本棚
検索
ホーム / Romance / His Runaway Obssesion / CHAPTER 13

共有

CHAPTER 13

作者: Inkymagination
last update 最終更新日: 2025-06-12 01:12:10

Madilim ang paligid. Tila ba nalunod sa gabi ang mga pader ng kwartong iyon—walang bintana, walang orasan, at tanging mahinang ilaw mula sa kisame ang nagbibigay ng gabay sa anino. Hindi agad naalimpungatan si Aurelia. Parang binabalot pa rin siya ng makapal na ulap, mabigat ang talukap ng kanyang mga mata, at ang huling alaala niya ay ang pagkaladkad sa kanya sa loob ng van.

May malamig na pakiramdam sa kanyang pulsuhan—nakaposas siya.

Kasunod ay ang kirot sa kanyang batok, at saka ang lagim ng panibagong reyalidad.

“Aurelia,” tinig na mababa, malapit, halos nakasiksik sa kanyang tenga.

Napapitlag siya, bumukas ang kanyang mga mata. Naroon si Xavier, nakaupo sa tabi ng kanyang kama—isang folding bed na parang hiniram lang mula sa isang lumang ospital. Naka-itim siyang long sleeves, bukas ang dalawang butones, at sa kanyang mga mata ay may kakaibang ningning. Hindi na ito ang Xavier na dating nanliligaw ng may tula sa bibig at bulaklak sa palad. Ito ang Xavier na puno ng buhol at udyo
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
前のチャプター 次のチャプター

最新チャプター

  • His Runaway Obssesion   CHAPTER 17

    Sa gabing iyon, hinalikan ni Xavier si Aurelia. Hindi ito halik ng pag-ibig. Ito’y halik ng pag-angkin. Halik ng lalaking naniniwala pa ring may pag-asa. Halik ng isang lalaking hindi na marunong kumilala ng pagkakaiba ng pagsuko at pakunwaring pagpayag. At si Aurelia, habang nakapikit at nilulunod ang sarili sa eksenang ito, ay may isang bagay na iniisip lamang: Kapag lubos na siyang naniwala... saka ako lalaban. Halik na hinanap hanap nya sa tagal ng panahon, halik na sinubukan nyang hanapin sa iba. Ngunit ayaw nyang magpadala sa darang ng nadarama. Hindi nya nais na bumalik sa isang pagiging tanga. Lumalalim ang halik sa pagitan nilang dalawa. Pinilit nyang itulak ito, ngunit hinapit nito ang kanyang bewang ng mahigpit at inilagay nito ang isang kamay sa kanyang batok upang mas idiin ang mga labi nya sa mga labi nito. Pait ng nakaraan ang nangingibabaw sa kanya, hindi gustong magpatuloy ang halik nilang dalawa at hindi din nya gustong itulak ito at itaboy. M

  • His Runaway Obssesion   CHAPTER 16

    Mabigat ang katahimikan ng gabing iyon. Para bang ang hangin mismo ay may dalang pasaning hindi maipaliwanag. Mula sa bintanang barado ng rehas, tanaw ni Aurelia ang papawirin — abuhin, walang araw, at tila sumasalamin sa kanyang kalagayan. Sa loob ng ilang linggo, tiniis niya ang bawat araw, bawat hapunan, bawat pagtitig ni Xavier na puno ng ilusyon. Ngunit ngayong umaga, hindi niya na kaya ang pagpapanggap. Sa bawat guhit ng kanyang lapis ay hindi na sining ang lumalabas kundi sigaw — sigaw ng isang pusong sinakal, sinabitan ng mga tanikala ng pagmamahal na wala na. Pumasok si Xavier, tangan ang tasa ng tsaa. Ngumiti. Para bang walang nangyayaring mali. "Good evening, love," aniya. Hindi sumagot si Aurelia. Tinitigan lang siya, malamig, walang galaw. Ibinaba ni Xavier ang tasa sa mesa. Tasa iyon ng paborito nyang iniinom sa gab. "Ayaw mo ba akong bati-in? Hindi ba masaya ang babae kapag may kasama siyang lalaki na nagmamahal sa kanya?"Doon na bumigat ang loob ni Aurelia.

  • His Runaway Obssesion   CHAPTER 15

    Tahimik ang buong araw ngunit sa likod ng katahimikang iyon ay may pusong bumabayo, isang isipang gising at nilulunod ng taktika. Si Aurelia, bagamat nakakulong sa isang silid na walang bintana, ay hindi kailanman nawalan ng ilaw sa kanyang paningin. Hindi na ito takot. Hindi na ito kawalan ng pag-asa. Ang nararamdaman niya ngayon ay galit na pinatibay ng pagkabigo—at plano. Nakahiga siya sa kama, nakatingin sa kisame, pinapakinggan ang bawat tunog sa paligid. Ang pag-ugong ng mga sasakyan sa labas ng kanyang pinagkakukulungan. Ang mahinang ugong ng air conditioning. At ang mga hakbang ni Xavier—laging palapit, laging mapagmatyag. Dumating ang oras ng hapunan. Bumukas ang pinto at pumasok si Xavier, dala ang tray ng pagkain. “Hindi ka kumain kaninang tanghali,” banggit niya habang inilalapag ang tray. “Hindi kita ginugutom, Aurelia.” “Alam ko,” sagot niya, malamig ngunit mahinahon. “Kaya kakain ako ngayon.” Muling nagliwanag ang mga mata ni Xavier, tila batang nabigyan ng lar

  • His Runaway Obssesion   CHAPTER 14

    Basang-basa pa ang sahig ng abandonadong gusali sa labas dahil sa ambon mula kagabi. Nanginginig ang katawan ni Aurelia habang mabilis siyang naglalakad palayo sa lugar kung saan siya ikinulong ni Xavier. Ang puso niya’y kumakabog sa dibdib, ang bawat hakbang ay tila naghuhumiyaw ng pag-asa. Sa kanyang kamay, mahigpit na nakakuyom ang maliit na susi—ang susi ng kanyang posas, ang simbolo ng kanyang panandaliang tagumpay. Hindi na siya lumingon pa. Ang tanging hangarin niya ay makatawid sa kalsada, makahingi ng saklolo, makalayo... makalaya. Bumungad sa kanya ang isang kariton sa gilid ng highway. May isang matandang lalaki roon, nag-aayos ng kanyang mga kalakal. Lumapit siya. “Manong... tulungan niyo po ako, pakiusap,” garalgal ang boses niya, namamaos sa takot at pagod. Napalingon ang matanda at tila ikinagulat ang itsura niya—basag-basag ang labi, may galos sa noo, at walang suot na sapatos. “Anak, ayos ka lang ba? Anong nangyari sa’yo—” Hindi na niya narinig ang kasunod. Isan

  • His Runaway Obssesion   CHAPTER 13

    Madilim ang paligid. Tila ba nalunod sa gabi ang mga pader ng kwartong iyon—walang bintana, walang orasan, at tanging mahinang ilaw mula sa kisame ang nagbibigay ng gabay sa anino. Hindi agad naalimpungatan si Aurelia. Parang binabalot pa rin siya ng makapal na ulap, mabigat ang talukap ng kanyang mga mata, at ang huling alaala niya ay ang pagkaladkad sa kanya sa loob ng van.May malamig na pakiramdam sa kanyang pulsuhan—nakaposas siya.Kasunod ay ang kirot sa kanyang batok, at saka ang lagim ng panibagong reyalidad.“Aurelia,” tinig na mababa, malapit, halos nakasiksik sa kanyang tenga.Napapitlag siya, bumukas ang kanyang mga mata. Naroon si Xavier, nakaupo sa tabi ng kanyang kama—isang folding bed na parang hiniram lang mula sa isang lumang ospital. Naka-itim siyang long sleeves, bukas ang dalawang butones, at sa kanyang mga mata ay may kakaibang ningning. Hindi na ito ang Xavier na dating nanliligaw ng may tula sa bibig at bulaklak sa palad. Ito ang Xavier na puno ng buhol at udyo

  • His Runaway Obssesion   CHAPTER 12

    Umuulan noong araw na iyon.Makulimlim ang kalangitan, at bawat patak ng ulan sa bubong ng bagong inuupahang apartment ni Aurelia ay tila tinig ng mga alaala — paulit-ulit, palihim, mahapdi. Nasa loob siya ng kanyang munting silid, isang tasa ng kape sa kanyang tabi at ang kanyang sketchpad na muling napuno ng mga di matapos-tapos na guhit. Isang damit na tila wala pang anyo, isang siluetang parang laging nawawala sa gitna ng linya.Tahimik ang paligid, pero hindi ang kanyang isipan.Hindi pa rin siya ganap na malaya. Kahit sabihin niyang bumabangon na siya, kahit anong lakas ng loob ang ipakita niya, may mga tanong pa ring kumakapit. Lalo na ang isang katanungang hindi pa niya nasasagot — nasaan ang mag-ina ni Xavier?Hindi niya dapat iniisip iyon. Pero gabi-gabi, sa pagitan ng kanyang mga panaginip at pag-gising, bumabalik ang mga tagpong pilit niyang nilimot. Si Xavier, ang babae nito — ang babaeng dahilan kung bakit tuluyang gumuho ang tiwala niya.Ngunit ngayon, tila may bahid ng

続きを読む

あなたも気に入るかもしれません

無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で！お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう！
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status