Lahat ng Kabanata ng His Runaway Obssesion: Kabanata 1 - Kabanata 10

Nang matapos ang dinner ay nagpatianod si Aurelia palabas ng bahay ng mga Andrada. Hindi nya pananaisin na mag-stay pa sa bahay na iyon ng matagal, hindi sya makahinga sa loob. Para bang may nakadagan sa kanya na hindi nya mawari Nagmamadali sya sa paglalakad nang may humila sa braso nya. "Sakay na, ihahatid kita." Si Xavier at pinapasok sya sa sasakyan nito. Habang nasa loob sila ng sasakyan nito ay wala syang kibo at nakatingin lang sa labas ng bintana. "Crying won't help you out." Inabutan sya nito ng panyo. Pahablot na kinuha ni Aurelia sa kamay ni Xavier. Hindi pinansin ni Aurelia ang mga sinasabi ni Xavier hanggang sa mapansin nya na ibang daan ang tintahak nila. "What are you doing?" nagtatakang tanong ni Aurelia na naguguluhan. "You like my brother? Yeah?" tanong nito sa mapanuksong tono. "Yes! I will do everything to get married to your brother. Hindi ako magpapakasal sa'yo." She looked at him with a firm tone. "If I need to seduce to him, I will do it!" firmly said, her

Day of the wedding. This day should be memorable not irritable. Weddings should be a happy event, but for her it's completely the start of a hellish journey of her life. She's crying not because she's happy, she's crying because of sadness. She's walking down the aisle with a heavy feeling. She feels like she wants to run away and get the hell out of there, but she can't. She can't disappoint her parents. The ceremony started, until they exchanged their scripted and unwanted vows, to end of the ceremony where the groom should kiss the bride."And you may now, kiss the bride." Pagtatapos ng pari sa seremonya ng kasal nila. Itinaas ni Xavier ang kanyang belo bago sya binigyan ng magagaang dampi ng halik sa labi nya. Magaan iyon kumpara sa huling halik na pinagsaluhan nila. "Hello Mrs. Aurelia Andrada." Nakangiting tawag nito sa kanya, ngiting aso lang ang ibinalik nya dito. "Back off," naka ngiti pero may pagpapahiwatig na sabi nya dito tsaka tumingin at ngumiti sa mga tao sa loob ng

5 years later..... Huminga si Aurelia ng malalim matapos nya maipasa ang kanyang resume online sa gusto nyang pasukan na kumpanya. Limang taon. Limang taon na syang nandito sa Thailand matapos nyang umalis sa piling ng asawa nya. Nang malaman iyon ng kanyang mga magulang ay itinaboy sya ng mga ito. Hindi sya sinuportahan ng mga ito sa desisyon nyang pag-alis kahit pa nag paliwanag sya sa mga ito. "Aly, are you okay? Is there something bothering you?" Tanong ng half-thai and half-american nyang kaibigan at roomate. Lita is a good roomate. "Yeah, it's just that I remember something." Paninigurado nya dito na okay lang sya. "I cooked hot pot," sabi nito sa masiglang tono at may ngiti sa labi. "Lita, thank you. For everything." Pasasalamat nya dito sa pag-tulong sa kanya. "No worries, you're welcome. Very welcome." Tsaka ito bumungisngis ng tawa. "What time are you going to get your application form on Wednesday? Shall we go the same time?" Pagatatanong nya dito habang kumukuha n

"Is she the new hire?" Nanlaki ang mga mata ni Aurelia nang marinig ang pamilyar na boses na 'yon. Hindi nya makakalimutan ang boses na 'yon. Boses na minsan nyang lubos na minahal. "Yes, she's the ne—" Natigil ang babae sa pag-sasalita nang mapansin nyang nakatitig ang lalaki sa kanya ng sobrang seryoso. "Is there a problem, hon?" Tanong ng babae at lumapit dito. Humugot ako ng malalim na hininga at nag-salita, "G-good morning, sir, I'm Ary Chakarn." Pagpapakilala nya sa sarili. Bago sya nag-apply ay inayos nya ang kanyang mga papeles at pinapalitan ang kanyang pangalan, apelyido ni ng tita ni Lita ang gamit nya. "Ary?" tanong nito sa baritonong boses. If baritone voice could kill somone, she may be dead by now. Kinakabahan syang sumagot dito, "Yes, sir. Aurelia Chakarn, the name." Labas ng mga salita galing sa kanyang bibig. "Is there a problem sir?" tanong nya dito sa pormal na tono. Kita sa gilid ng mata ni Aurelia ang lito sa mukha ng babaeng kasama nila. "Hon, is there someth

Bumungad kay Aurelia ang malamig na simoy ng hangin pagkalabas niya ng gusali. Naglalakad siya sa madilim na kalsada, pilit tinatago ang panghihina ng katawan sa ilalim ng kanyang itim na coat. Mabigat ang bawat hakbang, tila ba ang buong mundo ay pasan niya sa balikat. Sumakay siya ng taxi at nagsabi ng direksyon pauwi. Tahimik lang siya habang binabaybay ng sasakyan ang ruta pauwi sa apartment na ilang araw na rin niyang tinatawag na tahanan — pansamantala man. Sa kanyang isipan, paulit-ulit ang eksena sa loob ng banyo. Ang mga mata ni Xavier. Ang mga salitang binitiwan nito. At ang babaeng walang habas na nagpaalala sa kanya kung gaano kasakit ang mawalan ng tiwala. Pagdating sa kanyang apart ment na hindi naman gaano kalakihan ay agad niyang isinara ang pinto at ibinagsak ang sarili sa maliit na sofa. Tahimik ang buong lugar. Walang katao-tao kundi siya lamang. Isang malalim na buntong-hininga ang lumabas sa kanyang bibig. Pakiramdam niya ay parang isang panaginip ang lahat. Isa