Kanabata XV

“Rain rain go away.” natawa ako ng mapait habang kinakanta ang pang batang himig. Alas siyete na ng gabi at nandito pa rin ako sa waiting area ng mall. 

Tumawag ako kanina kay Ajax para sabihing nawawala si Mr. Salazar, ang akala ko ay pupuntahan niya ako rito at sasamahan akong maghanap ngunit masyado ata akong umasa na magiging maayos pa ang samahan naming dalawa. Siguro nga ay hanggang dito na lang, siguro nga ay masyado akong naghangad ng mataas at nakalimutan kong kaibigan siya ng amo ko at trabahador lamang ako.

“Totoo ata iyong sinabi ni lola na kapag malungkot ka ay I co-comfort ka ng ulan.” Ang aking munting hagikhik ay nauwi sa hikbi dahil pagod na akong mag panggap na masaya, pagod na akong ngumiti para ipakitang ayos lang ako. Wala namang nakakakita.. siguro ay ayos lang maging mahina. Hindi ko alam bakit nagiging maramdamin ako ngayon araw. Dahil ba ito sa nakita ko kanina o dahil sa pag-iisip kung anong ugnayan nila ni Ms. Car