Chapter Eleven

Iuurong na sana niya ang upuan para maupo nang biglang dumagundong ang nakakatakot na boses ni Travis galing sa kusina. 

 "AALIYAH!" Halos atakihin siya sa puso nang sumigaw ito. Umusbong ang kaba sa dibdib niya. Ano na naman kaya ang kinagalit ng asawa? Agad siyang nagtungo sa kusina. 

 Naabutan niya ito na nakaharap sa lababo. Nang maramdaman ang presensya niya, dahan dahan itong lumingon sa kanya na salubong na salubong ang kilay, kitang kita na galit ito!

 Mas lalong kumabog ang dibdib ni Eunice nang makita ang nakakatakot na itsura ng asawa. 

 "Who is the fcking owner of this fcking t-shirt Aaliyah!?" Dinuro duro pa ito ni Travis. Kitang kita ang mga ugat nito sa leeg at noo sa sobrang galit.

 Halos mawalan ng kulay ang mukha ni Eunice. Bakit niya nakalimutan na may asawa nga pala siyang ganito ang ugali? Bakit nakalimutan niyang iba ang iisipin nito!? Oh ghad! 

 Akma siyang magsasalita nang kinuha ni Travis ang damit at hinagis papunta sa gawi niya!

 "T*ngina Aaliyah! Wala akong ganyan na damit! Ano? Nagdadala ka ng lalaki mo dito?! Habang wala ako, may pinapapunta kang lalaki ha!? At talagang iniwan pa dito ang damit niya!? Nilalabhan mo pa!" 

 "No, no, mali ang iniisip mo Travis, let me explain first, sasab—"

 "B*llsh*t! Ano pa bang ipapaliwanag mo!? Kitang kita ang ebedensya! Ang kapal din naman ng mukha mong magdala ng lalaki dito! Sa mismong pamamahay ko pa! P*ta ka! Habang nasa trabaho pala ako nakikipagkita ka sa lalaki mo! Manloloko ka rin pala!" 

 Nagulat si Eunice nang mabilis na nakapunta sa gawi niya si Travis. Agad siya nitong hinawakan sa braso. Sobrang higpit ng hawak nito. 

 "T-Travis nasasaktan ako!" Nagpupumiglas siya dahil sobrang diin ng hawak nito sa braso niya. 

 "Talagang masasaktan ka sakin pag hindi mo sinabi kung sino ang lalaking pinapunta mo dito!" Napapikit siya. Mas hinigpitan nito ang kapit sa braso, parang mababali ang buto niya. 

 "W-Wala akong pinapapunta dito Travis! Wala akong lalaki! Makinig ka muna saki—" 

 *PAK!* 

 Namilog ang mga mata ni Eunice, hindi makapaniwala na pinagbuhatan siya ng kamay ng asawa. 

 Pumaling ang mukha niya sa kabilang direksyon sa sobrang lakas ng sampal sa kanya ni Travis. May nalasahan pa siyang dugo sa labi niya.

 Kahit si Travis ay nagulat sa nagawa, nabitawan niya si Eunice. 

 Dahan dahang humarap si Eunice sa asawa habang luhaan. 

 "You hurt me..." Hindi alam ni Travis ang gagawin. Sa sobrang galit niya kaya nasaktan niya ito. 

"Sinaktan mo ako nang hindi mo man lang pinakinggan ang paliwanag ko? I told you, wala akong dinala na lalaki sa bahay na 'to! At 'yang damit na 'yan, sa taong nabangga ko kanina habang papunta ako sa supermarket! Ayaw niya pabayaran sakin pero dahil hindi ko maatim na

hindi bayaran, mas pinili ko na lang labhan. Ako ang may kasalanan kaya natapunan ng frappe ang damit niya. Nag magandang loob lang ako. Hindi ko magagawa 'yang sinasabi mo! Hindi ako magdadala ng lalaki dito. Hindi ko magagawang lokohin ka!" Hindi pa rin naniwala si Travis sa asawa, seryoso niya itong tiningnan at nagsalita. 

 "From now on Aaliyah, hindi ka na lalabas ng bahay! Naiintindihan mo!? Makakalabas ka lang kapag kasama ako! O si Trisha at mga magulang natin! Manahimik ka dito sa bahay! Ipapautos ko sa ibang katulong ang pag-gro-grocery!" Para namang pinagbaksakan ng langit at lupa si Eunice dahil sa sinabi ng asawa.

 "Bakit ganyan ka? Wala naman akong ginagawang masama. Lahat naman ginagawa ko para sa'yo 'e! Tapos ganito 'yung isusukli mo sakin? Ano pa bang gusto mo? Wala na akong ginawang tama para sa'yo Travis! Bakit pinapahirapan mo ako ng ganito? Ganyan na ba ang galit mo sakin? Kaya kung parusahan mo ako sobra sobra na?" Hindi na napigilan ni Eunice ang hindi sumagot. Masyado na siyang nasasaktan, nahihirapan na siya, Dalawang buwan pa lang silang nagsasama pero ganito na. 

 "Napakadrama mo Aaliyah. Basta sundin mo ang sinasabi ko! Hindi ka na lalabas ng bahay na 'to, tapos!" Lumabas ng kusina si Travis, iniwan si Eunice na lumuluha. 

 "Ang sakit sakit na, parang wala lang sa'yo ang lahat ng ginagawa ko Travis. Wala kang puso! Naging bato na "yang puso mo! Nagawa mo akong saktan, na hindi nagawa ng mga magulang ko sakin. Hindi ko alam kung tatagal pa ako sa ganito.. mahal kita Travis pero sobra ka na.." Bulong ni Eunice sa kanyang sarili. Napahagulgol na lamang ito at pinunasan ang labing nagdugo dahil sa pagsampal sa kanya ng asawa. 

 Kinuha rin niya ang damit na hinagis ni Travis. Mali ba ang ginawa ko? Nag magandang loob lang naman ako, wala naman akong ibang ginawa, hindi ko naman nilandi si jacob. Bakit ang kitid ng utak mo Travis? Naging ganyan ka lang simula noong naghiwalay kayo ni Mayell. Sinaktan mo ako ng walang dahilan. 

  Napakasakit sobra! 

 Hanggang kailan ka magiging ganito Travis? 

 Kailan mo makikita ang halaga ko? 

 Ang lahat ng ginagawa ko para sayo?

 Hindi talaga matatapos ang gabing hindi mo ako nasisigawan o nasesermunan, pero iba ngayon, mas malala ang ginawa mo Travis. 

 Kanina lang ang saya ko dahil naasikaso kita nang hindi mo ako sinisigawan. 

 Pero ngayon? Ewan Travis, sobra ka na. Sobra mo na akong nasasaktan....

"Aaliyah! Aaliyah! Open this door!" 

 Dahan dahang tumayo si Eunice sa hinihigaan. Sinilip niya ang oras sa wall clock na malapit sa pinto, 12 a.m. na. Anong kailangan ni Travis ng ganitong oras?

 Bumaba siya sa kama, tinungo ang pinto at binuksan ito. Bumungad sa kaniya ang asawa na nakakunot noo. 

 "Here, wear this tommorow night. May pupuntahan tayong party. Kailangan exact 6 p.m. ready ka na, okay?" Kahit naguguluhan, tinanggap niya ang isang sosyaling large paper bag na dala nito, "Make sure na maayos ang itsura mo bukas, ayokong mapahiya sa mga tao. Sige na, bumalik ka na sa pagtulog mo." Tumango na lang siya at sinarado ang pinto.

 Walang gana siyang bumalik sa kama niya at naupo. Nilapag sa tabi ang paper bag na binigay ng asawa. Napabuntong hinga na lamang ito bago humiga, tumitig siya sa kisame. 

 It's been 8 months...

 Simula nang mangyari ang matinding pag-aaway nilang mag-asawa, mas lalong lumayo ito sa kanya. Hindi lang 'yon, lagi rin siyang pinupukulan ng masamang tingin nito pag nagkakasabay sila sa pagkain. Minsan nga kahit hindi pa tapos kumain, tatayo na 'to at inis na iiwan siya sa hapag-kainan. Parang hindi nito masikmura na makita siya o makasabay sa pagkain.

 Akala talaga niya ay niloko siya ng asawa, akala niya lahat ng babae lolokohin siya. Bakit hindi siya ibahin nito? Hindi niya magagawang lokohin ito. Mahal na mahal niya si Travis mula noon. 

 Eight months...

 Lagi lang siyang nasa loob ng bahay. Umiikot ang buong araw niya sa loob ng mansyon nila. Halos lahat na ng gawain nagawa niya. Gustong gusto na nga niya lumabas ng bahay kaso mas sinunod niya ang kagustuhan ng asawa. Sinunod niya ang nais nitong manatili siya sa mansyon, hinayaan niya ang sariling maiwan mag-isa kahit parang preso na siya. Kahit wala naman talaga siyang kasalanan ay sinunod pa rin niya ito para walang gulo, para wala na itong isumbat sa kanya.

 Nakauwi na rin si Trish. Noong gabing nag-away sila ni Travis, dalawang araw lang ang nakalipas at umuwi ito. 

 Sobra ang pag-aalala nito para sa kanya. Nakita pa nito ang naging sugat sa gilid ng labi niya dahil sa pagsampal sa kanya. 

 Galit na galit si Trish no'n, gusto nitong kausapin ang kapatid pero pinigilan niya. Ayaw na niyang lumala pa ang gulo. At simula din no'n, naging busy na si Trish sa sarili nilang company, oh scratch that, sa company ng dalawang pamilya. Nagsimula itong magtrabaho sa kumpanya dahil utos na rin ni Daddy Troy. Kaya araw-araw wala si Trish dito sa bahay. At tuwing gabi kaunting usap lang ang nagagawa nila dahil alam niyang pagod ang kaibigan. Tapos gigising siya ng maaga para mag prepare ng breakfast nila, para bago pumasok ang dalawa'y nakakain ang mga ito.

 Sa sobrang dami niyang iniisip, hindi na niya namalayan na hinatak na siya ng antok..