CHAPTER 4: Letting You Go

-=Ang's POV=-

As much as possible ay ginawa ko ang lahat para iwasan si Miranda dahil ayokong tuluyan akong matuksong gawin ang isang bagay na maling mali sa lahat ng aspeto at pagsisisihan ko sa buong buhay ko, I should hate her pero malayong malayo sa galit ang nararamdaman ko and it scares me, ayokong matulad sa ibang mga lalaking nahumaling dito, ayokong matulad sa kapatid ko lalo na't kilala ko na ang tunay nitong pagkatao, a gold digger na tanging sarili lang ang mahal.

Maaga akong nagising nang umagang iyon, naisipan ko kasing magjogging habang hindi pa sumisikat ang araw.

Sandali akong nagstretching at ilang sandali nga lang ay tinatakbo ko na ang paikot sa subdivision namin, ang mga nadadaanan kong mga kakilala ay agad kong binabati, mahigit isang oras din siguro ako sa pagjojogging kong iyon at nang makabalik ako sa bahay ay pawisan ako naabutan ko pa si Mommy na inaasikaso nito ang mga halaman nito sa hardin.

"Good morning Mom." bati ko dito sabay halik sa pisngi nito.

"Magandang umaga din naman hijo, nice to see you out." ang nakangiti nitong sinabi sa akin and I can feel the sincerity in her voice kaya naman mas narealized ko ang mga naging pagkakamali ko.

Gusto ko pa sanang makipagkuwentuhan sa Mommy ko ngunit agad akong nagpaalam dito ng makita kong papalabas naman si Miranda.

"Sige Mom ligo muna ako." ang agad kong sinabi dito at agad akong pumasok sa loob.

I was about to get inside my bathroom ng mapansin ko ang phone ko na nasa kama na umiilaw which means na may message or missed call ako, agad kong kinuha ang phone ko, at agad kong nakita ang sunod sunod na missed call ni Henry Cervantes sa phone ko, at isang message na talagang naka all caps pa for emphasis or baka galit lang talaga ito.

"FOR FUCKING SAKE ANG ANSWER YOUR PHONE!!!!" ang intense nitong tinext, sandali akong nag-isip kung tatawagan ko na ba ito ngunit napagdesisyunan kong mamaya ko na lang ito tawagan.

Dali dali akong nagtanggal lahat ng suot ko at pumasok sa banyo, agad kong tinurn on ang shower ko at tumapat sa malamig na tubig, at times like this ay malaking tulong ang malamig na tubig sa nararamdaman ko, cold water really helps me a lot fighting any fire of lust that I am feeling because of my brother's wife.

After more than thirty minutes under the shower ay lumabas na din ako sakto naman na nagriring uli ang phone ko kaya naman agad ko iyong sinagot.

"Damn it Ang! Mabuti naman at naisipan mong sagutin ang tawag ko!" galit na galit na bungad sa akin ni Henry.

"Nice to hear na mabuti na ang kalagayan mo Henry." ang nakangiti kong sinabi dito, maliban sa boss ko ito ay isang malapit na kaibigan ko din ang naturang bilyonaryo.

Isang mahabang buntung hininga ang narinig ko sa kabilang linya at alam kong pilit nitong kinakalma ang nararamdaman nito, when it comes to business kasi ay seryosong seryoso ito.

"I know mahira ang pinagdadaanan mo ng dahil......" ngunit bago pa man nito ang kung anuman ang sasabihin nito ay agad ko na iyong pinutol.

"No need to go that far Henry, I will see you later." ang sinabi ko dito, isang desisyon ang nabuo ko ng mga oras na iyon.

"So it means papasok ka na?" nananantiya nitong tanong.

"No, pupuntahan kita sa bahay mo, goodbye." hindi ko na hinintay na makasagot pa ito, matapos ang tawag na iyon ay agad akong nagbihis at lumabas ng kuwarto para kumain ng almusal kasama ng pamilya ko.

Pagdating ko sa kusina ay naabutan kong nakaupo na sina Mommy at Tito ngunit agad kong napansin na wala si Miranda sa hapag.

"Good morning." ang nakangiti kong bati na walang pinatutungkulan.

"Good morning hijo, I'm glad you can join us in breakfast." ang nakangiting bati ni Mom samantalang tumango lang sa akin si Tito Andres.

"Nasaan na ba... oh wait here she is." ang narinig kong sinabi ng Mom ko at hindi ko napigilan ang sarili kong sundan nang tingin ang tinitignan nito at parang isang malakas na suntok ang naramdaman ko sa dibdib ko ng makita ko ang naturang dalaga.

Simple puting tshirt lang ang suot nito at three fourts na khaki pants lang ang suot nito pero parang kahit anong suotin nito ay babagay dito.

"Sorry po." ang malumanay nitong sinabi and oh man parang kahit ang boses lang nito ang marinig ko ay gugustuhin kong marinig iyon araw araw na agad kong pinalis sa isip ko.

"No worries hija magsisimula pa lang naman kami, umupo ka na sa tapat ni Ang." ang nakangiti nitong aya sa dalaga, at parang mas lalo akong kinabahan habang palakad sa kabilang upuan ang naturang dalaga.

"Hi." ang mahina nitong bati sa akin na sinuklian ko ng pagtango lang, I tried my best not to look at her dahil ayokong maglaro na naman ang isip ko sa mga bagay bagay, I mean for crying out loud I'm not a teenager anymore!

It was the longest breakfast that I ever had dahil kahit anong pilit kong huwag mapatingin dito ay hindi ko pa din maiwasang hindi ito tapunan nang tingin samantalang ito ay parang wala lang habang enjoy na enjoy sa pagkain nito.

Nagulat na lang ang lahat ng nasa hapan ng walang ano-ano ay tumayo ako.

"Sorry everyone kailangan ko nang umalis kailangan kong makipagkita kay Henry." ang sinabi ko habang ang mga mata ko ay nakatuon sa mommy ko.

"Hindi mo man lang ba tatapusin ang almusal mo?" nagtatakang tanong nito.

"Hindi na po, sige po mauna na ako." ang paalam ko at hindi na ako naghintay nang sagot at dali dali akong dumiretso sa kuwarto ko at nang mailock ko ang pinto ng kuwarto ko ay saka ko lang nailabas ang isang mahabang buntung hininga ko, I know na nangako ako sa mommy ko na mag-stay ako sa bahay nila ngunit parang kapag tumagal pa ng ilang araw ay baka tuluyan ko nang kalimutan kung ano ang tama, hindi ko alam kung anong gayuma ang meron si Miranda at nagkakaganito ako, ni hindi naman ako nakaramdam ng ganitong attraction kay Atilla nang una naming pagkikita hanggang sa maging kami pero bakit kay Miranda parang gulong gulo ang isip ko.

Dali dali akong nagpalit ng damit ko just a simple black shirt, faded pair of jeans and a pair of sneakers at matapos makuha ang susi ng kotse ko na nakapatong sa ibabaw ng mesa ay agad akong dumiretso sa kotse at agad iyon pinaandar.

Binuhos ko ang lahat ng frustration ko sa pagdadrive ko, pero saan nga ba ako nafrufrustrate dahil sa nararamdaman ko o dahil sa katotohanan na hindi ko maaring makuha si Miranda dahil asawa siya ng kapatid ko?

From on complication to another ang sunod sunod na dumadating sa akin and it made me wonder how I maintain to be sane for so long.

Dahil sa lalim ng pag-iisip ko ay hindi ko namalayan na pala ako sa Forbes Park kung saan ang mansion ni Henry Cervantes one the richest people in Asia.

Nang makita ako ng guard ay agad nitong binuksan ang pinto sa akin gamit ang isang remote control at ilang sandali nga lang ay papasok na ako sa malaking solar nang bahay ni Henry, mukhang may heads up na ang mga ito nang pagdating ako.

"Nasa study room niya po si Sir Henry." ang salubong sa akin ng kasambahay na nagbukas sa akin ng pinto at dahil pamilyar na ako sa naturang bahay ay hindi ko kinailangan magtanong kung saan ang kuwartong iyon, sobrang laki talaga ng bahay ni Henry at lahat ng mga gamit sa loob ay siguradong isang kayaman na.

Naabutan ko itong abalang abala na nagbabasa ng mga reports na pinadala mula sa Australia ng pinagkakatiwalaan nito most likely ay si Robert Downey, nang magpaalam kasi ako ay si Robert ang minungkahi kong panandaliang mamahal sa kumpanya nito sa Australia.

I fake a cough that caught his attention, at isang malapad na ngiti ang namutawi sa mga labi nito nang makita ako.

"Finally you son of a gun!" ang napapalatak nitong sinabi at hindi ako makapaniwala kung gaanon kabilis ang paggaling nito, kinakailangan pa din itong gumamit ng tungkod para alalayan ang pagtayo nito but seeing him today made me wonder kung naaksidente ba talaga ito.

"Sorry if I cause trouble Henry and glad to see that you're doing good." ang nakangiti kong bati dito.

"No worries not that you're here ay magiging maayos na ang lahat, alam mo naman ikaw ang isa sa mga pinakapinagkakatiwalaan kong tao." ang nakangiti nitong sinabi.

My smile vanished hearing that sentiment that he have dahil sa naging desisyon ko.

"Uhmmm Henry the reason why I am here is to tell you that I'm resigning in my position." seryoso kong sinabi dito and it took probably thirty seconds bago magregister dito ang sinabi ko.

"You are what?!" gulat na gulat nitong tanong dahil mukhang malayong malayo ang iniisip nitong dahilan ko kung bakit ako nagdecide na makipagkita dito.

"I decided to resign dahil kailangan ako ng pamilya ko, and I need to manage our business lalo na't sa nangyari sa kapatid ko." paliwanag ko dito.

"But I thought ayaw mong pumasok sa kumpanya ninyo kaya nga nga nagdecide na pumasok sa kumpanya ko?" ang naguguluhan nitong tanong, actually natatandaan ko pa ang naging pag-uusap namin lalo na't nalaman nito na galing ako sa angkan ng mga Rodriguez.

"I want to be away from the shadow of my clan." ang sinabi ko dito nang tanungin ako nito at magmula nga ng pumasok ako sa kumpanya nito ay naging malaking asset na ako.

"Hanggang ngayon ayoko pa din sana ngunit wala naman akong magagawa dahil pamilya sila, and they need me." ang sinabi kong dahilan dito at kita ko naman ang pang-unawa sa mga mata nito sa sinabi ko.

"Well I can't argue with that but always remember you are always welcome to come back in my company." ang nakangiti nitong sinabi sa akin sabay lahad ng kamay nito ngunit bago ko pa man maabot ang kamay nito ay bigla namang may kumatok sa pinto at ilang sandali lang ay narinig ko na ang boses ng bagong dating.

"Henry naman, hindi ka pa dapat....." ngunit naputol ang kung anuman sanang sasabihin ni Atilla nang mapansin nito ako sa loob, hindi ko inaasahan na magtatagpo kaming dalawa dito dahil ang buong akala ko ay lumipad na ang mga ito patungo sa honeymoon nila.

Hearing her voice brings back so much memory and at the same time pain in my heart.

"Ang......" ang narinig kong namutawi sa mga labi ni Atilla bago ako humarap dito, isang pekeng ngiti ang lumabas sa mga labi ko ng makaharap ako, at nang makita ko ito nang malapitan ay parang nanumbalik ang sakit na pilit kong binabaon.

"Hi Atilla." nakangiti kong bati dito kahit na nga ba kanina ko pa gustong gustong umalis.

"Atilla huwag kang masyadong magkikilos alam mo naman na medyo maselan ang pagbubuntis mo." narinig ko na lang na boses sa labas ng kuwarto at ilang sandali nga lang ay pumasok na si Ram na biglan tumiin ang mukha ng makita ako.

"Oh wow congrats." nakangiti ko pa ding sinabi sa mga ito, sa totoo lang gusto kong tapikin ang balikat ko sa galing ng pagpapanggap na ginagawa ko.

"Maraming salamat pare." ang sagot naman ni Ram, habang si Atilla ay hindi alam kung ano bang sasabihin at kitang kita ko ang guilt sa mga mata nito habang nakatingin sa akin na hindi ko kailangan makita sa mga mata nito.

"Sige hindi na ako magtatagal, may kailangan pa akong asikasuhin, ipadala mo na lang ang mga kakailanganin kong pirmahan sa pagreresign ko." ang sinabi ko kay Henry na sinuklian lang nito ng tipid na pagtango.

Agad akong naglakad palayo sa kuwartong iyon at nang masigurado kong hindi na nila ako tanaw ay mas binilisan ko pa ang ginawa kong paglalakad hanggang makarating ako sa bandang pintuan ng bahay ngunit bago pa man ako makalabas ay narinig ko na ang pagtawag ni Atilla, naghati ang loob ko kung magpapatuloy ba ako sa paglabas o hihintayin ko itong makalapit sa akin, at mukhang masukista talaga ako dahil hinintay ko itong makalapit sa akin kahit na nga ba sobrang sakit na ng nararamdaman ko.

"Ang dahilan ba ng pag-alis mo sa kumpanya ay dahil sa akin?" ang malungkot nitong tanong.

Dahan dahan akong humarap dito at kita ko ang paghihirap sa mga mata nito habang nakatingin sa akin.

"Yes." ang tanging sinabi ko dito at kita ko ang malayang pagtulo ng luha sa magkabila nitong mga mata. "Please don't cry Atilla, yes nasaktan ako pero magiging ok din ako knowing na magiging masaya ka, and I'm sincere ng sinabi kong congratulation sa magiging anak ninyo, alam kong magiging mabuti kang ina at asawa........ goodbye Atilla." ang bigat ng huling dalawang salitang namutawi sa mga labi.

"Goodbye Atilla." ang dalawang salitang nagtatapos sa kung anumang ugnayan naming dalawa ni Atilla, I have mixed emotion sa sinabi ko, lungkot dahil alam kong mahal ko pa din si Atilla and at the same time relief dahil kahit paano ay masisigurado ko na ang pagmomove on ko, pero easier said than done kaya nga nandito ako sa isang bar umiinom, naisipan ko kasing dumiretso sa Seaside para makapag-isip isip at nang dumilim na ay naisipan kong uminom sa malapit na bar doon at hangang ngayon ngang alas onse ng gabi ay umiinom na ako.

"Hello?" ang nabubulol kong sagot sa phone ko ng tumunog iyon.

"Ang? Umiinom ka ba?" ang nag-aalalang tanong ng mommy ko sa kabilang linya.

"Sorry Mom nagcecelebrate lang kasi ako." ang sinabi ko dito kasabay ng hungkag na tawa.

"Celebrate for what?" istrikto nitong tanong hindi ko naman maiwasang hindi mangiti dahil naiimagine ko itong nakapamewang habang nakataas ang kanang kilay nito.

"Well first is nagresign na ako sa kumpanya ni Henry." ang sagot ko dito.

"Wow that's really a good news finally mahahawakan mo na ang pagpapatakbo ng kumpanya natin, ewan ko ba sayo kung bakit hinayaan mong maging under ng isang tao samantalang may sarili tayong kumpanya." napapalatak nitong sinabi.

"Well that's all in the past anyway and second reason is because........... I'm just happy." ang tanging sinabi ko dito, hindi ko kasi nagawang sabihin dito ang tungkol sa pagkikita namin ni Atilla at ayokong isipin nito na nasasaktan na naman ako dahil sa dalaga which is what I am feeling right now.

Matapos itong magbilin ay nagpaalam na din ito, ako naman ay inubos ko lang ang isang bote ng beer sa kamay ko at matapos magbayad ay dumiretso na ako sa kotse ko.

It's a miracle na nakauwi ako ng ligtas sa bahay namin sa sitwasyon ko lalo na't pasuray suray na ako hanggang makapasok ako sa loob ng bahay.

"Ikaw ba yan Ang?" ang banayad na tanong ni Miranda ng maabutan ako nitong nag-aalis ng sapatos.

"Yes! It is I my beloved sister in law." ang natatawa kong sagot dito kita ko pa ginawa nitong pag-iling kasunod ng pagbulong nito ng drunk.

"Hindi ako lasing, nakainom lang ng konti." ang natatawa ko pa ding sinabi dito, sinubukan kong maglakad ng diretso para ipakita dito na hindi ako lasing ngunit ilang hakbang pa lang ang nagagawa ko nang bigla akong natumba, mabuti na lang at naging maagap ito sa pagsalo sa akin.

"Hindi pala lasing ah." ang nakataas na kilay nitong sinabi at inalalayan na nito akong makapasok sa kuwarto ko.

Sa sandaling pagdidikit ng katawan namin ay para akong naliliyo sa amoy pangbabae nitong amoy, kasabay ng pakiramdam ng balat nito sa balat ko, parang biglang nawala ang kalasingan ko sa sandaling pagkakadikit naming iyon.

Sa sobrang focus ko sa babaeng umaakay sa akin ay hindi ko namalayan ang isang bote na nasa sahig kaya naman tuluyan akong bumagsak at ang masama ay kasama kong bumagsak si Miranda at awtomatiko kong kinulong ito sa mga braso ko protecting her from that fall.

"Ok ka lang ba?" nag-aalala kong tanong dito habang nakatingin sa ulo nito dahil nanatili itong nakayuko ngunit biglang naumid ang dila ko ng bigla itong magtaas ng paningin, nagtama ang aming mga mata at para akong nahihipnotismo ng mga titig nito, at hindi ko alam kung dahil sa ispiritu ng alak o dahil lang sa nararamdaman ko dito kaya parang nawala ang lahat ng katinuan sa isip ko.

Unti unti kong nilapit ang mukha ko dito at mas lalo akong nagkalakas ng loob ng makita kong ipikit ni Miranda ang mga mata nito, kaya naman tinuloy ko ang paglapit ng mukha ko dito and when our lips touched parang ilang libong bultahe ang gumapang sa akin ng dahil lang sa banayad na paghalik na iyon, sa una ay naging banayad ang bawat galaw ko hanggang mas naging mapangahas ang sumunod kong ginawa, my lips started to do some exploration in her mouth and the experience is crazy.

Habang nageexplore ang mga dila ko sa loob ng bibig nito ay nagdecide naman ang kamay kong gumapang patungo sa dibdib nito ngunit bago ko pa man maipasok ang kamay ko sa loob ng damit nito ay dali dali itong tumayo at kita ko ang pagkalito sa mga mata nito.

"Hindi ito tama." ang tanging sinabi nito at nagmamadaling lumabas ng kuwarto ko.

Isang buntung hininga ang lumabas sa bibig ko, alam kong mali pero parang may bumubulong sa isip ko na hindi mali ang ginawa ko kay Miranda kahit na nga ba siya ay asawa ni Anthony.

Mabuti na lang talaga at nakainom ako kaya agad din akong nakatulog.