Sa mga ganitong sitwasiyon, hindi ako umiinom ng mahigit sa dalawang baso ng alak dahil alam kong mahina ako sa bagay na iyon. Ngayon lang ako nakainom ng marami.
I stood up and walked sluggishly. I am a bit slurry but I managed to walk my way to the restroom. Walang katao-tao sa loob noon nang makarating ako.
I leaned my head against the cold wall. Mainit ang aking pakiramdam at nahihilo pa. It took me minutes to compose myself and freshen up.
Medyo umayos na ang aking pakiramdam matapos makapagsuka at maghilamos. Bahagyang nabawasan ang pagkahilo ko bagama't namimigat na ang mga mata.
On my way to our table, my phone rang. Dad's name flashed on it. It's already 1 am so its very unusual for him to call this late, I think it's important.
Pahirapan man ay mabilis akong nakalabas sa bar at sinagot ang tawag. Namuo ang pawis sa aking noo at leeg dahil sa pakikipagsiksikan sa mga tao.
"Dad," I called. "It's late. Something wrong?"
He sighed tiredly. "Nothing, hija. Nasaan ka?"
"I'm at the bar with my friends po."
He sighed. " Don't drink too much. Madaling araw na din, Selene. Umuwi ka na. Anyway, I just called to inform you that we'll be gone for a week."
Natigilan ako roon pero hindi na nanibago. "Okay?" Patanong kong sagot. "Business trip?"
"Yes, hija, and some matters. Don't stay up too late, okay?" He reminded me of some things before hanging up the phone. I sighed.
Pabalik na sana ako nang may narinig akong sumipol. My forehead creased. Pasimple kong tinignan sa gilid ko ang pinaggalingan ng boses at nakita ang isang matangkad na lalaki na nakangisi sa akin at nakasandal sa isang sasakyan.
I looked around. Cars are everywhere in this area, madilim at tahimik. Rinig ang malakas na tugtugin sa loob ng bar. Judging the way this guy looks at me, I know he is not up for good.
I tried to look unbothered and walked to the entrance of the bar. Namumuo na ang kaba at takot sa akin dahil alam ko ang kayang gawin ng lalaking iyon. He's massive and tall, alam kong isang hila lang sa akin ay wala na akong laban.
Malapit na sana ako sa mas maliwanag at may taong parte nang may humablot sa aking braso. My chest pounded in nervousness and fear.
I glared at the grinning man. He looked at me nastily. I wriggled my arm at his hold, disgusted.
"Ano ba? Let me go!" I screamed. Nabitawan ko ang purse na hawak. The man laughed a bit, his evil voice lingered my ears that made my insides shake in fear.
"Not yet, honey. Let me have a taste first." He said and leaned his face on mine. His other hand is holding my wrist while the other one went on my exposed thighs. He squeezed it tightly. Mas lalo akong nandiri at nagpupumiglas sa kaniyang hawak.
"Ano ba?! Lumayo ka sa akin! Bitawan mo nga ako! Tulong! " I yelled but to my horror, his lips landed on my ears. I shivered in fear and disgust. Tears formed in my eyes.
"Walang makakarinig sa iyo rito. Huwag ka na kasing magpakipot. Alam ko namang magugustuhan mo rin----" I shrieked in shock when the man fell on the ground. My eyes widened when a man's built suddenly attacked him and punched him hardly. Nakabawi ito at sinuntok rin ang lalaking kakarating lang ngunit sa galit yata ng isa ay walang laban ang bastos na lalaki.
The man punched the pervert non- stop. I cried in relief and fear. I tried to stop the man but he didn't, hindi niya tinigilan ang manyak na iyon hanggang sa halos mawalan na ng malay.
Humikbi ako sa takot. The man is so violent! Kitang kita kong halos mawalan na ng malay ang lalaki sa sahig. Baka mapahamak at madamay pa siya dahil sa akin!
Lumingon ang lalaki sa akin. Humina ang aking hikbi at natigilan nang makita kung sino ito. Lumapit siya sa akin, bakas ang pag-aalala at galit sa mukha.
"Are you alright?" He asked. Hinawakan niya ang aking braso, sinusuri ang bawat parte ng aking katawan kung nagalusan ba. Bahagya pa akong napatalon sa gulat nang maramdaman ang daloy ng elektrisidad sa pagtama ng kaniyang balat sa akin. Hindi niya iyon napansin dahil mukha siyang nag- aalala.
I nodded a bit. He sighed and bowed his head. He looks frustrated at something, marahang pinisil ang dalawa kong kamay.
"Fuck, I'm sorry I am late. Are you sure you're alright?"
Instead of feeling uneasy, I felt otherwise. His hand on mine felt comfortable. I felt safe at his hold. Maybe it's the situation that made me feel that way.
Tumango ako at suminghap. Nanumbalik sa akin ang sitwasiyon kanina. Nag-init ang aking mga mata sa posibilidad na baka may nangyari nang masama sa akin kung hindi siya dumating.
I looked at Forth with teary eyes. He looked mad, worried and frustrated seeing my weak state. A sob escaped my mouth. My lips quivered. Gusto ko mang magpasalamat at magsalita pa, hindi ko kaya. Iniwas ko ang tingin sa kaniya at tahimik na umiyak.
Takot na takot ako.
This is why I am distant to male species. They take advantage of a woman's weakness. They think they're superior, that they can do whatever they want without being condemned or punished.
My shoulders shake. I bowed my head to hide my face, sobbing loudly. Hindi nawala ang takot ko sa nangyari. Until now, the horrible feeling didn't vanish.
I heard him sighed. He pulled me closer to him and enveloped me in his arms. Marahan ang kaniyang kilos, natatakot na masaktan o matakot ako sa kaniyang galaw.
His embrace felt warm. Suminghap ako habang umiiyak pa rin. Ngunit hindi kagaya kanina, bahagyang kumalma at gumaan ang pakiramdam ko.
"It's okay," he breathed. "It's okay, Cary. You're safe now." He said in a rasp voice and caressed my hair. Magaan ang bawat paghaplos niya roon, tila nanghehele. I breathed heavily, feeling a bit secured.
Trigger Warning: ViolenceWakas"So...are you coming home tonight?" my brother, Frand, asked and sat on the couch in front of me with a glass of liquor on his hand.I leaned on my swivel chair. Ibinaba ko ang dokumentong binabasa at sinulyapan ang nakakatandang kapatid. Ilang beses na itong pabalik-balik sa aking opisina ngayong araw para kulitin akong umuwi ngayon. It's lola's 85th birthday and we are having a family dinner. Ayos lang naman na hindi ako pumunta dahil binisita ko na si lola kahapon. We had an early celebration on her favorite restaurant yesterday so I think she'll understand if I won't come.Kaso ang mga kapatid ko, ayaw tumigil. Palagi na lang, tuwing may okasyon ay pinagtutulungan nila akong pauwiin. They've been teaming up against me for the past years just to make me come home. Hindi na rin kasi ako umuwi simula no'ng naging abala na sa mga hawak na negosyo."I'm busy," sagot ko.Matalim niya akong tiningnan ngunit sa huli ay bumuntong-hininga. "Kinukulit ako ni M
Naalimpungatan ako sa pagtama ng nakakasilaw na liwanag mula sa bintana. I opened my eyes slowly. Mula sa puting kurtinang hinihipan ng hangin ay inilipat ko ang paningin sa aking tabi.No one was there. Siguro'y nasa labas na ang mag-ama ko. Ngumuso ako at dahan-dahang bumangon. Forth slept here with us last night. It was a long day for us kaya't agad kaming nakatulog. Ngunit himalang nauna pa siyang magising sa akin.Inayos ko ang sarili saka bumaba. Naabutan ko si Carson na nakatungtong sa monoblock chair habang abala sa pagbabati ng itlog. While Forth is topless while cooking something.Saglit akong napatulala. His hair is messy but he still look hot as hell. His thin stubble made him look rough and more intimidating. Ang mga labi'y pula at medyo nakaawang habang nakikinig sa sinasabi ng anak. He laughed a bit at what our son said, revealing his set of perfect whites.Even with the way he laughs, hindi ka mapapanatag. Akala mo'y isang guwapong diablong natutuwa sa kung ano. His sm
"How did you know?" kinakabahan kong tanong habang siya'y nagmamaneho papunta sa aming bahay. "I had you investigated before I come here," tipid niyang sagot.I almost forgot that he's damn rich now. Kaya marami na rin siyang koneksyon at hindi malabong napaimbestigahan na ako nito!"God knows how I wanted to drag you both with me the moment I found out we have a son," aniya. "Ang nagpipigil lang sa akin ay ang kaalamang galit ka sa akin. That's why I gave you time first."I looked at him guiltily. No traces of anger can be seen on his face. In fact, he looked...peaceful. But then, hindi ba siya galit na itinago ko ang totoo?"Hindi ka...uhm, galit?" nag-aalangan kong tanong."Why would I be? You struggled to raise him alone when I should've been there for you both. Dapat kayo ang galit sa akin, Selene."Parang may humawak sa aking puso sa sinabi niya. I smiled weakly at him."Stop blaming yourself on things you have no control of," I said. "At hindi kami galit sayo. Ang totoo, gusto
I was very devasted when everything I have fell apart back then. I used to think that nothing hurts more than what I went through in the past.It was nightmare. But knowing that someone laid his life on the line just to save me from a bigger and more miserable nightmare is a different kind of pain. He didn't have to do it. Hindi niya kailangang makialam. I refuse to accept how his love for me lead him to do stupid things.His father is a leader of a syndicate. It was given that he is dangerous. But he played his father's dirty game and betrayed him just so he can save me. Ganoon niya ba ako kamahal...para isugal ang buhay niya maprotektahan lamang ako? I couldn't accept it. It was too painful. Paano kung hindi siya nakaligtas sa pagkaka-coma? Paniguradong habang-buhay akong lulubog sa pagsisisi at sakit!Tulala ako habang nakaupo sa gutter sa labas ng restaurant. Nasa loob pa ng restaurant ang tatlo at ako lamang ang lumabas para magpahangin. At sa totoo lang, wala akong mukhang mai
Siya rin ang naghatid sa akin pauwi noong gabing iyon. Hindi ko na mahanap sina Kelmer sa bar kaya nauna na ako. I just texted them that I already went home, and that I couldn't find them anywhere."Blooming, ah!" salubong sa akin ni Daisy nang makapasok ako ng restaurant kinabukasan. "Baka naman nakahanap ka ng lalaki do'n sa bar kaya ganyan ha," ngumisi siya. Napairap ako. "Hindi ba pwedeng maganda lang ang gising?" balik ko. "Sus!" dinunggol niya ang balikat ko. "Sige, kunwari hindi ko alam na nagkakamabutihan kayo ni Sir pogi. Ang sweet at may paghatid-sundo pa plus bantay na bantay all day! Nabawasan na nga ang customer nating mga babae simula nong nagkalapit kayo niyan. Baka siya ang kasama mo kagabi. Naku ha!"Ngumiwi ako. Hindi na lamang ako nagsalita at dumiretso na sa staff room para magbihis ng uniform. Paglabas ko'y natanaw ko si Forth sa palagi niyang pwesto. He is looking on his laptop while he is holding a phone on his ear, seryosong nakikipag-usap sa kung sino. Lum
"When is your graduation?" Forth asked while he's still driving. Mula sa bintana ay inilipat ko ang tingin sa kaniya.His side profile welcomed my sight. Saglit akong napatulala roon. I already knew that he's handsome when we were still young but I never thought he could be this hot now. "Next week. Why?"His jaw moved slightly. "I was thinking if I could attend. If that's fine with you, of course."Natigilan ako roon.Hindi ko alam ang isasagot ko. Hindi ko masabing hindi pwede dahil siguradong magkikita sila ni Carson roon. "Uh... I'll see," nag-aalangan kong sagot.Tumango siya. We stayed silent until we reached the restaurant. Tahimik siyang bumaba at umikot para pagbuksan ako. I bit my lower lip and got out of the car. Hindi pa rin siya nagsasalita.I held his arm to stop him from walking. His lips parted as he stared at me."Uhm, galit k-ka?" nag-aalangan kong tanong.Kumunot ang noo niya, nagtataka. "Why would I be mad?""Kasi...uh...hindi ako pumayag agad na sumama ka sa gr