga lang pero wala naman akong pagpipilian.

Habang nilalakad ko ang daan palabas ng kalsada, isang grupo ng kalalakihan ang nasulyapan kong naglalakad palapit sa direksyon ko. Base sa kilos ng mga ito, halatang nakainom sila.

Biglang gumuhit sa dibdib ko ang kaba. Sinikap kong umiwas ng tingin at naglakad nang mabilis subalit bago pa sila makalampas ay hinarang ako ng isa sa kanila.

"Hi, miss! Mag-isa ka lang 'ata. Gusto mo ba ng kasama maglakad?" nakangising tanong nito. Hindi ko maiwasang mapangiwi nang maamoy ko ang alak mula sa kanyang bibig.

"A-Ah, hindi. Okay lang ako. Salamat," sabi ko. Lilihis sana ako ng lakad pero hindi niya ako tinantanan at pilit niya akong hinaharangan.

"Oops! Huwag mo naman kami iwasan. Hindi ka naman namin sasaktan, eh," dagdag niya pa.

Mula sa likod niya ay pagewang-gewang na lumapit sa 'kin ang dalawa niya pang kasama at pinalibutan ako.

"Ano ba'ng kailangan niyo sa 'kin?"

"Gusto ka lang namin samahan, babygirl. Ayaw mo ba n'on? The more the merrier!" sabi ng isa nitong kasama na medyo pandak at nakuha pang humalakhak.

"Ayoko at pwede ba, huwag mo akong tawaging babygirl! Hindi mo ako syota!" pagmamatigas ko.

"Aba, matapang 'to! Iyan ang gusto namin, 'yong lumalaban!"

Ang kaninang tahimik na kapaligiran ay napuno ng tawanan. Sa puntong 'yon, halos lumabas ang puso ko sa nerbyos at nangangatog na rin ako sa takot gayong wala namang ibang tao na puwedeng magligtas sa akin at hindi ko alam kung anong kaya nilang gawin.

Napasinghap ako nang hawakan nila ako sa magkabilang braso. "Ano ba? Bitawan niyo nga ako nakakadiri kayo! Aahh!"

Sinusubukan kong kumawala pero masyadong mahigpit ang pagkakahawak nila sa akin. Hindi pa nakuntento 'yong isa at nakuha pa akong akbayan.

"Hmmm... Ang bango nito at ang kinis pa! Tiba-tiba tayo rito mga pare! Hahahaha!" aniya, halos isubsob niya ang mukha niya malapit sa tainga ko.

"O, ano? Sino mauuna sa 'tin?"

"Ako ang unang lumapit, ako ang unang titikim." Inilagay ng lalaki ang marumi niyang hintuturo sa baba ko habang nakangisi ito na parang isang demonyo.

Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para duraan siya sa mukha. Ikinagulat 'yon ng dalawang kasama niya habang siya naman ay napahawak sa pisngi kung saan tumama ang likido.

Nagsalubong ang mga kilay nito at kulang na lang ay umusok ang ilong niya sa galit. "Sinusubukan mo talaga akong babae ka!"

Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niyang itinaas ang isang nitong kamay at inambahan ako. Sa takot ko'y mariin akong napapikit at hinintay na lang na dumapo sa mukha ko ang kanyang kamao...

"Bitawan niyo siya!"