#พี่หลามคนจริง EP.58 มันไม่ผิด (2)

เธอถามขึ้นมา ผมนิ่งไป อยากจะถามเหมือนกันว่าเรื่องไหน แต่พอจะพูดนิ้งก็ลุกขึ้น แล้วเดินหนีผมเข้าไปในห้องนอน

สมองแม่งสั่งให้ผมลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปคว้าข้อมือของเธอไว้ ร่างเล็กนิ่งไป แล้วผมก็บีบมือเธอแน่นขึ้นตอนที่พูดเหี้ยไรไม่ออก

“อะไรคือขอเวลาวะนิ้ง” ผมถามขึ้นมา แล้วดึงเธอให้หันมาประจันหน้าด้วย “ถ้าไม่โอเคเธอตบเราก็ได้”

“...”

“เราขอโทษที่โกหก แต่แม่งจำเป็น เราไม่อยากให้เธอคิดมาก”

“...”

“นิ้งเป็นงี้เราไม่ชินเลยว่ะ” นิ้งเงยหน้าขึ้นมองผม ก่อนที่ต่อมาตาเธอจะแดงเหมือนคนอยากร้องไห้ ผมใจกระตุกไปเลยว่ะ จนนิ้งค่อยๆ แกะมือผมออกเงียบๆ

“เราขอเวลาหน่อยนะ” เธอพูดเสียงเบา แล้วหลบตาผมไปอีกทาง “อย่าเข้ามาในห้องนี้สักพักได้มั้ย... ให้เราอยู่คนเดียว”

“...”

“... เราอยากคิดอะไรคนเดียวก่อนอ่ะ”

ผมทิ้งตัวอยู่ที่โซฟาข้างนอกห้อง

หลังจากนิ้งบอกว่าเธออยากได้เวลา เธออยากคิดไรคนเดียวในห้อง เธอก็ปิดประตูใส่หน้าผม ถึงมันจะไม่ได้แรง เธอไม่ได้ด่าผมว่าผมเหี้ยที่โกหกเธอ

แต่ไม่รู้ทำไม แม่งจี๊ดชิบหายเลยว่ะ

ผมลูบหน้าตัวเองแรงๆ ตอนที่เลือกที่จะหยิบบุหรี่บนโต๊ะที่ตอนแรกไม่คิดจะดูดเพราะนิ้งห้ามไว้มาจุดไฟแช็คแล้วเดินไปตรงหน้าระเ