Theo's POV"Pwede bang wag na lang akong pumunta?" iritable kong anas sabay salampak sa couch.Pagak na natawa si Neo. "Ikaw nga ang dahilan kung bakit magkakaroon ng thanksgiving party tapos hindi ka pupunta? Magbihis ka na doon. Maya-maya ay aalis na rin tayo.""Sino ba kasi ang nagpakulo ng thanksgiving party na 'yan?" Padabog akong tumayo sa kinauupuan ko. "At bakit pa kailangang magkaroon niyan? I think, going to the church and praying for my successful recovery is enough.""Yeah, it is enough," anas ni Neo. "But that's not enough for ate Taylor. Siya kasi ang may gusto at nagpupumilit na mag-celebrate tayo ng okasyon na 'to. Kung alam mo lang kung gaano kalaki ang concern niyon sa 'yo. Noon pa man ay siya na ang palaging nakaalalay sa 'yo lalo na kung nag-aaway kayo ni tito Irigo."I paused for a moment.Taylor.Pagkagising na pagkagising ko ay silang dalawa kaagad ni Neo ang unang-una kong hinanap. Wala akong ibang inisip nang mga sandaling iyon kundi panlulumo nang hindi ko ma
Samantha's POVPaglabas na paglabas ko sa banyo ay agad akong natigil nang maamoy ko ang mabangong niluluto mula sa kusina. Abot hanggang kwarto ang halimuyak ng pagkaing iyon habang rinig ko rin ang tunog ng kung anong ipiniprito roon. Sa mga sandaling iyon ay dali-dali akong nagbihis at nag-ayos ng sarili ko. Sa pagbukas ko ng pinto ng kwarto ay natigil ako nang mapagtanto ko na hindi si Alya ang nandoon. Agad na nabura ang ngiti sa mga labi ko nang makita ko roon ang lalaking nag-alalay sa akin noong ilang araw akong nanatili sa ospital. Si Karlos Yelmas.Halata sa kanyang mukha ang sinseridad habang abalang nagluluto sa kusina. Maya-maya ay nabaling ang tingin ko sa lamesa kung saan ay may ilan na ring mga nakahain sa lamesa. Luto na ang kanin ganoon din ang iniluto niyang bacon at omelette."Good morning," bati niya na agad kong ikinaangat ng tingin sa kanya. "Kamusta ang tulog mo? Ayos lang ba?"Matipid akong ngumiti sa kanya at hindi kalaunan ay marahang tumango. "Anong gi
Alya's POVHindi ako nakaimik nang marinig ko mula kay Neo kung ano ang turing at tingin ni Mr. Irigo kay Samantha.Halos anim na taon na siyang nagtatrabaho sa kanilang kompanya. Wala siyang ibang bukambibig kundi ang kabutihang loob ng mga Buendia sa kanya ganoon din kung paano siya ituring ng mga ito bilang isang pamilya.Sobrang saya niya kahit pa nilalait na siya ng kanilang mga kapitbahay dahil sa napili niyang trabaho. Sobrang saya niya dahil imbes na sa bakal na bato ay napunta siya sa matitinong mga tao na mayroong mabubuting loob.Pero nagkamali siya.Hindi sila tulad ng kanyang inakala.Putik?Aba! Kung hindi dahil sa best friend ko, hindi titino ang kapatid niya. Kung hindi dahil sa best friend ko, hindi magpupursige si Theo na palaguin pa lalo ang kanilang kompanya. Sino siya para pagsabihan ng ganoon si Samantha?Kung tutuusin nga magpasalamat pa sila sa kanya dahil sa dinami-rami ng naging secretary ng CEO ay siya lang ang nakatagal."Nabanggit mo na ba sa tiyuhin mo ku
Neo's POVAlas-diyes y medya na nang umuwi kami galing sa mansion.Agad na dumiretso si tito Theo sa kanyang kwarto habang ako naman ay nanatili sa living room. Napahilamos ako sa mukha ko kasunod niyon ay pabagsak akong humiga sa couch. Pakiramdam ko sa mga sandaling iyon ay pagod na pagod ako kahit pa ang ginawa lang namin sa mansion ay ang kumain at magkwentuhan.Hindi kalaunan ay bumalik ako sa kamalayan ko nang marinig ko ang pagtunog ng cellphone ko. Agad akong umayos ng upo at hinarap iyon.Doon ay nakita ko ang sunod-sunod na message na nagmula kay Alya.'Ano na?''15 minutes na akong naghihintay dito sa resto na sinabi mo.''Darating ka ba o hindi?'Agad na nanlaki ang mga mata ko nang mabasa ko ang mga mensahe niyang iyon. Kaya naman dali-dali akong bumangon mula sa couch sabay hablot ng nakasabit na jacket ko sa rack na malapit sa pinto.Walang isang salita kong inikot ang seradura at lumabas ng pinto. Right after I locked the door, I went to the garage. Agad akong sumakay
Theo's POVNabulabog ang pananahimik ko sa balcony nang marinig ko ang ingay na dulot nina Neo at Bella sa may front yard. Mula roon ay rinig ko ang hagalpak ni Neo habang halata naman ang inis sa boses ni Bella.Tila ba naglalaro sila sa children's party ng trip to jerusalem habang paikot nilang pinalilibutan sina kuya Irigo, ate Lorie at si Herley. Sa kabilang banda naman ay walang ginawa ang tatlo kundi ang pagmasdan ang dalawang magpinsan habang tinatawanan ang mga ito.Natawa na lamang din ako sa tinuran ni Neo nang kunin nito ang cellphone ni Bella at ipinakita iyon kay kuya. Dali-daling tinanggal ni Bella ang suot nitong tsinelas at gigil na ibinato kay Neo. Agad nitong naiwasan ang pambabato ng dalaga at hindi kalaunan ay inihagis ang hawak nitong cellphone kay Herley.Lihim na lang ako ng natawa sa inasta nilang iyon.Matapos ang eksenang iyon ay muli kong ibinaling ang atensyon ko sa hawak kong cellphone. Muli ay bumungad sa akin ang larawan ng isang babaeng naka-side view k
Samantha's POV"Hindi naman si Karlos ang boyfriend ko?" tanong ko kay Alya.Agad na nagkasalubong ang kanyang kilay. "Hindi no! Malayong-malayo 'yang Karlos na 'yan doon sa boyfriend mo. Sa itsura pa lang ay walang-wala na siya. Tapos kulang pa siya ng sampung paligo kung ang pag-uusapan ay ang mga bagay na na-achieve ni…no'ng boyfriend mo."Dumapa ako mula sa pagkakahiga at muli ay binuksan ko ang cellphone ko. Agad kong hinanap ang gallery at nang akmang pipindutin ko na iyon ay nabaling ang atensyon ko sa isang album doon na may pangalan na T&S Sapphire.Umangat ang dalawang kilay ko nang mabasa ko iyon. Dali-dali kong binuksan iyon at doon ay bumungad sa akin ang ilan pang mga larawan kung saan ay hindi lamang ang misteryosong lalaki ang nandoon kundi pati ako ay kabilang.That album contains not only twenty but three hundred and forty-five photos.Namilog ang mga mata ko nang mapagtanto ko kung gaano karami ang mga litratong iyon. Bagamat gulat ay hindi ko naman mapigilan ang hi