"Happy new year!" Masayang bati ni Willa sa akin nang kumalat ang fireworks sa malawak na langit. "Happy new year Rhyna! Happy new year babe!" Malaki ang ngiting sabi ni Yohan bago hinalikan sa pisngi si Willa. Tipid akong ngumiti bago tiningnan ang langit. Renzo loves fireworks. Kung nandito lang sana siya sabay sana naming tinatanaw ang iba't ibang kulay sa langit. "Ano ba yan, kakasapit lang ng bagong taon may nakasimangot na kaagad!" Bigla akong natawa sa sinabi ni Willa. "Sira, may naalala lang ako.""Naku..." "Maiwan ko nga muna kayo, nagmumukha akong chaperone ninyong dalawa." Pang-aasar ko kay Willa. Saglit kong kinindatan ang kapatid ko bago pumasok sa loob. Sa kusina ako tumuloy para saglit na kumain. Kaunti lang ang inihanda ko dahil iilan lang naman kami. "Ay Ma'am Rhy, tikman mo itong cake na ginawa ko. Masarap iyan, baka pwede na akong magtrabaho sa kusina. Nakakasawa na kasing puro barya at papel ang hinahawakan ko." Sabi ni Apple na siyang kahera ko sa shop. N
"Akio, send me the details. Pagdating namin sa isla pwede mo nang umpisahan ang plano." Seryosong sabi ko kay Akio na nasa kabilang linya. Pinag-uusapan namin ang tungkol sa mga nakalap nilang ebidensiya ni Jayson, laban kay Lucinda. Pagkatapos naming umalis ay magsisimula na ang plano. Kung maaari'y ako na lang ang magsasampa ng kaso. Ayaw kong madamay pa ulit si Rhyna. Napapabuntong-hiningang napapikit ako ng mariin. God, hindi ko kayang makita ulit ang takot sa mga mata ni Rhyna. Hindi ko alam ang gagawin, noon ko lang siya nakitang natakot ng sobra para kay Renzo. To think na hindi naman talaga ito galing sa kaniya. May nagawa ba akong mabuti kaya pinagkaloob sa akin ng Dios si Rhyna? "Sure, I'll send it right away." Narinig kong sabi ni Akio. Napapangiting bumaba ako ng sasakyan. Hindi ko na ipinasok sa loob ang kotse, may nakaharang kasing itim na sasakyan sa gate. "Thank—." natigil ko sa pagsasalita nang makarinig ng putok. "Putok ba yun ng baril?" Gulat na tanong ni Ak
Hindi ko alam kung gaano ako katagal na umiyak sa harap ni Rios. Pakiramdam ko napakasama kong tao. Wala akong kwenta. Hindi ko naprotektahan si Renzo tapos ang lakas pa ng loob kong akusahan si Rios. "Where is he?" Umiiyak kong tanong kay Rios. Malalim lang siyang napabuntong-hininga bago ako nilapitan. Marahan niya akong itinayo mula sa pagkakasalampak sa sahig. Umiiyak na tinitigan ko ang mukha ni Rios. "Please tell me, where's Renzo?" Tanong kong pilit na hinahawakan ang mukha ni Rios. "He's fine..." Marahang sagot ni Rios bago ako tinitigan sa mga mata. Maya-maya lang ay naupo siya sa kama. Hinila niya ako't inupo sa kaniyang kandungan. Titig na titig sa mga mata ko si Rios. Pagkatapos niyo'y pinunasan niya ang mga luha ko. "...please babe, don't cry."Sa sinabing iyon ni Rios mas lalo akong naiyak. Walang pasabing niyakap ko siya nang mahigpit. "Dalhin mo ako sa kaniya, please. Gustong-gusto ko nang makita si Renzo." "I will babe, pagkatapos mong kumalma. I don't want to
Isang marahas na paghinga ang aking pinakawalan habang nasa loob kami ng kotse ni Rios. I am very nervous. Hindi ko alam kung bakit? Pero parang hinahalukay ang aking tiyan. "Hey, don't be nervous. Si Renzo lang ang pupuntahan natin." May matamis na ngiti sa mga labing sabi sa akin ni Rios. "I can't help it. Pakiramdam ko ang laki ng nagawa kong kasalanan dahil wala ako sa tabi niya. Wala ako noong kailangan niya ng ina sa US." Naiiyak kong sabi. Napapasinghot na napangiti na lang ako kay Rios nang hawakan niya ang aking kamay. Marahan niya iyong pinisil para ipabatid na nariyan lang siya para sa akin. Mahigit isang oras ang ibiniyahe namin ni Rios. Sa loob ng mahabang oras na iyo'y hindi naalis ang kaba sa aking dibdib. Nasasabik ako kay Renzo. Gustong-gusto ko na siyang mayakap. Muli akong napabuga ng hangin para kalmahin ang aking sarili. Nasa tapat na kami ng malaking gate ng bahay ni Lola Clara. Hindi ko alam kung ilang beses na akong napabuga ng hangin. Parang kakawala n
Malalim na paghinga ang aking pinakawalan bago taas ang noong tumungo sa malawak na garden ng mental hospital. Noong una'y hindi ako makapaniwalang dito dinala si Lucinda. Ang pagkakaalam ko'y sa kulungan. Ang sabi sa akin ni Rios ay nag-iba raw ang ugali ni Lucinda nang maikulong ito ng isang buwan. Kaya walang nagawa ang mga pulis kundi ang ilipat sa mental hospital si Lucinda. Kinasusuklaman ko siya sa mga ginawa niya sa pamilya ko. Pero tao pa rin ako't nakakaramdam ng awa. Lalo na ngayong pinagmamasdan ko si Lucinda habang nakaupo ito sa silyang may gulong. She was staring on an imaginary wall. Malayo ang takbo ng isip.Marahan akong napatikhim saka nilingon ang nurse na siyang kasama ko para ihatid ako kay Lucinda. "Pwede kitang samahan dito..." mahina nitong sabi. "Ayos lang ako, hindi na rin naman ako masasaktan ni Lucinda." Tipid ang ngiting sabi ko.Ilang sandali lamang ay nagpaalam na ang nurse. Kaya marahan akong naglakad palapit kay Lucinda. Kumunot ang aking noo nan
PABAGSAK kong inilagay ang cellphone sa aking lamesa. Kumukulo ang dugong tiningnan ko nang matalim ang aking sekretarya. "You are fired," malamig kong sabi na ikinanganga niya. Batid kong nabigla siya sa narinig. Pero pinal na ang desisyon kong alisin siya sa trabaho, pati na rin sa buhay ko."But, Rio—.""Get out. Walang kalalagyan ang tulad mong traydor sa kumpanya ko." Seryoso kong sabi bago itinutok ang mga mata sa monitor."Rios, let me explain." Sabi ni Diana bago lumuhod sa harap ko. "Hindi ko naman—.""Get the hell out of my office, bago tuluyang magbago ang isip ko." Mariin kong sabi bago tumayo para lisanin ang opisina. "Umalis ka na, bago pa dumating ang mga pulis."Malalaki ang hakbang na tumungo ako sa elevator. Tahimik ang lahat nang dumaan ako. Hindi ko sila masisisi kung katakutan man nila ako, iyon naman dapat ang mangyari. But Diane? Fuck her! Siya ang rason kung bakit nawala ang ilang files sa office ko.I shouldn't have trusted her! Sana hindi ako nagtiwala kaag
"Lintik naman talaga! Ngayon pa ba uulan?" May inis sa boses na sabi ko habang naghahanap nang masisilungan. Halos maglilimang oras na akong naghahanap ng pwedeng maupahan pero hanggang ngayon wala pa rin akong mahanap. Walang magkasya sa perang hawak ko. Kaya ito ako ngayon, parang basang sisiw na naghahanap ng masisilungan. Nakakainis."Kasalanan ito ni Tatay eh!" Nababagot kong sabi, sabay ng pagpadyak ng paa. Mas lalo akong nainis nang mabasa ang sapatos na itinakas ko mula sa aking kapatid."Ineng walang mangyayari kung ganiyan ka nang ganiyan." Napapitlag ako nang marinig ko ang isang matandang babae na nasa waiting shed na kinaroroonan ko.Halos maiyak na ako nang mapansing kalahati ng aking katawa'y basang-basa na ng ulan. "Eh paano naman ho kasi'y naghahanap ako ng mauupahan. Mas maigi nga ho sana kung makapagtrabaho ako bilang katulong para may matuluyan ako." "Naku, doon ka dapat—." Hindi naituloy ng matanda ang kaniyang sinasabi nang bigla akong tumakbo sa ulanan. Sinal
After 4 years......"Ma'am Rhyna!" tawag sa akin ni Kuya Lito. Driver siya ni Lola Clara, na sa malamang ay inutusang sunduin ako. Naku talaga si Lola! Hindi naman kalayuan itong shop sa bahay."Kaya ko naman hong bumiyahe mag-isa. Hindi na sana ho kayo nag-abalang sunduin ako." sabi ko nang makalapit sa kaniya. Mula sa loob ng kotse ay dalawang maliliit na kamay ang lumabas kasabay nang isang hagikhik. "Mommy!"Isang malaking ngiti ang pumunit sa nakatikom kong bibig. "Renzo baby!" sabi ko bago nagmamadaling sumakay sa kotse. Hindi ko na lamang binigyang pansin ang pag-iling ni Kuya Lito."How's my handsome little Renzo?" tanong ko habang walang sawang hinahalikan ang kaniyang buong mukha."I'm doing great Mommy. Lola bought a new toy car for me. Look Mom!" tuwang-tuwang ipinakita sa akin ni Renzo ang isang malaking remote control car. Napapangiting hinalikan ko na lamang ang kaniyang sentido.Si Renzo ang anak ni Diana at ng Apo ni Lola Clara na si Rios. Lumipas ang apat na taong n