เข้าสู่ระบบTheo's POVSa ilang minutong pagkukwentuhan ng magkapatid ay tuluyan na ring nakatulog si Samantha.Hindi na rin nakakapagtaka dahil alas-onse y medya na rin ng gabi. Bukod pa roon ay ilang oras kaming nagbiyahe papunta rito sa kanilang probinsya.Kung tutuusin ay labis ang kaba ko bago pa man kami makarating dito. Iniisip ko kasi ang posibilidad na baka magkataon na matulad ako sa kung paano tinrato ng pamilya ko si Samantha.Inaasahan ko na makakarinig ako ng hindi magagandang mga salita mula sa kanyang pamilya. Tulad na lamang kung paano itinuring ni kuya Irigo at ng kanyang mga anak si Samantha ganoon din ang relasyon namin.Ngunit sa hindi ko inaasahan ay tanging si Elias lang pala ang tutol sa akin.It's a good thing, actually. Kahit paano kasi ay nag-iisa lang siya at maaari pa akong makahingi ng tulong mula sa iba pang miyembro ng pamilya nila.But at the same time, ayaw kong mapanatag sa ideya na iyon.He might be the only person I need to put my attention to, but I don't thi
Theo's POVNatigil ako sa pagpupunas ng buhok ko nang maabutan ko si Samantha na nakahiga sa kama habang abala sa kanyang cellphone.Pangiti-ngiti pa siya habang may kung anong pinanonood doon.Sa puntong iyon ay napapangiti na lamang din ako habang pinagmamasdan siya. Hindi ko alam kung ano ang kanyang pinagkakaabalahan pero sa tuwing nakikita ko siya sa ganitong estado ay kumakalma ang sistema ko.Lalo na sa mga sandaling ito kung saan ay aware ako sa kung paano ako tratuhin ng kapatid niyang si Elias.Hindi kalaunan ay naupo ako sa gilid ng kama kung saan ay tila ba wala pa rin siyang pakialam sa paligid niya."Galit pa rin ba sa 'kin ang kapatid mo?" basag ko ng katahimikan na ikinatigil niya. "Narinig ko ang usapan niyo kanina. It seems like he's too numb to accept our relationship."She turned off her phone and then put it down on the bed.Humarap siya sa akin. "Hayaan lang muna natin siya. Sa tingin ko naman ay maliliwanagan din ang lalaking 'yon. Gustuhin man niya o hindi ay w
Third Person's POV"Kailan ka umuwi?" tanong ni Ms. L sa asawa nito. "Bakit hindi mo man lang sinabi sa 'kin at nang nasundo kita? Wala naman akong ginagawa at saka isa pa tapos na ang mga inaasikaso kong papeles sa kompanya."Umiling si Santisimo at napangiti. "Alam ko kasing masyado kang busy sa pinagkakaabalahan mo. Ayaw kong maistorbo ka dahil baka mamaya ay sisihin mo na naman ako na hindi mo natapos ang mga dapat mong gawin.""You know me so well." Tawa ni Ms. L. "Anyway, kumain ka na ba? Sakto at nagluto ako ng makakain. Wala kasi ang cook natin dahil mayroon daw siyang personal na aasikasuhin sa kanyang pamilya sa probinsya. Aside from that, matagal-tagal na rin simula nang huli akong magluto.""Bakit ako lang? Ikaw? Kumain ka na ba?" kunot-noo nitong sambit.Humugot siya ng isang malalim na buntung-hininga."I have some errands I need to attend to," mabilis niyang tugon. "Ang totoo nga ay matagal ko nang gustong-"Naputol ang kanyang sasabihin nang marinig niya ang mga sumuno
Samantha's POV"Mukha yatang nagkakalapit na ang loob nina Theo at Roman," nakangiting anas ni tita Ellaine. "Aba't kanina pa sila hagalpakan ng hagalpakan dyan sa labas. Baka mamaya niyan ay pareho na pala silang nakainom."Natawa ako sa pahayag na iyon ng tiyahin ko. Hindi na nakakapagtaka kung magkataon man na mangyari nga iyon. Kilala ko si Theo at panigurado na kung gusto niyang kunin ang loob ni papa ay hindi siya magdadalawang-isip na makipag-inuman at makipagkwentuhan kahit na gaano pa iyon katagal. Noon pa man ay gawain niya na iyon lalo na sa mga kliyente ng kanilang kompanya. Hindi ko nga alam kung paano niya nagagawang kunin ang loob ng mga taong halos kulang nalang ay isumpa siya. Maybe it's just the way he does things.Maybe it's his strategy that even his family couldn't understand. "Ikaw ba, ate," maya-maya'y anas ni Victorino na ikinatigil ko. "Kailan mo ba balak kausapin si Papa? Hanggang ngayon ba ay galit ka pa rin sa kanya? Naunahan ka pa ni kuya Theo na makip
Theo's POV"Lubos kong pinagsisisihan na naging magkaibigan kami ni Eleanor," maya-maya'y basag ng katahimikan ni Roman. "Sa lahat ng mga naging kalokohan niya ay ako ang sumasalo at nag-iisip ng pwedeng gawing solusyon. Hindi ko nga alam kung bakit nagawa kong magpakatanga bilang kaibigan niya."Tumango lamang ako sa naging pahayag niyang iyon. Hindi ko alam kung ano ang iisipin ko sa narinig kong kwento mula sa kanya. Pero kung tutuusin ay nagawa lang naman niyang manatili dahil kaibigan talaga ang turing niya kay Eleanor. Or maybe, there's something more to that."Nagawa mo bang lumayo sa kanya?" tanong ko na ikinabaling niya ng tingin sa akin. "Nakaya ba ng konsensya mo na iwanan ang taong naging parte ng buhay mo sa mahabang panahon?""Oo." Natawa siya at napailing. "Hindi ko nga akalain na nagawa ko rin sa wakas ang bagay na 'yon. Noong una ay natatakot ako at nag-aalangan na baka kung anong gawin niya. Pero sinabi ko sa sarili ko na baka pinapasakay lang din niya ako sa mga d
Third Person's POVNapapikit at napakagat-labi si Eleanor habang patuloy siyang binabayo ni Santisimo mula sa kanyang likuran. Ramdam niya ang kanyang malulusog na dibdib na patuloy sa pag-indayog sa mga sandaling iyon habang sarap na sarap siya sa ipinaparanas sa kanya nito.Napasigaw siya kasunod niyon ay ang paglingon niya kay Santisimo na sa puntong iyon ay patuloy lamang sa paglalabas-pasok ng dragon nito sa kanyang hiyas.Ramdam niya ang paninigas niyon sa kanyang loob na naging dahilan ng mas lalo pa niyang pagbukas ng kanyang dalawang hita.Marami na siyang naikamang lalaki at natikman na rin niya ang lahat ng iyon. Pero iba si Santisimo. Magaling ito pagdating sa kama at alam na alam nito kung paano siya paligayahin ng husto.Iyong tipong kahit na pareho na nilang narating ang sukdulan ay gusto pa niyang tikman ang katigasan nito sa kanyang loob."Mmmm...daddy!" bulalas niya sabay kagat ng dulo ng kanya







