Politics. That's the reason why I'm here sitting on a long dining table with the family of my father's best friend and with their kids. Aurelia sighed with boredom as she watch her parents to arrange her marriage to someone she doesn't like. Xavier, the son of her father's bestfriend. She doesn't like him. First and only reason because he's a womanizer, he bedded a lot of woman already. "Can we go now?" Aurelia asked in a plain tone. "I'm tired and... Just tired." She added while playing with her untencils. "Aurelia, honey, don't you want to talk to Xavier first and get to know him?" Her mother, Selene Miller asked. "Nope. I already know him." She said and she looked at him. He's lips curved with cocky smile. "You already know him? Great! How did you know him?" His father, Thomas Andrada asked. "I met him with some sluts stories on how he fuck different women." She said while looking at him. Well she can not blame the girls for having a crush or infatuation over him. He's hot, handsome, billionare with his own money, and based on stories he's good in bed. The thing is he's ruthless and possesive when it comes to women. "I see that's how you met me." He said in a flirty way. It's like he's proud of himself. Aurelia just rolled her eyes and stared at her father again her eyes asking to go home. "No, we need to finish the food. Besides what's the rush? We're not on rush." Her father said with a firm tone. "And we will talk about your wedding for next week." Her mother said proudly. Her eyes widened. "Next week!?!" She said with a high tone. Hell this can't be real. She's getting married next week!
View MoreNasa mall si Aurelia, the happiest place on earth para sa kanya. Pero hindi nya na-e-enjoy, why? Dahil kaya naman sya nag-shopping dahil mamaya makikipag-dinner sya sa lalaking mapapangasawa nya na in-arrange ng kanyang mga magulang. Bugtong hininga ang namumutawi sa kanya.
“Ary, it’s fine. It will be fine. Okay? Mabait naman si Samuel eh,” ani kaibigan na si Glea sa katahimikan nya. “Let's go shopping. Let's enjoy ourselves. ‘Wag kana mag-drama dyan, pretty please?” dagdag nito na may kasama pang-puppy eyes. “How can you be so sure that it will be Samuel?” may kuryosito sa tono ni Aurelia. “Mamaya yung bastard whore yun eh.” Protesta nya at pinag-krus ang kanyang mga braso. “Easy kasi you and Samuel are the same age. Easy, right?” untag nito sa kanya. “Bitch, you’re right. Samuel and I are the same age,” she agreed to gaslighting herself. “Gosh, how can’t I think of that,” mutawi nya na para bang hindi sya makapaniwala sa ideya ng kaibigan. “Come on, let's go buy some clothes. I need to be pretty.” may pag hagikhik na sabi nya. Well, she has a crush for Samuel for the longest time. Their fathers are good politicians buddy kaya madalas sila nagkikita kita. Samuel is a nice man, while his brother, Xavier is the exact opposite. They went shopping for hours. She found clothes that would make Samuel fall on his jaw. This is her chance to seduce the man she likes, hindi na sya makapaghintay na makita ito. She and Samuel never talked a lot dahil hindi ito madalas sumasama kapag usaping pulitika na. Hindi nya rin naman ito masisisi, kung siya din naman ay may choice hindi sya sasama pero wala sya non. When she arrived at home she quickly went up straight to her room. She bathed herself and prepared herself. She’s wearing a silk wine red dress with a thin strap, a black heeled sandals, a black clutch bag, and some jewelry. She tied her hair into an elegant bun and wore a vivid red lipstick. She looked at the mirror. She looks seductive. Her dress is hugging her curves tightly. It makes her more curvy, and the red dress made her skin tone more flawless. She smiled at herself. “You’re gonna be mine Samuel. I’ll make sure of it.” She said and giggled. She drove herself to the restaurant. She entered with an elegant presence, all eyes on her. One waiter came up to her. “Ma’am, may I help you?” tanong nito sa kanya. “Table of Mr. Andrada.” tugon nya sa waiter. “This way po ma’am.” Atsaka siya iginiya sa loob. She thanked the waiter nang ituro nito sa kanya ang lamesa. Huminga muna sya ng malalim bago naglakad. Malapit na sya sa lamesa nang makita nya na hindi si Samuel ang nakaupo dito, kundi si Xavier! Fuck this can’t be happening! Bakit siya ang nandyan!?! Fuck this shit! Tugon ng mga boses sa kanyang isipan. Tatalikod na sana sya paalis nang tawagin sya nito. “Ary, I’ve waited here for more than an hour tapos aalis ka lang?” tanong nito sa baritono nitong boses. “Have a seat.” Tumayo ito at lumapit sa kanya, hinila sya nito ng mahina papunta sa lamesa nila. She sighed in disbelief. She can’t believe this! “Disappointed? Si Samuel ang inaasahan mo na nandito, right?” tanong nito sa kanya. “Yes and?” tanong niya sa iritableng tono. “Actually, hindi tayo kakain dito. Pupunta tayo sa bahay. Your parents are there. Doon sila dumeretso after their flight from Malaysia, kaya dun tayo magdi-dinner,” pag-explain nito sa kanya. “Then what’s the point of being here?” malditang tanong niya dito. “For show, para kunyari sinundo kita,” simpleng sagot nito. “Nice show.” Sarkastikong sabi nya at tumayo na sa upuan. Pumunta sya sa kotse nya nang harangin sya nito. He’s towering her with his masculine aura. She can’t explain, but she feels like there's electricity inside her. She wouldn’t deny, his lips are kissable. His jaw is giving like a fictional character in her books. “You and I will be in the same car. Ihahatid ulit kita dito kapag tapos na ang delubyo,” mahinang sabi nito pero sa naniniguradong tono. Buong byahe ay wala silang imikan, hanggang sa nakarating sila sa bahay ng mga Andrada. Sinalubong sya ng mga magulang. “How are you anak?” panganga musta ng ina nya. Hindi niya sinagot ito at bumuntong hininga lang. “Let’s go? Let’s eat, shall we?” untag ng ina ni Xavier. Nagtungo sila sa isang mahabang lamesa na puno ng pagkain. Umupo sya sa tabi ng ina habang kaharap naman nya ang damuhong si Xavier. Nag-umpisa ang lahat na kumain pero sya ay tila wala sa mood at nilalaro lang ang pagkain. “Don’t torture the steak.” untag nito sa kanya. Tinignan nya lang ito ng masama at hindi na pinansin. “Can we go now?" Aurelia asked in a plain tone. "I'm tired and... Just tired.” She added while playing with her utensils. "Aurelia, honey, don't you want to talk to Xavier first and get to know him?" her mother, Selene Miller asked. "Nope. I already know him." She looked at him. His lips are curved with a cocky smile. "You already know him? Great! How did you know him?" his father, Thomas Andrada asked. "I met him with some sluts stories on how he fuck different women." She said while looking at him. "I see that's how you met me." Shaking his head as if there’s something to laugh at. It's like he's proud of himself. Aurelia just rolled her eyes and stared at her father again, her eyes asking to go home. "No, we need to finish the food. Besides, what's the rush? We're not in a rush," her father said with a firm tone. "And we will talk about your wedding for next week," her mother said proudly. Her eyes widened. "Next week!?!" she said with a high tone.Sa gabing iyon, hinalikan ni Xavier si Aurelia. Hindi ito halik ng pag-ibig. Ito’y halik ng pag-angkin. Halik ng lalaking naniniwala pa ring may pag-asa. Halik ng isang lalaking hindi na marunong kumilala ng pagkakaiba ng pagsuko at pakunwaring pagpayag. At si Aurelia, habang nakapikit at nilulunod ang sarili sa eksenang ito, ay may isang bagay na iniisip lamang: Kapag lubos na siyang naniwala... saka ako lalaban. Halik na hinanap hanap nya sa tagal ng panahon, halik na sinubukan nyang hanapin sa iba. Ngunit ayaw nyang magpadala sa darang ng nadarama. Hindi nya nais na bumalik sa isang pagiging tanga. Lumalalim ang halik sa pagitan nilang dalawa. Pinilit nyang itulak ito, ngunit hinapit nito ang kanyang bewang ng mahigpit at inilagay nito ang isang kamay sa kanyang batok upang mas idiin ang mga labi nya sa mga labi nito. Pait ng nakaraan ang nangingibabaw sa kanya, hindi gustong magpatuloy ang halik nilang dalawa at hindi din nya gustong itulak ito at itaboy. M
Mabigat ang katahimikan ng gabing iyon. Para bang ang hangin mismo ay may dalang pasaning hindi maipaliwanag. Mula sa bintanang barado ng rehas, tanaw ni Aurelia ang papawirin — abuhin, walang araw, at tila sumasalamin sa kanyang kalagayan. Sa loob ng ilang linggo, tiniis niya ang bawat araw, bawat hapunan, bawat pagtitig ni Xavier na puno ng ilusyon. Ngunit ngayong umaga, hindi niya na kaya ang pagpapanggap. Sa bawat guhit ng kanyang lapis ay hindi na sining ang lumalabas kundi sigaw — sigaw ng isang pusong sinakal, sinabitan ng mga tanikala ng pagmamahal na wala na. Pumasok si Xavier, tangan ang tasa ng tsaa. Ngumiti. Para bang walang nangyayaring mali. "Good evening, love," aniya. Hindi sumagot si Aurelia. Tinitigan lang siya, malamig, walang galaw. Ibinaba ni Xavier ang tasa sa mesa. Tasa iyon ng paborito nyang iniinom sa gab. "Ayaw mo ba akong bati-in? Hindi ba masaya ang babae kapag may kasama siyang lalaki na nagmamahal sa kanya?"Doon na bumigat ang loob ni Aurelia.
Tahimik ang buong araw ngunit sa likod ng katahimikang iyon ay may pusong bumabayo, isang isipang gising at nilulunod ng taktika. Si Aurelia, bagamat nakakulong sa isang silid na walang bintana, ay hindi kailanman nawalan ng ilaw sa kanyang paningin. Hindi na ito takot. Hindi na ito kawalan ng pag-asa. Ang nararamdaman niya ngayon ay galit na pinatibay ng pagkabigo—at plano. Nakahiga siya sa kama, nakatingin sa kisame, pinapakinggan ang bawat tunog sa paligid. Ang pag-ugong ng mga sasakyan sa labas ng kanyang pinagkakukulungan. Ang mahinang ugong ng air conditioning. At ang mga hakbang ni Xavier—laging palapit, laging mapagmatyag. Dumating ang oras ng hapunan. Bumukas ang pinto at pumasok si Xavier, dala ang tray ng pagkain. “Hindi ka kumain kaninang tanghali,” banggit niya habang inilalapag ang tray. “Hindi kita ginugutom, Aurelia.” “Alam ko,” sagot niya, malamig ngunit mahinahon. “Kaya kakain ako ngayon.” Muling nagliwanag ang mga mata ni Xavier, tila batang nabigyan ng lar
Basang-basa pa ang sahig ng abandonadong gusali sa labas dahil sa ambon mula kagabi. Nanginginig ang katawan ni Aurelia habang mabilis siyang naglalakad palayo sa lugar kung saan siya ikinulong ni Xavier. Ang puso niya’y kumakabog sa dibdib, ang bawat hakbang ay tila naghuhumiyaw ng pag-asa. Sa kanyang kamay, mahigpit na nakakuyom ang maliit na susi—ang susi ng kanyang posas, ang simbolo ng kanyang panandaliang tagumpay. Hindi na siya lumingon pa. Ang tanging hangarin niya ay makatawid sa kalsada, makahingi ng saklolo, makalayo... makalaya. Bumungad sa kanya ang isang kariton sa gilid ng highway. May isang matandang lalaki roon, nag-aayos ng kanyang mga kalakal. Lumapit siya. “Manong... tulungan niyo po ako, pakiusap,” garalgal ang boses niya, namamaos sa takot at pagod. Napalingon ang matanda at tila ikinagulat ang itsura niya—basag-basag ang labi, may galos sa noo, at walang suot na sapatos. “Anak, ayos ka lang ba? Anong nangyari sa’yo—” Hindi na niya narinig ang kasunod. Isan
Madilim ang paligid. Tila ba nalunod sa gabi ang mga pader ng kwartong iyon—walang bintana, walang orasan, at tanging mahinang ilaw mula sa kisame ang nagbibigay ng gabay sa anino. Hindi agad naalimpungatan si Aurelia. Parang binabalot pa rin siya ng makapal na ulap, mabigat ang talukap ng kanyang mga mata, at ang huling alaala niya ay ang pagkaladkad sa kanya sa loob ng van.May malamig na pakiramdam sa kanyang pulsuhan—nakaposas siya.Kasunod ay ang kirot sa kanyang batok, at saka ang lagim ng panibagong reyalidad.“Aurelia,” tinig na mababa, malapit, halos nakasiksik sa kanyang tenga.Napapitlag siya, bumukas ang kanyang mga mata. Naroon si Xavier, nakaupo sa tabi ng kanyang kama—isang folding bed na parang hiniram lang mula sa isang lumang ospital. Naka-itim siyang long sleeves, bukas ang dalawang butones, at sa kanyang mga mata ay may kakaibang ningning. Hindi na ito ang Xavier na dating nanliligaw ng may tula sa bibig at bulaklak sa palad. Ito ang Xavier na puno ng buhol at udyo
Umuulan noong araw na iyon.Makulimlim ang kalangitan, at bawat patak ng ulan sa bubong ng bagong inuupahang apartment ni Aurelia ay tila tinig ng mga alaala — paulit-ulit, palihim, mahapdi. Nasa loob siya ng kanyang munting silid, isang tasa ng kape sa kanyang tabi at ang kanyang sketchpad na muling napuno ng mga di matapos-tapos na guhit. Isang damit na tila wala pang anyo, isang siluetang parang laging nawawala sa gitna ng linya.Tahimik ang paligid, pero hindi ang kanyang isipan.Hindi pa rin siya ganap na malaya. Kahit sabihin niyang bumabangon na siya, kahit anong lakas ng loob ang ipakita niya, may mga tanong pa ring kumakapit. Lalo na ang isang katanungang hindi pa niya nasasagot — nasaan ang mag-ina ni Xavier?Hindi niya dapat iniisip iyon. Pero gabi-gabi, sa pagitan ng kanyang mga panaginip at pag-gising, bumabalik ang mga tagpong pilit niyang nilimot. Si Xavier, ang babae nito — ang babaeng dahilan kung bakit tuluyang gumuho ang tiwala niya.Ngunit ngayon, tila may bahid ng
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments