Chapter 8I immediately followed what he said. Sa kabila ng sumasakit kong paa ay pinilit kong linisin ang lahat ng mga kalat bago pa ulit siya bumalik. Matapos ko iyong linisin lahat ay hindi ko na nakayanan pa ang sakit ng paa ko kaya ginamot ko iyon.At habang ginagamot ko ang masakit na paa ay bigla kong narinig ang pagtunog ng kotse ni Carl. Natigilan ako pero nang marinig ko na tuloy-tuloy itong umalis ay napabuntong hininga na lang ako saka tahimik na nagpatuloy sa paggamot sa paa ko.After that my injured foot did not look so well. Alam ko namang hindi magiging madali ang pag galing nito lalo na at marami akong trabaho. I need a rest to make this fully healed but I can't just rest. At dahil umalis si Carl ay sa garden ako nagpalipas ng oras. Kumalma ang buo kong katawan habang tinatanaw ang magandang ayos ng mga bulaklak kaya paunti-unting nawala ang sakit ng paa ko. I smiled and I let my hair slap my face.At habang nasa ganoon akong sitwasyon ay biglang may bumusina sa labas
Chapter 9I sighed again and again and I waited for Shane to open the door. Baka sakaling naalala niya na nasarhan niya ang pinto at nandito pa ako sa labas. But I waited outside the main door for thirty minutes until one hour but no one opened it for me.Dahan-dahan akong tumayo saka saka muling sinubukan na buksan ang pinto pero kahit anong pihit ko sa door knob ay hindi ito bumubukas. "Carl," I murmured and a second after that I finally lost my hope that this door would open.Ayaw ko nang isipin ang posibleng nangyayari sa loob. Particularly in Carl's room.I sighed before walking towards the garden. May maliit na duyan doon kaya kahit malamig ay pinili kong doon maupo. Kaunting ilaw na lang ang bukas pero tama lang iyon para maging maliwanag sa pwesto ko ngayon. Dahan-dahan akong umupo sa duyan saka napahimas sa braso ko dahil sa lamig. Mula dito ay tanaw na tanaw ko ang balcony ng kwarto ni Carl. I smiled sadly because it's dark. They are probably sleeping.Mas lumamig ang ihip
Chapter 10Natulog ako nang hindi kumakain dahil sa banta ni Carl. Tunay ngang may CCTVV ang bawat sulok ng bahay kaya mas lalo lang siyang magagalit kapag nakita niya na sinusuway ko siya. I am not hungry when I fell asleep. Pero hating-gabi ay nagising ako sa biglang pagkalam ng sikmura ko.Napahawak ako sa tiyan kong tumutunog dahil sa gutom. Marahan akong tuminghala saka pumikit para kalimutan ang gutom pero ramdam ko na ang panginginig ng katawan ko sa sobrang gutom. Mabilis na lang akong umalis sa kama saka dire-diretsong bumaba."I can't eat anything," sabi ko habang nakahawak sa tiyan ko.Huminga na lang ako ng malalim saka kumuha na lang ng malamig na tubig sa fridge. Dinamihan ko ng inom at dahil doon ay parang napawi ang gutom ko pero alam kong magugutom rin ulit ako mamaya kaya bumalik ako kaagad sa kwarto para matulog. And I immediately fell asleep.Sa muling paggising ko ay maaga na kaya dahan-dahan akong bumangon para magluto na ng agahan ni Carl. Today is Sunday and he
Chapter 11I heard everything. Nilunok ko ang mga sinabi ni Carl kahit lahat ng iyon ay hindi pabor sa akin.He really hates me. And he is making his cousin hate me too. Nanatili lang ako doon hanggang sa matapos sila sa pag-uusap. I did not hear any response from Tim. Umalis lang ito pagkatila ng ulan at hindi na ako nag-abalang magpakita pa.Nang makaalis si Tim buong akala ko ay umakyat na sa itaas si Carl kaya dahan-dahan akong pumasok. May bakas pa rin ng luha sa pisngi ko na hindi ko na pinunasan pa. I really thought that Carl's upstairs but I did not expect that he's still sitting on the couch.Mabilis akong natagpuan ng mga mata niya kaya mabilis kong pinunasan ang tira-tirang luha sa pisngi ko."Kukunin ko lang," mahinang sabi ko saka dahan-dahan na kinuha ang lalagyan ng meryendang dinala ko kanina. Habang ginagawa ko iyon ay ramdam na ramdam ko ang pagsunod ng tingin niya sa akin."You heard everything, right?" He asked coldly so I looked at him. Wala akong makita na ibang
Chapter 12I convinced myself that I am not in love with Carl. I am not falling for him. I am just affected because my problems will doubled once the divorce is filed. Hindi ako nakatulog ng maayos sa gabing iyon sa sobrang pag-iisip. Aside from divorce, I keep on thinking about my Dad. Hindi ko pa siya nabibisita ulit simula nang pumasok ako sa kasalang ito. He's burried next to my Mom. I want to visit them.I badly want to visit them. Gusto kong magsumbong kahit pa sabihing hindi naman nila ako maririnig. I just want to tell them everything. Gusto kong ilabas lahat ng tinatago ko dito sa dibdib ko. Gusto kong ilabas dahil ang mga magulang ko lang naman ang magagawa kong kwentuhan kahit pa kapwa na silang wala dito.Kaya kinabukasan paggising ko ay kinumbinsi ko ang sarili ko na magpapaalam ako kay Carl na lumabas kahit ilang oras lang. Tanda ko naman ang semeteryo at kqya namang lakarin kaya lalakarin ko na lang kasi wala talaga akong pera kahit pang-jeep.Habang nagluluto ng agahan
Chapter 13Mas lumaki ang takot ko kay Carl matapos iyon na halos hindi ko na siya matingnan. Pero halata ko rin ang pag distansya niya. One week has passed but he did not talk to me or hurt me. At nagbigay iyon sa akin ng ginhawa.One week and he's completely ignoring me. Which is good for me. Mas mabuti na ito kaysa saktan niya ako ng paulit-ulit, pisikal man o emosyonal gamit ang masasakit niyang salita. I am still cooking for him. I am still cleaning his room. Pero kapag nakikita ko siya ay nababalot na ako ng takot.I am traumatic and I always think that he'll hurt me. Pero lumipas ang isang linggo matapos ang nangyari sa pagitan namin dahil sa cookies ay naging mas malamig na lang siya. At ang isang linggo ay naging dalawang linggo na malamig lang siya at halos hindi ako pinapansin.Hindi na ulit pumunta dito si Tim. Mas maaga na rin kung umalis si Carl para magtrabaho at halos alas nuebe na siya ng gabi umuuwi.Nililibang ko na lang ang sarili ko sa pagbabasa. And I already fin
Chapter 14Gabi na nang umalis si Shane dito sa bahay. Hinatid siya ni Carl kaya muli akong naiwang mag-isa. Inalala ko ang sinabi ni Shane kanina na pupunta sila sa Tagaytay bukas at isasama ako. Kung pwede lang tumanggi ay tatanggi ako.Mabilis akong napatayo mula sa pagkakaupo sa couch nang pumasok si Carl. Kaagad niya akong tiningnan at akmang tuloy-tuloy siyang aakyat sa itaas pero naglakas ako ng loob na tawagin siya."Carl," I called him, almost in a whisper way. Narinig niya iyon kaya nilingon niya ako."What?" he said so I swallowed before saying what I wanna say."Tungkol sa Tagaytay na sinabi ni Shane kanina. Can I just stay here?" mahinang tanong ko. Akala ko sasagot siya kaagad pero mariin niya akong pinakatitigan na para bang naghahanap ng kapintasan sa mukha ko."No," malamig na sagot niya saka dire-diretsong umakyat sa itaas.Napapikit ako ng mariin sa narinig saka napabuga na lang ng hangin.And true to their plans Shane is already here as early as six o'clock. Habang
Chapter 15Lumabas rin si Shane at sumunod kay Carl at doon lang ako bumalik sa reyalidad kaya mabilis akong tumayo para maghanda na ng agahan. At habang nagluluto ako ay dumating ang mag-asawang caretaker nitong villa at dala nila ang apo nilang lalaki na limang taong gulang yata."Hija, tutulungan ka na namin sa paglilinis. Sabi ko naman sayo at madami ito," sabi ni Manang Juana kaya napangiti na lang ako ng matipid."Salamat po talaga," sabi ko habang tinatapos ang niluluto ko. Kahit ako ay natatakam sa mga naglalakihang seafoods na laman ng fridge. Habang nagluluto ako ay naglinis na sina Mang Kalo at Manang Juana sa kwarto kaya mas binilisan ko ang ginagawa para makatulong na sa kanila. At habang nagluluto ako ay pumasok si Carl at sumunod naman si Shane na nakasuot ng puting two piece. She looks so great. Hindi na ako magtataka kung gusto siya ni Carl—kung mahal siya ni Carl."Let's eat our breakfast near the beach, Love," Shane said before while walking towards the fridge.Hind