#พี่หลามคนจริง EP.47 ค้างคืน (2)

แต่ผมแม่งไม่มีอารมณ์มาทำไรงั้นหรอก นิ้งก็เป็นเมนส์อยู่ แล้วผมก็ไม่ได้เป็นพวกอยากแอ้มใครตลอดเวลา มันแล้วแต่ฟิล

“... อื้อ” ผมนิ่งไปนิดหน่อยตอนที่เห็นว่านิ้งตื่นเพราะยืนอยู่หน้ากระจกแล้วมันเห็นเตียงข้างหลังพอดี เธอลุกขึ้นมา ก่อนที่จะทำหน้าตื่นแล้วหันมามองผมที่หันกลับไปมองเธอด้วย “อะ ที่นี่ที่ไหนอ่ะ”

“โรงแรมไง ถึงแล้ว” ผมตอบ แล้วร่างเล็กก็ทำหน้าเอ๋อ

“มะ... มืดแล้วเหรอ” เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วผมก็มองตามแล้วพยักหน้ารับส่งๆ “ฉลาม พรุ่งนี้ต้องตื่นกี่โมงอ่ะ”

“นอนไปเหอะ เดี๋ยวปลุก” ผมพูด แล้วคะนิ้งก็พยักหน้าหงึกหงัก เธอมองซ้ายมองขวา ก่อนที่จะหันมาสบตาผมตอนที่เห็นว่าเราต่างคนต่างเงียบ แล้วอยู่ดีๆ นิ้งก็อ้าแขนออก

“กอดหน่อย”

เธอพูดว่างั้น ผมอึ้งไปเลยว่ะ ไม่คิดว่าอยู่ๆ เธอจะอ้อน แต่พอเห็นว่านิ้งเริ่มทำหน้าหงอยผมเลยเดินเข้าไปหา แล้วร่างเล็กก็กอดเอวผมไว้ตอนที่ผมดึงแขนเธอเข้ามากอด

“เป็นไรเนี่ย เมาอากาศเหรอวะนิ้ง” ผมถามทีเล่นทีจริงเพราะเธอดูแปลกๆ แล้วนิ้งก็ตีหลังผมดังอั่ก “เหี้ย”

“เราไม่ชินกับที่อื่นอ่ะ เวลาไปนอน” เธอสารภาพ แล้วทำเสียงอ่อน “เรากลัวผี”

“...”

“เราเคยเจออะไรแปลกๆ ตอนที่ไปพักกับพี่คะนอ