"Are you sick?" seryosong tanong ni Czarina na kapapasok pa lamang sa opisina ni Brandon.
"Do I look like I'm sick?" biglang napatakbo si Brandon sa malaking salamin ng kanyang opisina. "I don't know," kibit-balikat na sagot ni Czarina. "But you look different today." Marahil ay napansin ng dalaga ang ngiti sa mga labi ni Brandon. Nakakapanibago iyon. But she wasn't sure if it was his smile that makes him appears different. Umupo siya sa upuan ni Brandon at inumpisahang kalabitin ang laptop ng binata. Her forehead rolled when she saw all the canceled appointments and meetings that day. "Oh my goodness!" her eyes widened because it was real. It wasn't a dream. He canceled all his schedule and he looks so happy. There was something wrong with him. "Brandon?!" bulyaw niya sa binatang abala sa pag-aayos ng sarili. "WHAT THE HELL IS WRONG WITH YOU!" sigaw nya. Nabigla si Brandon sa sigaw ng kanyang sekretarya. Inaalala nya kung may nagawa siyang mali para magalit ang dalaga ng ganoon. Kinakabahan siyang napalingon sa pwesto ng babae. "Did I do something wrong? What did I do wrong?" kinakabahang tanong nya tsaka lumapit sa dalaga. He looked at the screen of his laptop to check what was wrong with it. He gave her a chuckle when he found out the reason why his secretary got mad. "It's just a canceled appointment. Nothing wrong with it," he said. "What is wrong with you? Bakit pati meeting mo kay Ms. Florenza kinansela mo?" pikon na tanong ni Czarina. "And you even have the guts to laugh." "Ugh. Lalandiin lang naman ako ng babaeng yan eh. It's not the business that she wants to talk about," reklamo ni Brandon. "So? She's one of our investors, remember?" nandidilat na lumingon si Czarina kay Brandon. "At hindi natin ikalulugi kung mawala siya. We're still rich with or without her," sabi naman ni Brandon. Napahawak na lamang si Czarina sa kanyang ulo sabay kamot. Nagulo na ang kanyang buhok at gusto na niyang itapon sa labas ng building ang binata. Ngunit paano nya gagawin iyon eh si Brandon ang CEO ng kompanyang pinagta-trabahoan nya. Sekretarya lamang siya. "Inuubos mo ang pasensya ko, KUYA!" hindi mapigilang sumigaw ni Czarina dahil sa inis. Brandon panicked and immediately ran outside his office. He must leave her sight before the worst thing can happen. Napalingon lahat ng empleyado nang buksan ni Brandon ang pinto ng opisina nya. Rinig kasi sa labas ang sigaw ni Czarina, ngunit nawala rin iyon nang maisarado nya ang pinto Ngumiti lamang si Brandon sa kanyang mga empleyado tsaka kumaway-kaway. Parang walang nangyari sa loob ng opisina. "Good morning everyone," may pilyong ngiti sa mga labi ng binata. Nagtaka na lamang ang mga empleyado dahil sa inakto nya. Nagsimula na silang magbulungan habang si Brandon naman ay dumeretso sa elevator. "Bakit parang ang saya ni Sir?" tanong ng isang empleyado. "Di ko alam. Ngayon ko lang yun nakitang ngumiti ng hindi plastic," sabi ng isa. Sa ground floor bumaba si Brandon. Pagkalabas nya sa elevator ay dali-dali siyang dumeretso sa kanyang kotse. Brandon couldn't describe how he felt. He was like floating in the air. Hindi maalis sa kanyang isipan si Marissa at Tristan. He kept picturing a happy family in his head. Bago tuluyang pumunta sa kanyang destinasyon, sumaglit muna siya sa tindahan ng mga bulaklak. He bought a bouquet of flowers for Marissa, and then went to the mall. Bumili sya ng mga chocolates, gatas at biscuits para naman sa bata. After buying food for his son, he immediately drove his car to Marissa's address. He couldn't hide his excitement. He wants to see them again. Ngunit nang makarating na sya sa bahay ng dalaga agad siyang nagtaka. Their house looks empty but the small door was opened. Kinuha nya ang bulaklak tsaka mga pinamiling pagkain bago lumabas ng sasakyan. Nasa tapat na siya ng pinto ng bahay nila Marissa nang bigla siyang salubongin ng isang matandang babae na may hawak na alak. Nanlilisik ang mga mata nito. Ang aga pa lamang ngunit lasing na ang matanda. "Oh ano yun?" masungit na tanong ni Aling Nida. Brandon smelled her awful breath even if he was one yard away from her. "S-si Marissa po?" tanong nya. "Bakit? Aakyat ka ng ligaw? Huh!" napalingon si Aling Nida sa bulaklak na bitbit ng binata. "May ibibigay po sana," magalang na sagot ni Brandon. "May pabulaklak bulaklak ka pang nalalaman! Pwe! Penera mo na lang sana iho," sambit ng ginang. "At kung manliligaw ka, bakit dun pa? May anak na yun! Kaladkaring babae. Kung kani-kanino nagpapakadyot!" Biglang napikon si Brandon sa kanyang narinig. Kung hindi lang matanda ang kaharap nya baka napatulan nya na ito. Hindi nya rin maintindihan kung bakit ganun siya magsalita kay Marissa. 'Sino ba ang matandang iyon? Kaano-ano ba siya ng dalaga?' Iyon ang mga katanongan nya sa kanyang isipan. "Uhm, itatanong ko na lang po sana kung asan si Marissa?" pinili pa ring maging mahinahon ni Brandon kahit na pikon na pikon na siya sa matanda. He didn't like the words that were coming out of the old woman's mouth. It made him annoyed. Kung kanina masaya siya, ngayon naman ay naiinis siya. "Aba ewan ko? Hanapin mo sa bar. Baka lumalandi," sagot ni Aling Nida. Biglang nanlisik ang mga mata ni Brandon. Tatalikod na sya nang bigla ulit magsalita ang matanda. "Para kanino ba 'yan?" tinuro niya ang bitbit na mga pagkain ni Brandon. Huminga sya ng malalim upang pakalmahin ang kanyang ulo. "Para po sa bata," sagot nya. "Ahhh. Dun sa batang walang ama," sambit ni Aling Nida. "Akin na at ipapasok ko sa loob." He doesn't trust the old woman because, in the first place, she doesn't look trustworthy. Ngunit baka kung ano ulit sabihin nya kaya ibinigay na lamang nya iyon. Pumasok na sya sa loob ng kanyang sasakyan kasama ang bouquet na para sana kay Marissa. Hindi pa man niya naaandar ang kanyang kotse ay may pumara na agad sa kanya na isa pang matandang babae. But unlike the first old woman, she looks approachable and nice. She even wear a smile. Bumaba siya sa kanyang sasakyan at lumapit siya sa matanda. Maaliwalas ang mukha ng matanda na para bang araw-araw ay maganda ang kanyang gising. "Magandang umaga iho. Mukhang bago ka lamang dito," sabi ng matanda na si Aling Tess. "Naliligaw ka?" "Ahy hindi po," magalang na sagot ni Brandon. "Hinahanap ko po si Marissa kaso wala sya sa bahay nila." Sumulyap si Brandon sa loob ng bahay nila Marissa. "Ganun ba. Pumunta sya kila Donya Rebecca eh," sagot ni Aling Tess. "Dumeretso ka dito sa daan na ito, tapos yung may tatlong palapag na bahay, na nasa gilid lang ng daan, doon mo makikita si Marissa," turo nya sa binata. Lumingon si Brandon sa daang tinuturo ng matanda. Tumango-tango lamang sya. "Salamat po," nakangiting sabi ni Brandon sa matanadang babae. Tumango na lamang si Aling Tess bilang tugon. Wala pang dalawang minuto nakarating na siya sa bahay na tinuro ng ale kanina. Bumaba siya ng sasakyan tsaka kumatok sa pinto ng bahay. Agad namang may nagbukas. "Andito po ba si Marissa?" walang paligoy-ligoy na taning nya sa matandang lalaki. He got curious when he saw the old man topless and only wearing boxers. He looks sixty or maybe older. His eyes were suspicious. Hindi pa man nakakasagot ang matandang lalaki, bigla namang tumakbo si Marissa sa kanya. "Umalis na tayo dito please," nanggigilid ang mga luha ni Marissa. He knew there was something wrong with the old man. "Aba, Marissa, tatakasan mo ako?" sabi ng matanda tsaka hinawakan si Marissa sa braso. Pilit na binabawi ni Marissa ang kanyang braso ngunit masyadong malakas ang matanda. Brandon got annoyed to the old man. He holds the old man's wrist and pinch it using his thumb and index finger. "Sino ka ba?" matapang na tanong ng matanda habang namimilipit sa sakin. Pahagis na ibinaba ni Brandon ang kamay ng matanda tsaka hinila si Marissa sa tabi niya. "If you touch her with your filthy fingers again, I will put you where you belong," his tone got deeper and his eyes got darker. He grabbed Marissa's hand and was about to leave when the old man suddenly spoke again. "Yung utang mo Marissa kailan mo babayaran?" singil ng matanda. At dahil sa pikon, dinukot ni Brandon ang kanyang wallet tsaka kumuha doon ng pera. Mahigit sa limang libo ang kanyang nadukot. Itinapon nya iyon sa mukha ng matanda tsaka tuluyang umalis kasama si Marisa.Tristan was getting ready to reunite with his bed. It was six in the morning and he hadn't slept yet. He was tired of understanding and reading all the papers that were given to him. Maya-maya lamang ay kailangan nya ng pumasok sa kanyang klase. Kaya mabilis niyang iniligpit ang kanyang mga gamit at tumungo sa kanyang sasakyan. Kahapon pa lamang siya doon sa kanyang opisina. Magmula nang pumasok sya doon ay hindi na siya lumabas. Wala ring tulog ang binatabkaya nagmadali na siyang umuwi. Pagkarating niya sa kanyang apartment, dali-dali siyang dumeretso sa kanyang kama. Wala nang ligo-ligo. Humiga siya agad sa kanyang kama at ipinikit ang kanyang mga mata. Ilang saglit lamang, ang binatang kanina pa nananabik sa tulog ay humihilik na. At exactly 9:30 A.M., Cornelia was already in the parking lot of their university. She was waiting for Tristan. Last week, their Professor gave them homework. Each pair has a different topic for their lesson. Unfortunately, Cornelia was assigned wit
Years went by, and almost eighteen years have passed. The Karlsons and Sandovas were still searching for Brandon and Marissa. The last time they saw them was the day after Tristan's birthday.Walang ibang masisi si Mrs. Sandova sa pagkawala ng kanyang anak kundi ang sarili nya. After kasi ng party ni Tristan, she made Marissa signed a marriage contract by the help of Diana. Yeah, the paper that Marissa signed was not about business.Sa kagustohan nyang maikasal si Marissa kay Brandon sya na mismo ang gumawa ng paraan. The Karlson was also involved. They knew about her plan.Ngayon ay nagsisisi na sya sa kanyang ginawa. Ang kanyang teyorya sa pagkawala ni Marissa ay dahil napagtanto ng dalaga kung ano ang laman ng papel. Siguro ay nagtatago na siya sa kanyang ina. Nangako pa naman si Mrs. Sandova na hindi nya gagawin iyon dahil ayaw niyang mawala ulit ang kanyang anak.Ngunit kung iyon man ang rason, hindi iiwan ni Marissa ang kanyang anak. Isasama nya si Tristan kahit saan man sila ma
Maagang nagising si Brandon dahil susunduin nya si Tristan mula sa mansion ng mga Sandova. He was about to enter the private driveway of Sandova when he noticed a truck parked outside Sandova's property. He couldn't see the people inside of the truck. The glass windows were tinted.Nagsimulang magtaka si Brandon dahil wala namang nakakapasok na sasakyan sa property ng mga Sandova. Maliban lamang kung meron silang bisita.At dahil hindi siya mapakali doon, huminto sya sa tapat ng gate ng mansion. Bumaba siya sa kanyang kotse at linapitan ang truck sa gilid. Kumatok sya sa pinto ng driver.Ilang saglit pa ay dahan-dahang bumaba ang bintana ng driver. It revealed an unfamiliar bearded man that looks older than him. Besides him were two men who looks younger than him. Mahahalata mo agad na hindi sila taga doon dahil hindi sila mukhang Pilipino. Mestiso at asul ang kulay ng mga mata nila.Hindi sigurado si Brandon kung nakakaintindi sila ng tagalog ngunit sinubukan niyang tanongin ang mga
Nakabihis na at handa ng pumasok sa kanyang trabaho si Marissa. May hang over pa siya ngunit kailangan nyang pumasok. Bibili na lang siya ng gamot para sa hang over nya mamaya. Hindi naman ganoon karami ang kanyang nainom na alak kagabi ngunit grabe ang hang over na nararamdaman nya ngayon. Nahihilo at sumasakit ang kanyang ulo. Hindi na sana siya babangon kanina dahil doon, ngunit naramdaman nyang naduduwal siya. Dahan-dahan syang bumaba sa hagdan. Balak nya sanang mag-almusal muna ngunit hindi na kaya ng oras nya. Male-late na siya sa kanyang trabaho. Ang pinakaayaw ni Marissa sa lahat ay ang nahuhuli siya sa kanyang trabaho. Kaltas na nga sa sahod mapapagalitan pa ng manager. Pagkababa nya mula sa kanyang kwarto ay sinalubong siya ng kanyang ina. Nag-aalala si Mrs. Sandova sa itsura ni Marissa. Pagiwang-gewang kung maglakad ang dalaga at hindi pa nya maidilat ng maayos ang kanyang ng mata. "Marissa, my dear. What are you doing? Why are you walking like that? What happened?" n
Malapit nang maghating gabi. Nasa bar pa lang sila Marissa. Nakakaramdam na siya ng pagkahilo dahil sa kalasingan.Bago siya pumunta sa bar nangako sya sa sarili nya na hindi siya maglalasing. Ngunit sadyang makulit ang kanang kaibigan.Malakas uminom si Diana. Iyon ang noon pa'y hindi na kayang sabayan ni Marissa.Dahil sa nakakaramdam na ng pagkahilo si Marissa, napagpasyahan nyang umupo na lamang sa gilid. Habang nakaupo doon ay pinapanood nya naman na sumayaw si Diana sa dance floor.Matagal na silang costumer ng bar na pinuntahan nila, kaya alam niyang safe sila doon. Maraming mga bouncer na nakapalibot sa paligid. Ayaw din ng may-ari sa mga taong adik, kaya hindi basta-basta nakakapasok ang mga party drugs sa loob.Ilang saglit pa lang ay napansin na ni Diana na wala na sa tabi niya ang kanyang kaibigan. Hinanap ng kanyang paningin si Marissa. And not that long she saw her friend sitting on their table.Marissa's eyes were barely opened, which was a sign of dizziness. Her head w
Tristan could only feel happiness. His eyes twinkled from the moment he saw the room full of decorations. He won't drop his smile anymore. All of Marissa's plans were successful. It turned out perfect. She was so proud of herself. She just made her son happy on his birthday. Tristan's friends were there to witness his 6th Birthday celebration. His teachers and even their neighbors from Kalye Narra attended too. They brought gifts and cards for the birthday boy. It was Tristan's happiest birthday. Hindi niya inasahang magkakaroon siya ng ganoong kaing-grandeng birthday. Ayos na sa bata ang simpleng handaan. Ang importante lang sa kanya ay andoon ang pamilya niya. He didn't expect a room full of decorations and a huge cake that can feed all the people inside the venue. Habang naglalakad papunta sa upuan na nakahanda para sa kanya, isa-isa niyang nilapitan ang kanyang mga kaibigan. Nakangiti sila habang inaawitan ng "Happy Birthday" si Tristan. Ang iba ay nag-abot ng regalo at card