Share

Chapter 42

Buong araw lang akong nakahiga sa kama. I don't feel like talking to anyone, kahit pa lumabas man lang sa kuwarto.

I think it's been eight hours since I was last seen outside the room. Alas-onse na ng gabi at hindi pa rin ako kumakain simula kaninang tanghali. Breakfast was the last meal I had.

I heard knocks from the door, so I shouted again.

"Busog pa 'ko, Sunny!" I tried to make my tone as polite as I could.

"Love, it's me."

Napatingin ako sa pinto nang marinig ang boses ni Lucian. So he's finally home...

Ayoko siyang kausapin pero gusto ko siyang masulyapan kahit saglit lang. I decided to get out of the bed and open the door.

"Bakit wala ka sa kuwarto ko?"

Iyon talaga ang bungad na tanong niya sa akin?

"Bakit hindi?" balik ko ng tanong sa kanya.

He sighed.

Napansin ko na hindi pa siya nakakapag-ayos ng sarili. Mukhang kauuwi niya lang galing sa trabaho.

"Puwede bang mag-usap tayo? Let me explain things."

I gulped in annoyance. "Fine, pero mag-ayos ka na muna."

He nodd
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status